วิวาห์ลวงรักแม่ทัพตาบอด

“วางเกี้ยว”

เกี้ยวเจ้าสาวถูกวางลงแช่มช้า อึดใจถัดมาก็หยุดนิ่ง เสียงแม่สื่อดังขึ้นอีกครั้ง

“เจ้าสาวลงจากเกี้ยว”

อัตราการเต้นของหัวใจรัวเร็วขึ้นทุกขณะ แม้ว่านี่ไม่นับว่าไป๋เฉินเซียงเพิ่งเข้าพิธีวิวาห์หนแรก ทว่ายามนั้นนางไม่ได้นั่งเกี้ยวเข้าประตูหน้าอย่างสง่าผ่าเผยเช่นวันนี้

ในตอนนั้นไป๋เฉินเซียงถูกส่งตัวเข้ามาเป็นเพียงอนุ เกี้ยวเจ้าสาวที่ไปรับจึงเล็กกระจ้อยร่อย ซ้ำยังไร้พิธีรีตอง และเกี้ยวของนางก็ถูกหามเข้าทางประตูหลัง ไป๋เฉินเซียงสะบั้นความคิดฟุ้งซ่านทิ้ง ขาเสลาก้าวลงจากเกี้ยวแช่มช้า ใบหน้าจิ้มลิ้มพริ้มเพราถูกบดบังด้วยพัดลายวิจิตร

“เจ้าสาวถึงลานพิธี…เชิญเจ้าบ่าว”

บุรุษร่างสูงปรากฏกายขึ้น ไป๋เฉินเซียงเผลอเกร็งหัวไหล่โดยไม่รู้ตัว เปลือกตาบางหลุบมองพื้น เสียงครึกโครมของอกซ้ายระรัวกระเพื่อมดังขึ้นระลอกแล้วระลอกเล่า

เซียงเซียงใจเย็นเข้าไว้

ไป๋เฉินเซียงช้อนตาขึ้นเนิบช้า ครั้นเห็นใบหน้าเจ้าบ่าวกระจะตา นัยน์ตาคู่งามพลันเบิกค้างตะลึงลาน

เป็นเขาได้อย่างไร!?