ตอนที่ 4 เจอทำไม

ว้าวุ่นเลยทีนี้คนที่คิดว่าจะตามหาได้จากที่ไหน ดันอยู่ใกล้ตาไม่ใช่สิ อยู่ใต้จมูกเราเองดีๆนี่เองแค่นี้ผมก็ใจชื้นมากแล้วแหละไม่ต้องไปหาที่ไหนก็ดี รอยยิ้มร้ายฝุดขึ้นในใจ

แต่ตอนที่ผมได้ยินว่าน้องอยู่กรุงเทพทฯซื้อคอนโดอยู่ที่กรุงเทพฯ ทำไม่ ไม่เออะใจว่าที่นี้ใกล้โรงเรียนของน้อง

ผมอยู่ตรงนี้มาเป็นปีๆ แต่แปลกว่ะทำไมผมไม่เคยเจอพวกน้องเลยหรือยังไงงั้นแปลว่าว่าเจ้าเอยและเจ้าขาก็คงอยู่ที่นี่เหมือนกันหล่ะมั้ง

พาร์ทนารา

จริงๆเมื่อตอนอยู่ในมินิมาร์ทฉัน เห็นร่างสูงโปร่งที่คุ้นตาจะใครล่ะ พี่ภูไงฉันรีบจ่ายข้าวของที่ต้องการและชิ่งหนีขึ้นชั้นที่พวกเธออาศัยชั้นที่18ทันที

หญิงสาวรุ่นน้องรีบขึ้นไปชั้นบนโดยไม่รู้ว่าอยู่ในสายตาชายหนุ่มรุ่นพี่ทุกย่างก้าว

เมื่อขึ้นลิฟท์มาได้ เอามือทาบออกอย่างไว

"ตายๆๆๆพี่ภูอยู่ที่อยู่หรอ ทำไมฉันไม่เคยเจอ อะแต่ก็ช่างเถอะต่างคนต่างอยู่กับอย่ามายุ่งเขาแล้วกันชิ

ผมต้องทำอะไรแล้วหล่ะมั้ง ต้องเคลียร์ก่อน

"รอดูว่าจะหนีพี่ได้ไหม

ในจังหวะที่ผมกำลังคิดอะไรเพลินๆ อยู่นั้นลูกน้องผม คนที่ผมวานให้ไปสืบเรื่องของนายโชค โทรเข้ารายงานพร้อมนัดรับเอกสารเกี่ยวกับนายโชคผมก็เลยแจ้งบอกพวกเพื่อนๆและนัดเจอกันเพื่อประชุมว่าจะเอายังไงกับเพื่อนที่ยักยอกเงินของไอ้ธันไป

@สำนักงานนักสืบภูผา

เมื่ิอทุกคนมาถึงถึงปิดเปิดการประชุมคือไอ้คีย์ เช่นเดิม การพูดคุยก็เกิดขึ้น

"เรื่องนี้ไอ้ธันเอาไง(คีย์)

"ไม่รู้ว่ะเอาไงดี

"ต้องจับให้ได้ไล่ให้ทันมันจะจนมุมเอง (ภู)

คิณที่นั่งของพวกผมคุยอยู่ก็เอ่ยคำแนะนำว่าจะปาร์ตี้วันเกิดใครก็ได้เพื่อที่ ให้มันชะล่าใจ

คีตะพัฒน์หันมามองน้องชายฝาแฝดอึ้งทึ่งในความคิด

"good idea แล้วจะจัดของใคร

"ก็วันเกิดน้องเอยไงเฮีย

"ไม่ได้ๆน้องยังเด็ก..

