EP 7 - เสือเจอเหยื่อ

หนึ่งสัปดาห์ผ่านไปหลังจากค่ำคืนแสนเร่าร้อนของเธอกับกันต์ธี ทุกอย่างยังคงปกติ ไอลดามาเรียนด้วยชุดนักศึกษาเข้ารูปกระโปรงทรงเอสั้นเผยให้เห็นเรียวขาขาวกับรองเท้าส้นสูงเส้นแหลม ใบหน้าสวยแต่งตัวด้วยเครื่องสำอางราคาแพงผมสวยหนีบตรงยาว ประดับปิดท้ายด้วยสร้อยเส้นเล็กที่เป็นจี้ของแบรนด์ระดับโลก

ทุกย่างก้าวของเธอเต็มไปด้วยสายตาไม่ว่าจะชายหญิง ทั้งความสวย ความรวย ความไร้ที่ติ ใครบ้างจะไม่หันมามองด้วยความอิจฉากัน

“วันนี้ไปกินข้าวที่คณะวิศวะอีกมะ?” มินะ หนึ่งในเพื่อนสนิทของไอลดาเอ่ยขึ้นหลังจากจบคลาสเรียนแรก

“ก็ได้นะ” ไอลดาตอบกลับแบบไม่คิดอะไรเพราะเธอกับเพื่อนก็ไปกินข้าวที่นั่นอยู่เป็นประจำอยู่แล้ว ทั้งอาหารอร่อยและอาหารตาก็ดีเริ่ดและกลุ่มของเธอก็เป็นพวกชอบหนุ่มหล่อเหมือนกันหมด

และทันทีที่พวกเธอเดินเข้าไปในโรงอาหาร สายตาของหนุ่มคณะวิศวะก็พร้อมใจกันหันมามองเป็นตาเดียวกัน พอได้ข้าวและได้ที่นั่งต่างคนก็ต่างโดนหนุ่มๆ ขอเบอร์ ขอไอจีกันไม่พักจนข้าวในจานแทบไม่ลดเพราะมัวแต่คุยกับคนนั้นทีคนนี้ทีไปเรื่อย และคนที่โดนผู้ชายหมายตามากสุดก็คงจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากไอลดา

“วันนี้ฟาดไปกี่สิบคนกันคะเพื่อน” พิ้งค์เพื่อนสนิทอีกคนของไอลดาถามขึ้นอย่างหมั่นไส้ ไอลดายักไหล่ยิ้มๆ ก่อนจะตอบกลับ

“ก็คนมันสวยอะ!” ทั้งสามคนหัวเราะกันอย่างสนุกสนาน พอเสียงออดเริ่มคลาสของคณะดังขึ้นภายในโรงอาหารก็เหลือคนไม่เยอะมากทำให้พวกเธอได้ลงมือทานข้าวกันอย่างจริงๆ จังๆ ได้เสียที

“เฮ้ยๆ ยัยไอ”

“อะไร” ไอลดามองมินะที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามพร้อมสะกิดแขนเธอรัวๆ

“ผู้ชายที่หล่อที่สุดของคณะวิศวะเดินมานู่นแล้ว” ไอลดาขมวดคิ้วก่อนจะหันไปตามที่เพื่อนชี้ให้ดูก็เจอกับกันต์ธีที่เดินมาพร้อมกับเพื่อนอีกสองคนของเขา

“โหย~ร้อยวันพันปีมาไม่เคยเจอ วันนี้โชคดีอะไรอย่างนี้ถึงเจอได้วะ” มินะพูดขึ้นอย่างเหลือจะเชื่อ

“หล่อจริง หล่อสุดๆ! แต่เพื่อนเขาอีกสองคนก็หน้าตาดีแฮะ”

“เห็นด้วยเป็นอย่างยิ่ง” พิ้งค์เอ่ยขึ้นบ้างและมินะก็เสริมทัพไปว่าเพื่อนของกันต์ธีก็หน้าตาดีเหมือนกัน ไอลดายังจ้องมองไปที่กันต์ธี ร่างสูงในชุดเสื้อช็อปสีเลือดหมูสวมกางเกงยีนสีน้ำเงินเข้มกำลังเลือกซื้ออาหารอยู่กับเพื่อนๆ ในหัวนึกย้อนไปถึงค่ำคืนอันเร่าร้อนของเธอกับเขาก็ทำเอาใจเต้นขึ้นมา และในวินาทีนั้นเองกันต์ธีก็หันมาพอดีทำให้ทั้งสองคนสบตากันอย่างบังเอิญ และเป็นไอลดาที่รีบเบือนหน้าหนีกลับมาในทันที

กันต์ธีชะงักไปชั่วครู่ มองตรงไปยังกลุ่มผู้หญิงที่นั่งกันอยู่สามคนและหนึ่งในนั้นคือไอลดา มุมปากหนายกยิ้มก่อนจะเดินพุ่งตรงไปยังโต๊ะดังกล่าวโดยไม่สนใจเพื่อนที่กำลังเลือกซื้ออาหารอยู่

