วิวาห์ลวงไฮโซ

"หนูอัน!!"

" คะ! เสียงเรียกอันตึงเครียดของเสียงเรียกดังมาแต่ไกล

" อ้าว !  หมอมิ ตกใจหมดเลยเรียกเสียงดังแบบนี้มีอะไรให้รับใช้หรือเจ้าคะ? ท่านหญิงมิ"

"  เราเนี่ยมัวแต่เล่นตลอดเลย โตแล้วนะ "หมอสาวค่อนขอดอันนาที่มัวแต่เล่น

" อะไรกันคะหนูอันก็แค่เห็นว่าหมอมิเครียดนี่คะ   คนเขาอุตส่าห์หวังดี แบบนี้มีงอน " หล่อนแกล้งงอนแต่ไม่ได้จริงจังอะไรนัก

" คือ.... หมอมีเรื่อง  เอ่อ!!!  ให้หนูอันช่วยหน่อยจ้ะ..เอ่อ!!!.." หมอสาวลังเลที่จะพูดออกไป

" บอกมาเถอะค่ะ หนูอันอยากช่วยถ้าช่วยได้ พูดมาเถอะค่ะไม่ต้องเกรงใจ " หล่อนพูดอย่างจริงจังและจริงใจ จนหมอสาวเบาใจขึ้นมาบ้าง

" คือ! คุณป้าหมอป่วยน่ะจ้ะต้องการคนดูแลในช่วงนี้ แล้วก็...ท่านเคยเห็นหนูตอนไปที่บ้านหมอ  แล้วอีกอย่างท่านก็ชอบหนูอันมากๆด้วย ท่านบอกว่าหน่วยก้านหนูอันใช้ได้ไม่ผอมแห้งปวกเปียกจนเกินไปแล้วที่สำคัญ ท่านชอบคนผิวขาวน่ะจ้ะ  สรุปแล้วคุณป้าอยากให้หนูอันเป็นคนไปดูแลท่าน " หมอสาวเอ่ยเสียงแผ่วเบา

" นี่คงไม่ได้หมายความว่าหมอมิจะใหหนูอันไปดูแลคุณป้าของหมอมิใช่ไหมคะ ? " อันนาทำตาลุกวาวอึ้งไม่คิดว่าเรื่องที่ขอให้ช่วยจะเป็นเรื่องนี้ไปได้

" เอางี้!! หมอว่าเย็นนี้เลิกงานแล้วเราไปเยี่ยมท่านกัน ถ้าเกิดว่าหนูอันไม่อยากทำก็ปฎิเสธท่านไปเลย  หมอจะได้ช่วยท่านหาคนใหม่โอเคไหม?  "หมอสาวตัดบท ส่วนหล่อนได้แต่ยืนนิ่งกลืนไม่เข้าคายไม่ออกปฎิเสธไม่เป็นเลยต้องปล่อยเลยตามเลย

"ค่ะ!! เราไปเยี่ยมท่านกัน  แฮ่ๆๆ " หล่อนยิ้มเจื่อน

" ดีใจจังที่หนูอันยอมรับปาก " หมอสาวดีใจจนออกนอกหน้าจุ๊บที่แก้มนวลของหล่อนไปหนึ่งที

" หมอมิ ทำอะไรคะ? อายคนอื่นเขา  เสียลุคคุณหมอสุดสวยรวยเก่งหมดค่ะ"

" ไม่เห็นเป็นไรเลยก็คนมันดีใจ มีความสุขนี่นา เฮ้ย!หมอไปก่อนมีออกตรวจโอพีดีเช้าด้วย  บ๊ายบาย!! "

ณ โรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่ง ใจกลางเมือง

"  โอ๊ย!!!  กลืนไม่เข้าคายไม่ออกจริงๆ ทำอะไรไม่ถูกตื่นเต้นไปหมดต้องไปคุยกับระดับคุณหญิงคุณนายขนาดนั้นฉันจะทำตัวยังไงต้องเรียกเขาว่ายังไงเนี่ย " อันนาบ่นพึมพำเป็นหมีกินผึ้ง

" หนูอัน!  หนูอัน!  ยัยหนูอัน!" อันนาสะดุ้งสุดตัว

"  หมอมิเรียกเสียงดังจังตกใจหมดเลย "

" หมอเรียกเราตั้งหลายครั้งมัวแต่เหม่อลอยนะเราถึงแล้วจ้ะ "

" ค่ะๆ เอ่อ! หมอมิคะ  อันขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะหมอมิเดินไปก่อนเลยก็ได้ค่ะ " 

"  โอเค!ได้  รีบตามมาล่ะ อย่าให้ผู้ใหญ่ต้องคอยนานรู้ไหม?"

