ตอนที่ 1 คืนเข้าหอ

ตอนที่ 1 คืนเข้าหอ

สิ้นคำพูดของชายหนุ่ม ร่างสูงของกิตติรักษ์ก็ตรงพรวดเข้าหาคนตัวเล็กก่อนจะรวบตัวของหญิงสาวเอาไว้ยิ่งคนตัวเล็กต่อต้านชายหนุ่มก็ยิ่งกอดรัดร่างเล็กให้แน่นขึ้นมากกว่าเดิม ในเวลานี้ปลายฟ้าตกใจจนทำตัวแทบไม่ถูก เธอได้แต่ดีดดิ้นอ้อมกอดของอีกฝ่ายแต่ทว่ามันก็ไม่ง่ายเลยสักนิดเมื่อแรงของชายหนุ่มนั้นมีมากกว่าเธอ

“พี่รัก! อย่านะคะ เรามาคุยกันดีๆ ได้ไหมอย่าทำแบบนี้กับฟ้านะ!”ไม่ ทุกอย่างต้องไม่เป็นแบบนี้ เธอไม่ได้อยากให้ทุกอย่างเป็นแบบนี้

แววตาคมเข้มจ้องมองใบหน้าสวยที่เขานั้นรักนักรักหนาด้วยความเจ็บปวด เธอเข้ามาในชีวิตของเขาทำให้เขารัก ทำให้เขาเชื่อว่าความรักแท้มันมีจริงๆ แต่ทว่าท้ายที่สุดมันก็ไม่ได้เป็นอย่างที่เขาคิด ความเจ็บปวดนั้นมันทำให้อารมณ์เดือดดาลของชายหนุ่มปะทุขึ้นมามากกว่าเดิม

จะให้เขาหยุดงั้นเหรอไม่มีวัน ไม่มีวันที่เขาจะปล่อยเธอไป เธอเป็นของเขา ของเขาคนเดียว

ใบหน้าหล่อเหลาของกิตติรักษ์โน้มเข้ามาซุกไซ้ซอกคอขาวระหงของปลายฟ้า การกระทำรุนแรงของชายหนุ่มทำเอาหญิงสาวเบิกตาโตกว้างด้วยความตกใจทันที ตลอดเกือบปีที่รู้จักคบหากันชายหนุ่มไม่เคยทำแบบนี้กับเธอเลย อย่างมากก็แค่หอมแก้มแต่ทว่าในเวลานี้กิตติรักษ์คนเดิมที่เธอเคยรู้จักหายไปแล้ว

เธอรู้ว่าสิ่งที่เธอทำมันเห็นแก่ตัว การที่เข้าหาชายหนุ่มด้วยเหตุผลหลอกลวงแบบนี้เธอผิด ผิดจนไม่น่าให้อภัย แต่เธอเองก็ไม่มีทางเลือกเหมือนกัน เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ทุกอย่างที่ผ่านมาปลายฟ้าก็อดน้อยใจในโชคชะตาไม่ได้

เธอก็แค่อยากมีชีวิตอิสระของตัวเอง อยากทำตามความฝันแต่ความเป็นจริงนั้นมันไม่ใช่อย่างนั้นเลย

‘ถ้าแกไม่แต่งงานกับลูกชายของคุณนายอิงอร ฉันจะทำให้แกไม่มีความสุขไปตลอดชีวิตนังฟ้า ที่ผ่านมาฉันเลี้ยงดูแกมาเป็นอย่างดีแต่นี่เหรอสิ่งที่แกตอบแทนฉัน!’

‘รู้ใช่ไหมว่าต้องทำอะไรต่อไป ถ้าแกมีหลานให้คุณนายอิงอรได้ แกจะได้ของรับขวัญตั้งสิบล้าน ไม่รู้ล่ะยังไงแกก็ต้องรีบมีลูกให้เร็วที่สุด!’

