ตอนที่ 2 ความเย็นชา

ตอนที่ 2 ความเย็นชา

เช้าของวันใหม่

ร่างบางอรชรอ้อนแอ้นขยับกายไปมาเมื่อรับรู้ถึงแสงแดดในยามเช้าสาดส่องเข้ามากระทบเปลือกตาของเธอ ปลายฟ้าลืมตามองไปรอบๆ ห้องสีเข้มที่เป็นห้องหอของเธอด้วยแววตาเศร้า เหตุการณ์เมื่อคืนยังตอกย้ำเธอเอาไว้อย่างดี สุดท้ายเธอก็ยอมปล่อยให้ทุกอย่างเกิดขึ้น

หญิงสาวรู้จักกับกิตติรักษ์เพราะการแนะนำของผู้ใหญ่ แม่เลี้ยงของเธอพอเห็นกิตติรักษ์รับรู้ฐานะของชายหนุ่มก็สั่งให้เธอเข้าหาอีกฝ่ายจนชายหนุ่มชอบพอในตัวเธอจนขอเป็นแฟน คบหากันไม่เท่าไหร่ไม่รู้ว่าแม่เลี้ยงของเธอไปพูดอะไรกับคุณนายอิงอรมารดาของกิตติรักษ์ถึงทำให้ชายหนุ่มมาขอเธอแต่งงาน

แน่นอนในตอนแรกหญิงสาวบอกว่ามันเร็วเกินไปแต่พอแม่เลี้ยงของปลายฟ้ารู้ว่าเธอไม่ได้ตอบตกลงก็ไม่พอใจลงไม้ลงมือกับเธอ ด้วยความอยากออกมาจากบ้านหลังนั้นในที่สุดหญิงสาวจึงยอมตกลงแต่งงานกับชายหนุ่ม แต่ทว่าสุดท้ายแล้วไม่ว่าจะอยู่ที่นั้นหรือที่นี่ก็ไม่แตกต่างกันอยู่ดี

ครอบครัวของกิตติรักษ์ถือว่าร่ำรวยที่สุดในย่านนี้ ชายหนุ่มเป็นเจ้าของไร่ส้มไหนจะผลไม้ต่างๆ อีกมากมายที่เขาปลูก แถมคุณนายอิงอรยังเป็นเจ้าของที่ดินในละแวกนั้นนับหลายร้อยไร่ ทำให้ครอบครัวของชายหนุ่มเป็นที่รู้จักเป็นอย่างดี มีผู้หญิงมากมายที่อยากได้ชายหนุ่มเป็นสามี แต่ทว่าคนที่เขาเลือกก็คือเธอ ข้อนี้ปลายฟ้ารู้สึกผิดไม่น้อย ที่เอาความรักของชายหนุ่มเป็นกำแพงปีนออกสู่โลกใบใหม่ เธออยากมีความสุขอยากมีอิสระไม่ใช่เป็นอะไรไม่รู้ที่ต้องทำทุกอย่างที่ผู้หญิงคนนั้นสั่ง

หลังจากที่หญิงสาวลุกขึ้นไปอาบน้ำอาบท่าก็ลงมาข้างล่าง การมาอยู่ที่นี่มันช่างแปลกที่แปลกทางสำหรับเธออยู่มาก ทันทีที่เดินลงมาเห็นหญิงวัยกลางคนหญิงสาวก็ยิ้มทักทายทันที

“ขอโทษที่ฟ้าตื่นสายนะคะคุณป้า”หญิงสาวเอ่ยบอกออกไปด้วยความรู้สึกผิด มาอยู่ที่นี่วันแรกก็ตื่นสายชะงัก แต่ทว่าคุณนายอิงอรไม่ได้ต่อว่าอะไรเธอเผยรอยยิ้มออกมาเพราะเข้าใจดีว่าคู่รักข้าวใหม่ปลามันก็มักจะเป็นแบบนี้ ดูจากร่องรอยเขียวช้ำที่แม้อีกฝ่ายจะพยายามปกปิดแต่ก็ไม่อาจรอดพ้นสายตาหลักแหลมของหญิงวัยกลางคนได้อยู่ดี เห็นลูกชายไม่ทำให้ผิดหวังเธอก็มีความสุขไม่น้อย

“ไม่เป็นไรเลยหนูฟ้า ตื่นเช้ามาก็ไม่มีอะไรให้ทำอยู่แล้ว เดี๋ยวแม่ให้เด็กจัดโต๊ะให้นะจ๊ะ”คนตัวเล็กพยักหน้าก่อนจะมองไปรอบๆ พอไม่เห็นชายหนุ่มอีกคนหญิงสาวก็นึกสงสัยไม่น้อย

