ตอนที่ 2

“เลวมาก… นังเรไร”

เมฆกำมือแน่น เรียกชื่อสะใภ้อย่างคาดโทษ แบบนี้มันไม่ยุติธรรมกับลูกชายของตนเลยสักนิด เพราะว่าขณะสมศักดิ์กำลังนั่งหายใจรวยรินอยู่บนรถเข็น แต่เมียสาวร่านสวาทกลับมานอนครวญครางซ่านเสียวอยู่ใต้ร่างชายอื่น มานอนถ่างขาให้ชู้รักกระแทกอยู่ในกระท่อมร้างชายป่า ไม่รู้ว่าเรื่องเกิดมานานแค่ไหน?

“ฮึ่ม... นังเรไร… กูไม่ปล่อยมึงไว้แน่ นี่ขนาดผัวป่วยหนัก มีชีวิตแต่ละวันอย่างน่าเวทนาอยู่บนรถเข็น มึงยังกล้าสวมเขาให้... ชอบแบบนี้ใช่ไหม... ได้… ถ้ามึงร่านนักเดี๋ยวพ่อผัวอย่างกูจะจัดหนักให้ร้องขอชีวิตเลยคอยดู”

เมฆหัวเราะหึๆ อย่างเย้ยหยันชีวิต ครุ่นคิดด้วยความปวดร้าวใจแทนลูกชายของตนที่โดนเมียร่านสวมเขาให้อย่างเลือดเย็น

อีกสัปดาห์ต่อมา

“พี่ศักดิ์… กินข้าวอีกช้อนนะจ๊ะ วันนี้พี่กินน้อยจัง”

เรไรกำลังป้อนข้าวสามีที่นั่งอยู่บนรถเข็น

“พี่อิ่มแล้วจ้ะ”

สมศักดิ์ส่ายหน้า กลืนข้าวไม่ลง อุบัติเหตุในครั้งนั้นได้เปลี่ยนแปลงชีวิตของผู้ชายคนหนึ่งไปตลอดกาล จากชายหนุ่มผู้คล่องแคล่วปราดเปรียว ต้องกลายเป็นคนพิการ เคลื่อนไหวด้วยล้อรถเข็น โดยที่ไม่รู้ว่าจะต้องฝากชีวิตและอนาคตที่เหลือเอาไว้บนรถเข็นไปนานแค่ไหน

“เดี๋ยวบ่ายๆ ฉันจะไปร้านนะจ๊ะ… แต่เช้านี้ว่าจะเข้าไปซื้อของที่ห้างในเมือง”

เรไรหมายถึงร้านเสริมสวยที่อยู่ในตลาด เป็นร้านที่หล่อนทำมาตลอดสองปีกว่า

ด้วยเรไรเป็นช่างเสริมสวยฝีมือดี ผู้หญิงเกือบทั้งอำเภอต่างก็เป็นลูกค้าของหล่อน เรไรทำได้ครบวงจร ทั้งแต่งหน้า ทำผม ทำเล็บ แล้วยังมีสปาขัดผิวและร้านนวดแผนโบราณอีกร้านที่อยู่ติดกับร้านเสริมสวย

“ไปเถอะ… ไม่ต้องห่วงพี่”

สมศักดิ์กล่าวกับภรรยา

เมฆที่เดินผ่านมาพอดี ได้ยินว่าสะใภ้กำลังจะเข้าเมือง จู่ๆ แผนการบางอย่างก็ผุดวาบเข้ามาในสมอง

“ช่างบังเอิญ วันนี้ลุงกำลังจะเข้าเมืองพอดี… งั้นไปด้วยกันนะ เดี๋ยวลุงไปส่ง… เอารถไปคันเดียวประหยัดน้ำมัน”

เมฆหาข้ออ้างเพื่อจะไปส่งหล่อน กล่าวพลางเหลือบมองเรือนร่างเอิบอิ่มเย้ายวนของสะใภ้ที่กำลังก้มเก็บจานข้าว หลังจากป้อนข้าวสามีเสร็จแล้ว

“ค่ะ… ”

สะใภ้ตอบสั้นๆ

เมฆเหลือบมองมายังเรือนร่างเอิบอิ่มของหล่อนอีกแวบหนึ่ง รู้สึกสะดุดตากับความสะสวย ด้วยวันนี้เรไรแต่งตัวสะสวยเป็นพิเศษ ริมฝีปากเอิบอิ่มเคลือบไว้ด้วยลิปสติกสีแดง แก้มนวลเนียนทาด้วยแป้งเด็กบางๆ แต่ก็สวยด้วยผิวพรรณเปล่งปลั่งเป็นทุนเดิม เส้นผมสีดำสลวยขมวดมวยเอาไว้ด้านหลังศีรษะช่วยเน้นให้เห็นช่วงคองามระหง และที่สะดุดตาจนเลือดกำเดาของพ่อผัวแทบสาดออกมา ก็คือหน้าอกอวบใหญ่ เบียดอัดกันแน่นอยู่ในเสื้อยืดสีชมพูบางๆ

ในเวลาต่อมา

“รอนานไหมจ๊ะลุงเมฆ”

สะใภ้ตะโกนถามเมื่อเดินออกมาที่หน้าบ้าน สายตาปะทะเข้ากับเรือนร่างสูงใหญ่สะดุดตา

เมฆเป็นผู้ชายหุ่นสมาร์ทมากจนสะใภ้อดชมไม่ได้

“วันนี้ลุงเมฆหล่อจัง”

เรไรชมจากใจ เมฆกำลังยืนกอดอกพิงประตูรถรอหล่อนออกมาจากบ้าน

“นี่ลุงหูฝาดหรือเปล่า… นึกยังไงมาแกล้งชมคนแก่”

เมฆเหลือบมองหญิงสาว คำชมแบบซึ่งหน้าทำเอาเขิน

“ไม่ได้แกล้งชม… พูดจริงๆ นะ”

เรไรยังตะลึงมองพ่อสามีสุดหล่อ แผงหนวดเป็นแพสีดำหนาเหนือริมฝีปาก ทำให้ภาพของผู้ชายผิวเข้ม เนื้อตัวกำยำไปด้วยมัดกล้ามคนนี้ยิ่งดูมีเสน่ห์และความร้อนแรงทางเพศจนหล่อนรู้สึกได้

ที่ว่าเมฆยังดูหนุ่ม เรไรพูดจริง อันที่จริงหน่วยก้านของเมฆดูหนุ่มแน่นกว่าอายุจริง ด้วยเขาเป็นคนตัวใหญ่ไซซ์ฝรั่ง หุ่นยังฟิตเฟิร์มมาก ยืนยันด้วยกล้ามอกตึงเต็มอยู่ภายใต้เสื้อโปโลลายทาง

“ใส่ยีนส์แล้วหล่อค่ะ… ”

สะใภ้ยังชมไม่เลิก ด้วยโครงร่างของเมฆสูงใหญ่เกินกว่าร้อยแปดสิบเซนติเมตร ทำให้เขายิ่งดูสง่าผ่าเผยเมื่อต้นขาแน่นๆ โดนรัดด้วยกางเกงยีนส์ขายาว เป้ากางเกงตุงแน่นอวดขนาดอาวุธประจำกาย