ตอนที่ 7 พี่เก้า

วิเวียนที่ได้ยินแบบนั้นก็อึ้งเพราะไม่คิดว่าเพื่อนใหม่ของเธอจะใจดีและดีกับเธอได้ถึงเพียงนี้และดูเหมือนจะเริ่มมีหยดน้ำตาไหลซึมออกมาจากดวงตาคู่สวย เธอรีบยกมือขึ้นเช็ดคาบน้ำตาที่ไหลบนใบหน้าทันที

“ขอบใจพวกเธอมากเลยนะ ดีกับเรามากจริงๆ ตอนอยู่มอปลายเราไม่มีเพื่อนเลย ตอนนั้นเราเป็นเด็กทุนเพียงคนเดียวของห้องด้วย” เธอพูดไปใบหน้าก็เริ่มเศร้าหมองในตอนเรียนมัธยมปลายนั้นเธอไม่มีเพื่อนสนิทเลยแม้แต่คนเดียว ในห้องเรียนส่วนมากจะมีแต่พวกลูกคุณหนูจึงไม่แปลกที่พวกเธอเหล่านั้นจะไม่คิดที่จะเอาคนอย่างเธอไปเป็นเพื่อน

เพียวยืนหยุดนิ่งแล้วรีบเดินเข้ามาโอบกอดร่างเล็กของวิเวียนทำไมชีวิตเธอถึงได้น่าสงสารขนาดนี้ความจนนี่ถึงกับทำให้ไม่มีเพื่อนดีๆได้เลยหรือไง คอยดูนะเธอจะทำให้ทุกคนได้รู้ว่าพวกเธอกับวิเวียนก็สามารถเป็นเพื่อนสนิทกันได้

“เรื่องมันผ่านไปแล้วลืมๆมันไปได้แล้วตอนนี้แกมีพวกเรานะ จุ๊บๆ แล้วเดี๋ยวจะแนะนำให้รู้จักกับแฟนของฉันด้วย เขาเรียนอยู่วิศวะมหาลัยนี้นี่แหละ ชื่อมาร์ช เธอจะได้มีเพื่อนหลายๆคน”

“มาร์ช ที่พูดกันเมื่อกี้หรือเปล่า” วิเวียนเอียงคอสงสัย เหมือนว่าเธอจะได้ยินชื่อมาร์ชเมื่อครู่นี้ใช่มั้ยนะ เธอผละกายออกจากเพียวแล้วยืนรอฟังคำตอบ เพียวยิ้มร่าก่อนที่จะพยักหน้าเป็นเชิงว่าใช่ เขาคนนั้นนั่นแหละคือแฟนของเธอ

“ใช่คนนั้นนั่นแหละ”

พักเที่ยง

หลังจากที่ช่วงเช้าได้เข้าร่วมกิจกรรมรับน้องกันไปเป็นที่เรียบร้อยแล้วรุ่นพี่ปีสี่จึงปล่อยให้เหล่านักศึกษาปีที่1 ได้ออกมารับประทานอาหารกลางวันและได้ไปเข้าเรียนตามรายวิชาที่ได้ลงทะเบียนเรียนกันไว้

“อิ่มจัง อาหารร้านนี้อร่อยมาก ข้าวให้เยอะมากและวันนี้ฉันก็เผลอกินข้าวหมดจานเลย ฮือ~ ฉันต้องอ้วนแน่!” เพียวที่พึ่งจะกินข้าวเสร็จมาดๆยกมือขึ้นลูบหน้าท้องของตัวเองใบหน้าของเธอแสดงออกขึ้นความสุขจากการที่ได้กินอาหารที่สุดแสนจะอร่อย

“วันนี้พวกเราทำกิจกรรมกันเหนื่อย สมควรแล้วที่ต้องกินข้าวเยอะๆ ตัวเล็กแค่นี้ไม่อ้วนหรอกนะ”เชอรีนที่เห็นเพียวพูดบ่นว่าอ้วนเธอจึงส่ายหน้าเล็กน้อยแอบตำหนิยัยนี่ที่เอาแต่คิดไปถึงเรื่องความอ้วนเสียเหลือเกิน จริงด้วยเธอลืมไปเลยว่ายัยเพียวเขามีแฟนนี่ก็เลยคงจะกังวลกลัวว่าแฟนอาจจะไม่ชอบเรื่องที่เธออ้วน

