ช่างสาวประจำอู่

อู่ซ่อมรถ กิจการถาวร ที่อยู่ตรงข้ามมหาวิทยาลัยตะวันออก เยื้องกันออกมานิดเดียว

อู่ซ่อมรถขนาดกลางที่มีลูกค้ามากหน้าหลายตานำรถยนต์ยี่ห้อรุ่นต่าง ๆ เข้ามาซ่อมที่นี่ เถ้าแก่เจ้าของร้านใจดี แต่จะออกแนวปากหมานิด ๆ เพราะลูกค้าแต่ละคน มีแต่พวกเจ้าชู้ กะล่อน บางคนไม่ได้มานั่งซ่อมรถ แต่มานั่งมองลูกสาวของเถ้าแก่ ยิ่งวันหยุดทุกวันเสาร์คนจะแน่นอู่เธอจะลงมาช่วยงานเตี่ยของเธอ แต่งตัวทะมัดทะแมง เสื้อยืด เสื้อคลุมแขนยาว กางเกงขายาว รวบผมขึ้นสวมหมวกแก๊ปเอาไว้ ถ้าใครไม่เคยรู้จักเธอจริง ๆ จะคิดว่าเธอเหมือนเด็กผู้ชาย เป็นลูกน้องของเถ้าแก่

"อาใบหม่อน หยิบกุญแจเบอร์ 14 ให้อั๊วที" เถ้าแก่ เห็นแค่รองเท้าผ้าใบหลังจากที่กำลังถอดล้อรถยนต์ด้านหลังมาปะยาง

"มาแล้วจ๊ะเตี่ย กุญแจเบอร์ 14" หรรษาส่งกุญแจให้เตี่ย แล้วนั่งมองเตี่ยตนเองทำ

"ทำเป็นไหมละ ปะยาง มาดู เวลาเรียนจะได้จำง่าย" เตี่ยหันมาถามลูกสาวคนเล็ก เตี่ยมีลูกสองคน คนโตเป็นผู้ชายมันสำอางไม่ชอบงานในอู่ ไม่เหมือนใบหม่อนลูกสาวคนเล็ก ที่ชอบเรื่องเครื่องยนต์ ความเร็วมาแต่เด็ก ๆ เตี่ยเลยสอนทุกสิ่งอย่างให้ลูกสาว จนคิดว่าใบหม่อนเป็นเด็กผู้ชาย แล้ว เฮียใบชามันเป็นผู้หญิงรายนั้นไปนั่งทำงานในออฟฟิศ ทำงานบนห้องแอร์

"กลิ้งมาเลยเตี่ย เดี๋ยวหม่อนจะทำให้ดู" ใบหม่อนหันมาตอบเตี่ยตนเอง เตี่ยเองก็กลิ้งยางที่ต้องปะมาให้ใบหม่อนโชว์ฝีมือ

"วันนี้เถ้าแก่ให้ลูกสาวลงมือเองเลยหรอครับ" เพทายที่เข้ามาที่ร้าน เอ่ยทักทายเถ้าแก่ เพทายเองเลือกมาร้านเถ้าแก่เหม็ง วันหยุด เพราะมาวันนี้จะเจอใบหม่อน ทุกวันที่มหาวิทยาลัยภาคตะวันออก เขาเจอเธอแทบจะทุกวัน

"วันนี้รถเป็นอะไรอาเพทาย" เถ้าแก่เอ่ยถามเพทายที่มาจอดหน้าร้าน

"ว่าจะมาเปลี่ยนหม้อแบตนะเถ้าแก่ ช่างใบหม่อนว่างไหมครับ"เพทายเอ่ยถามหาช่างใบหม่อน

"มันแกะยางรถยนต์อยู่ นู่นไงจะรอมันไหม ถ้ารอมันมาทำข้าจะไปซ่อมคันอื่น " เถ้าแก่เหม็งถามเพทาย เข้าทางเพทายเป็นอย่างมาก

" รอสิเฮีย ตั้งใจมารอเลย" เพทายเอ่ยคำแรกออกมา คำหลังเก็บไว้ในใจ

ใบหม่อนที่แกะยางออกจากขอบสำเร็จ เธอเดินมาหยิบกระดาษทราย กาวชนิดพิเศษสำหรับยางล้อรถ แผ่นแปะยางขนาดเล็ก เพทายเดินมาดูที่เธอกำลังนั่งปะยาง

"อ้าวพี่เพทายมาตั้งแต่เมื่อไหร่ วันนี้มาทำอะไร" เธอเงยหน้าขึ้นมาถามหันไปสนใจยางล้อรถต่อ

"เอารถมาเปลี่ยนหม้อแบต ปะยางเสร็จแล้วไปเปลี่ยนให้พี่ทีนะ" เพทายบอกใบหม่อนนั่งลงตรงเก้าอี้ไม้เล็ก ๆ

"แต่ใบหม่อนจำได้ว่าพี่เพทายเพิ่งจะเปลี่ยนไปไม่ใช่หรอ" ใบหม่อนเอ่ยถามเขาเพราะเธอเป็นคนเปลี่ยนให้เอง

