ep3

“ลุงครับ อย่าว่าอย่างงั้นอย่างงี้เลยนะครับ ที่ลุงมาขอร้องให้ผมไปเป็นพ่อของเด็กนี่ ลุงถามลูกสาวลุงหรือยังครับ”

เหมวัตโพล่งขึ้นอย่างอึดอัด เขาเข็ดผู้หญิง ยิ่งผู้หญิงที่หอบท้องกลับมาเขายิ่งไม่อยากสุงสิง อดีตมันบาดลึกจนเขาไม่อยากจะวุ่นวายใจ มีเงินซื้อกินก็สบายใจ ไม่มีปัญหา

แล้วนี่อะไร...จะให้เขาต้องรับผิดชอบผู้หญิงคนหนึ่ง แถมยังมีลูกติดซึ่งเป็นเชื้อแถวของใครก็ไม่รู้

“นึกว่าช่วยลุงเถอะนะ พ่อเหม สินสอดจะเอาเท่าไหร่ว่ามา”

เหมวัตอึ้งไป ลุงผ่องเคยช่วยชีวิตเขาไว้ มิหนำซ้ำยังช่วยกิจการงานไร่ของเขามาไม่น้อย เรื่องที่ขอให้ช่วยนั้น หากจะนับจริงๆ ก็ไม่ได้เหลือบ่ากว่าแรงอะไรเลย เพียงแต่อิสรภาพหนุ่มโสดของเขาที่มันจะหายไป

“เสียดายชีวิตโสดหรือไง พ่อเหม” นายผ่องดักคอ เมื่อเห็นท่าทีลังเลของเจ้าของไร่เหมวัต

“เอาอย่างนี้ ลุงยกไร่ให้เป็นสินสอด งานนี้ลุงทุ่มหมดตัว พ่อเหมจะว่าอย่างไร”

เหตวัตหันขวับมาอย่างตกใจ เขาไม่คิดว่านายผ่อง หรือลุงผ่องจะยอมสูญเสียไร่มะขามที่เขาหวงแหนนักหนาให้กับเขา เพียงเพื่อรักษาหน้าของเด็กสาวใจแตกคนหนึ่ง นึกแล้วก็สมเพชเด็กคนนั้น เธอจะรู้ไหมว่าพ่อของเธอต้องสูญเสียอะไรไปบ้าง เพื่อรักษาหน้าของลูกสาวตัวเอง

“เรื่องนี้มันสำคัญกับลุงขนาดนั้นเลยหรือครับ” เสียงของเหมวัตอ่อนลง เขาขยับเดินมานั่งข้างลุงผ่องที่นั่งคอตกอยู่ ลุงผ่องผู้เคยแอ่นอกรับกระสุนปืนแทนเขาเมื่อสิบกว่าปีก่อนมานั่งอ้อนวอนชายหนุ่มที่เคยช่วยชีวิตเขา

นี่เขาจะอกตัญญู นิ่งดูดายไม่ช่วยเหลือได้อย่างไรกัน

“ลุงผ่อง เก็บไร่มะขามหวานของลุงไว้เถอะครับ มันเป็นสมบัติของลุง รีสอร์ตและไร่ของผมเลี้ยงดูลูกสาวลุงผ่องได้”

“หมายความว่า พ่อเหมจะช่วยเหลือลุงใช่ไหม”

“ครับ แต่ผมมีข้อแม้นะครับ” เหมวัติจับตามองลุงผ่องนิ่ง รู้ว่าสิ่งที่เขาจะพูดต่อไปนี้ อาจจะทำให้ลุงผ่องไม่สบายใจนัก

“ข้อแม้อะไรหรือพ่อเหม ลุงยอมทั้งนั้น ขอเพียงให้พ่อเหมแต่งงานกับลูกสาวลุง เพื่อเห็นแก่หลานที่จะเกิดมาเท่านั้น”

“ผมจะแต่งงานเพียงในนามเท่านั้น”

“แน่ใจหรือพ่อเหม”

“ผมทำเพื่อลูกสาวของลุงนะครับ วันหนึ่งถ้าพ่อของเด็กเขามา ผมจะยอมหย่าให้ แล้วลูกสาวลุงก็ไม่เสียหายอะไรกับผม”

เหมวัตพยายามอธิบายเมื่อเห็นใบหน้าที่ผิดหวังของลุงผ่องจะว่าไปในส่วนลึกของเขา เขารับประทานไม่ลงหรอกสำหรับเด็กใจแตก แม้หน้าตาจะสะสวยแค่ไหนก็ตามทีเถอะ แค่ยกย่องเป็นภรรยาตามกฎหมายก็เพราะลุงผ่องเป็นผู้มีพระคุณเท่านั้น

