ฟ้าใสจอมร้ายกาจ

***โปรใช้วิจารณญาณในการอ่าน***

แต่เมื่อเงยใบหน้าหล่อดูดีนั้นขึ้นมากลับพบกับสายตาคม 3 คู่จ้องมองเขาตาเขม็ง

เทรย์เลอร์ : "มองเหี้ยอะไรวะ จะแดกมั้ยเหล้าไม่แดกกูกลับแล้วนะ"

กาย : "เออ!! ไม่มองก็ได้เว้ย มาชนแก้ว"

ถึงแม้มือจะยกแก้วอวบสาดส่งน้ำเมาเข้าปาก แต่สายตาคมยังคงยืนจ้องมองร่างบางอยู่ด้านล่างเช่นเคย เขายอมรับว่าวันนี้ มิลล์ดูดีขึ้นมากทั้งรูปร่างและหน้าตาดูมีอ่อรากว่าทุกครั้งที่เจอกัน อาจจะเป็นเพราะเธอไม่ได้ใส่แว่นตาหนานั้น และเสื้อผ้าที่เธอสวมใส่มันดูแปลกตาไปจากชุดพยาบาลที่เขาคุ้นเคย

"โธ่เว้ย!!"

ความรู้สึกเฉยเมย และเย็นชาของเธอวิ่งวนเข้ามากระทบห้วงของความรู้สึกของเขา ฉุดให้ภายในใจรู้สึกว้าวุ่นและหงุดหงิดขึ้นมาอีกครั้งทันที มือหนากำแก้วอวบแน่น แต่ทว่ากลับต้องปล่อยแก้วนั้นลง เมื่อสายตาคมดันหันไปเจอร่างผอมสูงที่เขาคุ้นหูคุ้นตาเป็นอย่างดี

"หมอฟ้าใสงั้นหรอ?"

"อะไรนะไอ้เทรย์"

"มึงเห็นหมอฟ้าปะ"

นิ้วเรียวยาวชี้ไปยังอีกฝั่งภายในร้าน ปรากฏร่างของฟ้าใสที่กำลังเดินคลอเคลียเข้ามากับชายหนุ่มหน้าตาดีคนหนึ่งอย่างสนิทสนม ถ้าให้เดาน่าจะเป็นแฟนหรือไม่ก็คู่ขาคนสำคัญ

"เออ!! ใช่หมอฟ้าจริงๆ ด้วยมากับใครวะ”

"กูไม่รู้วะ”

"วันอะไรวะเนี่ย? เจอทั้งน้องมิลล์และหมอฟ้าท่าทางจะสนุกละคืนนี้ ฮ่าๆ"

ร่างผอมสูงเดินห่างออกจากชายหนุ่มหน้าตาดีคนนั้น ท่าทางอรชรอ้อนแอ้นและจริตจะก้านเต็มร้อยของหมอสาวฉุดกระชากความขี้เสือกของกายได้เป็นอย่างดี หมอหนุ่มร่างอวบยกโทรศัพท์มือถือสุดหรูขึ้นมาถ่ายวิดีโอการเคลื่อนไหวทั้งหมดของฟ้าใสและชายหนุ่มคนนั้นเอาไว้

"ไอ้กาย!! มึงทำอะไร?"

"มึงไม่ได้ชอบหมอฟ้าไม่ใช่หรอ กูถ่ายไว้เฉยๆ"

ใบหน้าหล่อดูดีคิ้วขมวดเป็นปม เมื่อได้ยินคำตอบจากเพื่อนสนิทที่เผยรอยยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ ตาคมรีบลงไปจ้องมองร่างผอมสูงของฟ้าใส และร่างบางของมิลล์สลับกันไปมา ก่อนจะเห็นฟ้าใสเดินตรงดิ่งมายังเคาน์เตอร์บาร์

เคาน์เตอร์บาร์

"ขอค็อกเทลสองแก้วค่ะ"

“รอสักครู่นะครับ”

เสียงที่คุ้นหูแล่นกระทบเข้ากับโสตประสาทของหญิงสาวที่นั่งอยู่หน้าเคาน์เตอร์ก่อนหน้านี้ เธอรีบหันหน้าสวยไร้แว่นใสมองตามเสียงนั้นทันที ก่อนจะสบตากับฟ้าใสที่ยืนจ้องเธออยู่เช่นกัน

"หมอฟ้า!!"

"หึ!! แกเองงั้นหรอฉันก็นึกว่าใคร!!"

“…”

"ผู้หญิงอย่างแกเที่ยวแบบนี้ด้วยหรอ?"

"..."

