วิวาห์ป่วน

“คุณทรายคะ แขกมาแล้วค่ะ... คะ คุณทราย!!!”

สาวใช้ชื่อว่านวลสะดุ้งอุทาน ก่อนทานอย่างตกใจเมื่อเห็นสภาพของเจ้านายสาวผู้สวยสด แต่ตอนนี้…

“มาแล้วเหรอจ๊ะพี่นวล ดีเลยจ้ะ” ทรายหวาน หญิงสาววัย 27 ปี ที่ครองตัวโสดมาจนถึงบัดนี้ เธอไม่เคยคิดอยากแต่งงานสักนิด

ทำไมล่ะ? ลองคิดตามดู ทำไมผู้หญิงต้องแต่งงาน ต้องเลี้ยงลูก ต้องเป็นยัยเพิ้งอยู่กับบ้าน

ผู้หญิงมีหน้าที่การงานดี มีการศึกษา เลี้ยงตัวเองได้ หาเงินได้เยอะกว่าผู้ชายเสียอีก ทำไมต้องง้อ ทำไมต้องเอาตัวเองไปทุกข์ทรมานด้วยการแต่งงาน ต้องรับผิดชอบครอบครัว ต้องอุ้มท้อง จะไปไหนมาไหนก็ลำบาก

มันไม่เหมือนคนโสดนะ จะไปไหนมาไหนโคตรสบาย จะเที่ยว จะกิน จะนอนตื่นกี่โมงก็ได้

คิดสิคิด!!!

“คุณทราย จะ... จะแต่งตัวแบบนี้ลงไปจริงๆ เหรอคะ”

นวลตาโตมองเสื้อสีแสบตาของเจ้านายสาว กระโปรงย้วยถึงเท้าแต่มันขาดๆ แหว่งๆ

เอ๊ะ! หรือโรงงานจะเย็บไม่ครบ

ทรงผมพิลึกพิลั่นนั่นอีก จะผูกสักกี่จุกล่ะนั่น

นั่นไม่เท่าปากแดงจัดที่ทายังไงถึงเลอะไปหมด บรัชออน อายไลน์เนอร์โคตรน่ากลัวและน่าเกลียดไปในทิศทางเดียวกัน

ไหนจะแก้มแดงจัด ต่างหูที่ห้อยโตงเตง

ขอทานข้างถนนยังแต่งตัวดูดีซะกว่า!!!

คือตอนแรกตกใจ แต่นวลก็ต้องยกมือปิดปากแทบหลุดขำออกมาเสียไม่ได้

“เป็นไงคะพี่นวล ชุดของทรายโอเคสำหรับต้อนรับว่าที่สามีสุดที่รักหรือยังเอ่ย?”

“โอ๊ย! มันไม่โอเคเลยค่ะ”

นวลอยากจะเอาหัวโขกพื้นแรงๆ และสูบตัวเองให้จมธรณีไปเดี๋ยวนี้

“นั่นล่ะค่ะ คือสิ่งที่ทรายต้องการ ถ้าพี่นวลบอกว่าไม่โอเค งั้นเราก็ลงกันไปได้แล้วล่ะค่ะ”

“เดี๋ยวก่อนค่ะคุณทราย ลงไปชุดแบบนี้ไม่ได้นะคะ” นวลรีบดึงมือเจ้านายสาวเอาไว้

“ทำไมคะพี่นวล ก็พี่นวลบอกว่ามันทุเรศพอแล้ว ก็ต้องลงไปได้แล้วสิคะ” มันทุเรศพอที่จะทำให้คู่หมั้นที่ไม่เคยเห็นหน้าเห็นตากันเลยของเธอเผ่นแนบไง

หึหึ!