คำพูดมากมายของนางพรทิพย์แม่เลี้ยงของเธอที่พูดกรอกหูมาตลอดหลายปีมันตอกย้ำหัวใจของปลายฟ้าไม่น้อย ยิ่งต้องมาเจอเหตุการณ์แบบนี้มันก็ทำให้หญิงสาวอดไม่ได้ที่จะร้องไห้ออกมา เธอเสียใจเหลือเกิน เสียใจกับทุกอย่างที่เกิดขึ้น

เสียงสะอื้นไห้ของหญิงสาวทำให้ชายหนุ่มที่กำลังกอดจูบลูบคลำอยู่นั้นชะงักไปทันที กิตติรักษ์เงยหน้าขึ้นมามองใบหน้าของคนตัวเล็กด้วยแววตาของความเจ็บปวด เมื่อเห็นอีกคนร้องไห้หัวใจของเขาก็เจ็บจี๊ดขึ้นมาไม่ต่างกัน

การที่เป็นเมียเขา เป็นของของเขามันน่าเสียใจมากขนาดนั้นเลยรึไง

“คิดว่าร้องไห้แล้วฉันจะสงสารเธองั้นเหรอ? เปล่าเลยต่างหากปลายฟ้าเพราะนี่มันคือสิ่งที่เธอต้องรับมันให้ได้ อยากเป็นภรรยาของฉันมากไม่ใช่เหรอ ในเมื่อเล่นละครจนมาถึงขนาดนี้แล้วจะร้องไห้ไปทำไมกัน สินสอดก็ได้ไปแล้วคิดว่าฉันจะยอมเป็นฝ่ายเสียเปรียบคนเดียวงั้นเหรอ?”คำพูดคำจาของชายหนุ่มที่ดังออกมา มันทำให้หญิงสาวที่เอาแต่ร้องไห้อยู่เงยหน้าขึ้นมามองทันที

“ฟ้าจะทำงานหาเงินมาคืนพี่เอง ให้เวลาฟ้าหน่อยได้ไหมในเมื่อพี่ก็รู้เรื่องทุกอย่างแล้ว ฟ้าไม่มีอะไรจะปฏิเสธ ฟ้าขอโทษนะคะพี่รักที่หลอกลวงพี่ เราหย่ากันเถอะนะคะ ฟ้าเองก็ไม่ได้อยากให้ทุกอย่างเป็นแบบนี้ ฟ้าไม่ได้….”

“ไม่ได้รักฉัน หึเธอมันผู้หญิงน่ารังเกียจที่สุดที่ฉันเคยรู้จักมา ส่วนเรื่องเงินแน่นอนเธอต้องชดใช้ให้ฉันอยู่แล้ว ทำงานใช่ไหมได้สิงั้นก็เริ่มงานของเธอเลยดีไหมปลายฟ้า”

“คะ?”เธอไม่เข้าใจ จนกระทั่งถูกชายหนุ่มดันร่างให้ล้มลงไปที่เตียงกว้าง จนดอกกุหลาบที่โปรยเอาไว้กระจัดกระจายไปทั่วบริเวณนั้น

“ไม่ พี่รักปล่อยฟ้าไปเถอะนะคะ ฮึกฮือพี่รักได้โปรด อย่าทำแบบนี้กับฟ้า”

“ทำไมฮะ เป็นเมียฉันนี่มันจะตายให้ได้เลยใช่ไหมปลายฟ้า ถ้าฝืนใจมากจะเข้ามาในชีวิตฉันทำไมฮะ เข้ามาทำให้ฉันรักเธอทำไม เข้ามาทำไม!”เสียงตะคอกใส่หน้าของหญิงสาวใต้ร่างดังขึ้น ถ้าหาห้องนอนนี้ไม่ได้เก็บเสียงคนในบ้านหลังนี้คงแตกตื่นกันแน่นอน

อารมณ์ของชายหนุ่มในตอนนี้มันยากที่จะหยุดแล้ว เขาทั้งโกรธทั้งโมโหที่ได้รับรู้ว่าผู้หญิงคนนี้ไม่ได้รักเขาเลยแม้แต่น้อย ไม่เคยเลยสักนิด ในเมื่อไม่รักเขา เขาก็จะไม่สนใจเหมือนกันว่าเธอจะรู้สึกยังไงกับสิ่งที่กำลังเกิดขึ้น เขาจะทำให้ผู้หญิงคนนี้ได้รับรู้ว่าไม่ควรมาเล่นกับความรู้สึกของเขาแบบนี้

“กรี๊ด หยุดนะได้โปรดพี่รักฮึกฮือ ปล่อยฟ้าไปเถอะนะคะ อย่าทำแบบนี้กับฟ้า!”ปลายฟ้าอ้อนวอนขอร้องชายหนุ่มออกมาเมื่อถูกคนตัวสูงพยายามถอดชุดแต่งงานที่เธอสวมใส่ออกอย่างไม่สนใจว่าหญิงสาวจะเจ็บปวดรึเปล่ากับการกระทำของชายหนุ่ม

