บทที่ 2 ของขัวญที่อยากได้ 

​ 

 คาร่าค่อย ๆ พาเพียงพราวย่องออกจากใต้โต๊ะเพื่อหมายจะเดินไปอีกห้อง ทว่าขณะที่เธอกำลังเดินออกไปเงียบ ๆ กลับเจอพี่ชายของตัวเอง ยืนล้วงกระเป๋าจ้องมองการกระทำของพวกเธออยู่ ซึ่งเดาได้ไม่ยากว่าใครเป็นคนต้นคิดเรื่องนี้ทั้งหมด 

ทั้งสองคนตกใจมาก และคิดว่าตัวเองจะต้องถูกส่งขึ้นฝั่งเป็นแน่ คาร่าจึงใช้วิธีออดอ้อนพี่ชายอย่างที่ชอบทำ โดยการเข้าไปสวมกอดพี่ชายที่กำลังจับจ้องเพื่อนสนิทของเธอด้วยสายตาที่แปลกไป เพราะเธอนั้นอยู่ในชุดที่ค่อนข้างแปลกตาเพราะปกติเคยเห็นแต่หญิงสาวอยู่ในชุดทำงาน 

เพียงพราวก้มหน้าลงด้วยความรู้สึกผิด ในขณะที่คาร่ายังคงออดอ้อนพี่ชายของตัวเองด้วยการหาข้ออ้างสารพัด 

" เฮียให้หนูไปเถอะนะ นะ ๆๆๆ หนูไม่ได้ไปเกาะนั้นนานมากแล้ว หนูอยากไปมาก เฮียอย่าส่งหนูกลับเลยนะคะ นะ" 

เมื่อเห็นว่าน้องสาวเพียงคนเดียวออดอ้อนมีเหรอ คนอย่างมาเวลล์จะไม่ยอมใจอ่อน ชีวิตนี้นอกจากพ่อกับแม่ ก็คงมีแค่คาร่า ที่มีอิทธิพลต่อเขา และในที่สุด ชายหนุ่มก็ยอมให้ทั้งสองคนขึ้นเรือไปด้วย ทว่าต้องมีข้อแม้ 

"ห้ามไปยุ่งกับไอ้พายุมันเด็ดขาด! อยู่ในที่ของตัวเอง เฮียจะให้คนไปจัดการบ้านพักอีกหลังให้" 

" รับทราบครับเฮีย" 

คาร่าตอบตกลงทันที ก่อนจะสวมกอดพี่ชายด้วยท่าทีดีใจ 

ในขณะที่สองพี่น้องกำลังกอดกัน เพียงพราวก็เผลอสบตากับชายหนุ่มตรงหน้า เพราะความหล่อจึงทำให้เธอเผลอจ้องมองราวกับถูกต้องมนต์สะกด จนเผลอลืมให้ของขัวญกับเขา และพลาดโอกาสไป เพราะหลังจากนี้เขาคงไม่ว่างมาเจอพวกเธอแล้ว เพราะเขาคงไปสังสรรค์กับเพื่อน ๆ 

เมื่อมาถึงฝั่งคาร่าจัดการแต่งตัวให้เพียงพราวอย่างสวยงาม ราวกับไม่ใช่พนักงานร้านอาหาร เธอเปลี่ยนไปราวกับคนละคน เพียงพราวมีผิวขาวตามแบบฉบับสาวเหนือ ต่างจากคาร่าที่ขาวในแบบสาวลูกครึ่ง ทว่าทั้งสองก็สวยชนิดที่แบบไม่มีใครยอมใคร คาร่าจูงมือเพื่อนสนิทอย่างเพียงพราวเดินเข้ามาในงานเลี้ยง ก่อนจะนั่งดื่มกันด้วยท่าทีปกติ ทำเอาเพื่อน ๆ ของพี่ชายเธอแตกตื่นในความสวยงามตรงหน้า แต่กลับไม่มีใครกล้าทักทายเธอ เพราะพวกเขานั้นรู้ดีว่าครอบครัวเธอ หวงลูกสาวมากแค่ไหน รวมถึงมาเวลล์ด้วย ทุกสายตาจ้องมองเธอเป็นระยะ เว้นสะแต่ ชายหนุ่มที่เธอหมายปอง กลับเมินเฉยราวกับเธอเป็นธาตุอากาศ 

" ชิ! จะไม่มองกันหน่อยเหรอ" 

คาร่าเริ่มรู้สึกหงุดหงิดเมื่อพายุไม่แม้แต่เฉียดสายตามองเธอแม้แต่น้อย 

ในขณะที่คาร่ากำลังหงุดหงิดและพ่นพึมพรำ เพียงพราวกลับนึกหาโอกาสจะมอบของขัวญวันเกิดให้เจ้าของงาน เธอพยายามจะหาโอกาสเข้าไปหลายครั้ง ทว่ารอบกายชายหนุ่มกลับร่ายล้อมไปด้วยสาวสวยอยู่ตลอดเวลา ในใจลึก ๆ ก็แอบหวงชายหนุ่มอยู่บ้าง เพราะความหล่อของเขาทำให้ใคร ๆ ก็หลงรักรวมถึงตัวเธอด้วย 

"พราว คืนนี้ไม่เมาไม่กลับ ดื่ม!!" 

