7

“เสียใจ...คนที่จะตัดสินใจคือพี่ไม่ใช่หนูมุก”

“คนบ้า...คนหน้าด้าน” อลันยิ้มใส่ดวงตากลมโตนั้น เขาอาจจะไม่เข้าใจความหมายของคำว่า “หน้าด้าน” แต่คงเป็นคำที่แสดงในด้านเน็กทีบ แต่เขาไม่รู้สึกโกรธหนูมุกเลย กลับตรงกันข้ามเขาสนุกมากกว่า เพราะเขาก็อยากรู้ว่าหนูมุกจะพยศกับเขาได้มากขนาดไหน

“ไปอยู่อังกฤษกับพี่นะ...” หนูมุกกระพริบตาอย่างแปลกใจ เมื่ออลันเปลี่ยนเรื่องและเข้าเรื่องที่เป็นจุดประสงค์หลักของการกลับมาเมืองไทยครั้งนี้

“…….” หนูมุกไม่มีคำพูดอะไรตอบกลับอลัน เพราะนี้เป็นครั้งแรกที่เธอได้ยินคำชวนจากอลัน เพราะตลอดเวลาเธอได้แต่รับรู้จากคุณพ่อคุณแม่ของเธอเอง ว่าอลันบอกให้เธอไปเรียนต่อที่อังกฤษ เพราะเขาต้องการเป็นผู้ดูแลเธอต่อจากนี้ไปและตลอดชีวิตของเขาและเธอแต่หนูมุกยังไม่เคยได้ยินจากปากเขาเลยสักครั้ง

อดัมพูดพร้อมกับปล่อยมือข้างหนึ่งที่กอบกุมข้อมือเล็กของหนูมุก เพื่อมาดึง สร้อยที่เขาให้กับเธอไว้เมื่อสิบสองปีก่อน และแน่นอนหนูมุกไม่เคยถอดมันเลย

“พี่ให้เวลาหนูมุกจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อยภายในสิบวัน...เพราะมันถึงเวลาแล้วที่พี่จะมาทวงหัวใจพี่คืน” อลันพูดพร้อมกับชูจี้ที่เป็นแหวนที่เขาฝากไว้กับเธอ และอีกไม่นานมันจะต้องย้ายตำแหน่งที่อยู่ใหม่เมื่อถึงเวลาเหมาะสม

หนูมุกหลบตาสีเข้มนั้น พร้อมเม้มปากเมื่อเธอเกิดความไม่มั่นใจ เพราะเธอไม่แน่ใจว่าหลังจากที่เธอตัดสินใจไปกับพี่อลันแล้ว แล้วถ้าเธอต้องเจอกับเหตุการณ์เหมือนเมื่อสามปีก่อนเธอจะรับมันได้มั้ย และอีกอย่างที่ผู้ชายตรงหน้ายังไม่รู้คือเธอรู้เรื่องของเขากับพี่สาวเพื่อน ซึ่งความจริงเป็นอย่างไรเธอยังไม่รู้ และเธอก็ไม่อยากจะถามเขาเช่นกัน แต่อลันก็ทำให้เธอคนนั้นเข้าใจเป็นแบบอื่นไปแล้ว เธอควรเลือกแบบไหนดีระหว่างหยุดความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับพี่อลันเพียงแค่นี้ และบอกเขาไปว่าให้เราสองคนเป็นแค่พี่น้องกันเท่านี้ หรือเดินหน้าความสัมพันธ์ที่พัฒนามาตลอด

“หนูมุก!” อลันร้องเรียกหญิงสาวที่เงียบตลอด แต่จู่ๆดวงตาคมโตนั้นที่ปิดอยู่ก็มีน้ำใสๆไหลออกมาที่อลันไม่เข้าใจถึงสาเหตุ แต่สำหรับเจ้าตัวเพียงแค่คิดว่าจะ ‘จบ’ หรือจะ ‘ต่อ’ น้ำตาเจ้ากรรมก็ไหลออกมาอย่างไม่สามารถกักเก็บไว้ได้

อลันรวบตัวร่างบางเข้าแนบกาย ใบหน้าขาวอมชมพูแนบกับอกแกร่งที่เปลือยเปล่าและเปียกชื้นไปด้วยน้ำตาของเธอที่ตอนนี้ไหลออกมาไม่ขาดสาย และไม่รู้ว่าทั้งสองแนบชิดอยู่นานแค่ไหน อลันไม่มีทีท่าจะคลายอ้อมแขนนั้นเลยสักนิด ถึงแม้ร่างบางจะสงบนิ่ง ลมหายใจสม่ำเสมอบ่งบอกว่าเธอเข้าสู่ห้วงนิทราไปแล้ว

อลันที่ยังคงไม่สามารถข่มตาให้หลับลงได้ เพราะเขากำลังคิดว่าจะทำอย่างไร เขาไม่อยากบีบหรือกดดันหนูมุกมากเกินไป เพราะเขาไม่มีทางอภัยให้กับใครก็ตามที่ทำร้ายหญิงสาวในอ้อมแขนเขารวมถึงตัวเขาเอง

