น้องเขาไม่ชอบผู้ชาย

"แล้ว...ดาวสถาปัตย์...มึงได้ยัง?"คำถามนี้ทำเอาร่างบางขมวดคิ้วมุ่น ก็เพราะว่าเธอไงคือดาวสถาปัตย์ แต่ยังไม่ทันที่อชิจะตอบน่านฟ้า เสียงเรียบนิ่งเชิงรำคาญของกังหันก็เอ่ยขึ้นก่อน

"ขอโทษนะ...ช่วยเงียบหน่อยได้ไหมคะ...พอดีว่ามาเรียน...ไม่ได้มาฟังคำพูดไร้สาระ!!"เสียงเรียบนิ่งเอ่ยขึ้น พร้อมกับหันไปจ้องสองหนุ่มที่นั่งอยู่ด้านหลังเธอด้วยสายตาคมกริบแต่กลับมีเสน่ห์น่าค้นหา

แต่ทันทีที่ร่างเล็กนั้นหันมาจ้องหน้า กลับทำให้อชิยกยิ้มอย่างพอใจ ดวงตาแพรวพราวจ้องมองกลับพร้อมกับยักคิ้วกวนๆ ให้เธอ

"จิ๊!!"เมื่อไม่ได้คำตอบ หรือคำขอโทษ จึงทำได้แค่จิ๊ปากแล้วหันกลับมาสนใจอาจารย์หน้าชั้นเรียนต่อ

"สวย ดุ เฟียสมาก!!"น่านฟ้ากล่าวเบาๆ ให้ได้ยินกันแค่สองคน

"เด็กสถาปัตย์ใช่ป้ะ?"อชิเอ่ยถามเพื่อนรัก พร้อมกับพยักหน้าไปทางกังหัน

"อืม...ถ้าจำไม่ผิด...น่าจะเป็นดาวคณะ..."

"หึ!...มึงว่ากูจะได้ป้ะ?"อชิเอ่ยถามเพื่อน

"กูว่างานหินมึง...น้องเขาไม่ชอบผู้ชาย"

"ว่าไงนะ?"

"มึงไม่รู้หรอ...เขาพูดกันทั่วม.เลยนะมึง"

"หน้าตาก็ดี...ไม่น่าชอบเล่นดนตรีไทยเลย"อชิกล่าวพร้อมกับทำหน้าเสียดาย

"แต่ไม่แน่นะมึง...แค่ข่าวลือ...ความจริงอาจจะชอบผู้ชายก็ได้...มึงก็ลองเต๊าะดิเผื่อติด"

"ระดับกูแล้ว..."อชิยกยิ้มร้ายออกมา ก่อนจะก้มลงไปมองบัตรนิสิตของกังหันที่มันล่นออกจากกระเป๋าผ้าของเธอโดยที่เธอไม่รู้ตัว

อชิก้มลงไปหยิบบัตรนิสิตที่มีรูปของเธอ และข้อมูลต่างๆ ในบัตรนั้น

"หรรษา หิรัญวัฒนาสกุล...งั้นหรอ?"แต่แทนที่เขาจะเอาคืนให้ กลับเก็บใส่กระเป๋าของตัวเองซะงั้น ทำเอาเพื่อนที่มองการกระทำของเขาอยู่ถึงกับส่ายหัวกับความร้ายกาจของเพื่อนรัก

"มึงคิดจะทำอะไร?"

"มึงคิดว่าไง?"

"เชี้ยอชิ!!"

1 ชั่วโมงต่อมา...

คลาสวิชานี้ได้จบลงไปอย่างราบรื่น ทันทีที่อาจารย์ปล่อยกังหันก็รีบออกไปจากตึกทันที เพราะวันนี้เธอต้องรีบกลับไปรายงานตัวกับแม่ ช่วงถูกกักบริเวณกลัวว่าลูกสาวจะไปแข่งรถอีก

"ใจ๋...ริช...ฉันไปก่อนนะ"กังหันเอ่ยบอกเพื่อนเสียงใส

"อืมๆ ...ขับรถดีๆ ล่ะอย่าซิ่งมาก...เป็นห่วง!!"ริชชี่กล่าว ก่อนจะเดินกอดคอพาใจ๋ไปอีกทาง

"อะแฮ่ม!!..."หมวกกันน็อคเต็มใบกำลังจะยกขึ้นสวมก็ต้องชะงักเมื่ออยู่เสียงกระแอมก็เรียกให้เธอหันไปมอง

"..."กังหันมองด้วยสายตาเรียบนิ่งเฉยชาไร้ความรู้สึกใดๆ จากนั้นก็สวมหมวกกันน็อคแล้วเตรียมถกกระโปรงยาวๆ ขึ้นคร่อมรถบิ๊กไบค์ราคาแพง

"ไปส่งหน่อยดิ..."อชิกล่าวพร้อมกับเดินเข้ามาใกล้ๆ ใบหน้าหล่อราวลูกรักพระเจ้ายกยิ้ม แต่กังหันกลับมองมาด้วยสายตาเรียบเฉย

"ธุระ?"

"หรรษา..."ร่างบางส่วนสูงหนึ่งร้อยเจ็ดสิบหันมามองหน้าอชิที่สูงหนึ่งร้อยแปดสิบห้าด้วยความสงสัย เขารู้ชื่อเธอได้ยังไง?

