5 ยินดีด้วยนะ

สยบรักหัวใจมาเฟีย

ตอนที่5

ยินดีด้วยนะ

"จอดตรงข้างหน้าเลยค่ะคุณเจย์"ชมพูเอ่ยบอกเมื่อเจย์ขับรถเข้ามาในหอพักของเธอเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

"ข้างหน้าเลยเหรอครับคุณชมพู?"เจย์เอ่ยถามแล้วจอดรถตามที่เธอบอก

"ค่ะคุณเจย์"ชมพูพยักหน้า

"..."ชิรันมองหน้าสาวน้อยที่เรียกชื่อลูกน้องของเขาด้วยความแปลกใจสองคนนี้ไปถามชื่อกันตอนไหน

"เออ...ถึงหอพักฉันแล้วค่ะ"ชมพูหันมาบอกกับชายหนุ่มที่นั่งอยู่ข้างๆเธอพร้อมกับชี้นิ้วไปที่หอพักของเธอ

"เธอพักที่นี่เหรอ?"ชิรันถามแล้วมองไปที่หอพักที่ดูค่อนข้างจะเก่าไปสำหรับเขามาก เธออยู่ไปได้อย่างไงกัน

"ค่ะ เอออย่างไงก็ต้องขอบคุณ คุณแล้วก็คุณเจย์มากเลยนะคะที่มาส่งฉันไม่อย่างงั้นฉันต้องยืนติดฝนทั้งคืนแน่"ชมพูพยักหน้าก่อนจะยกมือขึ้นไหว้ขอบคุณผู้ชายตรงหน้าและหันไปขอบคุณเจย์ที่นั่งประจำอยู่เบาะคนขับ

"ไม่เป็นไรครับคุณชมพู"เจย์ยกมือขึ้นรับไหว้พร้อมกับส่งยิ้มอย่างใจดีออกไป

"อืม..."ชิรันยกมือขึ้นรับไหว้พร้อมกับพยักหน้ารับ

"ถ้าอย่างงั้นฉันขอตัวก่อนนะคะ"ชมพูส่งยิ้มให้ทั้งสองคนก่อนที่เธอจะเปิดประตูรถลงไปแล้วรีบวิ่งเข้าไปในหอพักทันทีโดยมีสายตาของชิรันมองตามไป

"เธอน่ารักดีนะครับนายว่าไหม?"เจย์พูดขึ้นพร้อมกับยิ้มออกมา

"กลับบ้านได้แล้ว"ชิรันเอ่ยบอกก่อนจะหลับตาลงเพราะรู้สึกว่าอาการปวดหัวยังคงไม่หายดี

"ครับนาย"เจย์พยักหน้าก่อนที่จะรีบขับรถออกจากหอพักของชมพูทันที

หลายวันต่อมา

โรงแรมเอสอาร์ โฮเต็ล กรุป

ในตอนนี้ชมพูกำลังนั่งอยู่ภายในห้องๆหนึ่งของโรงแรมเอสอาร์ โฮเต็ล กรุปภายในห้องมีเปียโนตัวใหญ่ตั้งอยู่กลางห้อง

เมื่อเช้าชมพูได้รับโทรศัพท์จากอ้อนผู้จัดการโรงแรมโทรมาบอกกับเธอว่าเธอผ่านการคัดเลือกรอบแรกแล้วให้ตอนบ่ายเธอเข้ามาที่โรงแรมเพื่อมาคัดรอบต่อไปได้เลย

ชมพูรู้สึกตื่นเต้นและดีใจมากที่เธอได้ผ่านการคัดเลือกอย่างน้อยเธอก็ยังมีหวังที่จะได้ทำงานในโรงแรมนี้แต่ก็อดรู้สึกประหม่าไม่ได้เหมือนกันเพราะก็ยังมีอีกสี่คนที่ผ่านการคัดเลือกมาเหมือนกัน

แกร๊ก

เสียงประตูห้องถูกเปิดเข้ามาพร้อมกับอ้อนผู้จัดการหญิงวัยกลางคนๆเดิมที่เคยเจอกันแล้วตอนแรกที่มาคัดเลือกเดินเข้ามาในห้อง

"สวัสดีค่ะทุกคนวันนี้เป็นการคัดเลือกครั้งสุดท้ายแล้วนะคะตั้งใจกันนะเพราะว่าวันนี้คุณชิรันประธานโรงแรมของเราจะเข้ามาดูและร่วมตัดสินด้วยนะ เต็มที่กันเลยนะ"อ้อนผู้จัดการเอ่ยบอกพร้อมกับส่งยิ้มให้ทุกๆคน

"คุณชิรันเหรอเขาว่าหล่อมากเลยนะ"

"ฉันตื่นเต้นจังจะได้เจอคุณชิรันด้วย"

"ที่ฉันอยากมาเป็นนักเปียโนที่นี่เพราะว่าอยากจะเจอคุณชิรันเนี่ยแหละ"

