2

“ก็มันรูดไม่ถึงนี่นา ก็ได้ ไม่อยากรูดให้ก็ไม่เป็นไร ออกไปหาคนรูดซิปข้างนอกให้ก็ได้ ว้าย!” เธอร้องเสียงหลงเมื่อเขารั้งข้อมือของเธอเอาไว้ ทำเอาเธอเสียหลักทิ้งตัวลงในอ้อมแขนของเขา ยังไม่ทันตั้งตัวเขาก็กระตุกข้อมือของเธอขึ้นอีกครั้ง จับหมุนกายให้หันหลังมาหา แล้วมือหนาก็จัดการรูดซิปให้เธออย่างคล่องแคล่ว

“ว้าย! คนบ้าทำอะไรนี่” เธอหันมาเผชิญหน้ากับเขาพลางรวบชุดมากอดเอาไว้ไม่ให้หล่นลงไปกองกับพื้น

“เธออยากให้รูดซิปไม่ใช่เหรอ ฉันก็รูดให้แล้วไง”

“ลามก โรคจิต”

“รู้ไหมว่าลามกโรคจิตเป็นยังไง” เขาเดินเข้าหา กดเธอไปกับผนังห้อง

“นี่อย่าทำอะไรบ้า ๆ นะ”

“ไม่เห็นบ้าเลย คืนนี้เป็นคืนวันเข้าห้องหอของเรา ถึงฉันจะไม่ชอบหน้าเธอขนาดไหน แต่ไม่ได้หมายความว่าต้องงดเว้นกิจกรรมบนเตียงนี่นา”

“งั้นก็ดีค่ะ เราทำกันเลย” ณัฐชาคล้องมือไปกับคอหนาของเขา ก่อนจะส่งสายตายั่วยวนไปให้เจ้าบ่าวของตัวเอง ทำเอาจิณณ์ชะงักไปเลย

“พี่จิณณ์ก็อยากเข้าห้องหอกับชาเหมือนกันเหรอคะนี่ งั้นไปที่เตียงกันค่ะ ชาเองก็อยากเข้าห้องหอกับพี่จิณณ์เหมือนกันค่ะ” เธอยิ้มหวานก่อนจะจับมือของเขา ทำท่าจะพาเขาไปที่เตียง

“ไร้ยางอายที่สุด ฉันไม่แตะต้องผู้หญิงสกปรกแบบเธอหรอก” เขาสะบัดมือเธอจนหลุด ก่อนถอยหนี เป็นโอกาสให้ณัฐชาหนีเข้าห้องน้ำ ก่อนไปเธอยังหันไปยิ้มหวานให้เขาอีกครั้งเป็นการปิดท้าย

“ถ้าเปลี่ยนใจบอกชาได้นะคะ เราจัดกันก่อนแล้วค่อยอาบน้ำก็ได้” เธอขยิบตาให้เขา ยิ่งเห็นว่าเขาไม่ชอบ เธอเลยยิ่งแกล้ง เขาจะได้ถอยหนีเธอไง

“ไสหัวไปซะ ผู้หญิงไร้ยางอาย”

โดนไล่แบบนี้ณัฐชาก็รีบปิดประตูห้องน้ำในทันที ก่อนจะผ่อนลมหายใจออกมาอย่างโล่งอก

ดีนะที่เธอไหวตัวทัน รู้ว่าเขารังเกียจ เลยแกล้งทำเป็นเหมือนอยากขึ้นเตียงกับเขา เขาก็เลยผละออกห่าง นี่ถ้าเธอแสดงออกว่ากลัวเขา ได้โดนจับลากขึ้นเตียงแน่ ๆ เลย

เธอเยี่ยมมากณัฐชา... หญิงสาวยิ้มกว้างให้กระจก

ไหน ๆ ก็ตั้งใจว่าจะหย่ากันแล้ว เธอจะไม่มีวันยอมเสียตัวให้เขาเด็ดขาด พรุ่งนี้ขอย้ายห้องนอนดีกว่า เพราะเธอกับเขาย้ายมาอยู่เรือนหอด้วยกัน ไม่มีญาติผู้ใหญ่คนอื่นอยู่ด้วย คงไม่มีคนคอยจับผิดว่าไม่ได้นอนห้องเดียวกัน

ณัฐชาอาบน้ำเสร็จ ก็รู้สึกสดชื่นเป็นอันมาก วันนี้เหนื่อยมาทั้งวัน ต้องต้อนรับแขก ไหนจะโดนเจ้าบ่าวหน้าโหดฉุดกระชากลากถูพาไปไหว้แขกผู้ใหญ่ทั้งวัน จนเธอปวดขาไปหมด