"ใบหม่อนคงจำผิดคันละมั้ง วันนี้มันคนละคัน " เพทายคิดคำโกหกออกมา

" อ้อ งั้นใบหม่อนคงจำผิด รอหม่อนเจียยางอันนี้ก่อนนะ เดี๋ยวไปทำให้ " ใบหม่อนขัดผิวยางล้อรถจนเรียบ ทากาวแบบพิเศษลงไป เอาแผ่นยางมาแปะแล้วหาค้อนมาทุบให้แน่น ใช้เครื่องอัดตัวยางเข้ากับฐานล้อรถจนแน่นดีแล้ว

" เตี่ย ล้อเสร็จแล้ว " ใบหม่อนตะโกนบอกเตี่ยของเธอ โดยที่แกยังมุดใต้ท้องรถคันที่ถอดล้อออกมาอยู่ เถ้าแก่เลย ใช้ตัวสไลด์เลื่อนตัวเองออกมาจากใต้ท้องรถ

"กลิ้งมาอาหม่อน อย่าลืมไปทำรถให้เพทายมันด้วย" เตี่ยสั่งให้ใบหม่อนกลิ่งล้อยางมาให้ ใบหม่อนเลยต้องกลิ้งไปแต่ด้วยความตัวเล็กปวกเปียกแรงน้องกลิ้งไปนิดเดียวมันก็หยุด

"พี่กลิ้งส่งไปให้ดีกว่า" เพทายเอ่ยบอกน้องแย่งมากลิ้งเอง เถ้าแก่ครับล้อครับ

"เออ ถ้าร้อนก็ไปเปิดตู้กินน้ำได้เลย แต่จ่ายตังด้วยนะเว้ย" เตี่ยเอ่ยชวนเพทายทานน้ำ แต่แปลก ๆ เพทายเดินมาที่ตู้เขาหยิบน้ำดื่มมาสองขวด ขวดนึงเขายื่นมาให้ใบหม่อน

"ลื้อทำอะไรวะอาเพทาย อย่ารับน้ำกินจากคนแปลกหน้านะอาใบหม่อน มันใส่ยา ใส่อะไรหรือเปล่าก็ไม่รู้ " เตี่ยเห็นเพทานกำลังจะยื่นน้ำให้ใบหม่อน ไม่ว่าใครหน้าไหนเถ้าแก่จะกันท่าทุกคนออกจากลูกสาว

"ผมเพิ่งหยิบออกมาจากตู้เย็นเองครับ ใครจะไปใส่ยาอะไรทัน น้ำอยู่ในร้านเถ้าแก่เอง" เพทายเอ่ยขึ้นมา

"มาเอามานี่ กูกำลังหิวน้ำพอดี"

"เตี่ยใบหม่อนก็หิวน้ำร้อนจะแย่ "

"ลื้อก็เดินไปหยิบ เปิดกินเอาเอง อย่ารับของจากใครซี้ซั้ว อั๊วสอนแล้วไม่เคยฟังกันเลย" เถ้าแก่เอ่ยว่าลูกสาว จนเพทายเองหน้าเสีย เลยเดินเอาขวดน้ำเปล่าในมือไปให้เถ้าแก่ ซึ่งแกก็เปิดกินเฉย

ใบหม่อนเดินมาดูรถของเพทาย เขาบอกมาว่ามาเปลี่ยนหม้อแบต

"ว่าแต่พี่เพทายก็เรียนวิศวะ ทำไมไม่เปลี่ยนเองคะ" ใบหม่อนเอ่ยถามเขา สนามแข่งรถของพี่เองก็มีช่างเปลี่ยนให้

"ก็ต้องรู้จักสนับสนุนช่างที่อื่นบ้าง"

"พี่จะใส่แบบแห้งหรือแบบเปียก"

"เอาแบบเปียก จะได้มาเปลี่ยนบ่อย ๆ " เพทายตอบเธอ ไปขับรถเข้ามาในอู่

"พี่เพทายเข้าเกียร์ แล้วใส่เบรกมือให้ด้วย"

"ครับ" เพทายเองทำตามที่เธอสั่ง ใบหม่อนหันมาเตรียมของ เธอเขียนวันที่ ที่เธอใส่แบตเอาไว้ด้วยเลือกปากกาเมจิคลบออกยาก ๆ

"พี่เพทายเปิดกระโปรงด้วยค่ะ"

"พี่ไม่ได้ใส่กระโปรงมาครับ" เพทายกวน ๆ รุ่นน้อง

"ฮึ่ย ฝากระโปรงรถ"

ฝากระโปรงรถถูกเปิดออก ใบหม่อนหาที่ค้ำมาตั้งกันฝากระโปรงรถหล่นใส่ เธอหยิบประแจไขแบตเตอรีโดยเริ่มจากทางลบก่อน

