05

"แลก?"

ไอติมถวนคำถามของเขาด้วยท่าทีมึนงง ก่อนจะจ้องมองท่าทีเจ้าเล่ห์ของเขา ด้วยท่าทีหวาดหวั่นอยู่ไม่น้อย

"เอาไลน์เธอมาแลกดิ แล้วฉันจะปล่อยผ่าน"

ไอติมอึ้งไปทันที นี่มันไม่ได้เกี่ยวอะไรกับการที่เธอมาสายเลยแม้แต่น้อย สายฟ้ากำลังใช้อำนาจรุ่นพี่ในทางที่ผิด แต่แล้วยังไง ถึงพูดไปเธอก็ทำอะไรไม่ได้อยู่

"it1234 ค่ะ"

ไอติมเอ่ยขึ้น ก่อนสายฟ้าจะกดเพิ่มเพื่อนเธอทันที พร้อมกับเอ่ยประโยคยียวนกวนประสาทไปหนึ่งกรุบ

" ไว้พี่จะไลน์ไปนะครับ น้องติม"

สายฟ้าเอ่ยขึ้น ก่อนจะเดินกลับเข้าไปในคณะตัวเอง ด้วยท่าทีปกติ ทิ้งให้ไอติมมึนงงกับการกระทำของเขาอยู่พักหนึ่ง

"โอ๊ยยย!! เสร็จยังฉันร้อน!"

" ไป ๆ เข้าร่มกันเถอะ"

ไอติมเอ่ยขึ้นด้วยท่าทีเลิ่กลั่กก่อนจะจูงมือโซเฟียเข้าไปร่วมกิจกรรมกับเพื่อน ๆ ก่อนเวลาจะล่วงเลยไปถึงช่วงพักเบรก ไอติมและโซเฟียนั่งอยู่ภายในโรงอาหารด้วยท่าทีเบื่อหน่าย

"ไม่ชอบอาหารที่นี่เลยอะติม เราไปคาเฟ่ใกล้ ๆ นี้ดีไหม"

" ไม่ได้หรอกเฟีย อาหารข้างนอกค่อนข้างแพงอะ ติมไม่มีเงินมากขนาดนั้นหรอก กินข้าวที่นี่เถอะนะ"

"ฉันเลี้ยงเอง ถือว่าฉลองที่เรารู้จักกัน นะ ๆ ไปกันเถอะนะ พลีส!!"

โซเฟียยังคงออดอ้อนไอติม เมื่อเห็นว่าเพื่อนของเธอนั้นยังไม่ได้กินอะไรลงก็รู้เห็นใจ ก่อนจะพยักหน้าเป็นคำตอบ

"เย้!! ไอติมน่ารักที่สุด"

@โอดี'คาเฟ่

สองสาวเดินย่างกรายเข้ามาในคาเฟ่ที่ไม่ห่างจากมหา'ลัยมาก ก่อนที่โซเฟียจะสั่งอาหารอย่างบ้าคลั่ง ไอติมอ้าปากค้าง เมื่ออาหารพาสต้าถูกวางลงตรงหน้า ก่อนโซเฟียจะยกมือเกาแก้มเก้อ ด้วยความรู้สึกผิด

"เอ่อออ.... คือ ฉันไม่คิดว่ามันจะเยอะขนาดนี้ กินไหวไหม"

ไอติมถอนหายใจออกมาเฮือก อาหารราคาแพงถูกวางลงตรงหน้าหลายสิบอย่าง เธอไม่มีทางให้มันเหลือทิ้ง ไปเฉย ๆ แน่ ไอติมก้มมองพุงน้อย ๆ ของตัวเอง ก่อนจะถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ เธอเป็นเด็กผู้หญิงที่สูงเพียงร้อยห้าสิบห้าเซนติเมตร แต่กลับมีน้ำหนักตัวถึงห้าสิบห้าหรือเรียกได้ว่าอวบระยะสุดท้าย

" เห้อ ขอโทษนะที่บอกจะลดน้ำหนัก พรุ่งนี้ละกัน"

