ตอนที่2.1ผู้บัญชาการทัพจูเชว่

ตอนที่2.1ผู้บัญชาการทัพจูเชว่

แม่ทัพเฉินชิงซงทอดสายตามองชาวเมืองที่ยืนสรรเสริญตนเองตลอดเส้นทาง สายตากวาดมองไปตามบ้านเรือนที่อยู่รายรอบด้วยใบหน้าสง่างามสงบนิ่ง จนคาดเดาอารมณ์ไม่ออก ดวงตาดุจดวงดาวยามเหมันต์เป็นประกายวาววับ แยกแยะไม่ถูกว่ารู้สึกอย่างไร

ท่าทางดุดันน่ายำเกรงนั่น ชวนให้ผู้คนเสียวสันหลังวาบยามเข้าใกล้ ทำเหมือนโลกทั้งใบมีเขากับม้าศึกคู่กายเพียงหนึ่ง นอกนั้นล้วนเป็นธาตุอากาศหมดสิ้น ไม่มีผู้ใดรู้ว่าแม่ทัพหนุ่มปลื้มปีติกับการต้อนรับของชาวเมืองหรือไม่

หรือว่าในใจเขากำลังหมกมุ่นครุ่นคิดเรื่องใดอยู่ ล้วนคาดเดาไม่ออก ดูท่าหากภูเขาไท่ซานถล่มลงตรงหน้า ท่าทีของเขาก็น่าจะยังคงเฉยชา

ไม่เปลี่ยน

“ท่านแม่ทัพ...จุดประสงค์ที่ฝ่าบาทเรียกท่านเข้าวังครั้งนี้คือสิ่งใด ท่านพอคาดเดาได้หรือไม่ขอรับ” เผิงเสียนจือหรือรองผู้บัญชาการกองทัพเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด

แม้จะมีใบหน้าประดับรอยยิ้มสดใสแจกจ่ายแก่ชาวเมือง ทว่าแววตาดำลึกล้ำกลับแฝงโทสะ แสดงให้รู้ว่ากองทัพจูเชว่มิได้เต็มใจที่จะเคลื่อนพลเข้าเมืองหลวงแม้แต่น้อย

กองทัพจูเชว่คุ้มครองทิศใต้ โดยมีตระกูลเฉินดำรงตำแหน่งแม่ทัพคอยบัญชาการ บุรุษสกุลเฉินล้วนสร้างความดีความชอบมากล้น ทว่าฮ่องเต้สือจ้าวเจ๋อกลับประทานของรางวัลน้อยกว่ากองทัพในอีกสามเขต

ผู้บัญชาการแดนอื่นครองบรรดาศักดิ์ติดตัว สืบทอดต่อลูกหลานกันถ้วนหน้า แล้วเฉินชิงซงเล่า...ตอนนี้ยังคงเป็นขุนนางฝ่ายทหารตำแหน่งแม่ทัพค่ายระดับสาม เจอหน้าแม่ทัพสามแดนยังต้องค้อมศีรษะ คารวะตามธรรมเนียม

‘ช่างน่าเจ็บใจนัก’

“หึ! มันเป็นเพียงแค่วิธีปลุกใจเสือให้ออกจากถ้ำ ไปขย้ำเหยื่อบ้าง

ก็เท่านั้นเอง” น้ำเสียงปานน้ำแข็งเย็นเยียบเสียดกระดูก สีหน้าเย็นชาแฝงความซับซ้อน ในแววตาลุกร้อนมองเห็นความหยิ่งผยอง

“เจ้าจำไม่ได้หรือ? สือจ้าวเจ๋อทำทีประทานรางวัลเป็นจวนหลังใหญ่เมื่อปีก่อน ทั้งยังเรียกแม่ข้ามาพักอาศัยในจวน ทั้งหมดก็ล้วนเป็นเรื่อง

เสแสร้งแกล้งทำทั้งสิ้น”

การขานนามฮ่องเต้โดยตรงไม่เหลือความเคารพศรัทธาบ่งบอกแน่ชัดแล้วว่า เขาเจ็บใจกับเรื่องพวกนี้มากเพียงใด

“นอกจากคำว่าระแวงแล้ว ข้ามองไม่เห็นว่าคำใดจะเหมาะสมกับพฤติกรรมนี้”

ฮูหยินผู้เฒ่าเฉินอยู่จวนหลังใหญ่ พร้อมบ่าวไพร่อีกยี่สิบกว่าคน สถานะที่แท้จริงคือตัวประกัน วาดหวังให้แม่ทัพเฉินชิงซงก้มหัวรับใช้อย่างภักดี

เมืองต้าโจวยิ่งแข็งแกร่ง ยกทัพตีป้อมปราการไม่เคยขาด สือจ้าวฮ่องเต้ยิ่งต้องดูแลฮูหยินผู้เฒ่าเฉินดีกว่าสตรีชนชั้นขุนนางทั่วไป