เพล้ง! 

เสียงแก้วไวน์ราคาแพงชนกันดังขึ้น เมื่อคาร่าที่อารมณ์ไม่ดีจึงชวนเพียงพราวดื่ม ทั้งสองดื่มกันหนักมาก ทว่าคาร่าไม่ยอมกลับที่พักตัวเอง มาเวลล์ที่เห็นท่าไม่ดีจึงเดินเข้ามาห้ามปราม 

" คาร่า พอได้แล้ว เมากันมากแล้ว" 

" ไม่เอาเฮียหนูไม่กลับ ยังไงก็ไม่กลับ" 

คาร่าเริ่มงอแง และดื้อดึงตามนิสัยของเธอ มาเวลล์ที่ไม่มีทางเลือกถึงสั่งให้การ์ดคอยดูแลอยู่ตลอดเวลา ก่อนจะเดินกลับไปที่โต๊ะ พร้อมกับดึงร่างสาวสวยเดินออกไปทันที คาร่าที่เห็นว่าพี่ชายเธอเดินออกไปแล้ว จึงรีบวิ่งเข้าไปพายุทันที พร้อมกับนั่งลงบนตัก เพราะกับซุกใบหน้าเข้าแผงอกด้วยท่าทีออดอ้อนทันที 

เพียงพราวได้โอกาศในตอนที่ชายหนุ่มเดินออกไป จึงรีบคว้าของขัวญในกระเป๋าหมายวิ่งตามเข้าไป ทว่าเธอดื่มเข้าไปมาก ทำให้ยากต่อการทรงตัว แต่เธอก็ไม่ละความพยายามในการจะให้ของขัวญชิ้นนี้กับผู้ชายที่เธอแอบรักมาตลอด เพียงพราวพยุงร่างเดินโซซัดโซเซมาที่ห้องพักชายหนุ่มทันที ก่อนจะเคาะประตูอย่างถี่รัว แต่ก็ต้องตกใจ เมื่อชายหนุ่มเดินออกมาด้วยสภาพเปลือยเปล่า เหลือเพียงก็แต่กางเกงขาสั้นตัวจิ๋ว เพียงพราวคว้าร่างชายหนุ่มออกมาจากห้องทันที 

" ขอคุยด้วยห้านาทีค่ะ สุขสันต์วันเกิดนะคะ นี่ของขวัญค่ะ” 

“?” 

“ของขวัญค่ะ หนูตั้งใจซื้อให้เฮีย” 

“เธอก็น่าจะรู้ว่าฉันมีหมดทุกอย่างแล้ว ของนั่นไม่จำเป็น!” 

“….” 

“เว้นเสียแต่ว่า ของสิ่งนั้นจะทำให้ฉันประทับใจ” 

“แล้วเฮียอยากได้อะไรคะ?” 

“บอกไปแล้ว จะให้ได้?” 

ชายหนุ่มเลิกคิ้วถามอย่างเจ้าเล่ห์พลางมองเนินอกขาวผ่องอย่างมีเลศนัย ยัยเด็กนี่ซ่อนรูปไม่เบาเลย หน้าอกใหญ่เกินตัว ผิวก็ขาวเนียนจนแสบตา ดูเหมือนว่าก้อนโตๆ นี้จะเป็นของจริงเสียด้วย ดูจากสถานะทางการเงินของเธอแล้วคงไม่มีเงินไปทำศัลยกรรม แต่ที่น่าตื่นเต้นไปกว่านั้นคือความบริสุทธิ์ของเธอต่างหาก คิดภาพตอนเปิดบริสุทธิ์ไม่ออกจริงๆ ว่ามันจะฟินแค่ไหน เพราะปกติเคยเจอแต่ของมากประสบการณ์ 

“เฮียลองบอกสิ่งที่เฮียอยากได้มาก่อนได้มั๊ยคะ ถ้าเป็นสิ่งที่หนูพอหาได้ หนูยินดีจะหามาให้เฮียค่ะ” 

“แน่ใจเหรอ?” 

“แน่ใจค่ะ” 

“อยากได้เธอ”  

0.0! 

“หึ! ให้ไม่ได้สินะ” ชายหนุ่มยกยิ้มที่มุมปากอย่างน่าสมเพชก่อนจะหันหลังให้กับหญิงสาว แต่ทว่า.. 

“อย่าพึ่งไปค่ะ” 

“?” 

“หนูให้ได้ค่ะ แต่หนูให้เพราะหนูชอบเฮียนะคะ ชอบมานานแล้วด้วย …”