ตอนที่9 ถ้านอนแล้วได้เลยใช่ไหมคะ

“อยากได้ไอโฟนหรอ ทำไมไม่ลองขอแม่ของเธอดูละ” เสี่ยกันต์ลองพูดตามที่เขาคิดดู 

“เสี่ยคิดว่าหนูได้เงินไปโรงเรียนวันละเท่าไหร่ล่ะ?”

“วันละ500ละมั้ง” เด็กสมัยนี้ใช้เงินเยอะจะตาย ที่เขาตอบเธอไปนี่คงจะเป็นขั้นต่ำซะมากกว่า

“ถ้าได้แบบนั้นก็ดีสิคะ หนูจะได้ไม่ต้องบากหน้ามายืมเงินอยู่ที่นี่หรอก” แป้งหอมบ่นออกมาอย่างหน้าง้ำหน้างอ ถ้าเธอได้เงินวันละเท่าที่เขาพูดมาแปลว่าแม่เธอก็ต้องรวยมากๆนะสิ

“เอ้าหรอ! แล้วได้วันละเท่าไหร่ละ” เขาคิดว่า500นี่ก็เป็นขั้นต่ำแล้วนะ ยังมีเด็กที่ได้เงินไปโรงเรียนน้อยกว่านี้อีกหรอ ไม่ค่อยน่าเชื่อเลยแหะ

“หนูได้วันละ100เองค่ะ บางวันก็ได้น้อยกว่านั้น” ใช่! เธอพูดความจริงเพราะแม่เธอให้ใช้เงินเท่านี้ต่อวันจริงๆ บางวันก็ได้น้อยกว่านั้นแล้วแต่แม่จะยื่นให้ ถึงได้วันละ100แต่ทุกวันก็เหลือใช้นะเพราะอาหารและขนมในโรงเรียนก็ไม่ได้ราคาแพงขนาดนั้น

“จริงหรอ มันพอใช้จริงๆหรอเงินแค่นั้นอ่ะ” ปกติเขาใช้วันละเกือบ3000แหนะ 3000นี่แค่ข้าว น้ำ เหล้าแล้วก็ค่าเดินทางนะ

“พอสิคะ หนูก็ใช้ของหนูอยู่ทุกวัน”

“แล้วนี่จะทำยังไงล่ะ ในเมื่อตอนนี้ฉันไม่ให้เธอกู้เงินกับฉันแล้ว” เขาก็อยากรู้เหมือนกันว่าเธอจะทำอย่างไรต่อไป ในเมื่อเขาไม่ยอมให้เธอกู้เงินกับเขา 

“ก็ไปยืมที่อื่นไงคะ ที่นี่ไม่ให้ยืมหนูก็หาไปเรื่อยๆแหละค่ะ”

“อยากได้ขนาดนั้นเลยหรอ ไอ้โทรศัพท์ไอโฟนนะ” ถึงจะพูดไปอย่างนั้นก็เถอะ เขาเองก็ใช้ไอโฟนเหมือนกันแหละ แต่เขาหาเงินใช้เองไงเลยต้องซื้อหาความสุขและความสบายให้ตัวเอง

“อยากได้สิคะ ก็ไอ้กล้วยหอม อุ๊ย! ก็เพื่อนหนูใช้อยู่หนูก็อยากใช้อยากมีเหมือนเพื่อนบ้าง อีกอย่างตอนนี้โทรศัพท์ที่หนูใช้อยู่มันก็ใกล้จะเจ้งอยู่แล้วด้วย” โทรศัพท์รุ่นดึกดำบรรพ์ของเธอตอนนี้มันเริ่มค้างแล้วก็ติดๆดับๆแล้ว

“หื้ม? เพื่อนเธอชื่อกล้วยหอมอย่างนั้นหรอ เหมือนชื่อไอ้เด็กบ้าที่ฉันรู้จักอยู่เลยแหะ” เสี่ยกันต์รู้สึกสะดุดหูกับชื่อเพื่อนของเธอที่หลุดปากพูดออกมา

“ช...ใช่ค่ะ นั่นชื่อเพื่อนของหนูเอง”

“หรอ แล้วถ้าฉันบอกว่าจะซื้อโทรศัพท์ให้เธอล่ะ ไม่ใช่แบบที่กู้เงิน” 

“จริงหรอคะ! เสี่ยจะซื้อให้หนูจริงๆหรอ แล้วหนูทำยังไงถึงจะได้มันมา” ก็ถือว่าฉลาดอยู่นะที่รู้ว่าต้องมีอะไรมาแลกถึงจะได้ในสิ่งที่ต้องการ

“นอนกับฉัน แค่นี้แหละทำได้ไหมละ” ใช่! แค่นอนกับเขาก็เท่านั้น เพราะตั้งแต่ที่เขาเห็นหน้าของเด็กนี่ ไอ้ลูกชายของเขามันก็ยังไม่ยอมสงบลงเลยจนถึงตอนนี้

“น...นอนหรอคะ ถ้านอนแล้วจะได้เลยใช่ไหมคะ”

“เออ เดี๋ยวกูพาไปซื้อพรุ่งนี้แมร่งเลย” จะเอาสัก10เครื่องเขาก็ซื้อให้ได้เหอะ เงินแค่นี้มันไม่ทำให้ขนหน้าแข้งเขาร่วงหรอก

“ตกลงค่ะ หนูจะนอนกับเสี่ย” แค่เขาพูดว่าจะซื้อให้ เขาจะให้เธอทำอะไรก็ยอมหมดแหละ

“หึ!ดี งั้นก็ตามฉันมา”