สนใจ(รัก)ทักได้ค่ะ

เพราะเสียงของเธอ ทำให้คนมีปัญหาเรื่องการนอนหลับสบายอย่างไม่ต้องพึ่งยานอนหลับ เขาจึงพยายามติดตามเธอ แต่เพราะกลัวจะเข้าใจผิด เขาจึงพลั้งปากพูดไป

“ทำไมคุณถึงช่วยฉันคะ”

“เอ่อ...เพราะผม..ผมเป็นFCน้องกะทิครับ”

‘ถ้าบอกว่าเป็น FC คุณนานา ต้องคิดว่าเขาเป็นผู้ชายหื่นกามแน่ๆ’

“FCน้องกะทิ” นิรณาทำตาโต “คุณ...เป็นใครกันแน่...”

จิรายุหยิบนามบัตรของตัวเองส่งให้นิรณา “ผมจิรายุครับ เจ้าของบริษัทธันเดอร์กรุ๊ฟครับ”

“จิรายุ...”

นิรณาอ้าปากค้าง เธอคิดว่าเขาเป็นไรเดอร์ขับรถมารับแซนด์วิชที่ลูกค้าสั่งไว้ ก็ใครจะไปรู้ว่าเจ้าของบริษัทจะมารับแซนด์วิชด้วยตัวเองแบบนี้!

เริ่มเรื่อง :

“ลมอะไรหอบพี่พายุกลับมาบ้านได้เนี้ย”

“พอไม่กลับบ้านก็บ่น พอกลับมาก็ทักกันแบบนี้ ตกลงจะให้กลับหรือไม่กลับ”

“หัวก็ไม่ล้าน ขี้ใจน้อยไปได้”

คนเป็นน้องสาวหัวเราะคิกคักแล้วเดินมาคล้องแขนพี่ชายตัวโตให้ตามมานั่งที่โซฟาในห้องนั่งเล่น

“จะมาก็ไม่บอกก่อน พี่พายุนั่งรอสักเดี๋ยวนะคะ ให้เด็กไปเปิดห้องปัดๆ กวาดๆ ห้องพี่พายุเสียหน่อย”

“อื้ม” จิรายุหรือพายุ ชายหนุ่มวัยสามสิบนั่งที่โซฟาตัวใหญ่ของบ้าน เขามอง ไออุ่น น้องสาวคนเดียวที่ตั้งท้องได้สามเดือนแล้วเดินไปเรียกเด็กรับใช้ให้ทำความสะอาดห้องให้เขา

“ปกติก็ให้แม่บ้านทำความสะอาดตลอดนะคะ” ไออุ่นบอกกับพี่ชาย “แค่ให้ไปดูความเรียบร้อยหน่อยค่ะ พี่พายุค่อยขึ้นไปพักผ่อน”

“แล้วพ่อกับแม่ล่ะ”

“ไปกินโต๊ะแชร์ แต่อีกเดี๋ยวก็คงกลับแล้วค่ะ”

จิรายุพยักหน้ารับ เขาทำงานดูแลบริษัทของครอบครัวที่กรุงเทพฯ พ่อเกษียณตัวเองมาอยู่บ้านชานเมืองกับแม่ ส่วนน้องสาวนั้นเพิ่งกลับมาอยู่บ้านได้ไม่นานนัก ไออุ่นแต่งงานกับนักธุรกิจชาวอเมริกันที่มาทำงานในไทย เดิมทีทั้งคู่ก็อยู่ใจกลางมหานคร แต่เมื่อไออุ่นตั้งครรภ์แรกและมีอาการแพ้ท้องรุนแรง น้องสาวเครียดและวิตกกังวลจึงขอสามีกลับมาอยู่บ้านกับแม่ อย่างน้อยได้อยู่กับแม่ก็สบายใจ สามีก็แสนดีตามใจภรรยาทุกอย่าง หอบผ้าหอบผ่อนมาด้วยกันทั้งสองคน

“เดวิทยังไม่กลับเหรอ”

“น้องเขยพี่ทำงานที่ห้องรับแขก” ไออุ่นยิ้มน้อยๆ แล้วลูบที่หน้าท้อง “เขาตามใจไออุ่นมากเลยค่ะ”

“ได้ผัวดีก็ดีแล้ว” จิรายุพูดแล้วยื่นมือไปแตะหน้าท้องที่หน้านูนขึ้นเล็กน้อย ว่ากันว่าท้องสาวจะไม่ค่อยโตนัก เห็นแบบนี้ก็คงจะจริง

“ว่าไงหลานลุง ดื้อกับคุณแม่ไหม”

“ตั้งแต่กลับมาอยู่บ้านนี้ ลูกก็ไม่กวนอุ่นเลยค่ะ” หญิงสาวยิ้มอย่างผ่อนคลายแล้วกวาดตามองพี่ชายของตัวเอง “พี่พายุนอนไม่หลับอยู่หรือเปล่าคะ ดูเพลียๆนะ”

“อืม” เขาแค่รับคำเบาๆ แล้วดึงมือกลับ เขานอนไม่ค่อยหลับ หรือหลับก็ไม่ค่อสนิท

“ไปหาหมอหรือยังคะ ปล่อยไว้แบบดีไม่ดีต่อสุขภาพนะคะ”

“อุ่นก็รู้ว่าพี่ไม่ชอบไปโรงพยาบาล”

จิรายุหันไปหยิบหมอนอิงมาวางแล้วเอนตัวลงนอนเหยียดขายาวไปกับโซฟา พลันสองหูของเขาได้ยินเสียงหวานใส ฟังไปฟังมาก็รู้สึกเพลินหูดีไม่น้อย

“เสียงอะไร” จิรายุถามน้องสาวที่ขยับไปนั่งที่เก้าอี้อีกตัว

“เสียง? อ้อ! อุ่นเปิดดูไลฟ์สดค่ะ แม่ค้าขายขนมน่ากินเชียว” ไออุ่นหัวเราะแล้วยื่นโทรศัพท์มือถือให้พี่ชายดู “นี่ค่ะ คนนี้ชื่อนานา พูดจาฉะฉานดี อุ่นชอบดูเขาไลฟ์สดขายของ ฟังเพลินดีค่ะ นี่ยังคิดอยู่ว่าจะจ้างนานามาไลฟ์สดของเครื่องสำอางแบรนด์ที่อุ่นลงทุนไว้ด้วยล่ะ”

“ทำไมไม่จ้างดาราล่ะ”

จิรายุขมวดคิ้วแต่สายตาจ้องมองไปที่หน้าจอมือถือ ภาพหญิงสาวดูธรรมดาไม่ได้สวยโดดเด่นอะไรนัก แต่รอยยิ้มและวิธีการพูดของเธอดึงดูดคนฟังได้ไม่น้อย เขาเห็นข้อความที่มีลูกค้ากดสั่งสินค้าวิ่งขึ้นรัวๆ ก็อดชื่นชมไม่ได้

“ดาราน่ะจ้างอยู่แล้วค่ะ แต่เราจ้างแม่ค้าไลฟ์ขายสินค้าแบบนี้ก็ช่วยให้ได้ลูกค้าเพิ่มอีกทาง และอีกอย่าง อุ่นชอบนานาค่ะ อุ่นเป็นแฟนคลับเลยนะคะ อายุน้อยกว่าอุ่นแต่ขยันทำมาหากินดีค่ะ”

“ขนาดนั้นเชียว”