กูอยากได้ กูต้องได้

"ทำไงดี..."ร่างเล็กเอ่ยด้วยสีหน้ากังวลเล็กน้อย

"น้อง?"สีหน้าของน่านฟ้าตกใจเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าคนที่อยู่กับเพื่อนเขาคือกังหัน

"เอ่อ...หนูไม่ได้ตั้งใจนะพี่...ก็เพื่อนพี่นั่นแหละตามหนูมา...หนูแค่ป้องกันตัวเอง...งั้น...ฝากด้วยแล้วกัน...หนูไปล่ะ"จากนั้นกังหันก็รีบไปที่รถ

"เดี๋ยว!!..."ร่างเล็กชะงัก แล้วหันกลับมามองหน้าน่านฟ้า จะว่าไปก็หล่ออยู่นะ หล่อมากๆ เลยด้วย คนหล่อเขาต้องคบกับคนหล่อหรอ กังหันถามตัวเองในใจ "ช่วยแบกมันไปที่รถหน่อยดิ"น่านฟ้ากล่าว กังหันก็เลยพยักหน้าเข้าใจ จากนั้นก็เดินไปนั่งลงด้านหน้าอชิ พร้อมกับแบกขึ้นหลังตัวเอง ทำเอาน่านฟ้าที่มองจ้องมากับการกระทำของเธอนั้นอึ้งหนัก

"รถอยู่ไหน...บอกมาสิ"กังหันถามเสียงเรียบ น่านฟ้าจึงเรียกสติตัวเองแล้วรีบเดินนำไป จริงๆ เขาหมายถึงให้ช่วยพยุงกันคนละข้าง ไม่ได้บอกให้เธอแบกไปเองคนเดียวแบบนี้

"โอ้ย...ปวดหัวจังวะ"หลังจากที่สลบไปนานพอสมควร อชิก็รู้สึกตัวขึ้นมาพร้อมกับอาการปวดศีรษะหนึบๆ จนต้องยกมือขึ้นมาคลึงที่หัว แต่แล้วก็รู้สึกถึงความแสบของปากแผลที่ไม่ได้ปิด จึงรีบชักออก "เชี้ย!! เลือดใครวะ?"

"เลือดมึงไง...จะเลือดใครล่ะ?"น่านฟ้าเอ่ยตอบเพื่อน จากนั้นก็วางกล่องปฐมพยาบาลลง

"กูมาอยู่นี่ได้ไงวะ?"อชิถาม ก่อนจะค่อยๆ หยัดตัวขึ้นนั่ง

"สภาพ...ไปตามหญิงอีท่าไหนถึงได้ถูกเขาช็อตได้"อชิพยายามนึกถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ ที่เขาเดินตามกังหันไป แต่กลับกลายเป็นเขาถูกผู้หญิงตัวเล็กๆ นั่นเล่นงานซะจนได้แผลมา

"แล้วเลือดนี่มาได้ไง?"

"คงโดนช็อตแล้วล้มพับหัวกระแทกละมั้ง...ดีนะน้องยังใจดีแบกมึงขึ้นหลังมาส่งที่รถกูเนี้ย"

"แบก??"

"อืม...แบกมึงคนเดียวเลย...ไปเอาเรี่ยวเอาแรงมาจากไหนวะตัวมึงก็อย่างกับหมีควาย"น่านฟ้ากล่าวด้วยน้ำเสียงอึ้งเล็กน้อย แต่อชิคืออ้าปากค้างไปแล้ว "แล้วจะบอกได้ยังว่าไปตามน้องเขาทำไม"

"แค่อยากรู้จัก...ไม่ได้หรอ?"

"คนแบบมึงเนี่ยนะอยากรู้จักใคร...อย่าบอกนะว่าอยากลอง?"

"อืม..."

