ข้อเสนอ

ปึง! ปึง! เสียงทุบประตูดังขึ้นเป็นครั้งที่สอง

“ก็บอกแล้วไงว่าไม่กิน อย่ามายุ่งกับฉัน!!” หญิงสาวตะโกนกลับไป เพราะคิดว่าเป็นคริสเตียนที่มาเรียกเธอ ยังไงซะเธอก็ยืนยันว่าจะไม่ขอกินอาหารของเขา

“เปิดประตูเดี๋ยวนี้” เสียงของสงครามดังขึ้นอยู่ภายนอกห้อง น้ำเสียงของชายบ่งบอกได้ว่าตอนนี้เขากำลังหงุดหงิด

“นายอย่ามายุ่งกับฉัน” ฝ้ายตะโกนกลับไปอย่างหวั่น ๆ เพราะคนที่มาใหม่ครั้งนี้คือสงคราม

“บอกว่าให้เปิดประตู”

“ไม่! ฉันเกลียดนาย” หญิงสาวพูดขึ้นทั้งน้ำตาก่อนที่จะทรุดตัวนั่งกอดเข่าอยู่ที่มุมมืด ๆ ของห้อง

ปัง!

“กรี๊ดดดด” เสียงปืนดังขึ้นหนึ่งนัดก่อนที่ประตูห้องของหญิงสาวจะพังลงมาพร้อมกับสงครามที่ก้าวขาเข้ามาในห้อง ฝ้ายร้องกรี๊ดเสียงดังลั่นออกมาด้วยความกลัว ก่อนที่เธอจะคลานเข่าขยับตัวหนีเมื่อเห็นสงครามกำลังเดินเข้ามาหาเธอที่นั่งขดตัวอยู่

“ลุกขึ้นมา”

“ออกไป อย่ามายุ่งกับฉัน” หญิงสาวตอบกลับพลางเบือนหน้าหนี เธอไม่อยากเห็นหน้าสงครามแม้แต่วินาทีเดียว

“ฉันบอกให้ลุกขึ้นมา!”

สิ้นเสียงของสงครามร่างบางก็ถูกฉุดแขนให้ลุกขึ้นด้วยฝีมือของชายหนุ่ม สงครามกระชากแขนหญิงสาวให้ลุกขึ้น ก่อนที่เขาจะบังคับลากถูหญิงสาวให้เดินออกจากห้องมา ฝ้ายพยายามดิ้นหนี แต่ดูเหมือนว่าความพยายามของเธอจะสูญเปล่าเพราะยิ่งเธอดิ้น สงครามก็ยิ่งบีบแขนเธอแรงขึ้นจนหญิงสาวต้องเบ้หน้าออกมาด้วยความเจ็บปวด

สงครามพาเธอเดินลงมาชั้นล่างที่ห้องรับประทานอาหาร หญิงสาวมองทุกอย่างรอบตัวอย่างลนลานก่อนที่จะเห็นลูกน้องชายฉกรรจ์ของสงครามนับสิบยืนจ้องเธออยู่

พรึ่บ!! ร่างบางถูกกระชากให้ลงไปนั่งบนตักแกร่งของชายหนุ่ม มือหนาของเขาสวมกอดเอวบางไว้แบบหลวม ๆ ก่อนที่เขาจะยกช้อนที่มีข้าวอยู่ในนั้นมาจ่อที่ริมฝีปากเธอ

“กินข้าว” สงครามพูดขึ้น พลางมองฝ้ายที่เอาแต่นั่งตัวสั่นเทาอยู่บนตักของเขา เนื้อตัวของหญิงสาวมอมแมมแถมสีหน้าของเธอมันยังอิดโรยอย่างเห็นได้ชัด

“ฉะ...ฉันไม่หิว” หญิงสาวตอบกลับพลางปัดช้อนตักข้าวที่จ่อริมฝีปากออกไปให้ไกลจากเธอ

“อาหารไม่ถูกปาก?” ชายหนุ่มถามร่างบางพลางใช้สายตามองอาหารหลายสิบชนิดที่วางอยู่บนโต๊ะ ด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยพอใจนักเมื่อเห็นหญิงสาวไม่กินข้าวที่เขาเตรียมไว้ให้