แต่ใครจะรู้ว่าในเวลาอันใกล้นี้ พี่อลันของหนูมุกต้องเปลี่ยนแปลงตัวเองครั้งใหญ่เพื่อปราบพยศ ความดื้อรั้นของหญิงสาวที่เขาต้องการมากที่สุด

“อลัน...พอดีเลยพระท่านกำลังจะมาแล้ว” นีออนพูดกับอลันที่กำลังเดินมายังทิศทางที่เธอและหนูมุกยืนอยู่เพื่อเตรียมตักบาตรตอนเช้า อลันถึงแม้เขาจะนับถือคริสต์ตามพ่อเขา แต่การทำบุญทางศาสนาพุทธอลันก็จะทำเมื่อมีโอกาส และการตักบาตรตอนเช้าเป็นกิจวัตรที่เขาเคยปฎิบัติเช่นกันเมื่อสมัยที่เขาอยู่ที่นี่

“สวัสดีตอนเช้าครับคุณแม่” อลันเข้าไปสวมกอดนีออนพร้อมกับหอมแก้ม เป็นปกติถึงแม้เขาจะโตเป็นชายหนุ่มเต็มตัว แต่สิ่งที่เขาเคยปฎิบัติกับบุพการียังคงเหมือนเดิม และเขาตั้งใจไปยืนข้างๆหนูมุกชนิดแบบที่เบียดตัวชิดจนหนูมุกต้องเงยหน้าขึ้นมามองสายตาสื่อออกไปว่า อยากจะถามว่าที่ตั้งเยอะตั้งแยะทำไมต้องมาเบียดเธอด้วย

“นิมนต์คะ” สงครามสายตาระหว่างหนูมุกและอลันหยุดชั่วคราวเมื่อเสียงของนีออนดังออกมาเป็นการแจ้งว่าพระท่านมาถึงแล้ว

“อลัน...โตจนจำไม่ได้เลย” พระท่านหลังจากที่ให้พรเมื่อการตักบาตรจบลง เพราะท่านก็เคยเห็นเด็กชายลูกครึ่งนามว่าอลันเช่นกัน

“ครับ” อลันตอบกลับพร้อมพนมมือ เพราะเขาเองก็จำหลวงลุงได้เช่นกัน และทั้งสองคุยสอบถามอีกสักแป็บ อลันก็ลาหลวงลุง

“โกหกพระ...ไม่รู้หรือไงว่ามันบาป” หนูมุกหันไปพูดกับอลันขณะที่เดินถือถาดตามหลังแม่และแน่นอนอลันก็ยังคงเดินเบียดเธอตลอด

“โกหก...เรื่องอะไร?” อลันถามกลับอย่างไม่เข้าใจ

“...ก็ที่บอกว่ามารับมุกไปเรียนต่อที่อังกฤษ” อลันพยักหน้าพร้อมรอยยิ้มอย่างเข้าใจ

“พี่คงต้องบาปแน่...ถ้าหนูมุกไม่กลับไปพร้อมพี่...แล้วยังงี้พี่จะตกนรกเหรอเปล่าก็ขึ้นอยู่กับหนูมุกแล้ว” อลันพูดพร้อมกับก้มด้วยใบหน้าที่กลัวการตกนรกเสียเต็มประดา

“พี่อลัน!” หนูมุกเรียกอลันเสียงดังด้วยความโมโห ที่ถูกผู้ชายตรงหน้ายียวนกวนประสาท

“ครับ” อลันขานรับหน้าตาย

“มีอะไรกันจ๊ะ...หนูมุกทำไมต้องเสียงดัง” นีออนที่หันกลับมาเมื่อได้ยินเสียงของบุตรสาว

“คุณแม่ครับ...หนูมุกน่ากลัวมากเลยครับ” อลันหันไปที่นีออนและรีบเดินหนีหนูมุก ทำท่าทางเหมือนกลัวหนูมุกจนต้องหาคนช่วย

“ขอโทษคะ” หนูมุกกล่าวขอโทษคุณแม่ พร้อมหันไปทำตาลุกวาวใส่อลันที่ไปยืนหลบหลังคุณแม่

“อลันแม่ช่วยเราไม่ได้หรอกนะ...ทุกอย่างขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของหนูมุก” นีออนหันไปพูดกับอลัน เมื่อหนูมุกเดินเข้าไปแล้ว

“ครับคุณแม่...ผมจะค่อยๆพูดกับหนูมุกเองครับ” อลันพูดกับนีออน แสดงออกถึงความหนักใจอย่างชัดเจน จนนีออนยกมือจับแขนเขาพร้อมรอยยิ้มส่งกำลังใจอย่างเต็มที่

หลังจากการร่วมรับประทานอาหารเช้าของครอบครัว หนูมุกก็ขอตัวและแจ้งกับบุพการีของเธอว่ามีนัดกับอมิตาหรือตาเพื่อนสาวนั้นเอง