ชุดเกาะอกสีขาวที่หญิงสาวสวมใส่ในที่สุดก็ถูกถอดออกอย่างรวดเร็ว เพราะชุดที่เธอใสงานวันนี้เพียงรูดซิปออกก็ถอดได้แล้ว แววตาวาววับของชายหนุ่มจับจ้องร่างกายของหญิงสาวอย่างพอใจกับความสวยงามตรงหน้านี้ หญิงสาวรีบเอามือขึ้นมาปกปิดร่างกายของตนเองแต่ก็แทบปิดอะไรไม่ได้เลย

พรึ่บ! เสื้อสูทที่ชายหนุ่มสวมใส่อยู่ถูกโยนลงพื้นอย่างไม่ใยดี เพียงไม่นานร่างกำยำเปลือยเปล่าของกิตติรักษ์ก็ปรากฏต่อหน้าของหญิงสาว ภาพที่เห็นทำให้กิตติรักษ์หันหน้าไปอีกทางทันที เพียงแค่คิดว่าสุดท้ายเธอก็ไม่สามารถหยุดอีกฝ่ายได้ความเสียใจก็ยิ่งเพิ่มพูนมากขึ้นกว่าเดิม

กิตติรักษ์โน้มใบหน้าเข้าไปหาหวังจะจูบอีกฝ่ายแต่ทว่าคนตัวเล็กกลับหันหน้าหนีไปอีกทาง แววตาไร้ความรู้สึกนั้นมันยิ่งทำให้คนตัวสูงเจ็บปวดขึ้นมา โกรธงั้นเหรอเป็นเขามากกว่าไหมที่ควรจะเป็นฝ่ายโกรธ ชายหนุ่มกัดฟันดังกึกก่อนจะซุกไซ้ลำคอขาวของหญิงสาวอีกครั้ง ครั้งนี้แรงจูบนั้นทำเอาร่างเล็กสะดุ้งไม่น้อย รอยแดงที่อีกฝ่ายทำปรากฏขึ้นมาให้เห็นอย่างชัดเจนเสมือนบอกว่าหญิงสาวในตอนนี้เป็นของเขาทั้งนิตินัยและพฤตินัย

“อึก!”คนตัวเล็กข่มความเจ็บเอาไว้เมื่อร่างกายของเธอในตอนนี้กำลังถูกอีกคนสัมผัสอยู่ กิตติรักษ์มองใบหน้าของหญิงสาวที่หลับตาพริ้มไม่ยอมเงยหน้ามามองเขาเลยสักนิด ท่าทางของเธอนิ่งไม่ต่างจากขอนไม้ แต่ทว่าถึงแม้ปลายฟ้าจะเผยท่าทางเย็นชาแบบนี้ออกมาชายหนุ่มก็ไม่มีท่าทีจะหยุด

หลายชั่วโมงผ่านไป

ในยามนี้หญิงสาวนอนหลับไปแล้วหลังจากที่ถูกอีกฝ่ายตัดตวงความหอมหวานจากร่างกายเธอไม่รู้จักอิ่มเสียที กว่าจะปล่อยให้เธอพักก็ล่วงเลยมาเกือบห้าชั่วโมง จนสุดท้ายคนตัวเล็กสลบหลับไปกิตติรักษ์ถึงหยุด

แววตาของชายหนุ่มจับจ้องมองใบหน้าเปื้อนน้ำตาของหญิงสาวด้วยแววตาเรียบนิ่ง การร่วมรักกับปลายฟ้าแน่นอนทำให้เขาสุขสมและดีใจเป็นอย่างมากที่ได้เป็นคนแรกของคนตัวเล็ก แต่ท่าทางเสียใจของหญิงสาวนั้นมันทำให้ชายหนุ่มยิ่งเผยความไม่พอใจออกมา ถ้าหากเขาไม่ได้ไปได้ยินคำพูดของปลายฟ้ากับมารดาของเธอความรู้สึกของเขาก็คงไม่พังแบบนี้

ในเมื่อความรักของเขามันไม่มีค่า ต่อไปก็อย่าหวังว่าเธอจะได้ความรักจากเขาอีก อยู่อย่างนี้ก็ดีแล้วสำหรับผู้หญิงจอมหลอกลวงอย่างปลายฟ้า คิดกล้าหลอกลวงเขา เขาก็จะให้บทเรียนแก่เธอเอง

‘อย่าหวังว่าฉันจะปล่อยเธอไป อย่าหวังเลย!’