"ฉันเคยเห็นในนิตยสารนะคือคุณชิรันเขาหล่อมากเลยนะแถมโคตรของโคตรรวยทำอะไรก็เพอร์เฟกต์ไปหมด"

"อยากเห็นเร็วๆจังตื่นเต้น"

"นั่นสิเนอะ"

เสียงพูดคุยถึงคุณชิรันประธานโรงแรมทำให้ชมพูที่นั่งฟังอยู่ก็รู้สึกงุนงงเล็กน้อยว่าทำไมคนพวกนี้เขาถึงได้ดูตื่นเต้นนักนะที่จะได้เจอประธานโรงแรมดูแล้วน่าจะเกร็งมากกว่าที่ประธานมาตัดสินด้วยตัวเอง

"เอาล่ะจ้ะเงียบๆหน่อยเดี๋ยวท่านจะเข้ามาแล้วอยู่ในความสงบนะ"อ้อนยกนาฬิกาที่ข้อมือขึ้นมาดูนี่ก็ใกล้ได้เวลาที่ชิรันจะมาแล้ว

แกร๊ก

เสียงประตูห้องถูกเปิดเข้ามาอีกครั้งพร้อมกับร่างสูงสง่าที่เดินเข้ามาทำให้ผู้คนที่นั่งกันอยู่ต่างพากันแตกตื่นเมื่อได้เห็นประธานหนุ่มหล่ออย่างชิรันเดินเข้ามาในห้อง

"นั่นคุณชิรันมาแล้ว"

"หล่อมากๆแม่"

"กรี๊ดค่าหล่อสุดๆ"

เสียงกระซิบของผู้คนถึงแม้ว่ามันจะเบาแต่มันก็ดังพอที่ทำให้ชมพูได้ยินว่าผู้ชายที่เธอเอาหัวไปชนเขาและเป็นคนช่วยพาเธอไปส่งหอพักตอนที่เธอติดฝนคือชิรันประธานโรงแรมที่เขาพูดถึงกัน

ชิรันเดินเข้ามาในห้องพร้อมกับหันไปสบตากับสาวน้อยที่นั่งจ้องมองเขาอยู่ส่วนชมพูเมื่อถูกสายตาคมมองมาก็รีบหลบสายตาทันที

"ทุกคนคะนี่คือคุณชิรันประธานโรงแรมและเป็นผู้ก่อตั้งเอสอาร์ โฮเต็ล กรุปของเราค่ะ"อ้อนผู้จัดการเอ่ยแนะนำให้ทุกคนได้รู้จักกับชิรัน

"สวัสดีค่ะคุณชิรัน"ทุกคนในห้องต่างยกมือขึ้นไหว้ทักทายท่านประธานด้วยรอยยิ้มที่ดีใจเว้นแต่ชมพูที่แสดงสีหน้าเป็นกังวลออกมาก

"สวัสดีครับทุกคนวันนี้ก็เต็มที่นะครับไม่ต้องเกร็ง"ชิรันเอ่ยบอกพร้อมกับจ้องมองไปยังชมพูที่นั่งมองเขาอยู่ก่อนที่จะพาตัวเองเดินไปนั่งลงประจำที่ที่อ้อนผู้จัดการจัดไว้ให้

"เอาล่ะค่ะใครพร้อมก็มาเลยนะเราจะได้ไม่เสียเวลากัน"อ้อนผู้จัดการเอ่ยบอกแต่ก็ไม่มีใครกล้าออกไปคนแรกเลยเพราะต่างตื่นเต้นและเกร็งกันทั้งนั้น

"ไม่มีใครเลยเหรอคะ?"อ้อนเอ่ยถามพร้อมกับกวาดสายตามองไปที่ทุกคน ทุกคนก็ต่างพากันหลบสายตาของผู้จัดการที่มองมา

"หนูก่อนก็ได้ค่ะผู้จัดการ"ชมพูไม่เห็นใครลุกไปสักทีเธอก็เลยอาสาเป็นคนแรกไปเลยให้มันจบๆเพราะเธอรู้สึกประหม่ามากถ้าขืนยังนั่งอยู่ตรงนี้

"ถ้างั้นเชิญน้องชมพูเลยค่ะ"อ้อนพยักหน้าพร้อมกับผายมือให้ชมพูไปที่เปียโน

"ค่ะผู้จัดการ"ชมพูพยักหน้าพร้อมกับสูดลมหายใจเข้าเพื่อเรียกกำลังใจให้ตัวเองก่อนที่เธอจะเดินไปที่เปียโน ชมพูนั่งลงที่เก้าอี้เปียโนพร้อมกับสูดลมหายใจเข้าลึกๆอีกรอบเพื่อเรียกพลังให้ตัวเอง

"ถ้าพร้อมแล้วก็เริ่มได้เลยนะชมพู โน๊ตเพลงก็เล่นตามที่วางอยู่ตรงหน้าได้เลยนะ"อ้อนผู้จัดการเอ่ยบอก