ราชวงศ์สือจ้าวเห็นขุนนางเป็นวัวเป็นม้ารับใช้ ยกยอฝ่ายพลเรือน กดหัวฝ่ายทหาร

“ผู้น้อยเลื่อมใส” เผิงเสียนจือก้มหัวคำนับ เพราะสองมือกำบังเหียนบังคับม้า

“ฝ่าบาทกระทำเช่นนี้ ช่าง...” ต่ำช้านัก เขากลืนคำด่าท้ายประโยคลงท้องไป เกรงว่าหากพ่นออกมาแล้ว ใครได้ยินเข้าจะทำให้พรรคพวกเดือดร้อน ฮ่องเต้มีตาพันลี้ หูลมกรด รู้เห็นทุกอย่างในแผ่นดินสือจ้าว

“แบบนี้เห็นทีท่านแม่ทัพต้องรั้งอยู่เมืองหลวงอีกนานเสียแล้ว”

เขาเปลี่ยนเรื่องทันที เพราะไม่อยากโมโหจนแน่นอกตายก่อนไปคุกเข่ารับบำเหน็จจากฮ่องเต้โฉด

“เขาไม่ปล่อยให้ข้ามีผลงานเกินเหล่าองค์ชายหรอก”

เฉินชิงซงพูดกำกวมซ่อนนัย ทั้งยังแค่นเสียงหยันขึ้นจมูก ใจคิดไปถึงเรื่องเก่าในวันวานว่าตนนั้นถูกพรากสิ่งใดไปบ้าง

ตระกูลเฉินรับใช้ราชสำนักด้วย หนึ่งภักดี สองทุ่มเทกายใจเต็มที่ ยึดคุณธรรมสามารถ ถือสัจจะบ่มสามัคคีเป็นที่ตั้ง ฮ่องเต้สือจ้าวมอบหมายความรับผิดชอบให้รักษาชายแดนใต้จนกว่าชีพวาย ตระกูลเฉินจึงยึดมั่นตั้งปณิธานสืบต่อรุ่นลูกรุ่นหลาน

ขุนนางขยันสุจริตยากจะเจียดเวลาให้ครอบครัว ความสัมพันธ์ภายในห่างเหิน บิดาอยู่กลางสนามรบมากกว่าอยู่บ้าน กระทั่งสิ้นใจสิ่งที่หวนคืนตระกูลมีเพียงแค่ร่างไร้วิญญาณ

เฉินชิงซงรับสืบทอดตำแหน่งผู้บัญชาการกองทัพจูเชว่ต่อจากบิดาที่สิ้นใจตายคาสนามรบตอนอายุสิบแปด ในเวลานั้นแม่ทัพหนุ่มอยู่ในวัย

ฮึกเหิม เปี่ยมล้นด้วยปณิธานแรงกล้า ตราบใดที่มีลมหายใจ ย่อมประสบโอกาสแก้แค้นศัตรูคู่อาฆาตที่สังหารบิดาสักวัน

เฉินชิงซงสืบหาผู้อยู่เบื้องหลังแผนชั่วอยู่นานปี ยิ่งสืบแทนที่จะบ่งชี้ว่าเป็นแม่ทัพต้าโจว กลับตรงกันข้ามเนื่องด้วยหลักฐานดันพุ่งเป้ามายัง

ราชสำนักสือจ้าวแทนเสียได้

สี่ปีมาแล้ว หลังจากบิดาจากไป บัดนี้เฉินชิงซงอายุยี่สิบสองปี สร้างความดีใหญ่หลวง นับดูแล้วมากกว่าบรรพชนตระกูลเฉินทุกรุ่นรวมกัน

เขานำทัพบุกโจมตี ทำลายกำแพงเมืองต้าโจวจนพังพินาศ แล้วยึดครองสามเมืองชายแดน เพื่อผนวกแผ่นดินเข้ารวมกับสือจ้าวได้สำเร็จ

ด้วยชื่อเสียงที่เลื่องลือไปทั่วหล้า แม่ทัพจูเชว่แห่งตระกูลเฉินนาม

ชิงซงถือว่าเป็นผู้แกร่งกล้าสามารถ พิชิตชัยแม่ทัพเฒ่าแคว้นต้าโจวราบคาบ ถือดาบบั่นหัวศัตรูขาดไม่กะพริบตา ผลงานของเขานับเป็นที่ประจักษ์ยิ่ง เพราะเหตุนี้สือจ้าวฮ่องเต้จึงมิอาจเพิกเฉยดั่งที่เคยกระทำ จำต้องมอบบำเหน็จตกรางวัลใหญ่เป็นการตอบแทน