"รู้จักชื่อฉันได้ยังไง?"

"ไปส่งก่อนดิแล้วจะบอก"

"ใช่เรื่อง? ...ไม่บอกก็ไม่ต้องบอก"เธอไม่สนใจแล้วหยิบหมวกขึ้นสวม จากนั้นก็ขึ้นคร่อมรถบิ๊กไบค์คู่ใจออกไปด้วยความเร็วดุจสายลม ทำเอาอชิที่ตั้งรับกับความเมินเฉยของเธอไม่ทัน นั้นมองตามเธอไปจนสุดสายตา

"หึ...กล้าเมินฉันงั้นหรอหรรษา!!"

@คฤหาสน์หิรัญวัฒนาสกุล

"ม๊า...กังหันกลับมาแล้วค่ะ"

"ตรงต่อเวลาดีนี่ลูกสาว..."

"ก็ม๊าจะยึดรถกังหันนี่...ใครจะยอม"ร่างบางทิ้งตัวลงนั่งข้างๆ ผู้เป็นแม่ที่แม้จะอายุสี่สิบแล้วก็ยังมีเคล้าโครงความสวยอยู่ไม่ส่าง หน้าตาสะสวยอย่างกับสาวๆ วัยรุ่น

"กังหัน...หนูเป็นผู้หญิง...ม๊าอยากให้หนูมีความอ่อนนุ่มเหมือนผู้หญิงมากกว่านี้...ผู้หญิงเวลายิ้ม...พูดจาหวานๆ ...ทำตัวอ่อนโยน...ไม่แข็งกระด้างมันมีเสน่ห์เป็นไหนๆ"

"หนูก็ไม่ได้แข็งกระด้างนี่คะม๊า...ก็ป๊าบอกเองไม่ให้ยิ้มมั่วๆ ให้ใคร..."กังหันเถียงผู้เป็นแม่ แม้อยู่ข้างนอกเธอจะดูห้าวหาญ แข็งแกร่ง เฉยชาต่อโลกภายนอกแค่ไหน แต่เวลากลับมาบ้าน ลูกอ้อน และความเป็นผู้หญิงเธอก็มีเช่นกัน เธอเป็นคนสองบุคลิก เพราะเชื่อฟังพ่อตั้งแต่เด็กๆ

"ม๊าอยากให้หนูมีความสุข...เลือกความสุขด้วยตัวเอง...รู้สึกดีใจก็ยิ้มออกมา...รู้สึกเสียใจก็แค่ร้องไห้...อย่าเก็บความรู้สึกแล้วทำเป็นเข้มแข็งถ้าเราไม่ใช่...ม๊ารู้...ว่าข้างในของหนูอ่อนนุ่มแค่ไหน..."มิเกลกล่าวด้วยรอยยิ้ม พยายามพูดให้เธอเข้าใจ แต่กังหันยังเด็กเกินกว่าจะเข้าใจ ด้วยการสอนที่ส่วนใหญ่พ่อจะมีอิทธิพลต่อเธอมาก ทำให้การสอนแบบผู้ชายสอนไปอีกทาง และเธอรักพ่อมากๆ เลยทำให้ละเลยการสอนของมิเกลที่ค่อนข้างจะเป็นผู้หญิง

"ม๊ะม๊า...กังหันมีความสุขดีค่ะ...แต่จะดีกว่านี้ถ้าม๊ะม๊า...จะอนุญาติให้กังหันไปแข่ง..."

"ไม่ได้!!...กังหัน...แข่งรถมันอันตราย...ถ้ารถล้มแขนหักขาหักขึ้นมาจะทำยังไง...หนูเป็นผู้หญิงนะ!!"ผู้หญิงอีกแล้ว อ้างแต่เป็นผู้หญิง ผู้หญิงที่ชอบความเร็วก็เยอะแยะไป ทำไมผู้หญิงถึงถูกมองว่าไม่เหมาะ เธอไม่เข้าใจเลยจริงๆ

"หนูเรียนมาเหนื่อย...ขอตัวขึ้นห้องนะคะ"ร่างบางเอ่ยขึ้นก่อนจะหยิบกระเป๋าผ้าเดินขึ้นห้องไป ส่วนมิเกลก็ได้แต่พ่นลมหายใจออกมาแรงๆ เมื่อไหร่ลูกสาวของเธอจะเข้าใจว่าเธอเป็นห่วงแค่ไหน เธอมีลูกสาวแค่คนเดียวที่เป็นดั่งแก้วตาดวงใจ แล้วดูการใช้ชีวิตของลูกสาวเธอสิผลาดโผนแค่ไหน เสี่ยงอันตรายทุกอย่าง แข่งรถ ดูแลคลับ ยิงปืน ต่อสู้

"ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะครับหืม..."คิมหันต์เดินเข้ามาในบ้านพร้อมกับสวมกอดภรรยาสุดที่รัก

"เพราะพี่คิมคนเดียวที่ทำให้ลูกแข็งกระด้างแบบนี้!!"พูดจบเธอก็เดินขึ้นบ้านทันที

"อะไรวะ...ลงที่กูเฉย...ทะเราะกับกังหันอีกแล้วล่ะสิ!"คิมหันต์อุทานกับตัวเองอย่างงงๆ ที่อยู่ๆ ก็ถูกพาลใส่ทั้งที่เขาไม่รู้เรื่องอะไรด้วยเลย