3

ปากประกบปากกับคนที่แอบชอบ อยากจะตะโกนดังๆ ให้ก้องฟ้า

กึกก้องตบแก้มตัวเอง มองสบตาตัวเองในกระจก เขาเป็นเกย์ๆ อย่าหลงประเด็นสิ ที่เขาต้องบอกทุกคนว่าเป็นเกย์เพราะอยากมาใกล้ชิดกับชลิดา ถ้าเธอรู้ว่าเขาเป็นผู้ชาย เธอต้องโกรธแน่ๆ แถมยังไม่ได้ใกล้ชิดกับเธอแบบนี้

“มานอนสิกาย ไม่ง่วงเหรอ”

เธอตบที่นอนข้างๆ เรียกเขาตาปริบๆ กึกก้องไม่รู้จะพูดกับตัวเองยังไงดี ว่าเขาไม่น่าย้ายมาอยู่กับเธอเลย

ให้ตายดิ้นสิ!

เขาทิ้งตัวลงนอนข้างๆ เธอ ยกมือขึ้นก่ายหน้าผาก คืนนี้จะนอนหลับไหมล่ะนี่

“ขอกอดหน่อยนะ หนาวจัง”

คนขี้อ้อนกอดมาทั้งแขนทั้งขาเหมือนเขาเป็นหมอนข้าง คนถูกกอดถึงกับผวา นอนตัวแข็งทื่อ

“กายไม่ต้องเกร็งหรอก เป็นอะไร หรือไม่ชอบให้คนอื่นกอด”

“อือ...” เขาตอบในลำคอ

“ไม่กอดก็ได้ ชิ! ทำเป็นหวง เอาไว้ให้ผู้ชายหุ่นล่ำๆ กอดล่ะสิ เรากอดเลยนอนตัวแข็ง”

เธอเลิกกอดเขาก่อนจะนอนหันหลังให้

“ฝันดีนะ”

“อือ...” เขาครางรับ นอนไม่หลับเอาเสียเลย

กึกก้องนอนตะแคงมองคนที่พลิกกลับมานอนหงาย ใบหน้าเล็กน่ารักนั้นทำให้เขาต้องชะโงกเข้าไปมองใกล้ๆ ริมฝีปากของเธอเผยอน้อยๆ เขาอยากจุมพิตนักแต่ต้องหักห้ามใจ

“อือ..”

คนนอนดิ้นกอดหมับเข้าหา มือไม่เท่าไหร่แต่เท้าของเธอตะกายเขาเหมือนหมอนข้าง

แถมยัง... ทำไมต้องเป็นตรงนั้นด้วยนะ

กึกก้องนอนสวดนะโม 3 จบ เผื่อเขาจะรอดพ้นจากอารมณ์หื่นๆ ของตัวเองคืนนี้

เห็นทีเขาต้องขอย้ายห้องแล้วล่ะ ถ้าขืนอยู่แบบนี้ต้องผิดผีเสียตัวเป็นผัวเมียกับเธอแน่ๆ

เธอซุกหน้าเข้ามาหาเหมือนเขาเป็นหมอนข้าง ลมหายใจของเธอเป่ารดอยู่ข้างลำคอแกร่ง

สรุปว่าคืนนี้เขาจะได้นอนไหมหนอ...

หรือต้องสวดคาถาชินบัญชรสัก 500 จบ ถึงจะหลับลงได้ กึกก้องนอนแข็งทื่ออยู่แบบนั้น เขาเหลือบมองคนที่กอดเขาเอาไว้แน่น ก่อนจะอมยิ้ม

ชลิดาเป็นคนน่ารัก มองแล้วไม่เบื่อ เธอมีเขี้ยวสองข้าง ลักยิ้มสองข้าง เวลายิ้มทีหนึ่ง ทำให้โลกใบนี้ดูสดใสเหลือเกิน

พอคิดว่าต้องย้ายออกไปอยู่ที่อื่น เขาก็ใจหาย ใจคว่ำ ทำใจไม่ได้เลยจริงๆ แค่ได้อยู่ใกล้เธอก็มีความสุขแล้ว เขาแค่ทำตัวเป็นสุภาพบุรุษเท่านั้น