สองสาวนั่งกินอาหารตรงหน้าด้วยความหิว ทว่าโซเฟียกลับกินเข้าไปแค่นิดเดียวเธอก็รู้สึกอิ่ม ก่อนจะนั่งมองไอติมกิน

" ติม ไหวไหม ไม่ไหวก็พอเถอะ"

"ไหว ๆ เฟียรอก่อนนะ สปาเกตตี้จะหมดแล้ว"

"แต่เธอกินไปเยอะมากแล้ว เดี๋ยวก็อวกออกมาหรอก"

" เสียดายอะเฟีย กินให้หมดดีกว่าของแพงทั้งนั้นเลย บอกพี่เขา ห่อกลับไปกินที่หอได้ไหม"

"จะบ้ารึไง ถ้าอิ่มก็พอจะยัดเข้าไปทำไม"

" เฟีย อาหารทุกอย่างมันมีค่าสำหรับใครหลาย ๆคนมากนะ เรารู้ว่าเฟียรวย แต่เฟียไม่ควรสุรุ่ยสุร่ายแบบนี้ เสียดายของ เสียดายเงินด้วย"

โซเฟียถอนหายออกมาด้วยน้ำเบื่อหน่าย เมื่อฟังหญิงสาวตรงหน้าบ่น ทั้งที่แก้มเธอจะแตกอยู่แล้ว แต่กลับยัดอาหารเข้าปากไม่หยุด นานนับสิบนาทีกว่าไอติมจะจัดการอาหารตรงหน้า โดยมีโซเฟียจ้องมองอยู่ตลอดเวลา

"หมดแล้ว...."

อึ้ง ! ทุกคนอึ้ง! กรรมการอึ้ง! โซเฟียอึ้ง เมื่อเงยหน้าขึ้นมามองอาหารตรงหน้า และหญิงสาวที่นั่งอยู่ฟังตรงข้ามเธออย่างไม่น่าเหลือเชื่อ

"อิ่มมากเลย เห้อ"

ไอติมเอ่ยเสียงแจ๋วก่อนจะยกแก้วน้ำขึ้นดื่มจนหมดแก้ว

"ตายแล้ว !! หมดเวลาพักแล้วว ไปเร็วโซเฟีย"

ไอติมรีบคว้ากระเป๋าตัวเอง ก่อนจะรีบจูงมือเพื่อนตัวเองออกจากร้านทันที โดยไม่รู้ว่ามีบางสิ่งบางอย่่างร่วงหล่นออกจากกระเป๋าของเธอ

"ติม ค่อย ๆเดินเดี๋ยวอวกพุ่ง"

โซเฟียรีบเอ่ยห้ามเธอทันที ก่อนไอติมจะชะงัก พร้อมกับรู้สึกมวลท้องขึ้นมา

"ช้ากว่านี้จะแย่นะ"

ไอติมเริ่มมีท่าทีวิตกกังวล ก่อนจะรีบโบกรถกลับไปที่มหาลัยทันที

"อะไรวะพี่ซัน?"

เสียงพนักงานในร้านเอ่ยถามขึ้น เมื่อเห็นซันเจ้าของร้านที่กำลังเดินไปเก็บโต๊ะของสองสาวนั้น หยิบอะไรบางอย่างขึ้นมา

"กระเป๋าตัง ของน้องตาแป๋วคนนั้นแน่ ๆพี่"

"อืม... ไปทำงานของมึงเถอะ"

ซันเอ่ยขึ้นด้วยท่าทีเรียบนิ่ง ก่อนจะหยิบกระเป๋าตังเข้าไปในกางเกงตัวเอง

(รบกวนนักศึกษา นำบัตรประชาชนตัวเองมายืนยันตัวตนเพื่อรับบัตรนักศึกษาด้วยครับ)

เสียงรุ่นพี่ประกาศ ก่อนเพื่อน ๆ ทุกคนจะรีบเข้าไปต่อแถวเพื่อรับบัตรนักศึกษาเพื่อจบกิจกรรมในวันนี้ ทว่าไอติมกลับหากนะเป๋าสตางค์ของเธอไม่เจอ

" กระเป๋า !!"