“ฉันกินไม่ลง” ฝ้ายสวนกลับทันควันพลางจะลุกออกจากตักแกร่งของสงคราม แต่ทว่ามือหนาของสงครามคว้าเอวบางไว้ได้ทัน หญิงสาวเลยต้องเซถลาลงมานั่งบนตักแกร่งอีกครั้ง

“อย่าขัดใจฉัน ถ้ายังอยากเห็นหน้าพ่อกับแม่ของเธออยู่”

“......” หญิงสาวกลืนน้ำลายลงอึกใหญ่ทันทีที่สงครามพูดจบ เขารู้ว่าพ่อกับแม่คือจุดอ่อนในการต่อรองกับเธอ

“อ้าปาก” ชายหนุ่มพูดขึ้นอีกก่อนที่จะยกช้อนที่มีคำข้าวมาจ่อที่ริมฝีปากของหญิงสาวอีกครั้ง

“ฉันกินเองได้ แล้วนายก็ปล่อยฉันได้แล้ว ฉันอึดอัด”

“แต่ฉันจะป้อน อ้าปาก!”

“......” หญิงสาวตัดสินใจอ้าปากตามคำสั่งของสงครามอย่างว่าง่าย เพราะยังไงตอนนี้ชีวิตพ่อกับแม่ของเธอก็อยู่ในเงื้อมมือปีศาจร้ายอย่างสงคราม

“ทำตัวให้มันดี ๆ แล้วฉันจะให้ทุกอย่างที่เธอต้องการ” สงครามพูดขึ้นก่อนที่จะเผลอตัวเอามือลูบหัวของหญิงสาวที่นั่งอยู่บนตักแกร่งของเขา แต่ชายหนุ่มก็ต้องรีบเอามือลงเมื่อเห็นสายตาของลูกน้องคนสนิทที่ยืนมองเขาอยู่

“มองอะไร” สงครามหันไปถามลูกน้องที่เอาแต่ยืนมองเขากับหญิงสาวอยู่

“เปล่าครับนายน้อย” คริสเตียนตอบกลับมาพลางยิ้มบาง ๆ ให้กับท่าทางของผู้เป็นนาย

“พวกมึงพากันออกไป แล้วอย่าปล่อยให้ใครเข้ามาในห้องนี้จนกว่ากูจะสั่ง” สงครามเอ่ยคำสั่งขึ้นก่อนที่ก้มลงมองหญิงสาวที่นั่งอยู่บนตักแกร่งของเขา

“ครับนาย” ลูกน้องขานรับคำสั่งก่อนที่จะพากันเดินออกไป

หญิงสาวได้ยินทุกคำพูดที่พวกเขาคุยกันแต่เธอเลือกที่จะก้มหน้าเงียบแล้วตั้งหน้าตั้งตาทานอาหารของเธอไป ในสมองของเธอตอนนี้คิดแต่เรื่องพ่อกับแม่ เธอแค่อยากรู้ว่าพ่อกับแม่ของเธอนั่นอยู่ที่ไหน โดยที่เธอไม่สนใจสิ่งอื่นใดทั้งนั้น

“อิ่มหรือยัง” สงครามถามขึ้น

“อิ่มแล้ว” หญิงสาวพยักหน้าตอบ

สิ้นสุดคำตอบของหญิงสาว สงครามก็พลิกตัวร่างบางให้หันหน้ามาหาเขา ทำให้ตอนนี้ร่างบางนั้นอยู่ในท่านั่งคร่อมสงครามเอาไว้ ใบหน้าคมคายของชายหนุ่มนั้นอยู่ในระดับเดียวกันกับหน้าอกของหญิงสาว สงครามรวบแขนเรียวทั้งสองข้างให้ไพล่หลังด้วยมือข้างเดียวของเขา ก่อนที่จะใช้มืออีกข้างปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาตัวจิ๋วของฝ้ายออก

“นายจะทำอะไร?” ฝ้ายหันซ้ายหันขวาอย่างเลิ่กลั่ก เมื่อตอนนี้สงครามปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาของเธอออกจนหมด จนตอนนี้หน้าอกอันอวบอิ่มของเธอเหลือแค่บราเซียปกปิดท่อนบนเอาไว้ ส่วนกระโปรงของเธอก็ถูกถกขึ้นมาให้อยู่ที่เอวคอดเป็นที่เรียบร้อย

