ตอนที่ 3

ชายหนุ่มกัดริมฝีปากแน่น รู้สึกปวดหนึบที่หน้าขาขึ้นมาตงิดๆ จนแทบจะโยนร่างน้อยในอ้อมแขนลงบนโซฟาแล้วจัดการฟัดให้หายอยากรู้แล้วรู้รอดไป ไหนๆ ก็ต้องเลี้ยงกันไปอีกนานแล้ว เลื่อนขั้นจากลูกเลี้ยงมาเป็นเมียก็ไม่เลวเหมือนกัน ดวงตาพราวระยับจ้องดวงหน้าหวานที่เปื้อนคราบน้ำตาอย่างชั่งใจ

ไม่ได้!! ทำแบบนั้นไม่ได้ เด็กคนนี้ไม่ได้ เธอเป็นลูกสาวของประภาพรรณ นายจะทรยศเมียตัวเองไม่ได้ โอ้ย อยากจะบ้า อึดอัดจริงโว้ย...

ในที่สุดเขาก็อดทนพาร่างชวนขย้ำของเด็กสาวมาส่งถึงเตียงนอนของ เจ้าหล่อนโดยสวัสดิภาพจนได้ ชายหนุ่มถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนรีบดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมเรือนร่างที่คอยกวนกิเลสในร่างกายให้พ้นหูพ้นตา ก่อนที่เขาจะเปลี่ยนฐานะจากพ่อเลี้ยงมาเป็นผัวของเธอเสียก่อน

‘เฮ้อ...เหนื่อยชะมัด นี่เขาจะทนยั้งใจไปได้นานแค่ไหนกันนะ’ ชายหนุ่มปาดเหงื่อ ก่อนหมุนกายจะเดินออกไปจากห้อง ทันใดนั้นเอง...

“แม่อย่าไปนะคะ อย่าทิ้งพริวไปนะคะ” มือบางคว้ามือเขาหมับก่อนดึงกระชากอย่างแรงจนคนไม่ทันตั้งตัวเสียหลักเซวูบล้มลงมาบนเตียงนุ่ม ธนภพรีบตะเกียกตะกายจะลุกขึ้นอย่างทุลักทุเล แต่กลับถูกเจ้าของเตียงตวัดแขนโอบรัดคอแน่นไม่ยอมปล่อยเสียนี่ เท่านั้นไม่พอเธอยังเบียดหน้าอกอวบหยุ่นเข้าหาจนแทบจะกลืนเป็นร่างเดียวกับเขา

ชายหนุ่มเบิกตาค้าง อ้าปากจะร้องปลุกคนขี้เซาด้วยความตกใจ ใบหน้าเขาห่างจากคนหลับปุ๋ยแค่ไม่ถึงคืบ ทำให้เห็นทุกอณูบนใบหน้าของเด็กสาวกระจ่างชัด ซึ่งนั่นไม่ดีกับเขาเลยซักนิด แต่พอเห็นดวงตาที่หลับพริ้ม และรอยยิ้มบางๆ ที่ริมฝีปากจิ้มลิ้มนั่น เขาก็พลันเปลี่ยนใจ เธอหลับสนิท คงฝันดี เขาไม่อยากทำลายฝันดีของเธอ แต่ก็นั่นแหละเธอกำลังบ่อนทำลายความอดทนของเขา ริมฝีปากรูปกระจับสวยลอยเด่นล่อตาล่อใจจนชายหนุ่มเผลอแนบริมฝีปากตนจุมพิตที่กลีบปากอิ่มอย่างอดใจไม่อยู่ เขาค่อยๆ แซะปลายลิ้นเปิดทางให้เข้าไปสำรวจโพรงน้ำหวานจนทั่ว

แม่หนูตัวน้อยโตเป็นสาวสะพรั่ง ทั้งใบหน้าสวยหวานปานจะหยด ทั้งทรวดทรงองค์เอวที่น่าหลงใหล หน้าอกหน้าใจที่ใหญ่เกินตัว และ...ชายหนุ่มผละจากริมฝีปากแสนหวาน มองเรือนร่างเต็มตรึง ก่อนเลื่อนสายตามาหยุดที่ตรงกลางร่างงาม ส่วนที่ผู้ชายทุกคนปรารถนาจะครอบครองที่ซ่อนในชุดกระโปรงแสนสวยที่เลิกขึ้นเพราะเจ้าตัวดิ้นจนเห็นเพนตี้สีชมพูรำไรเกือบจะเผยดอกไม้แสนหวานที่ซุกซ่อนไว้ พ่อเลี้ยงวัยฉกรรจ์ปวดหนึบจนแทบคลั่ง