นายผ่อง มองหน้าของชายหนุ่มเงียบ ๆ อย่างใช้ความคิด เขาบากหน้ามาขอความช่วยเหลือจากเหมวัต เพราะเชื่อว่าผู้ชายคนนี้เป็นคนดี เหมาะที่จะฝากฝังลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนไว้ ในใจของลุงผ่องคิดมาเนิ่นนานแล้วว่า อยากให้ลูกสาวลงเอยกับคนหนุ่มที่ขยันขันแข็งและมีอนาคตเช่นเหมวัต แต่ยังไม่ทันจะแนะนำให้รู้จัก ลูกสาวก็ทำงามหน้าเสียแล้ว แต่เขาก็หันหน้าไปหาใครไม่ได้ สู้อุตส่าห์บากหน้ามา ก็ยังดีที่เหมวัติยอมที่จะแต่งงานด้วย เขาไม่เชื่อหรอกว่าจะแต่งงานกันเพียงในนาม เหมวัตก็ชายหนุ่มทั้งแท่ง แม้นิสัยไม่เจ้าชู้ เพลย์บอย แต่ก็ใช่ว่าจะเป็นพระอิฐพระปูนไม่สนผู้หญิงสาวๆ สวยๆ อย่างผากมาศ ลุงผ่องการันตีได้ว่า ผกามาศเป็นผู้หญิงสาวและสวยที่สุดในย่านนี้ เขาส่งลูกไปเรียนในตัวจังหวัดนาน ๆ จะกลับมาเยี่ยมบ้านสักครั้งและไม่เคยได้ออกไปไหนทำให้เหมวัตไม่คุ้นเคย นี่คงคิดว่า ลูกสาวของเขา ยังเป็นเด็กขี้มูกเกรอะขี้ตากรังอยู่ จึงมีข้อแม้แบบนั้น

“เอาเถอะ ลุงขอเพียงให้พ่อเหมแต่งงานกับลูกสาวลุงเท่านั้น ส่วนจะในนามหรือจะอย่างไร ก็แล้วแต่เถอะ เพราะดอกไม้มันชอกช้ำมาเสียแล้ว”

“หลานของลุง ผมจะรับเป็นพ่อเองไม่ต้องกลัวนะครับ ส่วนลูกสาวของลุง หลังจากคลอดแล้วเขาจะอย่างไรก็ตามใจเขา”

เหมวัตตัดสินใจพูดออกมา แม้จะทำให้ลุงผ่องเกิดอาการหน้าชาแต่จำเป็นต้องพูดเสียให้เคลียร์ในวันนี้ จะได้ไม่มีปัญหาในวันหน้า

“ถ้าลูกสาวของลุง มันไม่รักดีอีก ก็ตัดหางปล่อยวัดมันเถอะ ส่วนหลานลุงจะเลี้ยงเอง ไม่ต้องอาศัยพ่อเหมให้ต้องช่วยดูแล”

นายผ่องตอบเมิน ๆ นึกเคืองว่าที่ลูกเขยที่รู้สึกจะมีอคติกับลูกสาวเขาเหลือเกิน

“ผมพูดเผื่ออนาคตข้างหน้านะครับ ลุงอย่าเคืองผมเลย เด็กเมื่อขึ้นชื่อว่าเป็นลูกผม ผมเชื่อว่าผมจะรักเขา ส่วนลูกสาวของลุง ผมก็จำไม่ได้เสียแล้ว แล้วก็ไม่ได้สนิทคุ้นเคยกัน”

“พ่อเหมคงกลัวว่า หลังคลอดลูกแล้วมันจะเตลิดเปิดเปิงไปอีกใช่ไหม”

นายผ่องขัดขึ้น แล้วโบกมือให้เหมวัตเงียบ

“ลูกสาวของผม ผมเลี้ยงมา ผมรู้ดีว่า เขานิสัยอย่างไร พ่อเหมลุงก็รักเหมือนลูก นอกเสียจากความผิดพลาดที่ลูกสาวลุงท้องไม่มีพ่อแล้ว ลุงเชื่อว่าลูกสาวลุงจะทำให้เหมมีความสุข”

เหมวัตยิ้ม เข้าใจหัวอกคนเป็นพ่อ เขาเลือกที่จะเงียบเพราะยิ่งพูดก็ยิ่งทำร้ายคนที่อยู่ตรงหน้า ลูกสาวใคร ใครก็รัก เวรกรรมของไอ้เหม อยู่ดีๆ ก็ต้องมาแต่งงานกับใครก็ไม่รู้ แถมมีของแถมติดมาเสียอีก