ตอนที่ 02 : เหยื่อข้างทาง

เอี๊ยด!

“กรี๊ดดดด...”

“ระยำ!” สบถออกมาด้วยความหัวเสีย ก่อนจะเปิดประตูรถลงมาดูร่างของผู้หญิงที่เป็นลมหมดสติอยู่หน้ารถของตน “รถเป็นอะไรไหมเนี่ย” เอ่ยพลางเดินดูรถของตัวเอง โดยไม่สนใจร่างเล็กที่เป็นลมล้มลงหมดสติหน้ารถตนเลย

“ยัยเสล่อเอ๊ย!” เมื่อสำรวจรถตัวเองเรียบร้อยแล้วไม่มีอะไรบุบสลายจึงเดินมาทรุดกายลงซ้อนอุ้มคนที่เป็นลมหมดสติก่อนหน้านี้ไปขึ้นรถของตน โดยไม่ได้สนใจจะมองหน้าของอีกฝ่าย

“ซวย! ทำไมต้องมาเจอผู้หญิงสกปรกแบบนี้วะ!” สบถคำหยาบก่อนจะสตาร์ตรถขับออกไปจากตรงนี้ และไม่นานก็มาถึงบ้านของตน เมื่อมาถึงบ้านก็รีบจอดรถช้อนอุ้มคนที่วิ่งมาตัดหน้ารถตนเข้าบ้านไปด้วยความหงุดหงิด ก่อนจะร้องเรียกหาแม่บ้านคนเก่าคนแก่ของตนมาช่วย

“ป้าพิมพ์นอนยังครับ มาช่วยผมหน่อยครับ”

“ค่าคุณทัช” พิมพ์ภาขานรับทันที ดีนะที่นางยังไม่นอน เพราะติดซีรี่ย์เกาหลีรอบดึกอยู่ เลยได้ยินเสียงนายหนุ่มเรียก

“อุ๊ย! ต๊ายตาย! เป็นอะไรมาคะนั่น” นางร้องอุทานด้วยความตกใจ เมื่อเห็นว่านายหนุ่มอุ้มผู้หญิงเข้าบ้าน

“ยังไม่ตายหรอกป้า” ตอบอย่างหงุดหงิด ผู้หญิงคนนี้เนื้อตัวมอมแมม ผมเผ้าก็ยุ่งเหยิงปิดหน้าไปหมด แถมชุดก็ขาดวิ่น สงสัยเป็นพวกขอทานแน่เลย ไม่อยากจะเห็นหน้าหล่อนเลย คงอุบาทว์สิ้นดี “หึหึ” คิดแล้วก็อดสมเพชคนที่ตนอุ้มมาไม่ได้

“คุณทัชของป้าเป็นอะไรคะ ทำไมไม่พาคุณคนนี้ไปที่ห้องก่อนคะ” พิมพ์ภาเห็นว่านายหนุ่มของตนนิ่งไปนานเลยถามขึ้นด้วยความงุนงง

“ครับป้าพิมพ์ ว่าแต่จะเอาไปห้องไหนครับ” ตอนนี้เขาอยากจะอาบน้ำล้างคราบสกปรกของคนที่ตนอุ้มมาเหลือเกิน ไม่รู้มันติดตัวซึมซับเนื้อผิวเขาไปรึยัง

“ก็อุ้มไปห้องของคุณทัชสิคะ ห้องอื่นมีแต่ฝุ่นป้าไม่ได้ทำความสะอาด” นางแนะนำ

“อะไรป้า ผู้หญิงสกปรกคนนี้เนี่ยนะจะให้ผมเอาไปแปดเปื้อนเตียงราคาแพงผม” อินทัชโวยอย่างไม่พอใจ

“แล้วจะเอายังไงคะ ให้คุณเขานอนที่พื้นห้องเลยไหมคะ” คนแก่เอ่ยประชดออกไปด้วยความหมั่นไส้

“ครับๆ ป้าพิมพ์ ผมเอาไปนอนบนเตียงผมก็ได้ ป้าไปเตรียมชุดกับน้ำและผ้ามาเช็ดตัวให้เธอด้วยนะ ผมจะพาเธอขึ้นไปก่อน ผู้หญิงบ้าอะไรสกปรกแล้วยังตัวหนัก” ว่าแล้วก็รีบสืบเท้ายาวๆ ของตนขึ้นบันไดไป เพื่อจะพาคนหมดสติไปห้องของตน

“แหม! คุณทัชของป้าปากร้ายเหลือเกิน คอยดูเถอะสักวันจะน้ำตาเช็ดหัวเข่าเพราะผู้หญิง มีอย่างที่ไหนทำเป็นรังเกียจเขาอย่างกับขยะเน่า แต่ตัวเองกลับมั่วผู้หญิงคั่วนางแบบไม่เลือก คุณทัชของป้าเย็นชาใจร้ายเหลือเกิน ส่วนคุณศรก็อีกคน ไม่ยอมกลับบ้าน สมแล้วที่เป็นพี่น้องกัน ดูถูกผู้หญิงไม่ต่างกัน” นางพึมพำไล่หลังนายหนุ่ม ก่อนจะรีบเดินออกจากตรงนี้ไปเตรียมของที่อินทัชสั่ง

“หนักเป็นบ้าเลย” บ่นพลางวางหญิงสาวลงบนเตียง “ป้าพิมพ์ทำไมช้าแบบนี้เนี่ย” บ่นพลางเดินไปส่องหน้าประตูห้องของตน “ป้าเร็วๆ หน่อยครับ ผมไม่อยากให้ผู้หญิงสกปรกคนนี้แปดเปื้อนเตียงผมนาน” เมื่อเห็นคนแก่กำลังเดินมา