"มึงเชื่อกูเถอะ...อย่าลองกับคนนี้เลย...กูว่าน้องเขามาสายโหด...แล้วการต่อสู้อ่อนๆ แบบมึง...กูว่ามึงไม่น่าไหว"

"กูก็เตะต่อยเป็นป้ะ...กลัวอะไรแค่ผู้หญิงตัวเล็กๆ"

"มึงไม่เห็นแววตาน้องเขาหรอ...ผู้หญิงอะไรแววตาโคตรดุดัน...ไม่อ่อนหวานแวววาวเลยสักนิด"

"กูไม่สน...อะไรที่กูอยากได้ก็ต้องได้!!"

"แล้วนี่ไม่ไปรับน้องสาวแล้วหรอ?"

"เชี้ย!! แล้วนี่กี่โมงแล้ว?"อชิเอ่ยถามด้วยความตกใจ

"4โมงเย็น"

"มี๊ด่ากูแน่เลย...กูไปก่อนนะ"อชิเตรียมตัวจะลุกจากโซฟา แต่ก็ถูกน่านฟ้าดึงตัวไว้ก่อน

"ทำแผลก่อน..."มือหนาหยิบสำลีชุบแอลกอฮอล์แล้วเช็ดที่แผล ขากนั้นก็ใส่ยาแล้วรีบติดพลาสเตอร์ให้ "ดีนะที่แผลเล็กๆ ไม่งั้นคงได้ไปโรงบาล"

"พูดมาก...ไปและ"อชิลุกขึ้นแล้วรีบไปรับน้องสาว ที่ปกติจะเลิกบ่าย3ครึ่ง แต่วันนี้เขาเลทไป ต้องโดนยัยนั่นบ่นหูชาแน่ๆ

"เดี๋ยว...ไปด้วยดิ...แวะไปส่งคอนโดน้องเมย์หน่อย อยู่แถวโรงเรียนน้องมึงพอดี"

"เออ...ไปดิ"

@โรงเรียนนานาชาติซี

"พี่ชิ...ทำไมเพิ่งโผล่มาห๊ะ!!...รู้ไหมอัญชันนั่งรอตั้งนาน...คอยดูนะอัญชันจะฟ้องมี๊!!"อัญชันน้องสาวสุดที่รักที่ชอบกัดกับพี่ชาย บ่นอชิทันทีเมื่อเปิดประตูรถสปอร์ตคันหรู

"รีบขึ้นมาเลยอย่าบ่นมาก...จะไปส่งเพื่อน"อชิเอ่ยเสียงเรียบ พร้อมกับส่งสายตาไปด้านหลังว่ามีเพื่อนมาด้วย ทำให้ร่างเล็กหันไปมอง อย่างกับต้องมนต์สะกด

"อะ...เอ่อ...สะ...สวัสดีค่ะพี่น่าน"ร่างเล็กรีบยกมือไหว้ชายหนุ่มรุ่นพี่ที่เธอแอบปลื้มด้วยท่าทีประหม่าเล็กน้อย

"สวัสดีครับน้องอัญชัน"น่านฟ้าทักทายตอบพร้อมกับส่งยิ้มละลายใจให้น้องสาวของเพื่อนรัก

"ทำไมไม่บอกว่าเอาเพื่อนมาด้วย"อัญชันกระซิบถามพี่ชายให้ได้ยินกันแค่สองคน

"บอกทำไม...ถ้าบอกเดี๋ยวอัญชันก็ทำตัวสวยๆ ...เดี๋ยวมันชอบ!!"อชิพูดปัดๆ จากนั้นก็รีบขับไปที่คอนโดน้องเมย์ตามที่น่านฟ้าบอก

"ขอบใจเพื่อน...พี่ไปนะน้องอัญชัน"เมื่อพูดกับเพื่อนจบก็หันมาลาน้องสาวตัวน้อยที่น่าตาน่ารักถอดแบบแม่มาด้วยรอยยิ้ม

"มึงอย่ามายิ้มให้น้องกู..รีบไปเลยไป!!"มือหนายกขึ้นมาปิดตาน้องสาวเอาไว้ จากนั้นก็รีบเอ่ยปากไล่เพื่อนรักทันที

พรึ่บ!!

