EP 4 - ตามล่า

เย็นนั้น

@Fire SpeedPrak

หลังเลิกคลาส ทั้งไฟ เพลิง พายุ ต่างรีบมายังสนามแข่งเพื่อขอดูภาพจากกล้องวงจรปิด ก่อนที่พายุจะชี้ให้ทุกคนดูบุคคลปริศนาจากในภาพ

“นั่นไง มันกำลังขึ้นรถตู้”

ไฟขบกรามด้วยความแค้น เขากำหมัดแน่นมองภาพบุคคลปริศนาที่กำลังก้าวขึ้นรถตู้ นึกคับแค้นใจให้กับความประมาทและไม่ทันเอะใจของตัวเอง ซึ่งเรื่องนี้ถือเป็นเรื่องผิดพลาดอย่างใหญ่หลวงที่ทำให้เขาต้องเสียลูกรักและเสียประวัติแชมป์ไปอย่างไม่น่าให้อภัย

“กูแม่งทำไมไม่เอะใจพวกมันวะ”

ใช่ ทั้งที่พวกมันแม่ง! มีพิรุธขนาดนี้ แต่เขาชะล่าใจไปจริง ๆ พวกมันมีพิรุธเต็มไปหมด ทั้งไม่ยอมเปิดหน้า ทั้งไม่ยอมทักทาย อย่างทุกคนและที่สำคัญเขาก็ยอมรับว่าพลาดเองที่ไม่ได้ตรวจสอบพวกมันให้ดีก่อนลงแข่ง ส่วนหนึ่งก็คิดไม่ถึงว่าอีกฝ่ายจะกล้าเล่นสกปรกแบบนี้

แววตาคู่คมจับจ้องไปที่ภาพในกล้องวงจรปิดไม่วางตา

จนกระทั่ง...

“มันลงรถมาแล้ว” พายุพูดขึ้นมาอย่างตื่นเต้น กะว่าจะได้เห็นหน้าค่าตาของคนที่อยู่ภายใต้ชุดแข่งเสียที

ทว่า... เมื่อประตูรถตู้เปิดออก สายตาทั้งสามคนมองเพ่งไปที่ภาพบุคคลปริศนาอย่างใจจดใจจ่อที่จะได้เห็นหน้า ก่อนจะเห็นพร้อมกันว่าคนในชุดนักแข่งกำลังก้าวขาลงจากรถ

“สัส เสือกใส่หมวกมิดชิด” เพลิงพูดด้วยน้ำเสียงติดขัดใจ อุตส่าห์ตั้งหน้าตั้งตารอมันเปิดประตูลงจากรถแล้วจะได้เห็นหน้าของมันแต่กลับไม่เห็นอะไรเลย

“เชี่ยแม่งทำตัวลึกลับฉิบหาย” พายุถึงกับถอนหายใจออกมาอย่างเซ็ง ๆ ก่อนจะขยับตัวจ้องไปที่กล้องวงจรปิดอีกครั้ง เมื่อเห็นคนในภาพดูมองซ้ายมองขวามีพิรุธก่อนจะเดินเข้ามายังด้านในของอาคาร

“ว่าแต่มันจะเดินไปไหน”

แปลก! แทนที่จะขึ้นรถไปกับรถตู้ของพวกมัน แต่คนในภาพกลับเดินเข้าไปยังด้านในของอาคารด้วยท่าทางน่าสงสัย

“รู้ที่อับผู้คน...” ไฟสงสัยไม่ต่างกันกับเพลิง แต่มีสิ่งที่น่าแปลกใจไปกว่านั้น

“...หรือว่าจะเป็นคนใน” เขาจับจ้องคนในจอที่กำลังเดินไปตามทางเลี้ยวซ้ายขวาอย่างชำนาญทาง

ใช่...ถ้าชำนาญและรู้ทางดีขนาดนี้ต้องเป็นคนในหรือคนที่รู้จักที่นี่เท่านั้น ก่อนที่ทั้งสามคนจะมองหน้าจอแล้วร้อง “เชี่ย” ออกมาแทบพร้อมกัน เพราะบุคคลปริศนาในชุดแข่งกำลังเดินเข้าไปยัง

ห้องน้ำหญิง!