“วันนี้ตารักต้องไปตรวจคนงานเก็บส้มน่ะจ่ะ ต้องส่งให้กับลูกค้าเลยออกไปแต่เช้า”

“ค่ะคุณป้า”

“ป้าอะไรกัน หนูฟ้าเป็นสะใภ้แม่แล้วยังเรียกป้าอีกงั้นเหรอหืม เรียกแม่ได้แล้ว”

“ค่ะคุณแม่”หญิงสาวพูดพร้อมยิ้มให้กับหญิงวัยกลางคนตรงหน้า เธอรู้สึกดีที่มารดาของกิตติรักษ์ดีกับเธอมากๆ แต่ยิ่งอีกฝ่ายดีกับเธอแบบนี้หญิงสาวก็รู้สึกผิดขึ้นมาในใจ แม่เลี้ยงของเธอเห็นแก่เงินเกินไปจึงบังคับให้เธอแต่งงานกับชายหนุ่มหวังจะให้เธอกอบโกยแต่หญิงสาวจะไม่ทำแบบนั้น แค่สินสอดที่แม่เลี้ยงเธอได้ไปก็มากพอแล้ว

เธอจะไม่ทำอะไรให้นางพรทิพย์อีกเด็ดขาดในเมื่อได้ออกมาแล้วเธอจะไม่เกรงกลัวอะไรอีกแล้ว ต่อไปเธอจะเดินตามทางที่เธอต้องการเอง

อีกด้านของชายหนุ่มร่างสูงโปร่ง กิตติรักษ์มองไปรอบๆ ไร่ส้มที่มีขนาดใหญ่นับหลายร้อยไร่ ที่แห่งนี้เป็นของตระกูลของเขาที่ตกทอดมาถึงเขานับแต่บิดาของชายหนุ่มตายไป กิตติรักษ์ก็เข้ามาควบคุมดูแลกิจการทุกอย่างเอง และดูเหมือนจะทำได้ดีมากเสียด้วย

ชายหนุ่มทำให้ไร่ส้มล้อมรักแห่งนี้เป็นที่รู้จักของใครๆ ถึงแม้ชายหนุ่มจะทำงานกลางแจ้งมีผิวเข้มตามแบบคนทำงานก็ตาม

แต่ความหล่อเหลาของกิตติรักษ์ก็ไม่เป็นรองใคร ก่อนหน้านั้นที่จะแต่งงานกับปลายฟ้าชายหนุ่มก็เคยมีแฟนมาก่อนแต่ก็เป็นความรักสมัยเด็กไม่เข้าใจกันก็เลิกรากันไป

หลังจากที่บิดาของชายหนุ่มตาย กิตติรักษ์ก็เอาแต่ทำงานเลยไม่ได้มีใครเข้ามาถึงมีเขาก็ไม่ได้สนใจเพราะไม่ถูกใจ จนกระทั่งมาเจอปลายฟ้า นับแต่ได้เห็นหน้าหัวใจของชายหนุ่มก็สั่นไหวทันที เขารู้สึกถูกชะตากับผู้หญิงคนนี้ รู้สึกชอบพอในตัวของหญิงสาวจนเริ่มพัฒนาความสัมพันธ์จนกระทั่งถึงขั้นของอีกฝ่ายแต่งงงาน แต่ไม่คิดเลยว่าท้ายที่สุดทุกอย่างจะเป็นแบบนี้

พอนึกถึงเรื่องนี้ขึ้นมาใบหน้าของชายหนุ่มก็เผยความดุดันออกมาทันที ท่าทางบอกบุญไม่รับของชายหนุ่มทำให้คนงานต่างไม่กล้าทำอะไรผิดกันเลยทีเดียว

ถึงแม้กิตติรักษ์จะเป็นเจ้านายที่ดีไม่เอาเปรียบลูกน้องแต่อย่าได้มีใครไปเหยียบเท้าให้หรือทำอะไรไม่พอใจเด็ดขาด จากคนใจดีๆ ก็เปลี่ยนไปทันที