“คู่หมั้นมาทั้งทีคุณทรายจะลงไปทั้งอย่างงี้นี่นะคะ” นวลชี้ให้เห็นสภาพอเนจอนาถของเจ้านายสาว

“สภาพนี้ล่ะค่ะพี่นวล เหมาะสมที่สุด”

“เขาได้วิ่งป่าราบสิคะคุณทราย”

“วิ่งสิคะดี นั่นแหละคือความฝันอันสูงสุดในการเป็นโสดของทราย”

“แต่คุณทราย”

“พี่นวลปล่อยสิคะ มาจับทรายเอาไว้ทำไม”

“พี่ไม่ยอมให้คุณทรายลงไปสภาพนี้หรอกค่ะ”

“แน่ใจใช่ไหมคะ ที่พูดออกมาแบบนี้” ทรายหวานยิ้มเย็น ก่อนจะตรงเข้าจี้เอวสาวใช้ประจำบ้านไม่หยุด

“ฮ่าๆๆๆๆ ฮ่าๆๆๆๆ คุณทรายๆๆๆ พี่ยอมๆๆๆ แล้วค่ะ อย่าจี้สิคะ จั๊กจี้รู้ไหม ยอมๆๆๆ โอ๊ย! ฮ่าๆๆๆๆๆ” นวลยกมือขึ้นยอมแพ้ ทรายหวานได้ทีเผ่นลงไปข้างล่างโดยด่วน

“คุณทรายอย่าลงไปแบบนั้นค่ะ อีนวลโดนด่าตายแน่ๆ”

“มาแล้วค่ะ” เสียงของทรายหวานทำให้ทุกคนหันไปมอง อ้าปากค้าง บิดามารดาที่ถือถ้วยกาแฟยกขึ้นจิบ ทำถ้วยกาแฟหลุดร่วงลงจากมือในทันที

“เซอร์ไพร้ส์!!!” คู่หมั้นหนุ่มที่เห็นสภาพของคู่หมั้นสาวหัวเราะท้องคัดท้องแข็ง

เขาไม่ได้มีท่าทีทุกข์ร้อนแม้แต่น้อย!!!

ทรายหวานมองตาปริบๆ เดินลงมาแบบไม่ค่อยมั่นใจนัก เธอคิดว่าเขาเห็นเธอในสภาพนี้จะเผ่นกลับบ้านแทบไม่ทัน แต่เขากลับหัวเราะขบขัน

เหมือนไม่รู้สึกรู้สาอะไรเลย!!!

หึ! นึกหรือว่าคนอย่างเธอจะยอม ยังมีอะไรอีกมากที่เธอจะทำให้เขาเผ่นกลับบ้านแทบไม่ทัน

นวลที่วิ่งลงมาด้านล่างหน้าหงอ เจอสายดุๆ ของเจ้านายทั้งสองถึงกับคอตก

ก่อนที่คุณสุขใจจะโบกไม้โบกมือให้ไปได้...

เพราะจะโทษสาวใช้ก็ไม่ได้ รู้ฤทธิ์บุตรสาวคนเดียวเองดี

นวลเองก็อยากจะบอกว่าเธอห้ามไม่ทันจริงๆ คุณทรายหวานสุดแสบแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยไปเสียแล้ว

“สวัสดีครับคุณทรายหวาน ผม... ไพรวัลย์ครับคู่หมั้นของคุณ”

ชายหนุ่มยื่นมือไปให้เธอจับ ทรายหวานยื่นไปจับอย่างเสียไม่ได้ แผนการแรกไม่สำเร็จ ดูเหมือนพ่อแม่ของเธอจะแอบขำ หลังจากหายตกใจ พอเห็นว่า “แขก” คนสำคัญไม่ได้มีท่าทีตกอกตกใจอะไร ที่เจอเธอในสภาพทุเรศทุรังขนาดนี้

“ได้เวลาอาหารแล้ว เราไปรับประทานอาหารกันดีกว่าจ้ะ” มารดาเอ่ยชวนอย่างมีความสุข ทรายหวานเม้มปากแน่น หึ! รู้จักเธอน้อยไปแล้ว