“เข้าห้องน้ำหญิง เชี่ย! อย่าบอกนะว่าเป็นผู้หญิง!” พายุพูดขึ้นอย่างตกใจ

ในขณะที่เพลิงและไฟต่างเงียบอย่างไม่เชื่อสายตา แต่กลับเฝ้ารอ... รอให้เห็นกับตาว่าจะเป็นไปได้จริงเหรอ?

เกือบสิบห้านาทีต่อมา พวกเขาก็ต้องตื่นเต้นอีกครั้ง เมื่อคนที่เพิ่งเดินเข้าไปในห้องน้ำกำลังเปิดประตูเดินออกมา

“สัส! ผู้หญิง” ไฟเอ่ยพูดเสียงเรียบ แค่เห็นรูปร่างที่บอบบางของคนในจอนั่นก็รับรู้ได้ทันที แม้จะใส่เสื้อฮู้ดกางเกงวอมขายาว ใส่หมวกแก๊ปรวบผม แต่ทรวดทรงและหุ่นก็ทำให้รู้ได้ว่าคนในจอเป็นผู้หญิงอย่างแน่นอน

ใบหน้าหล่อของไฟราบเรียบไม่แสดงอารมณ์ใด ๆ หากสายตาราบเรียบหากที่ใช้มองนั่น เขากำลังรู้สึกเสียเซลฟ์เป็นอย่างมาก

แพ้ใครไม่แพ้ แต่ดันแพ้ผู้หญิง !

พวกมันหยามเกินไปแล้วที่กล้าจ้างวานผู้หญิงมาแข่งกับเขา

สายตาคมยังคงจับจ้องไปที่หญิงสาวที่เดินก้มหน้าก้มตารีบร้อนดินออกไป ทว่าจังหวะหนึ่ง อยู่ ๆ เธอคนนั้นก็แหงนหน้าขึ้นมามองกล้องวงจรปิด ทำให้พวกเขามองเห็นใบหน้าของหญิงสาว

“สัส เห็นไม่ชัดว่ะ” พายุพยายามเพ่ง แต่ก็ไม่ชัดเท่าไหร่เพราะจุดที่เธอเงยหน้าดันเป็นมุมอับที่แสงไฟส่องสว่างไม่ถึงทำให้มองหน้าของเธอไม่ชัดเจน

“ซูมหน่อยได้ปะวะ” ไฟขยับตัวเข้าใกล้เพ่งมองอย่างพินิจ แต่ก็นั่นแหละทั้งเขา เพลิงและพายุพยายามเพ่งแล้วเพ่งอีกแต่ก็เห็นเธอคนนั้นไม่ชัดเจนอยู่ดี

“มึงพอจะคุ้นหน้าบ้างไหม” เพลิงเอ่ยถามเมื่อเห็นไฟจ้องมองอยู่นาน

“ไม่คุ้น” ไฟจับจ้องไปที่หญิงสาวในจอ เพื่อดูว่าเขาไม่เคยเห็นเธอหรือคุ้นหน้าเธอเลยแม้แต่นิด แต่ทำไมเธอคนนี้ถึงรู้จักทางมาห้องน้ำที่ไม่ค่อยมีใครใช้ และยังรู้จักทางที่นี่เป็นอย่างดี เพราะมันมีแต่คนในเท่านั้นที่จะรู้?

ยิ่งคิดก็ยิ่งแปลก

“เพลิงมึงไปนัดพวกมันมาแข่งใหม่ บอกมันไม่ต้องรอวันที่5เดือนหน้า เพราะกูอยากแข่งกับพวกมันให้เร็วที่สุด” ไฟหันไปพูดกับเพลิงต่อทันที

“บอกพวกมันว่ากูเพิ่มเงินเดิมพันเป็นสามเท่าแลกกับรถ”

“ไม่มีปัญหากูจัดการให้” เพลิงพยักหน้าตอบ

“หึ ได้เจอกันแน่”

ไฟยกยิ้มร้ายที่มุมปาก ถึงภายนอกของเขาในตอนนี้อาจจะดูนิ่งเฉย แต่เชื่อเถอะ...ด้านของเขาในตอนนี้กำลังสุมเพลิงไฟแค้นรอวันระเบิดพร้อมแผดเผาทุกสิ่งให้วอดวายจนไม่เหลือชิ้นดี