"ค่ะ"ชมพูพยักหน้าอย่างเข้าใจแล้วมองโน๊ตเพลงที่อยู่ตรงหน้า นิ้วเรียวกำลังจะกดลงบนคีย์บอรด์เปียโนแต่ต้องหยุดชะงักเมื่อเสียงของชิรันดังขึ้น

"เดี๋ยวก่อนครับ"

"คุณชิรันมีอะไรหรือเปล่าคะ?"อ้อนเอ่ยถาม

"ผมจะเล่นเปียโนกับเธอด้วย"ชิรันพูดจบก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วเดินตรงไปยังเปียโนที่มีชมพูนั่งอยู่

ทุกคนต่างแตกตื่นและตกใจกับการกระทำของชิรันมากโดยเฉพาะชมพูที่ได้แต่นั่งอ้าปากค้างแล้วมองชิรันที่เดินมาด้วยสายตาปริบๆ

"อะไรกันคุณชิรันจะเล่นเปียโนกับเธอเหรอ?"

"น่าเกร็งชะมัดเลยนะถ้าเป็นแบบนั้น"

"แล้วฉันจะได้เล่นเปียโนคู่กับคุณชิรันแบบนี้ไหมเนี่ย?"

"อิจฉาได้ไหมอ่ะ"

"ทุกคนค่ะช่วยเงียบๆกันหน่อยค่ะ"อ้อนเอ่ยปรามเสียงพูดคุยและหันไปมองชิรันด้วยความไม่เข้าใจว่าทำไมต้องไปเล่นเปียโนคู่กับชมพูด้วย อ้อนได้แต่เก็บความสงสัยเอาไว้ในใจเพราะเธอคงไม่กล้าที่จะถามออกไป

"ช่วยเขยิบไปหน่อยได้ไหมพอดีฉันนั่งไม่ได้"เสียงทุ้มของชิรันเอ่ยบอกพร้อมกับจ้องมองสาวน้อยตรงหน้าที่เอาแต่อ้าปากค้างมองเขา

"คะ...คุณจะนั่งเหรอคะ?"ชมพูถามออกไปด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกักแต่ก็ยอมเขยิบแต่โดยดี

"ถ้าฉันไม่นั่งแล้วจะเล่นเปียโนอย่างไงล่ะ"ชิรันพูดขึ้นพร้อมกับนั่งลงข้างๆกับชมพู

"..."ชมพูไม่ได้พูดอะไรเธอกำลังสงสัยว่าทำไมประธานโรงแรมอย่างชิรันถึงคิดอยากมาเล่นเปียโนกับเธอหรือนี่คือการทดสอบของทางโรงแรมกันนะ เธอรู้สึกเริ่มกลัวแล้วนะกลัวว่าจะตัวเองจะเล่นไม่ดี

"เล่นliebestraum ได้ใหม?"ชิรันหันไปถามกับชมพูที่นั่งอยู่ข้างๆ

"ได้ค่ะ ฉันเล่นได้"ชมพูพยักหน้า

"อืม...ถ้างั้นก็เริ่มเลยไม่ต้องเกร็งเล่นแบบที่เธอเคยเล่นปล่อยใจให้สบาย"ชิรันพูดจบก็กดนิ้วเรียวยาวลงบนเปียโน ชมพูเห็นแบบนั้นก็กดนิ้วลงบนเปียโนเช่นกัน

บทเพลงจากเปียโนที่ถูกบรรเลงออกมาจากทั้งสองคนทำให้ภายในห้องเงียบลงและต่างตั้งใจฟังเสียงเปียโนที่แสนไพเราะ

ชมพูและชิรันสามารถถ่ายทอดเสียงดนตรีออกมาได้อย่างดีจนทุกคนต่างอึ้งในความสามารถของทั้งสองคนไม่อยากเชื่อว่าทั้งสองคนจะเข้ากันได้ดีเช่นนี้

แปะ แปะ แปะ

เสียงปรบมือดังขึ้นเมื่อเสียงเพลงจากเปียโนจบลง

"เล่นเก่งนี่"ชิรันหันไปพูดกับชมพูเมื่อเล่นเปียโนเสร็จแล้ว

"ขอบคุณค่ะ"ชมพูยกมือขึ้นไหว้ขอบคุณชิรัน เธอรู้สึกโล่งอกมากๆเมื่อเล่นเปียโนจบโดยที่ไม่กระตุกเลยสักนิด

"ถ้าอย่างงั้นก็ยินดีด้วยนะ"ชิรันพูดจบก็ลุกขึ้นแล้วเดินไปหาอ้อนผู้จัดการก่อนที่จะเดินออกจากห้องไปโดยมีสายตาของชมพูมองตามไปด้วยความงุนงงว่าชิรันยินดีเรื่องอะไรกับเธอ