"แต่เราจะวานคนอื่นมันก็ไม่ได้ เดี๋ยวแผนจะหลุดต้องเอาคนใกล้ตัวเฮียควรถามน้องนะ

ฝ่ายคีตะพัฒน์ผมนี้คิดยากเลยจะคุยกับน้องยังไงดีแบบนี้สิ่งที่คินพูดมันก็ถูกนะถ้าใช้ ไม่ใช่สิถ้าจะวานคนที่รู้จักมันจะ success ดีกว่า

"อืมมเดี๋ยวถามน้องเอยแป๊บ ขอออกไปคุยก่อนนะ

ผมหยัดตัวลุกขึ้นตามความสูงของผม จับโทรศัพท์เครื่องหรูกดโทร หาเด็กน้อย(คุณแฟน)ขออนุญาตมโนครับ "เจ้าเอย"

เมื่อไปสายรับสายเสียงใสๆของน้องสาวข้างบ้าน

"สวัสดีค่ะพี่คีย์

"ครับ น้องเอยว่างไหมครับ

"อยากให้ว่างก็ว่างค่ะมีอะไรหรือเปล่าคะ

"พี่มีเรื่องจะรบกวนครับคือว่า......

"แล้วผมก็เล่าถึงรายละเอียดที่มาที่ไปของเรื่องราวให้น้องฟังจนจบ แล้วก็เว้นวรรคปล่อยให้น้องคิด

"น้องเอ๋ยว่าไงครับพี่ไม่บังคับนะครับ

ฝ่ายเจ้าเอย (เอาไงดีนะ)...

"พี่คีย์คะเอยช่วยได้นะ แต่ๆๆขอเอยคุยกับเพื่อนๆแป๊บนึงนะคะชุมสายเลยละกันพี่รอสายนะคะ

และเจ้าเอยก็ทำการกดโทรออกหาเจ้าขาก่อนและปลายเสียงของเจ้าขาก็ดังขึ้น

"ว่าไงหนูเอย

"ขาถือสายรอแป๊บนึงนะ เอยต่อสายนาราแป๊บนึง

"อ่อโอเชงับ

ทำการกดและต่อสายหานาราเช่นกันโดยการชุมสาย

"ว่าไงคะคนสวย

ทุกคนในสายนี้มีพี่คีย์อยู่ด้วยนะ เอยมีเรื่องจะวานค่ะ ขออนุญาตเล่านะ

แล้วเจ้าเอยก็เล่าถึงเรื่องราวที่พวกพี่คีย์ วานให้ช่วยทำจนจบเมื่อจบแล้วหนูเอยเลยถามต่อว่า

"ทั้งคู่ว่าไง

"ขาไม่มีปัญหานะเจ้าขากล่าว

"ถ้าขาไม่มีปัญหาเขาก็ไม่มีปัญหาจ๊ะ

"สรุปว่าโอเคใช่ไหม

"OK (เสียงพร้อมกันทั้งสองคน)

"พี่คีย์ คะได้ยินแล้วใช่ไหม ตามนั้นนะ 20:00 น พี่จะมารับใช่ไหมคะ

"19:30 น ที่จะมารอใต้คอนโดนะครับ

"โอเคค่ะ (3 เสียงประสานกัน)

หลังจากที่ผมได้คุยกับน้องทั้งสามคนผมก็เดินเข้ามาในสำนักงานนักสืบ บอกให้พวกวันมันดำเนินแผนเลยน้องคอนเฟิร์มแล้ว

"ธันแกกลับไปรอที่ร้านเลยนะน้องเจ้าเอยคอนเฟิร์มมาแล้วว่าเต็มใจ 20:00 น เจอกันจัดเหมือนมีเซอร์ไพรส์วันเกิดละกันนะ

"โอเคจะให้ปาแปงจัดให้แล้วเจอกันบายนะเพื่อน(ธัน)

"แล้วกูล่ะภูได้กล่าว

"ไปกับธันเลยก็ได้เหมือนไปนั่งดื่มปกติแหละ

"OK ป่ะธัน

ผมหันไปหาน้องชายฝาแฝดแล้วก็บอกมันว่า

"คิณไปเชิญผู้กำกับดุนุรุจเพื่อนคุณลุงไชยเดชแล้วพาขึ้นไป VIP รอมาก่อนเถอะไอ้โชคจะทำงานนะ

