ตอนที่ 2

ฉันไม่สงสัย เพราะเป็นเรื่องปกติที่ผู้หญิงมักจะต้องพึ่งพาผู้ชายในงานช่าง รวมถึงงานหนักที่ต้องอาศัยเรี่ยวแรงผู้ชายอย่างลุงยักษ์

แต่ฉันเคยได้ยิน ‘ป้าช้อย’ ที่อยู่บ้านข้างๆ ฉันแกแซวลุงยักษ์ว่า

‘ลุงยักษ์งานดี’

ซึ่งฉันก็เข้าใจว่าคงหมายถึงทำงานเรียบร้อย ราคาไม่แพง กระทั่งป้าช้อยเอ่ยออกมาอีกประโยคว่า

‘เอ็งรู้ไหมว่าทำไมพวกสาวแก่แม่ม่ายและสาวใหญ่ไร้ผัวมักจะเรียกใช้บริการลุงยักษ์?’

แกเอ่ยออกมาลอยๆ ยิ่งเร่งเร้าความสงสัย ฉันจึงถามต่อ

‘ไม่รู้จ้ะป้า… เพราะอะไรหรือจ๊ะ?’

หัวคิ้วของฉันขมวดมุ่นเข้าหากัน

‘ก็ลุงยักษ์ไม่มีเพชร… อิอิ’

ป้าช้อยตอบพร้อมเสียงหัวเราะขำ

ตอนนั้นฉันเองก็พาซื่อ ไม่ได้นึกถึงคำผวนเลยสักนิด แต่ตีความหมายว่าที่ลุงยักษ์ไม่มีเพชร ก็คงเพราะว่าแกชอบใช้ชีวิตสมถะ คงไม่ชอบสะสมเพชรทองหรือของมีค่า เลยยึดอาชีพทำสวนปลูกผัก ใช้ชีวิตกินอยู่แบบพอเพียงอย่างที่เห็น

‘บางคนก็ว่าลุงยักษ์เก้านิ้ว… อิอิ’

ป้าช้อยพูดไปหัวเราะไป

‘ทำไมหรือป้า… แกพิการหรือยังไงถึงได้ฉายาลุงยักษ์เก้านิ้ว’

ฉันถามพาซื่อ

กระทั่งวันนี้… ฉันจึงได้รู้ความจริงว่าลุงยักษ์ได้ฉายาเหล่านี้มายังไง?

ฉันชะโงกใบหน้าผ่านช่องประตูบ้านที่เปิดแง้มเอาไว้เพียงแคบๆ ทว่าไม่เห็นใครอยู่ข้างใน

“อุ๊ย… ”

ฉันตกใจ ไม่รู้ว่าลุงยักษ์กำลังซ่อมอะไรให้น้าเดือนอยู่ตรงไหน

และไม่รู้ว่าอะไร… ดลใจทำให้ฉันไม่กล้าเรียก แต่กลับเดินอ้อมออกมาทางหลังบ้าน กระทั่งได้เห็นความลับบางอย่างเข้าโดยบังเอิญ

ฉันแนบดวงตาเข้ากับช่องว่างของบานหน้าต่างห้องครัวที่เปิดแง้มเอาไว้ เห็นลุงยักษ์กำลังก้าวลงมาจากบันไดพับอะลูมิเนียม

เพิ่งเสร็จจากเปลี่ยนหลอดไฟใต้ฝ้าเพดาน ม้วนสายไฟที่วางกองอยู่บนพื้น ทำให้รู้ว่าน้าเดือนคงจ้างลุงยักษ์มาติดดวงไฟเพิ่มที่ห้องครัว

“เสร็จแล้วจ้ะ… ”

ลุงยักษ์เป็นคนปากหวาน พูดจาสุภาพน่าฟัง

“ขอบใจมากนะจ๊ะ… กินน้ำก่อนเถอะลุง”

น้าเดือนถือแก้วน้ำเย็นมาวางไว้ที่โต๊ะเล็กๆ ข้างโซฟาสีน้ำตาลเก่าที่วางอยู่ชิดผนังด้านหนึ่งของห้องครัว

“ขอบใจมาก… ”

ลุงยักษ์เดินมาทรุดร่างลงนั่งบนโซฟา หันมาส่งยิ้มขอบใจน้าเดือน

“ถ้ามีอะไรจะใช้เรียกลุงได้ตลอดนะครับ”

ลุงยักษ์เหลือบมองหน้าน้าเดือน ส่งยิ้มหวานอย่างมีนัยสำคัญ

“จ้ะ… วันลุงนี้ทั้งตัดหญ้า ทั้งซ่อมท่อน้ำ แล้วยังเดินไฟในครัว… ลุงเหนื่อยไหมจ๊ะ”

น้าเดือนเหลือบมองร่างกำยำของลุงยักษ์ ช่วงบนของแกเปล่าเปลือยอวดมัดกล้ามกำยำเพราะไม่ได้สวมเสื้อ ท่อนล่างมีเพียงกางเกงขาก๊วยบางๆ ตัวเดียวที่นุ่งเอาไว้

“ไม่เหนื่อยหรอกครับ… ลุงยินดีให้บริการทุกอย่างที่หนูต้องการ”

ลุงยักษ์ตอบพลางยกแก้วน้ำเย็นขึ้นดื่ม แต่สายตาเหลือบมองเรือนร่างเอิบอิ่มของน้าเดือน ในชุดผ้าถุงลายดอกพิกุลกับเสื้อคอกระเช้า ทำให้หล่อนยิ่งดูเซ็กซี่สะดุดตา

ในตอนที่กระแสลมหอบหนึ่งพัดพรูเข้ามา ทำให้ผ้าถุงบางแนบเนื้อ เน้นให้เห็นกลีบก้นกลมกลึงและทรวงอกอวบใหญ่ที่ทำให้ลุงยักษ์มองพลางเผลอกลืนน้ำลายลงคอแห้งผากด้วยความลืมตัว

“จริงหรือจ๊ะ… ที่ว่าลุงให้บริการได้ทุกอย่าง”

น้าเดือนมองหน้าลุงยักษ์ ทั้งสองจ้องตากัน มองกันและกันอย่างท้าทาย

“จริงครับ”

ลุงยักษ์ตอบยิ้มๆ หากน้ำเสียงก็หนักแน่นและจริงจัง

“งั้นลุงช่วยนวดขาให้หนูได้ไหมคะ… วันนี้รู้สึกปวดน่องค่ะ”

“ได้สิครับ”

ลุงยักษ์รีบตอบ

น้าเดือนเดินมาทรุดร่างลงนั่งบนโซฟาใกล้ๆ ลุงยักษ์ เอื้อมมือมาลูบน่องของตัวเองเบาๆ

“เดี๋ยวลุงช่วยนวดให้นะครับ… ”

ลุงยักษ์เขยิบเข้ามาใกล้ เหลือบมองน้าเดือนด้วยแววตาหวาน

“ขออนุญาตนะครับ… ลุงมีน้ำมันมะพร้าวติดมาด้วยพอดี เอาไว้นวดเวลาปวดเมื่อย”

ลุงยักษ์หยิบน้ำมันมะพร้าวออกมาจากย่ามในเครื่องมือช่างที่วางเอาไว้ใกล้กองสายไฟ

นี่แหละคือ ‘ทีเด็ด’ ในการบริการของลุงยักษ์ เพราะว่าหลังจากเสร็จงานแกมักจะนวดเป็นของแถมสุดพิเศษให้ลูกค้าเสมอ