"หมอเทรย์ไม่สนใจก็เลยออกมาอ่อยผู้ชายข้างนอกสินะ"

คำพูดของหมอสาวมันคอยทิ่มแทงจิตใจของเธอให้เจ็บลึกลงไปมากกว่าเดิม เธอไม่ตอบคำถามหรือตอบโต้อะไรฟ้าใสแม้แต่น้อย เพราะไม่อยากจะเข้าไปยุ่งวุ่นวายอีก

'คงมาด้วยกันกับหมอเทรย์สินะ'

ยิ่งคิดหัวใจดวงน้องก็ยิ่งเจ็บปวดเป็นพันเท่า ได้แต่เก็บเงียบความรู้สึกเอาไว้ในใจ

"ฉันกับหมอเทรย์เราเป็นแฟนกัน แกก็เลิกยุ่งกับหมอเทรย์ซะ"

ฟ้าใสเอ่ยออกมาหน้าตาเฉย โดยที่ตนเองก็รู้อยู่ในใจแล้วว่าเทรย์เลอร์ปฏิเสธความต้องการของเธอตั้งแต่วันนั้น แต่เมื่อความเกลียดชัง และความอิจฉาริษยาที่มิลล์ได้ครอบครองสายตาของเทรย์เลอร์ในวันนั้น มันจึงเป็นสาเหตุให้หมอสาวเอ่ยคำพูดทำร้ายจิตใจให้มิลล์รู้สึกเจ็บปวดมากขึ้น

"..."

ความนิ่งเงียบไม่โต้ตอบของพยาบาลสาว มันยิ่งกระตุ้นทำให้ฟ้าใสรู้สึกหงุดหงิด จิตใจที่เต็มไปด้วยความเกลียดชังเดือดพล่านขึ้นด้วยอารมณ์โทสะในทันที

พรึบ!!

"อ๊า!! หมอฟ้ามิลล์เจ็บนะ!!"

นิ้วเรียวยาวของหมอสาวกระชากปอยผมสวยของเธอแน่น จนเจ้าตัวต้องแอ่นตัวไปข้างหลังเพื่อบรรเทาความเจ็บปวดจากน้ำมือของหมอสาว เธอรีบยกมือเล็กทั้งสองข้างเพื่อเกาะกุมและพยายามแกะมือของฟ้าใสออก

"ค็อกเทล 2 แก้วได้แล้วครับ!!"

เสียงของบาร์เทนเดอร์หนุ่มดึงสติและอารมณ์เดือนพล่านของฟ้าใสให้ลดลง

"จำเอาไว้!! หมอเทรย์ต้องเป็นของฉันคนเดียว!!"

นิ้วเรียวยาวกระชากมือออกจากปอยผมของเธอ แต่ทว่ากลับเพิ่มแรงผลักศีรษะของพยาบาลสาวอย่างรุนแรงจนเธอหน้าคะมำลงไปที่เคาน์เตอร์บาร์

"อ๊ะ!!"

ใบหน้าสวยฟุบลงไปตามแรงผลักแต่นั่นมันไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกเจ็บปวดเลยด้วยซ้ำ

ห้อง VIP

"ไอ้เทรย์มึงจะไปไหน"

ขายาวกำลังจะก้าวออกจากห้อง เพื่อหยุดการกระทำของฟ้าใสแต่กลับต้องชะงักเมื่อเสียงร้องทักของกายดังสนั่นขึ้น

"มึงก็เห็นว่าหมอฟ้าทำร้ายมิลล์"

เทรย์เลอร์กำลังเดือดพล่านเต็มที นิ้วแกร่งกำหมัดแน่น เดินวนไปวนมาภายในห้องเพื่อควบคุมสติตนเอง

"เดี๋ยวไอ้เทรย์ มึงใจเย็นดูสถานการณ์ก่อน"

การกระทำทุกอย่างของฟ้าใสและมิลล์ถูกบันทึกไว้ในมือถือของหมอกาย หมอหนุ่มร่างอวบโชว์มือถือคู่ใจยกสูงขึ้น ก่อนจะส่งยิ้มกรุ้มกริ่มให้กับเพื่อนอย่างเจ้าเล่ห์

“เก็บไว้เป็นหลักฐาน”

หน้าเคาน์เตอร์บาร์

ร่างผอมสูงเดินห่างออกไปพร้อมกับแก้วค็อกเทลในมือทั้งสองข้าง มันยิ่งตอกย้ำความรู้สึกเจ็บปวดลึกลงไปในเศษซากหัวใจที่พังทลายจนเกือบหมด หญิงสาวไม่ได้รู้สึกโกรธหรือเจ็บปวดจากการกระทำของฟ้าใสเลยสักนิด แต่เป็นคำพูดและท่าทางของเธอต่างหากที่ทำให้หยดน้ำตาหลั่งไหลออกมาอีกครั้งไม่ขาดสายอีกครั้ง

"อือ ฮือๆ"