หญิงสาวเอาหมอนกับผ้าห่มไปทิ้งตัวลงนอนที่โซฟาตัวยาวแทบจะทันทีที่ออกมาจากห้องน้ำ เธอไม่เห็นแม้แต่เงาของเขาอยู่ในห้องหอ แต่ไม่คิดจะใส่ใจ

จิณณ์ที่ไปอาบน้ำอีกห้องกลับมาก็เจอว่าเจ้าสาวของเขานอนหลับปุ๋ยไปเสียแล้ว

เขาไม่คิดจะใส่ใจเช่นกัน แค่เห็นเธอไม่มานอนร่วมเตียงเดียวกันให้รำคาญใจ ก็ทิ้งตัวลงนอนและหลับไปในเวลาอันรวดเร็ว

จิณณ์ลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกสดชื่นเพราะเมื่อคืนนอนหลับสนิท ณัฐชาไม่ได้เข้ามายั่วยวนหรือลักหลับเขาอย่างที่คิด เขาเหลือบไปมองบนโซฟาก็ไม่เห็นเธออยู่แล้ว เห็นแค่ผ้าห่มที่พับเอาไว้บนหมอนอย่างเรียบร้อย

จิณณ์คิดว่าเธอคงตื่นนานแล้ว และลงไปรับประทานอาหารเช้าก่อนเขา

พอร่างสูงเดินเข้าห้องน้ำมาหยุดยืนหน้ากระจกเงาบานใหญ่ ก็ต้องตกใจหน้าตัวเอง

“เฮ้ย!” หน้าของเขาโดนละเลงจนเละเทะไปหมด

ต้องเป็นฝีมือของณัฐชาแน่ ๆ ที่เอาสีและปากกามาเขียนหน้าเขาจนกลายเป็นตัวตลกแบบนี้

จิณณ์โมโหจนควันออกหู เขารีบเดินดุ่ม ๆ ลงมาจากชั้นบนของตัวเองบ้านในทันที

“ณัฐชา ณัฐชา เธออยู่ไหน” จิณณ์ตะโกนเรียกภรรยาสาวลั่นบ้าน สาวใช้ทั้งสองจึงรีบวิ่งมาหาเจ้านายหนุ่มด้วยใบหน้าแตกตื่น พอเห็นหน้าของจิณณ์ ก็แทบหลุดขำออกมา แต่ก็กลั้นเอาไว้สุดฤทธิ์สุดเดช

“ณัฐชาไปไหน” จิณณ์เอ่ยถามเสียงเข้ม

“เอ่อ... คุณชาอยู่ในสวนดอกไม้หลังบ้านค่ะ”

พอได้ยินแบบนั้น จิณณ์ก็เดินดุ่ม ๆ ไปที่สวนหลังบ้านในทันที ทำเอาส้มโอกับสุนิสามองหน้ากัน กำลังจะบอกว่าณัฐชามีแขก ก็ไม่ทันเสียแล้ว

“ณัฐชา เธออยู่ไหน ออกมาเดี๋ยวนี้นะ” เสียงเข้มของจิณณ์ทำให้คุณย่าวรางคณา ทรงสิทธิ์และกานดาสะดุ้งตกใจ แต่พอเห็นต้นเสียงทุกคนก็หลุดขำออกมาแบบกลั้น

ไม่อยู่ ส่วนตัวต้นเหตุก็พยายามกลั้นขำเอาไว้อย่างสุดฤทธิ์สุดเดช

“ยังจะมีหน้ามาหัวเราะอีก เธอแกล้งฉันใช่ไหม”

“อะไรกันคะพี่จิณณ์ ชาไปแกล้งอะไรพี่กัน มาถึงก็กล่าวหากันแบบนี้”

“ใช่แล้วตาจิณณ์ อะไรกันจ๊ะ มาถึงก็ตะคอกเมียตัวเองลั่นบ้าน”

“คุณย่าดูหน้าผมสิครับ โดนวาดจนเละเหมือนตัวตลกขนาดนี้” จิณณ์ชี้หน้าตัวเอง พลางทำหน้าขึงขัง คุณย่าวรางคณาอมยิ้มกลั้นขำ พยายามจะไม่หัวเราะออกมา แต่ก็อดไม่ได้

“ยังจะมาหัวเราะผมอีกเหรอครับ”

“น้องมาสารภาพผิดกับย่าแล้วก็ทุกคนแล้วล่ะ แต่ที่น้องทำไป ก็เป็นการเอาคืน” วรางคณาเอ่ยขึ้น ท่านกับบิดามารดาของณัฐชามาหาที่บ้านเพราะอยากมา

รับประทานอาหารร่วมกันในตอนเช้า จึงให้สาวใช้นำอาหารมาจัดโต๊ะรอ ณัฐชาก็คุกเข่าขอโทษและเล่าให้ฟังทั้งหมดว่าทำอะไรลงไปบ้าง แต่ทั้งหมดมีสาเหตุ