"ได้เฮียตามนั้น

"เดี๋ยวเฮียจะไปรอน้องๆที่คอนโดแล้วเจอกันทุกๆคน

พวกผมแยกย้ายกันไปทำงานตอนที่วางแผนกัน 20 :00 นเจอกันหน้าผับ

พาร์ทเจ้าเอย, นารา,เจ้าขา

หลังจากที่คุยกับพี่คีย์ทุกคนก็พากันแยกย้ายอาบน้ำแต่งตัวในชุดที่ชอบชุดเดรสสีขาวผ่าหน้าและคว้านหลังตามความชอบของทุกๆคน

19:30 น พวกเราลงไปรอพี่คีย์ ที่ล็อบบี้คอนโดแต่ใส่เสื้อคลุมกันโดนพ่อด่าฮ่าๆๆจะใครล่ะก็พี่คีย์ไงจะไม่ชอบให้พวกเราแต่งตัวแนวนี้

ในเวลา 19:30 น ผมลงมาพร้อมเด็กๆนั่นแหละแล้วก็เห็น 3 สาวที่นั่งรอผมอยู่ตรงล็อบบี้

"เรียบร้อยกันแล้วใช่ไหมครับ

"ค่า (พร้อมเพียงกันทั้ง 3 คนเช่นเดิม)

"ไปกันครับไป ผับ one night

@ผับ one night

เมื่อผมขับรถจากคอนโดมายัง ผับของธันวา

กันบรีพงานจึงขึ้น ผมพูดในส่วนคร่าวๆให้เด็กๆไม่ใช่สิเป็นสาวแล้วเนี่ยแต่งตัวเกินงามด้วยใช่ว่าผมจะไม่เห็นแต่ไม่เป็นไรผมจะคอย success อยู่ตรงนั้น

น้องๆเข้ามาเลยครับแล้วก็ไปยังโต๊ะที่เจ้าทาง request เพราะเป็นมุมที่เห็นจากด้านไกลๆ

"เชิญครับสาวๆเลือกดื่มที่เบาๆนะครับ

"ค่ะป๋า

"ป๋าก็ป๋าครับ

ผมสั่งเครื่องดื่มที่เบาที่สุดให้เด็กๆเพราะผมไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นตอนไหน แต่ก็จะมีพวกผมที่คอยจับตาดูอยู่ห่างๆและปฏิบัติการจับขโมยก็เกิดขึ้น

เวลาผ่านไปครึ่งชั่วโมงปาแปงได้เดินมาแจ้งว่าโชคเริ่มปฏิบัติการแล้วในขณะที่โชคกำลังทำเรื่องที่ไม่น่าให้อภัย เจ้าหน้าที่ ที่แอบอยู่ก็ชาร์จตัวทันที แถมยังมีเสียงปืนดังขึ้น

และไฟในผับดับลง

เหล่าน้องๆก็นั่งกรี๊ดหลบใต้พื้นโต๊ะ แต่ทว่าผมหันมามองอีกทีไอ้ภูไอ้ธันหายหัวไปไหนวะ

เหตุการณ์จบลงผมกดไปเปิดไฟ ผมก็เดินกลับมาที่น้องแต่สิ่งที่ผมเห็นคือไอ้ภูยืนกอดน้องนาราส่วนไอ้ธันก็กอดน้องเจ้าขาเมื่อไฟเปิดสว่างขึ้น เจ้าเอยที่เห็นเพื่อนๆโดนเพื่อนพี่คีย์ กอดกับเพื่อนตัวเองอยู่ก็เลยสงสัย

"พี่ภูกอดนาราทำไมอะ พี่ธันกอดเจ้าขาทำไมคะ

ผมก็เลยมองตามแล้วกล่าวว่า

"เออดิ กอดน้องๆทำไมเนี่ย

ภูผามองหน้าเพื่อนชายเพื่อนสนิทแล้วก็ตอบว่า

"ก็น้องกรี๊ดไงกูก็นึกว่าน้องกลัวก็เลยมากอดผิดหรอปลอบใจอ่ะ

ธันวาก็ตอบเหมือนกันว่า "ก็แบบที่ภูพูดเลยทำไมหรอ

"เหรอให้มันจริงเถอะ

"จริงสิถามน้องๆได้เลย(พูดพร้อมกัน 2 คน)

