3

"แก นังสารเลว ฉันจะตบแกให้คว่ำ" พัชราภาตรงเข้าไปจะตบหน้าพี่สาวให้สาแก่ใจ แต่อีกฝ่ายหลบแต่ขัดขาจนพัชราภาล้มคะมำไปด้านหน้า

“ว้าย!”

“ระวังหน่อยสิน้องสาว เดินไม่ดูเลย”

“นี่แกทำลูกฉันอย่างนั้นเหรอ” มัณฑนาทำท่าจะเข้าไปตบสั่งสอนลูกเลี้ยง แต่พัชรินทร์ชี้หน้าอย่างเอาเรื่อง

“เข้ามาสิ ถ้าเธอไม่โดนฉันตบกลับจนหน้าหันอย่ามาเรียกฉันว่าพัชรินทร์” มัณฑนาไม่กล้าเมื่อเห็นท่าทีของลูกเลี้ยง รีบเข้าไปประคองลูกสาวเอาไว้อย่างเจ็บใจ

มุมหนึ่งของบ้าน ธัชดนัยได้ยินทุกคำพูดของหญิงสาว เขากัดกรามเข้าหากันแน่น

ได้ ถ้าเธออยากแต่งงานกับเขา เขาก็พร้อมให้เธอเจ็บปวดทรมานกับการใช้วิธีสกปรกแบบนี้

พัชราภาบอกเขาหมดแล้วว่าพัชรินทร์วางยาเขาเพื่อจะจับเขา และอยากแย่งเขาไปจากน้องสาว ซึ่งเขาคิดว่าเธอเป็นผู้หญิงที่ร้ายกาจมาก

หนึ่งเดือนต่อมา...

เสียงดนตรีคลาสสิกบรรเลงขับกล่อมอยู่ภายในห้องจัดเลี้ยงหรูของโรงแรมระดับห้าดาว ใจกลางเมืองหลวงที่ประดับประดาด้วยดอกไม้สดมากมาย แชนเดอเลียร์แก้วคริสตัลสะท้อนประกายระยิบระยับงดงามจับตา

พิธีแต่งงานของพัชรินทร์กับธัชดนัยถูกจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่สมเกียรติ ราวกับงานเชื่อมความสัมพันธ์ระหว่างตระกูลเก่าแก่ผู้ทรงอิทธิพลทั้งสองฝ่าย

ในห้องรับรองส่วนตัวของครอบครัว ย่ากุหลาบจับมือกับย่าศจีด้วยรอยยิ้มกว้าง

"แม่กุหลาบ! ไม่คิดเลยว่าเราจะได้เกี่ยวดองกันแบบนี้นะ ยินดีจริง ๆ”

“ฉันก็ยินดี ยายแพรเป็นหลานสาวคนโตของฉัน เขานิสัยน่ารักเหมือนแม่เขา ฉันฝากฝังเธอด้วยนะศจี”

“ได้สิกุหลาบ ฉันจะดูแลและรักเขาให้เหมือนกับหลานในไส้” ศจีรับคำพลางยิ้มออกมา

บิดามารดาของธัชดนัยเองก็เอ็นดูพัชรินทร์ไม่น้อย เพราะรู้จักกับมารดาของพัชรินทร์เป็นอย่างดี และประทับใจในความดีของอีกฝ่าย กิริยามารยาทก็เรียบร้อยงดงาม

เพียงแต่เจ้าบ่าวของงาน กลับไม่ได้มีสีหน้ายินดีเลยแม้แต่น้อย

ชายหนุ่มยืนหน้านิ่งอยู่ในชุดสูททักซิโด้สีดำสนิท ผูกหูกระต่ายเรียบหรู ใบหน้าคมสันเคร่งขรึมตั้งแต่ต้นงาน ดวงตาคมกริบจ้องมองไปยังเจ้าสาวในชุดสีขาวบริสุทธิ์ที่กำลังยืนต้อนรับแขกเคียงข้างเขาด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน

“แต่งตัวสวยขนาดนี้ อยากโชว์ให้ใครดูกันแน่"

เขานึกประชดอยู่ในใจ ยิ่งเห็นสายตาของผู้ชายในงานที่มองเจ้าสาวของเขาด้วยความเสียดาย ยิ่งทำให้เจ้าบ่าวหน้าตาบึ้งตึงมากขึ้นกว่าเดิมเสียอีก

ชายหนุ่มหลายคนในงานที่เคยมีตามจีบหรือแอบชอบกับพัชรินทร์ ไม่ว่าเพื่อนร่วมมหา’ลัย แม้กระทั่งนักธุรกิจระดับแนวหน้า ต่างเดินเข้ามาทักทายเจ้าสาวด้วยสายตาอาวรณ์ และบางคนถึงกับพูดตรง ๆ ว่าเสียดายที่ช้ากว่าธัชดนัย