“ค่า! ใจร้อนจริงๆ คุณทัชของป้า แก่แล้วนะคะใจร้อนเป็นวัยรุ่นไปได้” นางเหน็บด้วยความอยากแกล้ง

“ป้าพิมพ์ก็ว่าไป ทัชยังเตะปี๊บดังครับ ไหนๆ ป้าก็มาแล้วผมฝากหน่อยนะ ผมเหนียวตัวจะแย่แล้วตอนนี้ ขออาบน้ำก่อนนะครับ” อินทัชเอ่ยเสียงอ่อนเสียงอ้อนขึ้นมาทันที เมื่อถูกคนแก่เหน็บเอา

“ค่ะ เดี๋ยวป้าจัดการให้ คุณทัชไปอาบน้ำให้สบายตัวเถอะ”

“ครับ ป้าพิมพ์น่ารักที่สุดเลยครับ” ว่าแล้วก็หอมแก้มคนแก่แรงๆ ก่อนจะวิ่งไปยังห้องน้ำ

“คุณทัชของป้าเวลาเหมือนเด็กก็เหมือน เวลาโกรธ ไม่พอใจอะไรขึ้นมาอย่างกับยักษ์กับมารเลย แล้วแบบนี้ใครจะทนคุณของป้าได้กันนะ” นางบ่นก่อนจะเดินไปยังเตียงที่มีอีกคนนอนหมดสติอยู่

“โธ่! แม่คุณทำไมถึงเนื้อตัวมอมแมมแบบนี้นะ แถมหน้ามีรอยฟกช้ำอีก ใครมันทำหน้าสวยๆ ของหนูกันนะ” พิมพ์ภาเช็ดหน้าของอีกฝ่ายไปพึมพำไปด้วยความอดสงสารไม่ได้ ยิ่งเช็ดคราบสกปรกออกจนหมดใบหน้าแล้วก็ยิ่งเด่นชัดตา สาวเจ้าคนนี้หาได้ขี้ริ้วขี้เหร่แต่อย่างใดไม่ เธอช่างสวย หวาน ดูน่ารัก น่า ทะนุถนอม

“สวยน่ารักแบบนี้ ถ้าคุณทัชของป้าเจอจะเป็นยังไงนะ อยากรู้จริงๆ จะมีสีหน้ายังไง” นางเอ่ยพลางรีบเช็ดตัวให้เสร็จๆ เมื่อเสร็จก็เอาชุดที่เตรียมมาเปลี่ยนให้หญิงสาวนอนสบายตัว

“เสร็จแล้วเหรอครับป้า” ชายหนุ่มเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยชุดที่พร้อมจะนอน

“ใช่ค่ะ ป้าไปก่อนนะคะ” นางรีบเก็บของ

“ครับป้า ขอบคุณมากนะครับ” เอ่ยโดนไม่สนใจจะมองคนที่นอนหลับสบายบนเตียงของตน

“คุณทัชโชคดีมากนะคะที่ได้ช่วยเธอ” นางเอ่ยทิ้งท้ายก่อนจะเดินออกไปจากห้อง พร้อมกับล็อกประตูให้เรียบร้อย

“ป้าพิมพ์คงจะแก่มากถึงได้พูดแบบนี้ เฮ้อ! นอนดีกว่า” ว่าแล้วก็เดินอ้อมไปอีกทางของเตียงก่อนจะขึ้นไปนอนใต้ผ้าห่ม “แต่เอ๊ะ! อยากรู้จังผู้หญิงคนนี้หน้าตาเป็นยังไง” ว่าแล้วก็ลุกขึ้นนั่งแล้วส่องดูหน้าของคนที่นอนบนเตียงของตน มือหนาเปิดผมที่ปิดหน้าของหญิงสาวออกอย่างช้าๆ จนตอนนี้เหลือแต่ใบหน้าสดใส ขาวเนียนกระจ่างตา ใบหน้ากลมป่อง ดูแล้วน่ารัก น่าหยิก แถมผิวก็นุ่มละมุนมือจนอดลูบไล้ตามใบหน้าเนียนเล่นไม่ได้ แต่สายตาก็มาสะดุดที่รอยฟกช้ำตรงแก้มของอีกฝ่าย

“นางฟ้าหรืออะไรเนี่ย ทำไมน่ารักน่าหยิกแบบนี้ อูว์!” ครางเสียงแหบห้าว พร้อมกับดึงผ้าห่มที่คลุมกายของอีกฝ่ายออก เพื่อตนจะได้สำรวจร่างเล็ก “มิน่า ป้าพิมพ์ถึงบอกว่าโชคดี นี้มันนางฟ้าจำแลงชัดๆ แล้วใครทำหน้าเธอฟกช้ำกันเนี่ย ฉันต้องรู้ให้ได้ว่าก่อนเธอจะมาเจอฉันเธอไปทำอะไรมาแม่นางฟ้าจำแลง” เอ่ยพลางก้มลงจูบรอยฟกช้ำของสาวเจ้าอย่างแผ่วเบา ก่อนจะล้มตัวนอนข้างกายหญิงสาวแล้วดึงร่างเล็กเข้ามาซุกซบอกตนอย่างนุ่มนวล

“วันนี้ยังทัช วันนี้เธอไม่พร้อมเธอหมดสติอยู่ แต่ขอนอนจับนมนอนก็ยังดีนะ” ชายหนุ่มปลอบลูกชายของตนที่มันกำลังตื่นตัวขยายกลายร่าง “เธอคงไม่ว่าอะไรนะ รางวัลที่ฉันช่วยเธอนะแม่นางฟ้าจำแลง” ว่าแล้วก็เอามือที่ว่างล้วงเข้าไปในเสื้อของสาวเจ้าเพื่อกอบกุมทรวงงามบีบเคล้าเล่นจนเผลอหลับไป