" ค่ะท่านหญิง มิ!!  " 

" เดี๋ยว!  แล้วเราจำได้นะว่าตึกไหน?ชั้นไหน? " หมอสาวย้ำกลัวว่าหล่อนจะหลงทางไปไม่ถูก

" เจ้าค่ะจำได้เจ้าค่ะ "

" ห้องน้ำอยู่ไหนนะ?  ขอโทษนะคะป้าห้องน้ำไปทางไหนคะ? " อันนาเดินมาถามแม่บ้านที่ทำความสะอาดอยู่บริเวณนั้น

" ทางด้านโน้น!ค่ะคุณ " ป้าแม่บ้านชี้บอกทาง

" ขอบคุณนะคะ "  อันนาไม่ลืมกล่าวขอบคุณป้าแม่บ้าน หล่อนเดินมาตามทางห้องน้ำเงียบสงัดจนน่าขนลุก  เพราะเป็นช่วงเวลาสองทุ่มแล้วเป็นเวลาที่เวรกลางวันคงกลับกันหมดแล้ว  คงประจวบเหมาะที่ตึกที่นี่เป็นตึกวีไอพี  เลยทำให้ผู้คนบางตาไปกันใหญ่  หล่อนเดินตามทางไปเรื่อยๆ แต่ต้องหยุดชะงักเพราะความตกใจสิ่งที่พบเจออยู่ตรงหน้าในตอนนี้

" เฮ้ย! บ้าบอ! " หล่อนอุทานออกมา คนสองคนผละออกจากกันเพราะเสียงอุทานของคนจัวเล็กที่ยืนตะลึงอ้าปากค้างกับสิ่งที่เห็น  หล่อนกระพริบตาปริบๆ

" ขอโทษ! ค่ะไม่ได้ตั้งใจขัดจังหวะ " พอตั้งสติได้หล่อนก็รีบหันหลังกลับ  เดินจ้ำอ้าวออกมาทันที 

" นี่เธอกลับมาคุยกันก่อน  " เขารีบวิ่งตามหล่อนออกมา  มือหนาคว้าหมับที่แขนเรียวของหล่อนไว้

" เท่าไหร่? " อันนาทำหน้างงๆกับสิ่งที่เขาถามออกมา

" อะไรเท่าไหร่?  ฉันไม่ขายบ้ารึเปล่า?  "  เขายิ้มเยาะหล่อน

" แล้วกรุณาปล่อยแขนฉันด้วยค่ะ  รู้จักกันรึไงห๊ะ!!?  ถึงได้มาจับแขนฉันไว้ " อันนาถามเขารัวเป็นชุดไม่เว้นช่วงให้เขาได้โต้ตอบ

" นี่คุณคิดไปถึงไหน? ผมหมายถึงคลิปที่คุณแอบถ่ายเราเมื่อกี้นี้ต่างหาก  " เขามองหล่อยอย่างพิจาราณาตั้งแต่หัวจรดเท้า

"นี่! คุณอย่ามามองฉันด้วยสายตาแบบนี้นะฉันไม่ชอบ "

"  หึๆๆ... ผมก็มองดูว่าเด็กกระโปโรแบบคุณถ้าขายใครจะซื้อ "

"ไอ้บ้า!! ไอ้ทุเรศ  มากล่าวหาคนอื่นแล้วยังจะดูถูกคนอื่นอีกไม่มีมารยาท " 

" อย่าพูดมาก ต่อความยาว  เอามา  "

"ไม่มี!! "  หล่อนหน้าแดงก่ำด้วยความโมโหสุดขีด ที่อยู่ไเขาก็มากล่าวหาหล่อนลอยๆทั้งที่ไม่มีหลักฐาน

" มโน! รึเปล่าคุณ หรือดูละครมากไป  ถึงได้คิดอะไรมั่วๆเป็นตุเป็นตะได้ขนาดนี้  ฟังฉันนะคุณ  ฉันไม่มีคลิปอะไรทั้งนั้นเข้าใจตรงกันนะคะ  จบนะเพราะฉะนั้นเลิก มโน!"

" แต่ผมเห็นคุณถือโทรศัพท์หันมาทางเราสองคน  คุณแอบถ่ายผมใช่ไหม? บอกมาเดี๋ยวนี้"

"  นี่!  คุณถ้ากลัวคนเขาแอบถ่ายอย่ามาทำอณาจารแถวนี้ไปทำที่บ้านที่ห้องสิ  ไม่ใช่แถวซอกตึกแบบนี้ ..." หล่อนตอกกลับเขาอย่างเจ็บแสบ

" นี่!  เธอมันจะมากไปแล้วนะ..." เขากัดฟันกรอดแสดงถึงความโกธรจัด อยากขย้ำหล่อยให้แหลกคามือนัก

" อ้อ!! แล้วอีกอย่างภาพบัดสีแบบนี้ฉันไม่ถ่ายให้เปลืองแบตมือถือหรอกนะคุณจะบอกให้  "  พูดจบหล่อนก็รีบวิ่งโกยแนบออกมาทันที เขาได้แต่มองตามหล่อนอย่างหัวเสีย นึกเจ็บใจไม่น้อย

"สังคมสมัยนี้หน้ากลัวชะมัดอยู่ยากทุกวันรีบไปดีกว่าเสียเวลาจริงโดนด่าแน่เลยเราปล่อยให้ผู้ใหญ่รอนานตายๆๆๆ"...........