"อ้าว ไม่ใช่บวกหรอ" เพทายหัน มาถาม

"ถอดบวกก่อนช็อตตายก่อนพอดี มาดึงแบตเตอรี่ออกให้หน่อยค่ะ มันหนัก" ใบหม่อนบอกเพทาย เขาเลยหยิบแบตเก่าออกมา ใบหม่อนเอาแปรงมาขัดตรงหัวขั้วทำความสะอาด ยกแบตอันใหม่เข้ามาใส่แทน เธอไขประแจทางฝั่งบวกแล้วมาลบ จากนั้นฉีดจาระบีให้เป็นอันเสร็จ

เธอเอาฝากระโปรงรถลงปิดเสียงดัง แล้วบอกให้เพทายขึ้นไปสตาร์รถดูว่าติดไหม

"เก่ง ๆ แบบ นี้ ไปเป็นช่างประจำสนามแข่งให้พี่ไหม" เพทายเอ่ยชวน ตอนนี้ใบหม่อนเอานิ้วมือที่เลอะคราบเขม่าควันมาเช็ดเหงื่อบนใบหน้า จนหน้าเลอะคราบสีดำไปหมด

"เตี่ยไม่ให้ไปหรอกค่ะ" ใบหม่อนเอาเตี่ยมาเป็นข้ออ้าง ถ้าเธอจะไปจริงๆ เตี่ยเองไม่เคยขัด ปกติวันธรรมดาที่เธอไปเรียนเตี่ยจะมีลูกมือติดร้าน

"เตี่ยคิดตังด้วยเสร็จแล้ว"

"สองพันสองพอ ค่าแบต ค่าแรงอาใบหม่อน" เถ้าแก่เหม็งบอกเพทาย เรื่องเงินเพทายไม่ได้ติดขัด เขาหยิบเงินมาแบงก์สีเทาสองใบ แบงก์ห้าร้อยใบนึง เถ้าแก่ทอนมาให้เขาสามร้อยบาท เขาเองส่งต่อให้ใบหม่อน

"ค่าขนมของนายช่างน้อย" เพทายให้ทิปช่างคนสวยประจำร้าน เขาทำแบบนี้ประจำ ใบหม่อนเองก็รับไว้ไม่ขัดศรัทธา

"ผมไปก่อนนะครับเถ้าแก่ พรุ่งนี้วันอาทิตย์พี่มีแข่งที่สนาม ว่างไหมละ พี่พาไปดู" เพทายเอ่ยชวนพรุ่งนี้มีนัดแข่งรถที่สนามของตนเอง Speed Park

"อยากไป ใบหม่อนอยากไปดูรถแข่ง เดี๋ยวจะแวบไป" ใบหม่อนเอ่ยบอก เพทายหยิบนามบัตรให้ เพื่อเธอเข้ามาในสนามไม่ได้ เขาจะได้ลงไปรับ

"เอานามบัตรพี่ไว้ ถ้าการ์ดคนคุมสนามไม่ให้เข้า โทรมาหาพี่ พี่จัดการให้ หรือจะให้พี่มารับเราที่อู่" เพทายหาข้ออ้างอยากมารับใบหม่อน

"ใบหม่อนเอาไอ้นี้ไป" ใบหม่อนหันไปทางบิ๊กไบค์ของตนเอง เธอเองชอบความเร็ว แต่ไม่ชอบที่จะใช้รถยนต์ มันไม่ชินมือ

"โห แต่งรถใหม่อีกแล้วหรอ"

เพทายเอ่ยออกมาเสียงดัง มันเป็นรถ Ducati ตัวรถสีดำ ข้างหน้าสีน้ำเงินพ่นมาสวยงาม

"เปลี่ยนแค่ชุดเบรกกับให้มันนิ่มลงพี่" ใบหม่อนเอ่ยบอก

"อั๊วจะขายรถมันกินแล้ว เก็บตังได้เอาไปลงที่รถจนหมด" เถ้าแก่เห็นสองคนเอาแต่ชื่นชมรถมอเตอร์ไซค์ คันนี้หมดเกือบ ๆ สองแสนบาท เล่นเอาเถ้าแก่แทบปาดน้ำตา ตอนลูกสาวซื้อเจ้ารถคันนี้

"อยากลงแข่งไหมหละ พี่จัดให้ได้" เพทายเอ่ยชวน เธอเองทำหน้าตาดีใจ แต่พอหันมาเจอหน้าเตี่ยขรึม ๆ

"ลื้อไม่ต้องมาชวนลูกอั๊วเลย แข้งขาหักมาใครจะรับผิดชอบ" เตี่ยที่ไม่ค่อยสนับสนุนความเร็วสักเท่าไหร่ กลัวลูกสาวจะเป็นอะไร

"แข่งในสนามมีกฎกติกาของมันครับ ปลอดภัยกว่ามาแข่งบนท้องถนน อุปกรณ์เซฟพร้อมกว่า" เพทายเอ่ยบอกเถ้าแก่

"พอเลย พอเลย ไม่ต้องมาชวนลูกสาวอั๊ว"

" พรุ่งนี้เจอกันนะใบหม่อน"

"ค่ะ"