"ฝ่ายเจ้าเอยยืนดูการแถ ของรุ่นพี่ตัวเองแต่ก็นะพูดไปก็ไม่มีใครยอมรับหรอก ต้องถามเพื่อนๆเหล่ตามองเพื่อนสาวของตัวเอง มันต้องมีนัยยะอะไรบางอย่างไว้อยู่ด้วยกันฉันจะจี้เอง

เมื่อเหตุการณ์สงบผมก็เลยต้องบอกว่า..

"กูพาน้องๆกลับแล้วนะเพราะมันดึกแล้ว

"ตามสบายครับเพื่อน(ภู)

"พี่ขอบคุณน้องๆทั้ง 3 คนด้วยนะครับ ธันวาพูด

"ค่ะไม่เป็นไรค่ะขอบคุณที่เลี้ยงนะคะ(เอย)

"สุขสันต์วันเกิดครับน้องเอยเอาไว้รอบหน้าค่อยจัดดีๆนะ(ธัน)

"ขอบคุณนะคะไว้โอกาสหน้าเอยจะพาเพื่อนมาถล่มแต่เราเอยอายุ 18 ก่อนนะ

"ยินดีครับแต่ถามพี่ชายด้วยนะ

"ก็ต้องให้พี่คีย์พามาอยู่แล้วค่ะ ไม่งั้นป๊าม๊าไม่ให้มาหรอกค่ะต้องอยู่ ในการควบคุมและดูแลเหมือนผู้ต้องหาเอ้ย! ไม่ใช่ใส่ใจของพี่คีย์ค่ะ

"ฟังเหมือนดูดีนะเข้าใจ เข้าใจพูด (ภู)

"กลับก่อนนะเดี๋ยวเด็กๆจะง่วง (คีย์)

"ok ครับขอบคุณมากๆนะครับสาวๆ (ธัน)

"ไปก่อนนะคะพี่ธันพี่ภูพี่คิณบายค่ะ (คือเป็นการพูดทั้งสามคนพร้อมกันเช่นกัน)

ผมก็พาเด็กน้อยทั้ง 3 คนกับคอนโดอย่างปลอดภัยแล้วก็ปล่อยให้เขาทั้ง 3 เดินขึ้นไปก่อนแล้วถึงจะเอารถเข้าพื้นที่จอดรถส่วนตัวด้านหน้าคอนโดเช่นเดิมแล้วก็เดินขึ้นห้อง

พาร์ทภู

ความที่เสียงปืนดังผมที่ยืนอยู่ไม่ห่างจากตัวน้องได้ยินเสียงกรี๊ดก็รีบชาร์จทันทีตัวน้องนี่ห๊อมหอมตัวก็นิ่ม( เห้ยไอ้ภูน้องหยุดคิดเลยน้องพึ่ง 17 เองยุบหนอพองหนอจะกอดหนอ)

พาร์ทเจ้าเอย

หลังจากที่พี่คีย์ ปล่อยให้ขึ้นมาคอนโด ประตูห้องปุ๊ป ฉันก็หันไปถามเพื่อนๆทันทีว่า...

"มีอะไรจะบอกไหม

"ไม่มีจริงๆ (เจ้าขา)

"ก็เหมือนอย่างที่พี่เขาพูดนั่นแหละ (นารา)

"จริงหรอ

"จริ๊งจริงๆ (สอบพร้อมกันเสียงสูงมากๆ)

"จะพยายามเชื่อตามนั้นแยกย้ายค่ะดึกแล้ว

มา 3 คนก็แยกย้ายห้องใครห้องมันแต่ฉันก็ยังสงสัยอยู่ดีไว้รอใครกันเองอ่านหนังสือสอบดีกว่าฉันต้องสอบติดนิติศาสตร์ห้ได้