บทที่ 5

อกหัก

“ก็อย่างที่ทราบกันว่า ปีนี้ กันธิชาเพิ่งจบการบริหารธุรกิจมาจากประเทศสวิตเซอร์แลนด์ เธอจะมารับตำแหน่งของผม พร้อมกับคู่หมั้นของเธอ คุณพลวัต” ท่านผายมือให้กับว่าที่ลูกเขย

มณียาหัวใจตกวูบ เบาหวิวตัวเหมือนจะล่องลอย ร่างของเธอเซไปเกือบจะล้ม โชคดีที่มีเพื่อนพนักงานอยู่ใกล้ จึงรับร่างของเธอเอาไว้

มณียาจ้องหน้าพลวัตอย่างไม่อยากจะเชื่อ ในสิ่งที่เขากระทำกับเธอมันเป็นหมาหยอกไก่ ใช่หรือไม่

ชายหนุ่มยิ้มโปรยเสน่ห์ให้กับคู่หมั้นสาว

เสียงของกวิตาดังเข้ามาในหูของเธอ เสียงเพื่อนที่เตือนระวังจะเสียใจนะ ขณะนี้ มณียาแทบไม่ได้ยินอะไรแล้ว หูของเธอดับ

คุณขวัญทิพย์เดินเข้ามาเขย่าร่างของมณียา หญิงสาวเห็นแต่ริมฝีปากของเจ้านายอ้าพะงาบ ๆ แต่ไม่รู้ว่าคุณขวัญพูดว่าอะไร

“นี่เราน่ะ ก็ไปนั่ง ไปกินสิ ขอบใจนะ” ขวัญทิพย์หมุนตัวมณียาให้หันหลังจากเวที

นั่นแหละมณียาถึงจะได้สติ เธอถอยหลังกรูดออกไปจากห้องจัดเลี้ยงอย่างรวดเร็ว เธอเห็นแวบ ๆ พลวัตกำลังประคองกันธิชาขึ้นไปบนเวที ภาพที่บาดตาบาดใจอย่างนั้น มณียาไม่อยากจะเห็น หญิงสาวรีบก้าวขายาวมากออกไปจากห้องนั้น

‘ไม่จริง ไม่จริง ไม่จริง…’ แล้วน้ำตาที่กักเก็บอยู่มานานก็ไหลร่วงริน เธออกหักตั้งแต่ยังไม่ได้สารภาพรักกับเขา มณียาหลงเข้าใจผิด เธอคิดไปเองคนเดียว หญิงสาวอยากจะเอาหัวโหม่ง แล้วมุดหายลงไปในแกนโลกเสียให้รู้แล้วรู้รอด แต่มันก็เป็นไปไม่ได้

มณียาตรงไปที่ห้องฝ่ายบุคคล ก่อนจะมุ่งออกไป เพื่อกลับบ้านในทันที

ในใจได้แต่เฝ้าถาม ‘แล้วเขามาทำดีกับเธอทำไม เขาทำให้เธอคิดว่า เขาชอบเธอ เขาอ่อยเธอ นี่เธอคงโง่มากสินะ และคงเป็นผู้หญิงที่หลอกง่ายที่สุด โง่...’

เมื่อกลับบ้านแล้ว มณียาก็ได้แต่ร้องห่มร้องไห้ เสียอกเสียใจมาก หญิงสาวหยิบเอาเบียร์ที่เธอมีติดตู้เอาไว้ ได้แต่ดื่ม ๆ จนแทบขาดสติ ก่อนจะนอนหลับไป

เมื่อคืนมณียาดื่มเบียร์ไปเยอะมาก ดื่มจนเมาแล้วหลับไป เธอตื่นขึ้นมาตอนที่ใกล้เที่ยง หญิงสาวเดินตรงไปชงกาแฟแก่ ๆ ให้กับตัวเอง หนึ่งแก้ว ก่อนจะกลับมานั่งที่โซฟา

มณียาส่งเสียงหายใจออกมาดังเพื่อไล่ความมึน ๆ งง ๆ ที่ยังหลงเหลืออยู่ในหัว หญิงสาวยกมือขึ้นจับใบหน้าของตัวเอง ก่อนจะตบเบา ๆ เธอก็ได้รู้ว่า เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน มันคือเรื่องจริง พลวัตและคุณกันธิชาประกาศหมั้น รวมถึงเรื่องที่เธอเข้าใจผิดว่า เขาชอบเธอทุกอย่างเรื่องเมื่อคืนมันได้ประจักษ์แก่ใจของมณียา เธออกหัก

หญิงสาวหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา แล้วเธอก็ต้องตกใจมากกับสิ่งที่เธอทำลงไปเมื่อคืนนี้ ตอนที่เธอไม่ได้สติ หญิงสาวได้มีการเขียนอีเมลไปหาคุณขวัญทิพย์ และตอนนี้มีการเตือนว่ามีการตอบกลับอีเมลมาจากคุณขวัญทิพย์ อีเมลที่เธอลาออก

มณียาตาตื่น เธอรีบนั่งตัวตรง ก่อนจะรีบเปิดอีเมลนั้นอ่าน ข้อความที่เธอส่งไปหาคุณขวัญทิพย์

(สวัสดีค่ะ คุณขวัญทิพย์ มีนขอลาออกนะคะ ด้วยสาเหตุบางประการ มีนทนต่อไปไม่ได้ ที่จะทำงานที่นี่ มีนคงจะทนที่จะเห็นหน้าผู้ชายคนนั้นต่อไปไม่ได้อีกแล้วค่ะ

ตอนนี้โลกของมีนกำลังแตกสลาย เขาหลอกมีน เขาเป็นคนรักของคุณกันธิชาอยู่แล้ว แต่ทำไมเขายังมาหลอกมีนอีกคะ มีนคงโง่มาก และถ้าหากมีนยังคงทำงานที่นี่ต่อไป เขาคงหัวเราะขำในความโง่งมงายของมีนค่ะ

ดังนั้นมีนขอลาออก

มีนรักคุณขวัญนะคะ ขอบคุณที่คุณขวัญดีกับมีนมาตลอด ทั้งสอนงานมีน และเป็นเสมือนพี่สาวอีกคนนึงของมีนค่ะ

ลาก่อนนะคะ

ด้วยรัก

มณียา นลพรรณ)

ในตอนนั้นเอง ที่มณียามีสติเข้าร่าง เธอแทบกรี๊ด

“ฉันทำอะไรลงไปเนี่ย ฉันบ้าไปแล้วใช่ไหม” เธอด่าตัวเองออกมาด้วยเสียงอันดัง

แล้วเธอก็ได้เห็นข้อความที่คุณขวัญทิพย์ตอบกลับมา

(มีน อย่าบอกนะว่าเธอน่ะ ตกเป็นของคุณพลวัตเรียบร้อยแล้ว ตายแล้ว แล้วเธอจะท้องหรือเปล่า ฉันเตือนเธอแล้วใช่ไหม ฉันนี่แหละผิดเอง ที่ได้อนุญาตให้เขามาใช้เลขาฯ ร่วมกัน

โอ๊ยฉันจะทำยังไงดี นี่เธอจะลาออกจริง ๆ เหรอ

เธอท้องใช่ไหม บอกฉันมาเดี๋ยวนี้นะ)

เรื่องที่คุณขวัญเข้าใจ นั่นผิดกันไปใหญ่โตแล้ว มณียาเพิ่งเห็นว่ามีสายของคุณขวัญทิพย์โทร. เข้ามาในมือถือเธอมากกว่าสิบสาย สงสัยเจ้านายจะเป็นห่วงเธอเรื่องนี้อย่างแน่นอน

มณียาเพิ่งได้คิดแล้วเธอจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน และจะแก้ตัวกับคุณขวัญทิพย์ได้อย่างไร ว่าที่จริงแล้ว เธอไม่ได้มีอะไรกับคุณพลวัต แย่แน่ ๆ เข้าใจผิดกันไปใหญ่โต เธอไม่ได้ท้อง เพียงแต่เธอเสียใจ เพราะตัวเธอเองโง่การกับการหยอกเย้าของเขาก็เท่านั้นเอง

มณียาตบหน้าของตัวเองแรง ๆ เธอทำเรื่องขายขี้หน้าอีกแล้วมณียาเลือกที่จะโทร. ไปหาคุณขวัญทิพย์ ก่อนจะพูดสาย เธอพยายามดื่มกาแฟจนหมดแก้ว เพื่อเรียกเสียง และพลังใจของตัวเองออกมา

ทันทีที่คุณขวัญทิพย์รับสาย

(“เธอท้องหรือเปล่าคะ”) เสียงเข้มมาก ๆ