Chapter 1 งูยักษ์อังไฟ (2)

สิริมนต์ลืมไปเลยว่าเคยจับงู และเพิ่งจะเห็นเสือ...

กระทั่งรับรู้ถึงความอุ่นและใหญ่ของบางสิ่งที่เหมือนงูเหล็กอังไฟ ชำแรกเข้ามาตรงหว่างขาชื้นฉ่ำ ท่ามกลางความเจ็บปวดจนน้ำตาไหลพราก ความเสียวซ่านก็บาดลึกจนเธอดิ้นพราด ๆ ร้องขอการกระแทกอย่างดิบเถื่อนโดยไร้ความยับยั้งชั่งใจ

เหมือนมีเสียงกัดฟันกรอดอยู่ข้างใบหู

แล้วร่างกายของเธอก็เขย่ารุนแรงสะท้าน เหงื่อกาฬกระเซ็นซ่าน ก่อนที่เขาจะอัดงูยักษ์แสนเสียวเข้ามาลึกสุดลำปืน! และร้องครางเสียงห้าวราวกับสัตว์!

“อา!”

สิริมนต์หอบหายใจระรัว หรี่ตามองเพดานพร่าเบลอ ก่อนจะหลับตาลงด้วยความเหนื่อย เพลีย และอิ่มเอมอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนในชีวิตวัยสาวแรกแย้ม

เธอผล็อยหลับไปนานแค่ไหนไม่รู้

กระทั่งแสงแดดอุ่น ๆ ส่องเข้ามาในห้อง นกร้องจิ๊บ ๆ หญิงสาวขยับตัวด้วยความปวดระบม ช้ำไปทั่วเรือนร่าง เมื่อขยับก็เจ็บจี๊ดตรงหว่างขา... จนเธอสับสนว่าความฝันโลดโผนเหมือนนั่งรถไฟเหาะเมื่อคืนนี้ ทำให้เธอเจ็บตัวได้ขนาดนี้เลยเชียวเหรอ

ฝันประหลาดนั่น...

สิริมนต์ลืมตามองไปรอบห้อง เห็นว่าเป็นสถานที่ไม่คุ้นตาก็สะดุ้งลุกพรวดพราดขึ้นนั่ง และยิ่งตกใจกว่าเดิมเมื่อเห็นชุดนักศึกษากระจุยกระจายอยู่บนพื้นข้างเตียงนอน อีกทั้งเสื้อนักศึกษายังขาดวิ่น

ตัวเธอเองก็ไม่ได้สวมอะไรอยู่เลย!!

มือบางยกขึ้นแตะเหนือทรวงอกด้วยความไม่เข้าใจสถานการณ์นี้ จึงแตะสัมผัสสร้อยคอและจี้ที่ไม่เห็นจำได้ว่าเธอสวมอยู่ พอยกขึ้นดูจึงเห็นว่าเป็นจี้เฟืองเกียร์ของคณะวิศวกรรมศาสตร์

บนผ้าห่มที่เธอห่มอยู่ ก็มีเสื้อเวิร์กช้อปวิศวะวางคลุมอยู่ด้วย ราวกับจะให้เธอใส่กลับบ้าน แทนเสื้อนักศึกษาที่เธอสวมออกจากห้องนี้ไม่ได้แล้ว

สิริมนต์ตัวสั่น ยกมือขึ้นเสยผมที่ยุ่งเหยิงด้วยความไม่เข้าใจเลยสักนิด

นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่

เจ้าของเกียร์กับเสื้อเวิร์กช้อปนี่เป็นใคร?

ความเจ็บแปลบ ๆ ที่หว่างขา รวมถึงหยดเลือดปนผ้าปูที่นอนก็เหมือนจะเป็นสัญญาณเตือนว่าเรื่องเมื่อคืนไม่ใช่ความฝัน... แต่เธอเมาจนเผลอเอากับผู้ชายแปลกหน้าคณะวิศวะเข้าจริง ๆ

แต่เขาเป็นใครกันล่ะ?

ทำไมถึงทิ้งเกียร์กับเสื้อเวิร์กช้อปไว้

ตัวเขาไปไหน?

ถ้าเอากันเสร็จแล้วจะทิ้งเธอไว้คนเดียวแบบนี้ จะทิ้งของไว้ทำไม คิดว่าตัวเองเป็นซินเดอเรลลาหรือไง ผู้ชายบ้าอะไรเนี่ย!!!