พัชรินทร์เพียงยิ้มตอบอย่างสุภาพ แต่กลับยิ่งทำให้ชายหนุ่มที่ยืนข้าง ๆ เธอรู้สึกหน้าชาไปทั้งแถบ ที่มีผู้ชายคนอื่นมายืนอาลัยอาวรณ์ว่าที่ภรรยาของเขา

เธอสวยน่ะใช่ แต่ตอนนี้เธอแต่งงานกับเขาแล้ว เหตุใดยังทอดสะพาน ชม้ายชายตาให้ผู้ชายคนอื่นอยู่อีก

"พี่ธัชคะ...เห็นไหมคะ ว่าพี่แพรน่ะชอบหว่านเสน่ห์ แถมยังหัวเราะแล้วก็โปรยยิ้มกับผู้ชายไม่เลือกหน้า นี่แหละค่ะนิสัยที่แท้จริงของพี่แพร และที่เขาแต่งงานกับพี่ก็เพราะอยากเอาชนะพลอยก็แค่นั้นเอง เขาไม่ได้รักพี่หรอก" ประโยคของพัชราภาดังขึ้นข้าง ๆ หูของเขาเมื่อเธอเดินเข้ามาใกล้

3

"พี่รู้ไหมคะ ผู้ชายคนที่ยืนคุยกับพี่แพรตรงนั้นน่ะ เคยขับรถมารับเธอไปค้างคืนนอกบ้านด้วยนะคะ พลอยเคยเห็นกับตาเลย"

ธัชดนัยหันไปมองชายหนุ่มในชุดสูทเทาเข้มที่กำลังยืนหัวเราะกับพัชรินทร์อยู่ ใบหน้าหล่อเหลาของเขาเริ่มเปลี่ยนสี กรามกัดเข้าหากันแน่น

หากไม่เพราะคุณย่าของเธอกับคุณย่าของเขาสนิทกัน และผู้ใหญ่ไม่บังคับให้เขารับผิดชอบ เขาไม่มีวันแต่งงานกับเธอแน่นอน

"เขาเคยรักกันมากนะคะ ตอนนี้พี่แพรอาจจะยังตัดใจไม่ได้ก็ได้...เห็นไหมล่ะ ว่าสายตาเธอมองเขาแบบไหน แต่พี่แพรน่ะ ขี้เบื่อ รักมากก็สลัดทิ้งไปคบกับคนใหม่ได้หน้าตาเฉย ขนาดพี่รหัสที่คบกับพี่แพรมานาน ยังคิดสั้นเลยค่ะ เขาชื่อพี่ธามคะ พี่ธามน่าสงสารมาก อกหักจากพี่แพรก็คิดสั้น ตอนนี้จบชีวิตไปแล้วน่ะค่ะ" พัชราภายังใส่ไฟไม่เลิก

ธัชดนัยเม้มริมฝีปากแน่น เขาไม่อยากเชื่อว่าผู้หญิงที่เพิ่งจดทะเบียนสมรสกับเขาเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อน จะยังกล้าทำตัวสนิทสนมกับผู้ชายคนอื่นต่อหน้าต่อตาเขา

"ถ้าเธอคิดจะแต่งงานเพื่ออยากเอาชนะหรือแกล้งคนอื่น เธอจะได้รู้เองว่าเกมนี้มันเจ็บกว่าที่เธอคิดพัชรินทร์"

แววตาของเขาเปลี่ยนเป็นดุเข้มและเย็นเฉียบในพริบตา

พัชราภาที่ยืนอยู่ข้างๆ ได้แต่ยิ้มสะใจที่สร้างความร้าวฉานให้ชีวิตคู่ของพี่สาวได้

ในเมื่อเธอไม่ได้ เธอไม่มีความสุข ก็อย่าหวังเลยว่าจะมีความสุข เธอยังมีช็อตเด็ดส่งท้ายในคืนวันแต่งงานนี้อีก

เสียงดนตรีแผ่วเบาเปลี่ยนจากท่วงทำนองแสนหวานเป็นจังหวะสนุกสนานในช่วงเลี้ยงฉลองมื้อค่ำ แขกเหรื่อทยอยย้ายจากโซนพิธีเข้าสู่ห้องจัดเลี้ยงอีกฝั่ง โต๊ะจีนขนาดใหญ่ถูกจัดเรียงเป็นระเบียบ รายล้อมด้วยแสงไฟหรูหราระยิบระยับ