“ช่วงบ่ายพวกเรามีเรียน1วิชานะ มาพยายามไปด้วยกันมีอะไรก็ช่วยเหลือกันนะ” วิเวียนเปิดดูตารางสอนแล้วเงยหน้ามองไปยังเพื่อนสาวทั้งสามซึ่งพวกเธอก็พยักหน้ากันอย่างรับรู้ ไอรีนถามจี้ไปถึงเรื่องสำคัญของวิเวียนอีกครั้งเพราะกลัวว่านั้นอาจจะลืม

“หลังเลิกเรียนไปทำเรื่องทุนใช่ไหม” ที่ถามไม่ใช่อะไรนะจะไปด้วยนั่นแหละ ไอรีนคิดว่าไปไหนด้วยกันทั้งกลุ่มคงเป็นอะไรที่น่าจะรู้สึกดีมากกว่าการที่ไปคนเดียว

“อืมใช่แล้ว”

“เดี๋ยวไปเป็นเพื่อนแล้วหลังจากนั้นไปกินชาไข่มุกกัน เดี๋ยวฉันเลี้ยงเองเลี้ยงทุกคนด้วย ไปนะ ร้านอยู่หน้ามหาลัยนี่เอง”

“เราไปแต่เดี๋ยวเราจ่ายเองก็ได้ เราพอมี..” วิเวียนยิ้มกว้างเพื่อนของเธอทำไมใจดีและน่ารักแบบนี้และไอรีนไม่ต้องมาเลี้ยงชาไข่มุกเธอก็ได้เพราะเธอเองก็พอมีเงินอยู่บ้างและที่สำคัญเลยนะ..เธอรู้สึกเกรงใจ

“หยุดเลยรอบนี้ฉันขอเลี้ยงเองย่ะ ถือว่าเลี้ยงที่พวกเราได้มาเป็นเพื่อนกันไง” ไอรีนยกมือขึ้นห้ามไม่ว่าอย่างไรรอบนี้เธอต้องได้เป็นเจ้าภาพเลี้ยงชาไข่มุกให้จงได้ วิเวียนที่เห็นถึงความตั้งใจที่จะเป็นเจ้าภาพของไอรีนเธอก็ได้แค่เพียงพยักหน้าอย่างยอมรับ

“ก็ได้ยังไงก็ขอบคุณนะ”

30นาทีต่อมา

หลังจากที่ยื่นทำเรื่องขอทุนเสร็จเป็นที่เรียบร้อยแล้ว พวกเธอทั้ง4ก็พากันเดินออกมายังหน้ามหาลัยที่ซึ่งมีร้านชาไข่มุกอยู่ไม่ไกล

ร้านชาไข่มุกอาชิ

“รับอะไรดีคะ” ทันทีที่เดินเข้ามาในร้านเสียงหวานของพนักงานสาวก็ดังขึ้นแม้ว่าเธอจะพูดทั้งที่ยังไม่เงยหน้ามองก็ตาม เชอรีนที่เดินเข้ามาเป็นคนแรกส่งยิ้มให้กับพนักงานพลางส่งเสียงหวานสั่งเป็นคนแรก

“เอาชานมไต้หวันใส่บุก 1แก้วค่ะขอเป็นหวานน้อยนะคะ”

“เอาชาเขียวใส่ไข่มุก 1 แก้วค่ะ” เพียวที่เดินเข้ามาเป็นคนที่2 รีบสั่งเป็นคนถัดไปไอรีนที่ได้ยินเพียวสั่งชาเขียวก็เกิดความอยากกินขึ้นมาบ้าง เธอจึงได้สั่งเหมือนอย่างเช่นเพียว

“ชาเขียวเป็น 2 แก้วเลยค่ะ”

“เอาโกโก้ใส่ไข่มุก 1 แก้วค่ะ” วิเวียนยืนเกร็งเธอจะกินอะไรดี งั้นเป็นโกโก้ก็แล้วกันเพราะมันเป็นสิ่งเดียวที่เธอเคยได้กินตั้งแต่ตอนที่ยังอยู่ชั้นมัธยมโดยส่วนตัวแล้วเธอชอบกินน้ำเปล่าซะมากกว่า พวกน้ำหวานอะไรพวกนี้ไม่ค่อยได้ตกถึงท้องเธอหรอก

“เชอรีน..” เสียงเรียกชื่อเชอรีนดังขึ้นจากทางด้านหลังของพวกเธอจึงทำให้ทั้ง4สาวหันกลับไปมองเป็นตาเดียว แล้วก็เป็นเชอรีนที่ยิ้มร่าด้วยความดีใจเพราะคนที่เรียกชื่อเธอก็คือพี่เก้าพี่ชายของเธอนั่นเอง

