ตอนที่สอง ใครกัน

ตอนที่สอง

ใครกัน

เจ๊เกียวตื่นขึ้นมาด้วยความเมื่อยขบก่อนจะสะดุ้งตกใจเมื่อเห็นมือของตนเอง

เอ๊ะ!...เดี๋ยวก่อน ทำไมมือเธอเล็กขนาดนี้ แล้วยังขาวเนียนนุ่มไปหมด

หน้าอกหน้าใจหรือก็ใหญ่ล้น ดูสิ โดนทั้งบีบทั้งขยำจนเป็นรอยแดงไปหมด

เอวเป็นเอว หน้าท้องแบนราบเชียว

แต่...โอ้! น้องดอกไม้ทั้งบวมเป่งทั้งเจ็บแสบด้านใน

โดนของใหญ่กระหน่ำไปขนาดนั้นคงต้องพักอีกหลายวัน

หญิงสาวแหวกช่องทางสีชมพูของตนเองพลางล้วงควักน้ำกามาที่ยังคงค้างคาให้ไหลออก

แล้วอีตาผู้ชายที่นอนกอดอยู่นี่คือใครกัน

หญิงสาวนิ่งคิดทบทวนก่อนที่ความทรงจำจะค่อยๆไหลเข้ามาอย่างเชื่องช้า

‘ฟางเจียวจือ’ หรือ

ผู้หญิงคนนี้ชื่อฟางเจียวจือเป็นบุตรสาวของหญิงสาวซึ่งเป็นรักแรกของผู้ชายคนนี้

มารดาของนางส่งจดหมายไปขอความช่วยเหลือ เขาจึงเร่งเดินทางลงมาหา

แต่เขากลับมาไม่ทัน เมื่อมาถึงจึงพบเพียงเศษซากปรักหักพังและไฟซึ่งกำลังลุกท่วมโหมแผดเผาเรือนสกุลฟาง

เมื่อเร่งค้นหาด้วยความร้อนใจกว่าจะพบหญิงสาวรักแรกกำลังนอนใกล้สิ้นใจอยู่ในอ้อมกอดของฟางเจียวจือในสถานที่ห่างออกไป

“ฝากบุตรสาวของข้าด้วย ฝากนางด้วย” คำสั่งเสียสุดท้ายก่อนสิ้นลมพร้อมร่างเล็กซึ่งเอาแต่ร้องไห้แทบขาดใจทำให้ชายหนุ่มจำต้องช่วยจัดการฝั่งศพมารดาของเด็กสาวแล้วพานางไปพักให้ห่างจากเรือนสกุลฟาง

“ช้าชื่อซุนซู่เฉิน เป็นเจ้าสำนักซ่างเฉินและเป็นเพื่อนกับมารดาของเจ้า เจ้าพอจะบอกเล่าเหตุการณ์ออกมาได้หรือไม่”

ชายหนุ่มซักถามฟางเจียวจือแต่เด็กสาวกลับไม่รู้เรื่องราวใดของบิดามารดา นางถูกเลี้ยงมาอย่างทะนุถนอมเช่นสตรีในห้องหอและถูกปิดหูปิดตาไม่เคยออกมาสัมผัสโลกภายนอก

ซุนซู่เฉินใช้เวลาสืบหาต้นสายปลายเหตุอยู่หลายวัน เขาพบว่าคนในเรือนสกุลฟางล้วนถูกสังหารสิ้น แต่กลับไม่คืบหน้าว่าผู้ใดเป็นคนสั่งการหรือลงมือ มีเพียงร่องรอยการเก็บหลักฐานและติดตามไล่เข่นฆ่าสังหารผู้คนสกุลฟางที่ยังเหลือรอดอยู่ไม่เว้นกระทั่งบ่าวไพร่หรือสาวใช้

เห็นทีพวกเขาคงไปล่วงเกินคนใหญ่โตมีอำนาจเข้า จึงได้โดนฆ่าปิดปากล้างตระกูลเช่นนี้

ชายหนุ่มตัดสินใจพาตัวฟางเจียวจือกลับสำนักด้วยกันเพื่อไม่ให้คนร้ายติดตามหาตัวนางได้อีก

“นับจากนี้เจ้าจะเป็นศิษย์หญิงเพียงคนเดียวของข้า อาจือ”