"โอ้ย!! พี่ชิ...ปิดตาอัญชันทำไมเนี้ย!!"

"อย่าคิดนะว่าไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่!!"อชิจ้องมองหน้าน้องสาวอย่างรู้ทัน

"อะ...อะไร...คิดอะไร...ก็ทักทายเพื่อนพี่ชาย...ผิดตรงไหน?"อัญชันกล่าวตะกุกตะกัก พร้อมกับเบนสายตาไปทางอื่น

"ทักทายไม่ผิด...แต่ถ้าคิดจะชอบคนแบบมันน่ะ...ห้าม!!"

"ทำไมจะชอบไม่ได้..."

"เมื่อกี้...คอนโดผู้หญิงของมัน...คนที่เท่าไหร่ไม่รู้...มันเจ้าชู้...เด็กโง่แบบเธอตามมันไม่ทันหรอก...เลิกชอบมันซะนี่คือความหวังดีจากพี่ชาย!!"อชิกล่าวอย่างตรงไปตรงมา

"ผู้ชายเจ้าชู้มีเสน่ห์ออก!!"แต่อัญชันก็กล่าวเชิงเล่นขึ้นมา ยิ่งทำให้อชิขมวดคิ้วมุ่น

"อัญชัน...อย่าเล่นกับไฟ!!"เสียงเรียบนิ่งเอ่ยขึ้นอย่างจริงจัง ทำเอาอัญชันถึงกับนิ่งเงียบไปตลอดทางจนถึงบ้าน

@คฤหาสน์อัครเดชาชัย

"ทำไมพาน้องกลับเย็น...หรือไปรับน้องช้า?"เอวาผู้เป็นแม่เอ่ยถามลูกชาย "แล้วหัวลูกไปโดยอะไรมา?"

"กิ่งไม้ที่ม.หล่นใส่หัวครับ..."อชิกล่าว

"แล้วทำไมไปรับน้องช้า?"

"อาจารย์ปล่อยเลทครับมี๊...ชิขอโทษนะครับมี๊คนสวย"เสียงออดอ้อนพร้อมกับเข้าไปสวมกอดผู้เป็นแม่

"เอาเถอะ...ต่อไปนี้เดี๋ยวมี๊จะไปรับไปส่งน้องเอง...ชิก็อยู่คอนโดไป"เอวากล่าว ก่อนจะโอบเอวลูกสาวสุดที่รักเข้าครัวไป

"ไงตัวแสบ...โดนแม่ดูอีกหรอเรา"ซันเดินมานั่งลงที่โซฟาข้างๆ ลูกชาย

"เปล่าครับ...ป๊า...ตอนที่ป๊าถูกจับแต่งงานกับมี๊...ป๊ารู้สึกยังไง?"

"ทำไมถามแบบนั้น...มีความรักหรอ?"

"เปล่าครับ...แค่อยากรู้ว่ามารักกันได้ไง?"

"คงเพราะ...มี๊ของเราโหดล่ะมั้ง...เลยเอาป๊าอยู่หมัดเลย"ซันกล่าวยิ้มๆ

"ที่เคยบอกว่าเอาปืนไปจ่อหัวป๊าที่คลับน่ะหรอครับ"อชิถามด้วยน้ำเสียงปนทะเล้น

"อย่าขยี้มาก...เดี๋ยวคนอื่นจะหาว่าป๊ากลัวเมีย"

"พี่ซัน!!...เอาของที่หลังรถให้เอวาหน่อย"เสียงเอวาเอ่ยสั่งสามี

"ครับๆ ...ไปเดี๋ยวนี้ครับเมียจ๋า...ป๊าไปก่อนะ"

"พวกทาสเมีย...พวกกระจอก!!"อชิกล่าวออกมา ก่อนจะเดินขึ้นห้องนอนไป