“ไม่ได้!...คุณพ่อครับ...ผมขออนุญาต” อลันปฎิเสธขัดขวางความต้องการของหนูมุกและหันไปกล่าวกับเอกวุฒิ หนูมุกได้แต่หันไปมองและแสดงความไม่พอใจทางสายตาส่งมาให้อลันโดยทันที ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างให้ความสนใจและเป็นกำลังใจให้กับอลันว่าจะจัดการความพยศของหญิงสาวอ่อนวัยนามว่า ปิ่นมุกได้อย่างไร

อลันเองก็คาดไม่ถึงว่าหนูมุกจะใจแข็งกับเขาได้มากมายขนาดนี้ เวลาเพียงสามปีไม่ใช่เพียงแค่ทำให้หนูมุกเติบโตขึ้นแค่ร่างกาย จิตใจเธอเองก็แข็งยิ่งนัก เขาควรเอายาสูตรของตระกูลเฮเลนมาด้วยก็ดี เพียงแค่สูดดมทำให้คนที่ได้รับยานี้สามารถทำตามคำสั่งโดยทันทีในเวลาแปดชั่วโมงถ้าคนที่มีจิตใจไม่แข็งแรงพอ แต่ถ้าคนที่จิตแข็งอย่างเขากับอดัมน้องชายเขาเพียงแค่สองชั่วโมงเท่านั้น เพราะทั้งเขาและอดัมเคยทดลองยานี้แล้ว และแน่นอนคนที่รู้เรื่องยานี้มีเพียงไม่กี่คนแม้แต่แม่หนูนาก็ยังไม่ทราบ มีเพียงพ่อของเขา(ปีเตอร์)เท่านั้นและอีกสองคนนอกจาก อดัมก็คือแอลคนสนิทของเขาและเจอาร์คนสนิทของอดัม และแน่นอนทุกคนล้วนแล้วแต่ทดลองยานี้กันแล้วทุกคน และมีเพียงคนเดียวที่ยานี้ทำอะไรไม่ได้เลยก็คือพ่อของเขานั้นเอง

“ทำไมครับพ่อ...” คำถามของอลันที่ถามเคล็ดลับการสะกัดกั้นยาเข้าครอบครองการสั่งการของสมอง

“...สมองคิดเพียงแต่ว่า...ไม่ต้องการช่วงเวลาที่เหลืออยู่ของชีวิตลืมแม่ของเจ้ายังไงละ ‘หนูนา’ ” คำตอบของพ่อของเขา แม่เป็นเพียงคนเดียวเท่านั้นที่จะทำให้พ่อเสียน้ำตาได้ และแน่นอนทั้งเขาและอดัมต่างรู้เรื่องราวของพ่อกับแม่เป็นอย่างดี เพราะแม่เขาได้ถ่ายทอดเรื่องราวของชีวิตของท่านออกมาเป็นนวนิยาย

“พี่ต้องทำอย่างไร?....หนูมุกถึงจะยอมไปอยู่อังกฤษ” อลันเอ่ยถามหนูมุกด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง ต่อหน้าพยานหลายคนที่ทำเพียงเป็นผู้ดูอย่างเดียว

“ถ้าพี่อลันชนะมุกได้...แข่งรถ” เอกวุฒิขมวดคิ้วมองบุตรสาวโดยทันที เพราะการยื่นขอเสนอของหนูมุกทุกคนในที่นี่รู้ดีว่าอลันไม่มีความสามารถในเรื่องนี้เลย

“ตกลง!...แต่จะไม่ใช่เป็นการแข่งเข้าเส้นชัย...แต่ขับจับเวลา” อลันยื่นขอเสนอเพิ่มเติม เพราะการขับแข่งเข้าเส้นชัยมันอันตรายมากกว่าการแข่งจับเวลา เพราะในสนามจะมีรถแข่งเพียงคันเดียวในสนาม

“ก็ได้...”

“หนูมุก...ลูกควรจะยุติธรรมกว่านี้นะจ๊ะ” นีออนที่เงียบมาตลอด เอ่ยกับบุตรสาวเพราะทุกคนในที่นี่รู้ดีว่าหนูมุกเป็นแชมป์รายการแข่งรถหลายรางวัล ทุกครั้งที่นีออนมองบุตรสาวคนนี้แล้ว หนูมุกมีอะไรหลายอย่างเหมือนหนูนาเพื่อนรักของเธอยิ่งนัก

“ค่ะคุณแม่...มุกจะต่อให้พี่อลันสองนาที” นีออนหันไปยิ้มกับอลัน ที่กล่าวตอบขอบคุณแม่ทูนหัวหลังสิ้นเสียงของหนูมุก

“พี่แอลจัดการเรื่องตั๋วได้เลย...เรื่องเอกสารของหนูมุกค่อยจัดการตามหลังไป” แอลพยักหน้าและจัดการตามสั่งทันทีที่อลันเดินมาพูดให้ได้ยินเพียงสองคน