2

“อร่อยจังเลยค่ะ” เธอเอยชมช้อนสายตาขึ้นมองเขา ตะวันหน้าแดงเล็กน้อยเมื่อเธอจับได้ว่าเขาเผลอมองเธอไม่วางตา

“ครับ” เขารับคำ

“ปกติพี่ตะวันพูดน้อยแบบนี้ตลอดเลยเหรอคะ”

“ครับ” เขารับคำอีก เธอแอบมองเขา ตะวันเป็นผู้ชายที่มีใบหน้าหล่อเหลาคมเข้ม เขายิ้มหวาน

ผู้ชายอะไรยิ้มหวานเหลือเกินในความรู้สึกของเธอ

“สรุปว่าพี่ตกลงนะครับ” จู่ๆ เขาก็พูดขึ้น วาดจันทร์ทำหน้างง กะพริบตาปริบๆ ก่อนจะเอ่ยถาม

“ตกลงอะไรคะ”

“ตกลงแต่งงานกับน้องวาดครับ”

“คะ?” เธออุทานก่อนจะหน้าแดง ก็เขาเล่นมาพูดโต่งๆ แบบนี้เธอก็เขินน่ะสิ

“ค่ะ” เธอรับคำ

“ค่ะหมายถึงจะแต่งงานกับพี่”

“เอ่อ... วาดแล้วแต่คุณแม่น่ะค่ะ”

“พี่เป็นผู้ชายเชยๆ วันๆ เอาแต่ทำงาน ทำไร่ทำสวน น้องวาดรังเกียจไหมครับ” เขาพูดเสียงนิ่ม เขายอมรับว่าตัวเองเป็นคนเชยๆ ค่อนข้างติดดินและชอบความเงียบสงบ ไม่ชอบความวุ่นวายอันใด ผู้หญิงที่จะมาเป็นภรรยาก็ต้องชอบบรรยากาศบ้านไร่เหมือนกับเขา

ตะวันไม่อยากให้ใครต้องมาทนอยู่หรือฝืนทนในสิ่งที่ไม่ต้องการ

“พี่ตะวันน่ารัก”

“พี่น่ารักตรงไหนครับ”

“พูดตรงดีค่ะ แถมยังขี้อายเสียอีก”

“พี่จีบผู้หญิงไม่ค่อยเป็นหรอกครับ อาจจะไม่โรแมนติกเหมือนผู้ชายคนอื่น”

“ดีแล้วล่ะค่ะ วาดไม่ชอบผู้ชายเจ้าชู้ค่ะ”

“ลองศึกษานิสัยใจคอกันก่อนก็ได้”

“ก็เมื่อครู่พี่ตะวันรับปากว่าจะแต่งกับวาดแล้วนี่คะ”

“พี่อาจจะตัดสินใจเร็วไปหน่อยโดยไม่ได้ถามความเห็นของวาด พ่อแม่ของเราเป็นคนจัดหา แต่พี่เองก็ต้องถามน้องวาดด้วย”

“วาดเองก็อยากให้พี่ตะวันเรียนรู้นิสัยของวาดเหมือนกันค่ะ ผู้ใหญ่แค่แนะนำให้เราได้รู้จักกัน คงไม่ได้ให้เราแต่งงานกันพรุ่งนี้หรอกค่ะ”

“ครับ” เขารับคำตามประสาคนพูดน้อย

“วาดเพิ่งเรียนจบน่ะค่ะ ยังไม่มีงานทำ” เธอเอ่ยขึ้นเหมือนชวนคุย

“ครับ” พอเขารับคำแบบนั้นเธอก็เลยไม่รู้จะพูดอะไรต่อดี อุตส่าห์ทอดสะพานให้ขนาดนี้แทนที่จะชวนมาทำงานด้วยกัน

“คุณตะวันคะ อาหารกลางวันพร้อมแล้วค่ะ” สาวใช้เข้ามารายงาน ตะวันจึงเอ่ยชวนหญิงสาวเดินเข้าบ้านด้วยกัน

“น้องเพิ่งเรียนจบ ยังไม่มีงานทำ ระหว่างนี้ให้น้องมาทำงานกับตะวันไปก่อนสิลูก” คุณปานดาวพูดขึ้นขณะรับประทานอาหารอยู่ด้วยกัน

“น้องเรียนจบอะไรมาครับ” ตะวันเอ่ยถาม ปานดาวนึกขำลูกชาย ดูถามเข้าสิเป็นงานเป็นการเสียเหลือเกิน อุตส่าห์เปิดทางให้ได้ใกล้ชิดเรียนรู้นิสัยใจคอกัน แค่เอ่ยปากรับๆ ไปก่อนมันจะตายไหมพ่อคุณเอ๊ย

“เรียนจบวิทยาศาสตร์การอาหารค่ะ”

“เก่งจังเลยครับ แสดงว่าเรียนเกี่ยวกับการแปรรูปอาหารน่ะสิครับ”

“ใช่ค่ะ” เธอยิ้มเขาก็ยิ้มตาม หัวใจของเขาเต้นแรงทุกครั้งที่ได้รับรอยยิ้มหวานหยดของเธอ

“ที่ไร่ของเราก็มีงานให้ทำเยอะแยะ ให้น้องมาทำงานกับเราสิจะได้ทำความรู้จักกันมากขึ้น”

“อ้อ... ครับ” คนซื่อบื้อรับคำ

“ไร่ตะวันดาวน่ะไกลจากในเมืองมาก ให้หนูวาดมาพักกับตะวันที่นี่ก็แล้วกันนะ” คุณปานดาวรีบพูด

“จะดีเหรอครับคุณแม่” ตะวันรู้สึกถึงความไม่เหมาะสมเขากลัวหญิงสาวจะเสียหาย

“ไม่ได้ให้พักบ้านหลังเดียวกับเขาเสียหน่อย เราก็มีเรือนพักรับรองด้านหลังไม่ใช่เหรอ”

“แต่ผู้หญิงพักคนเดียวจะลำบากไหมครับ” ที่นี่มีแต่คนงานผู้ชาย เขาเลยนึกเป็นห่วงเธอ

“งั้นก็ให้พักบ้านหลังเดียวกับเราสิ” คุณปานดาวพูดอีก จริงๆ คนที่กลัวเสียหายน่าจะเป็นวาดจันทร์ แต่ลูกชายตัวดีทำวเหมือนตัวเองเป็นผู้หญิงที่ให้ผู้ชายมาพักบ้านหลังเดียวกันไม่ได้ ซื่อบื้อแถมยังแสนดีแบบนี้นี่ไงถึงยังไม่มีเมียสักที

จริงๆ ตะวันเคยมีคนรัก แต่เพราะความซื่อบื้อหรือดีเกินไปก็ไม่รู้ แฟนของลูกชายที่ชื่อขวัญฤทัยถึงได้หนีไปแต่งงานกับคนอื่น แล้วลูกชายแสนดีของนางก็บอกว่าถ้าเขาคิดว่าคนอื่นดีกว่าก็ควรปล่อยเขาไป เราไม่ควรจะรั้งเอาไว้ แล้วก็จบกันแค่นั้น ตัวเองก็กลับมาทำไร่ต่อ ไม่สนใจผู้หญิงคนไหนอีกเลย

คนแบบนี้มีอยู่บนโลกจริงๆ นะ ก็ลูกชายของเธอนี่แหละ ตะวันเสียใจนางรู้ แต่ไม่ร้องไห้ฟูมฟามหรือเมาเหล้าทำร้ายตัวเองเลย นี่ถ้าไม่หาผู้หญิงให้สงสัยคงขึ้นคานตลอดชีวิต