“ว่าไงครับคนสวย” คำทักทายของกันต์ธีทำเอาคนทั้งโต๊ะต่างสะดุ้ง มินะกับพิ้งค์หันมามองหน้าไอลดาอย่างตกตะลึงเมื่อกันต์ธีเลือกที่จะนั่งลงข้าง ๆ ไอลดาพร้อมกับเท้าคางหันมามองเธอด้วยรอยยิ้ม

“หะหวัดดี..” ไอลดาหันไปทักทายกลับด้วยรอยยิ้มรู้สึกทำตัวไม่ถูกอย่างไรก็ไม่รู้ที่ต้องมาเจอหน้ากันอีกครั้งหลังจากผ่านค่ำคืนนั้น

“ขอนั่งกินข้าวด้วยคนดิ” กันต์ธีพูดด้วยน้ำเสียงสบายๆ พลางยกมือขึ้นเรียกเพื่อนๆ อีกสองคนให้มานั่งร่วมโต๊ะด้วยกันหน้าตาเฉย

“โต๊ะว่างก็มีตั้งเยอะ พวกนายจะมานั่งเบียดฉันกับเพื่อนทำไมเนี่ย” ไอลดาเอ่ยถาม แต่กันต์ธีเพียงแค่ยิ้มอย่างกวนๆ ซิมและเจเพื่อนของกันต์ธีต่างมองด้วยความแปลกใจแต่พอเห็นเป็นสาวสวยทั้งคู่ต่างมองหน้ากันอย่างรู้ใจก่อนจะเดินไปนั่งปิดหัวท้ายของสองสาวทันที

“หวัดดีครับคนสวย ไม่ทราบว่าชื่ออะไรเหรอครับ^^” ซิมเริ่มต้นบทสนทนาด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ทันที

“อะเอ่อพิ้งค์ค่ะ” พิ้งค์ตอบกลับอย่างเขินอาย

“แล้วคนสวยคนนี้ล่ะครับ ไม่ทราบว่าชื่ออะไร?”

“มินะค่ะ” มินะเองก็ตอบกลับด้วยท่าทีเขินอาย ไอลดาที่เห็นแบบนั้นก็ส่ายหน้าเอือมๆ และมันน่าแปลกมากที่กลุ่มเธอกับกลุ่มของกันต์ธีนั้นต่างก็มีด้วยกัน3คนครบคู่พอดี

ไอลดาหันมามองกันต์ธีที่นั่งกินข้าวเงียบๆ พอได้เห็นเขาในมุมนี้เธอก็อดแปลกใจนิดหน่อย ร่างบางหยิบทิชชู่ขึ้นมาก่อนจะเช็ดไปที่ใบหน้าหล่อของกันต์ธีจนร่างสูงสะดุ้งด้วยความตกใจ

“โทษที ฉันเห็นว่าหน้านายมันเปื้อนอ่ะ” ไอลดาเอ่ยขอโทษไม่คิดว่าร่างสูงจะตกใจขนาดนี้

“เปื้อน?” ใบหน้าหล่อขมวดคิ้วก่อนจะหยิบมือถือราคาแพงขึ้นมาเปิดกล้องส่องหน้าดู พอเห็นว่าบนใบหน้ามีคราบดำ ๆ ก็หันไปมองค้อนเพื่อนสนิททั้งสองคนทันที

“ไอพวกเวร! ทำไมมึงไม่บอกว่าหน้ากูเลอะ” กันต์ธีด่าเพื่อนๆ ก่อนจะใช้มือปาดรอยเปื้อนออก นึกอับอายที่ดันเดินมาพร้อมกับใบหน้าเปื้อนๆ แบบนี้แล้วยังอยู่ต่อหน้าสาวสวยอีก

“ถ้าบอกแล้วพวกกูจะได้เห็นหน้าตลกๆ ของมึงไหม” ซิมตอบกลับกวนๆ ทำเอากันต์ธีหัวร้อนขึ้นมาเพราะเจ้าตัวเป็นพวกที่ห่วงภาพลักษณ์ของตัวเองมาก

หลังจากนั้นบทสนทนาภายในกลุ่มก็ค่อยๆ ไหลลื่นขึ้นเรื่อย ๆ เจเป็นคนเอ่ยปากชวนกลุ่มเพื่อนของไอลดาไปเที่ยวผับด้วยกันคืนนี้ สองสาวต่างพากันตาลุกวาวหันมามองไอลดาด้วยสายตาอ้อน ๆ ขอให้เธอตอบตกลง

“ก็ได้” ไอลดาตอบกลับสั้นๆ ช่วงนี้เธอก็ไม่ค่อยอยากอยู่บ้านที่มีแต่เสียงโวยวายของพ่อเท่าไหร่ หลังจากตกลงเวลากันได้ต่างคนก็ต่างกินข้าวกันไปต่อ

จนกระทั่ง..