ไอติมเริ่มมีท่าทีลนลาน ในหน้าซีดเผือดด้วยความวิตก ก่อนโซเฟียจะสงสัยในท่าทีของเธอ

"เป็นอะไรติม เกิดอะไรขึ้น"

"เฟีย! กระเป๋าตังฉันหาย อยู่ที่คาเฟ่นั่นแน่ ๆ"

"แล้วแบบนี้จะทำยังไง เธอลองไปคุยกับรุ่นพี่ดูไหม"

ไอติมนึกได้ว่าเธอมีไลน์ของสายฟ้า เพราะเขาเพิ่งเพิ่มเพื่อนเธอมาเมื่อเข้า ไอติมรีบหยิบโทรศัพท์มือถือ ออกมาทันที ก่อนจะส่งข้อความหาชายหนุ่ม

IT : พี่สายฟ้าคะ ติมทำกระเป๋าตังหายค่ะ ไม่มีบัตรสามารถรับบัตรนักศึกษาได้ไหมคะ?

SF : เดี๋ยวพี่จัดการให้ แต่เย็นนี้ติมต้องไปนั่งเจอพี่ที่ห้องติ่วนะ

ไอติมถอนหายใจอย่างหงุดหงิด ไม่ว่าเธอจะขอความช่วยเหลือจากเขากี่ครั้งมันก็ยังคงมีข้อเปลี่ยนเสมอ แต่ที่น่าโมโหมากกว่านั้นก็คือ ทำไมเธอถึงนึกถึงเขาคนแรก แทนที่จะคิดติ่ว ไอติมลูบหน้าตัวอย่างนึกโมโห ก่อนจะเอ่ยตอบชายหนุ่มออกไป

IT : ค่ะ ติมลงไปได้ไม่นานนะคะ พรุ่งนี้ติมมีเรียนเช้า

สายฟ้าอ่านข้อความหญิงสาว ก่อนจะปิดล็อกหน้าจอโทรศัพท์มือถือของตัวเอง ก่อนจะรับรู้ถึงสายตาใครบางใครจ้องมองมา และเป็นใครไปไม่ได้ นอกจากโซเฟีย

" กับน้องโซเฟียนี่ยังไงวะไอสาย"

พายุเอ่ยถามเพื่อนขึ้น เพียงแค่เห็นสายตาเชื้อเชิญ ก็พอจะเดาได้ ว่าเด็กสาวต้องการอะไรจากเพื่อนของเขา

"เด็กมันว้อน"

"แล้วมึงจะไม่สนองหน่อยเหรอวะ"

" ตอนนี้ยัง"

"ตอนนี้ยังคือ ?"

"ถ้ามึงจะฟันเด็กโซเฟียอะไรนั่น ก็อย่ามายุ่งกับไอติม"

ธีร์เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ ที่สายฟ้ายังคงมุ่งมั่นที่จะเข้าหาไอติมโดยที่ไม่จริงใจ ทั้งที่เขาเคยเอาไว้แล้ว

"ทำไมวะ ? หรือมึงจะเก็บไว้กินเอง"

"กูไม่ได้เหี้ยแบบมึง แล้วถ้ากูจะเอาติมจริง ๆ คงไม่เหลือมาถึงมึง และที่สำคัญ ไอติมไม่ได้ใจง่ายเหมือนผู้หญิงที่มึงเคยเจอ"

เรื่ิองนั้นเขารู้ดีว่าไอติมไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่น เขาจึงไม่รวบรัดเธอเหมือนผู้หญิงคนอื่น ๆ เหมือนที่ผ่านมา ความเอาใจใส่และดูแลเธอ จะทำให้ไอติมแท่งนี้ค่อย ๆ หลอมละลาย และเมื่อไอติมแท่งนี้ละลายเมื่ิอไหร่ เขาก็พร้อมที่จะเลียมันอย่างทันทีโดยที่ไม่รีรอ

️สายฟ้าร้ายกาจมากอะ ร้ายเข้าไป เดี๋ยวแกจะได้กลายเป็นว้อในเร็ว ๆ นี้แหละ ไอติม หนีไปลูกกก!!! ️

(เจอคำผิดบอกกันได้เหมือนเดิมงับ)