สุภาพบุรุษเหรอไอ้กาย เห่อๆๆๆ

เธองัวเงียตื่น เขามองคนที่ขยับไปมาในความมืด ก่อนที่เธอจะเดินงมๆ ไปเข้าห้องน้ำ เพราะไฟในห้องน้ำเปิดอยู่

คนเป็นห่วงรีบชะเง้อมองกลัวเธอจะไปชนกับอะไรเข้าเพราะเธอค่อนข้างจะซุ่มซ่ามเอามากๆ

พอเธอเดินมึนๆ กลับมานอนเขาเลยโล่งใจ รีบห่มผ้าให้คนที่นอนซุกเข้ามาหา

เขาค่อยๆ ดึงเธอมากอดเอาไว้ ความอบอุ่นนั้นทำให้เธอซบอกเขามากขึ้น

กึกก้องยิ้มเอ็นดูคนในอ้อมแขน เธอเหมือนเด็กขี้เซาแต่ดูน่ารักน่าเอ็นดู

เขาปล่อยจิตปล่อยใจให้มีความสุขกับช่วงเวลาที่มีอยู่ เพราะการได้อยู่กับเธอมีความสุขกว่าการคิดอกุศลล่วงเกินเธอเป็นไหนๆ

กึกก้องขยี้ตาตื่นด้วยอาการงัวเงีย วันนี้มีเรียนบ่าย เลยไม่ต้องรีบตื่น แต่แสงตะวันที่สาดส่องเข้ามาในห้อง ทำให้เขาต้องตื่น

เขาขยับกายรู้สึกว่าอะไรเหนียวๆ ติดอยู่กับท่อนล่างของขาของเธอที่พาดอยู่

เขาขยับอีกเล็กน้อย ก่อนจะเบิกตากว้าง เลือดสีแดงสดเปื้อนไปหมด

เขาตั้งสติก่อนจะเขย่ารักเล็กๆ ที่ยังหลับไม่รู้สติ

“ข้าว ข้าว... เลือดเต็มเลย เธอเป็นอะไรหรือเปล่า ข้าว!”

“หือ...” เธอปรือตามอง บิดขี้เกียจไปมา นิ่วหน้าเล็กน้อย

“ข้าว... เลือดเต็มกางเกงไปหมดเลย เลอะที่นอนด้วย”

น้ำเสียงตกอกตกใจของเขาทำให้เธอนิ่วหน้า รู้สึกปวดท้องมวนๆ ไปทั่วท้องน้อย

ก้มมองหว่างขาตัวเองก็รู้ว่าประจำเดือนของเธอมาจริงๆ เมื่อวานยังคัดนมอยู่เลย

“ประจำเดือนมาน่ะกาย ปวดท้องจังเลย รู้สึกเพลียๆ อยากนอนต่อ แต่....” เธอมองหน้าเขาตาปริบๆ

กึกก้องชี้มาที่ตัวเอง มองเธอไม่วางตา เธอพยักหน้ายิ้มเหยๆ ให้เขา

“เราไม่มีผ้าอนามัยสำรองเลยอ่ะกาย อีกอย่างสภาพเราแบบนี้เดินออกไปซื้อไม่ได้แน่ๆ เลือดคงไหลเป็นทาง”

เธอยิ้มเหยๆ ให้เขา...

กึกก้องมองตาปริบๆ แต่เขาโยกศีรษะเธอไปมา ก่อนจะบอกว่าไม่เป็นไร เดี๋ยวเขาจัดการให้

กึกก้องเดินมาที่ 7-11 ยืนมองชั้นวางผ้าอนามัยตาปริบๆ มือสั่นกึกๆๆๆ ขณะหยิบมาหนึ่งชิ้น เขาไม่ได้ดูยี่ห้อหรืออะไรด้วยซ้ำ ก่อนเดินตัวแข็งไปยังเคาน์เตอร์จ่ายเงิน