“โอ๊ะ~ พี่เก้านี่ สวัสดีค่ะ” มือเล็กยกขึ้นไหว้ไปยังชายหนุ่มรุ่นพี่สุดฮอตซึ่งเขาก็ยิ้มพร้อมกับยื่นมือมากุมศีรษะของเธอ

“หวัดดี..ยินดีต้อนรับเข้าสู่รั้วมหาลัยนะ” ชายหนุ่มรูปงามส่งยิ้มพร้อมทั้งมองไปยังพวกเธอทั้ง4 แววตาที่เขามองมามันช่างอบอุ่นหัวใจเสียเหลือเกินทำเอาไอรีนที่มองอยู่แถบจะละลาย เขาจะรู้ตัวบ้างไหมว่ากำลังทำให้เธอรู้สึกเขินอายเพราะเขาหน้าตาหล่อมากๆแถมยังดูดีมีเสน่ห์น่าหลงใหล

ไอรีนรู้สึกดีแต่ยังคงยืนนิ่งไม่ได้แสดงท่าทีอะไรออกไป..

ว่าแต่เขาเป็นใครกันนะ...แล้วชื่อเก้าเหรอ มันฟังดูแล้วคุ้นๆยังไงก็ไม่รู้เหมือนว่าเคยได้ยินที่ไหนแต่ก็นึกไม่ออก~

“พวกแกนี่พี่เก้า ลูกพี่ลูกน้องของเราเอง” เชอรีนหันมาแนะนำลูกพี่ลูกน้องของตัวเองให้เพื่อนๆได้ทำความรู้จักและพอรู้ว่าเขาคือพี่ชายของเชอรีนก็ทำเอาไอรีนแอบลอบยิ้มออกมาด้วยความพึงพอใจ

เธอรู้สึกว่าผู้ชายคนนี้คงเกิดมาเป็นคู่แท้ของเธอ…

แต่เอ๊ะ! นี่เธอมัวมาคิดอะไรอยู่เนี่ย ดูจะใจง่ายเกินไปหรือเปล่าที่พอเห็นพี่เขาครั้งแรกก็คิดไปถึงเรื่องแต่งงานเป็นที่เรียบร้อย

หึ~ ยัยบ้าเอ๊ย!!

“สวัสดีค่ะพี่เก้า” ทั้งสามคนที่เหลือต่างก็พากันยกมือขึ้นไหว้ไปยังพี่ชายของเชอรีนทำเอาชายหนุ่มรูปหล่อถึงกับรีบยกมือรับไหว้แทบจะไม่ทัน เขารีบแนะนำตัวเองกลับไปอย่างไม่รีรออะไร

“หวัดดีครับน้องๆ พี่อยู่ปี3 คณะทันตะครับ”

“ว้าว~ ว่าที่คุณหมอฟันซะด้วย” ไอรีนได้ทีรีบเอ่ยปากแซวไปยังพี่ชายของเชอรีน เธอมองใบหน้าเขาได้เพียงครู่เดียวเท่านั้นก่อนที่จะก้มหน้าหันมองไปทางอื่น คนอะไรหน้าตาหล่อผิวพรรณสะอาดเหมือนอาบน้ำวันละ10รอบ

“ว่าแต่เชอรีนสั่งอะไร” เก้าถามน้องสาวตัวเองพลางมองดูเมนูของทางร้านที่มีเยอะจนเขาเองก็ไม่รู้ว่าจะเลือกอะไรดี

“เชอสั่งชานมไต้หวันค่ะ”

“อืม งั้นผมขอชานมไต้หวันเพิ่มอีก 1 แก้วแล้วกันครับ” เก้าหันไปบอกกับพนักงานของร้านพร้อมทั้งหันมายิ้มอย่างอบอุ่นให้กับน้องสาวและเพื่อนของเธอ

วันนี้เขาขอเป็นเจ้าภาพเลี้ยงชาไข่มุกรุ่นน้องหน่อยก็แล้วกัน…

“เดี๋ยวพี่เลี้ยงพวกเราเองนะ ถือว่าเลี้ยงต้อนรับรุ่นน้องเข้าสู่รั้วมหาลัย” หนุ่มสุภาพพูดไปพร้อมกับยิ้มซึ่งเป็นจังหวะเดียวกับที่พนักงานของร้านได้ทำเครื่องดื่มเสร็จพอดี เธอยื่นถุงที่บรรจุแก้วน้ำหวานทั้ง5แล้ววางไว้บนถาด

“ได้แล้วค่ะทั้งหมด 145 บาทค่ะ”

“นี่ครับ”