ตกเย็นของวัน

นกน้อยบินกลับเข้ารังเฉกเช่นเดียวกันกับคนงานทุกคนเลิกงานต่างกลับไปพักผ่อนที่ห้องพักของตนเอง กิตติรักษ์กลับมาที่บ้านพอเห็นใบหน้าของหญิงสาวที่นั่งพูดคุยกับมารดาตนอยู่ก็เผยสีหน้าเรียบนิ่งออกมาก่อนจะพยายามทำตัวให้ปกติที่สุด เขาไม่ต้องการให้คนเป็นแม่มารับรู้เรื่องพวกนี้

หลังจากที่รับประทานเย็นกันเสร็จต่างฝ่ายก็ต่างแยกย้ายห้องใครห้องมัน ในตอนนี้ช่วงเวลาน่าอึดอัดก็เกิดขึ้นอีกครั้ง

ปลายฟ้านั่งกำมือเอาไว้แน่นเธอตัดสินใจแล้วว่าจะยังไงก็จะทำงานต่อ จะไม่ลาออกจากงานเมื่อที่ชายหนุ่มเคยบอกไว้ก่อนแต่งงาน ยิ่งเหตุการณ์ทุกอย่างเป็นแบบนี้หญิงสาวก็ยิ่งออกจากงานไม่ได้ เธอจะหาเงินมาคืนชายหนุ่มให้หมดถึงแม้มันจะไม่ง่ายแต่ก็ดีกว่าที่เธอไม่ทำอะไรเลย

พอคนตัวสูงเดินออกมากจากห้องน้ำด้วยชุดนอนสีเข้ม เห็นคนตัวเล็กนั่งเกร็งอยู่ใบหน้าของกิตติรักษ์ก็ขมวดคิ้วเข้าหากันทันที ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าหญิงสาวมีเรื่องจะพูดกับเขา และก็คงเป็นเรื่องเดิมซึ่งชายหนุ่มไม่อยากได้ยินอีก

“พี่รักค่ะ ฟ้ามีเรื่องอยากจะคุยด้วย”

“ฉันไม่ว่าง มีงานต้องทำ!”น้ำเสียงเย็นชาเอ่ยออกมาก่อนจะเดิยผ่านหน้าหญิงสาวเข้าไปยังห้องทำงานของชายหนุ่มทันที

ความเย็นชานั้นที่ชายหนุ่มเผยออกมาให้เห็นทำเอาหญิงสาวเม้มริมฝีปากเข้าหากันทันที เธอถอนหายใจออกมาก่อนที่จะเรียกความกล้าตามชายหนุ่มไปยังห้องทำงาน เธอต้องการพูดกับชายหนุ่มให้รู้เรื่อง

“ฟ้าขอเวลาแค่ห้านาทีคงไม่รบกวนทำงานของพี่”

กิตติรักษ์เห็นหญิงสาวเดินตามมาก็ชักสีหน้าออกมาทันที คนตัวสูงกอดอกจ้องมองมายังหญิงสาวเหมือนกำลังรอฟังว่าอีกฝ่ายจะพูดอะไรกันแน่ พอเห็นท่าทางนั้นคนตัวเล็กก็ไม่รอช้าพูดสิ่งที่ต้องการจะบอกชายหนุ่มออกมาทันที

“ฟ้าจะกลับไปทำงานที่เดิมนะคะ ฟ้าอยากหาเงินมาผ่อนพี่รักคืน มันอาจจะใช้เวลามากหน่อยแต่ฟ้าก็จะหาเงินมาคืนพี่ให้หมดทุกบาททุกสตางค์ให้ได้ เราจะได้ไม่มีอะไรติดค้างกันอีก”พอได้พูดออกไปหญิงสาวก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก แต่ทว่าคนฟังกลับไม่ได้พอใจเลยสักนิด ไปทำงานงั้นเหรอคงไม่ใช่ข้ออ้างหนีหน้าเขาหรอกใช่ไหม หึ คิดว่าคนอย่างกิตติรักษ์จะไม่รู้ทันงั้นเหรอ

“ถ้าอยากทำงานก็ทำงานที่ไร่นี้ อยากเอาเงินมาคืนฉันใช่ไหม เงินจำนวนห้าล้านเธอคิดว่ามันน้อยงั้นเหรอ เงินเดือนพนักงานบริษัทจะได้กี่บาทกันล่ะปลายฟ้า?”

“…….”คนตัวเล็กเงียบไปทันที มันก็ถูกที่ชายหนุ่มว่า เงินเดือนเธอแค่สามหมื่นต้องผ่อนจ่ายกี่ปีกันถึงจะครบจำนวนเงินนั้น แต่นอกจากทางนี้เธอก็ยังไม่มีทางอื่นเลย