ตอนที่ 19

ปรวีร์ถอนใจ เอาหินป่ลงน้ำและบอกเธอว่า

"เฮ้อ!...ถ้าจะพูดถึงเหตุผลแบบนี้ เราคงได้เถียงกันทั้งคืนแน่"

"ไม่ทำแบบนี้คุณจะหายเครียดหรือ ถ้าไม่พูดออกมา...คืนนี้คุณคงนอนไม่หลับ...พายเรือวนอ่างทั้งคืนแน่"

"จริงของคุณ ยังไงก็...ขอบใจนะ แล้วคุณจะทำยังไงต่อไปล่ะ"

"ฉันยังคิดไม่ออกเลย เมื่อกี้ที่คุยกับแม่ ท่านจะให้ฉันไปอยู่กับเพื่อนของท่านที่เชียงราย แต่ฉันไม่อยากไปไกลจากพวกท่าน เลยปฏิเสธไปค่ะ"

"ไปเชียงใหม่แทนไหมล่ะ"

"ทำไม...จะให้ฉันไปตบกับแม่เลี้ยงคุณเหรอ"

ปรวีร์หัวเราะชอบใจ

"ได้ก็ดีสิ"

"ฝันไปเถอะย่ะ"

ปรวีร์กับลักษิกาหัวเราะให้กัน ถึงจะเพิ่งรู้จักกัน แต่เพราะพวกเธอมีปัญหาคล้าย ๆ กัน เลยคุยกันรู้เรื่อง นี่คือการเริ่มต้นมิตรภาพของหนุ่มสาวทั้งสอง

วันรุ่งขึ้น...ลักษิกาโทรหาอรุณวดี และได้เล่าเรื่องราวทั้งหมดให้เธอฟัง อรุณวดีได้ฟังก็เป็นห่วง

"ใครกันคะ...ที่กล้าทำเรื่องแบบนี้ ช่างเลวจริง ๆ เลย"

อรุณวดีรู้สึกโกรธแทนลักษิกา

"ยังบอกไม่ได้หรอกค่ะ เพราะฉันก็ยังไม่รู้อะไรเลย"

"คุณขิมไม่ต้องห่วงนะคะ มีอะไรให้โอ๋ช่วย ก็บอกโอ๋ได้เลยค่ะ โอ๋จะช่วยคุณขิมเต็มที่"

"ขอบคุณมากค่ะคุณโอ๋ ช่วงนี้คุณพ่อคุณแม่มีเข้าบริษัทบ้างไหมคะ"

"พวกท่านไม่มาสองวันแล้วค่ะ"

ลักษิกาถอนใจ

"เป็นแบบนี้ก็ดีค่ะ ให้ท่านอยู่นิ่ง ๆ ไปก่อน คงต้องรบกวนคุณโอ๋เอาเอกสารไปให้คุณพ่อที่บ้านด้วยนะคะ"

"โอ๋ก็คิดอยู่ค่ะ...ว่าเย็นนี้จะไปหาท่านที่บ้าน คุณขิมจะฝากอะไรถึงพวกท่านไหมคะ"

"ไม่มีอะไรค่ะ เมื่อวานฉันคุยกับคุณแม่แล้ว"

"คุณขิมมีอะไรให้โอ๋ช่วย บอกได้เลยนะคะ ไม่ต้องเกรงใจค่ะ บ้านโอ๋อยู่ไม่ไกลจากบริษัทนัก เดี๋ยวโอ๋จะแชร์โลเคชั่นให้ เผื่อคุณขิมอยากฝากของถึงท่าน หรือท่านจะฝากของให้คุณขิมบ้าง ก็เอามาฝากไว้ที่บ้านโอ๋ได้เลยค่ะ"

"ขอบคุณคุณโอ๋มากนะคะ"

ลักษิกาวางสายจากอรุณวดีอย่างสบายใจ เธอหวังว่าอรุณวดีจะพึ่งพาได้ อรุณวดีคิดเรื่องที่คุยกับลักษิกา ก็รู้สึกเป็นห่วงเธอมาก เธอกดมือถือหาอุษาทันที

"ว่าไงโอ๋"

"คุณอุษาคะ โอ๋เพิ่งวางสายจากคุณขิมค่ะ เธอโทรมาเล่าเรื่องทุกอย่างให้โอ๋ฟังแล้วค่ะ"

"อื้ม...ฉันต้องขอโทษด้วยนะ ที่ต้องรบกวนเธอ"

"อย่าพูดแบบนี้สิคะ คุณท่านและคุณขิมดีกับโอ๋มาก ช่วยแค่นี้...โอ๋สบายมากค่ะ เย็นนี้โอ๋จะเอาเอกสารไปให้เซ็นต์นะคะ"

"ได้จ้ะ...เอ้อโอ๋...คุณขวัญตามาที่บริษัทหรือเปล่า"

"ช่วงนี้ไม่ได้มานะคะ'

"อืม...อีกไม่กี่วันเขาต้องไปเบิกเงินแน่ เธอไม่ต้องให้เขาเยอะ อย่างมากไม่เกิน 20000 บาท แล้วบอกเขาว่า...ช่วงนี้บริษัทขาดสภาพคล่อง...ไม่ค่อยมีเงินให้เบิก"

"ได้ค่ะ...โอ๋จะจัดการให้เองค่ะ"

"จ้ะ...ฝากด้วยนะ"

อุษาวางสายแล้วยิ้มมุมปาก เธอรู้นิสัยขวัญตาดี พอเงินขาดมือ...ก็จะมามั่วเบิกที่บริษัทตลอด อีกทั้งตอนนี้ก็มาขอกับพรเทพไม่ได้แล้ว บริษัทจึงเป็นทางเดียวที่ขวัญตาจะไป

แค่เศษเงินไม่กี่หมื่น เธอให้ขวัญตาได้ เพื่อไม่ให้ขวัญตาขาดเงินจนทำอะไรบ้า ๆ กับลักษิกา แต่ก็จะไม่ให้เบิกตามอำเภอใจอีก