หญิงสาวปล่อยร้องไห้โฮต่อหน้าต่อตาบาร์เทนเดอร์หนุ่มที่ยืนมองอยู่ในเคาน์เตอร์อย่างเข้าใจ พลางยื่นกล่องกระดาษทิชชูให้เธอเงียบอยู่ตรงหน้า เธอเจ็บปวดจนไม่รู้จะหาทางระบายมันได้ยังไง แม้กระทั่งจะหักห้ามใจตัวเองไม่ให้ร้องออกมายังทำไม่ได้เลยด้วยซ้ำ

โต๊ะของฟ้าใส

ฟ้าใสเดินกลับมาที่โต๊ะ เธอยื่นอีกแก้วให้กับชายหนุ่มรูปหล่อที่เป็นคู่ขาประจำ ต่างฝ่ายต่างรู้ดีในความสัมพันธ์แบบเอื้อผลประโยชน์ต่อกัน ทุกครั้งที่ต้องการเพียงแค่เซ็กส์เขาและเธอจะออกมาดื่มด่ำและมัวเมากับบรรยากาศในร้านก่อนจะจบลงที่เตียง

"ช่วยอะไรฉันอย่างสิ เดวิด"

"ว่ามาเลยครับที่รัก"

"เธอเห็นผู้หญิงที่นั่งอยู่ตรงเคาน์เตอร์บาร์นั้นไหม"

"ว้าว!! หุ่นเซ็กซี่มาก"

"รู้ใช่ไหมว่าฉันต้องการอะไร"

เธอเอ่ยขึ้น พร้อมส่งสายตาเจ้าเล่ห์ที่ใครเห็นต้องเดาออกทันทีถึงความต้องการของเธอ เดวิดเองที่คลุกคลีอยู่กับเธอมาสักระยะหนึ่ง ก็พอจะเดาออกว่าหญิงสาวคนนั้นคงเป็นศัตรูหัวใจหมายเลขหนึ่งที่ฟ้าใสอยากให้เขากำจัดออกให้พ้นทาง

"จัดการกับเธอซะ และห้ามบอกเรื่องนี้กับใครทั้งนั้น"

"ถ้าผมทำแบบนั้นแล้วผมจะได้อะไร"

"1 แสนให้ทุกอย่างมันเรียบร้อยภายในคืนนี้"

ใบหน้าหล่อนั่งครุ่นคิดอยู่สักพัก เผยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมาที่มุมปาก มือสากยกแก้วขึ้นชนกับแก้วของฟ้าใสเสียงดัง เขากระดกน้ำเมาที่อยู่ในแก้วเข้าปากหมดไปภายในไม่กี่วินาทีเพื่อย้อมใจให้กล้าหาญขึ้น เดวิดวางแก้วลงที่พื้นโต๊ะ ก่อนจะลุกขึ้นยืนและเดินตรงปรี่ไปยังหน้าเคาน์เตอร์บาร์ทันที

"สวัสดีครับคนสวย มาเที่ยวคนเดียวหรอครับ"

เสียงเข้มเอ่อทักทายหญิงสาวที่กำลังเก็บบัตรเครดิตคืนจากบาร์เทนเดอร์ หลังจากร้องห่มร้องไห้เมื่อไม่กี่วินาทีที่ผ่านมา เธอไม่อยากอยู่ต่อในสถานที่แห่งนี้ที่มีทั้งเขาและฟ้าใสคอยทำให้จิตใจเธอชอกช้ำไปมากกว่าเดิม

".."

หญิงสาวไม่ตอบ เธอรีบจัดแจงเก็บบัตรเครดิตลงในกระเป๋า ก่อนจะลุกจากเก้าอี้ที่หน้าเคาน์เตอร์บาร์เพื่อเตรียมตัวออกจากร้าน

"จะรีบไปไหนครับ?"

“อ๊ะ!!”

มือสากรวบต้นคอของหญิงสาวอย่างรุนแรง ก่อนจะใช้มีดขนาดเล็กจี้มาที่บริเวณหน้าท้องของเธอ

"คะ คุณจะทำอะไร? ชะ…"

"เงียบ!! อย่าส่งเสียงดัง!! ห้ามดิ้นถ้าไม่อยากตายเดินออกไปข้างนอกเดี๋ยวนี้"

เหตุการณ์ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วจนเธอตั้งตัวไม่ทัน สติที่มีอยู่เดิมกลับเตลิดหายไปในพริบตา หัวใจดวงน้อยเต้นสั่นรัวจนมันฉุดกระชากให้ร่างบางสั่นสะท้านไปด้วย หยดน้ำตาเจิ่งนองอยู่เดิมนั้นไหลพรากลงมาด้วยความตกใจและตื่นกลัวสุดขีด เมื่อรับรู้ได้ถึงความตายที่กำลังย่างก้าวเข้ามาอย่างช้าๆ