มือหนาของสงครามบีบเคล้นที่เต้าอวบของหญิงสาวพลางใช้นิ้วหัวแม่มือลูบวนตรงส่วนยอดปทุมถันของหญิงสาวจนเริ่มแข็งเป็นไต ฝ้ายเม้มปากแน่นเมื่อถูกกระทำแบบปฏิเสธไม่ได้ ริมฝีปากหนาของชายหนุ่มดูดตรงส่วนยอดราวกับหื่นกระหาย จนยอดปทุมถันของเธอมันเปียกแฉะไปด้วยน้ำลายของชายหนุ่ม

“ฉันมีข้อเสนอมาให้ เธออยากฟังมั้ย?” สงครามเอ่ยขึ้นพลางถือวิสาสะดึงเส้นผมของหญิงสาวมาดอมดม

“......” ฝ้ายนั่งนิ่งไม่ตอบอะไร เธอไม่ได้อยากรู้ข้อเสนอหรืออยากเกี่ยวข้องอะไรกับเขาทั้งนั้น สิ่งเดียวที่รับรู้ได้คือเธออยากหลุดพ้นออกไปจากที่นี่

“ถ้าอยากเจอพ่อกับแม่ของเธอก็ขย่มลงมาแรง ๆ” ชายหนุ่มพูดขึ้นพลางใช้นิ้วเรียวเกี่ยวกระหวัดกางเกงชั้นแหวกกางเกงชั้นในของหญิงสาวออก หญิงสาวรับรู้ได้ถึงความแข็งแกร่งของสงครามที่อยู่ใต้กางเกงยีน แล้วตอนนี้มันกำลังเสียดสีอยู่ที่สะโพกของเธออยู่

หัวใจดวงน้อยกระตุกวูบเมื่อสิ้นสุดคำพูดของสงคราม ฝ้ายมีท่าทีอ่อนลงเมื่อได้ยินสงครามเอ่ยถึงเรื่องพ่อกับแม่ของเธอ

“แต่นี่มันห้อง...” หญิงสาวพูดออกมาพลางหันซ้ายหันขวา ที่นี่มันคือห้องโถงกลางบ้านแถมลูกน้องของสงครามก็เดินผ่านไปมาอยู่เต็มไปหมด เขาคงจะบ้าไปแล้วถ้าเลือกจะมีอะไรกับเธอที่นี่ แต่เธอไม่สามารถเลือกอะไรได้เลย

“ฉันไล่พวกมันออกไปหมดแล้ว อย่าลีลา” ชายหนุ่มมองหน้าหญิงสาวที่ร้อนรนอยู่ตอนนี้ สงครามรู้แค่ว่าตอนนี้เขาอยากให้ลูกชายของเขากระแทกเข้าไปในร่องของเธอเต็มทน

“......”

“ถ้าขืนเธอยังชักช้า ฉันจะได้เรียกพวกมันให้เข้ามายืนดูเธอกับฉันเอากัน ตกลงไหม?!”

“ถุงยางอยู่ไหน?” ฝ้ายถามขึ้นทันทีพลางยืนมือเรียวไปขอเครื่องป้องกันจากชายหนุ่ม ถึงเธอจะไม่เคยทำเรื่องแบบนี้กับใคร แต่เธอก็โตมาจนป่านนี้แล้ว เธอรู้ว่าควรป้องกันยังไง

“ฉันเคยใช้มันกับเธอ?” สงครามเอ่ยถามขึ้น เพราะทุกครั้งที่มีอะไรกันเข้าไม่เคยใช้มันกับเธอ

“แต่นายต้องป้องกัน” หญิงสาวแย้งขึ้นแบบไม่มีทางเลือก เธอไม่มีทางเลือกอะไรทั้งนั้นในตอนนี้

“สำหรับเธอไม่จำเป็น”

“จะบ้าหรอ ถ้าฉันท้องขึ้นมาจะทำยังไง?”

“ก็ลองท้องดูสิ เดี๋ยวก็รู้ว่าจะต้องทำยังไง”