ep2

“ผู้ชาย อยู่ที่บ้านเขาเป็นของเรา แต่ถ้าพ้นประตูบ้านออกไปแล้ว...เขาจะเป็นของใครอีกก็ได้”

คำสอนของแม่ยังก้องอยู่ในหูและความทรงจำของวดีลีลา

ดิเรก...คนรักของเธอก็เป็นอย่างนั้น หญิงสาวไม่เคยรู้เลย จนกระทั่งเขาตายจากอุบัติเหตุ...กับผู้หญิงคนอื่น หลังจากที่พวกเขาเสพสุขกันออกมาจากโรงแรมม่านรูด

หญิงสาวสาปส่งผู้ชายและมีรอยแผลของความทรงจำมานับแต่นั้น......

เย็นวันนี้ แปลกกว่าทุกวัน วดีลีลานั่งรถญี่ปุ่นซิตี้คาร์คันใหม่ของสาวน้อย ลีลานาฏ เพื่อไปบ้านของเธอตามคำเชิญ สีหน้าของเธอเรียบเฉย ไม่ยินดียินร้ายอะไร มันคงอมทุกข์และทำให้หลายคนไม่อยากเข้าใกล้ ยกเว้นสาวน้อยคนนี้

“พี่วดี สวยเหมือนรูปปั้น... ถ้าได้ยิ้มก็นางฟ้าดีๆ นี่เอง” เธอเคยบอกอย่างนั้น

ลีลานาฎใช้เวลาไม่นาน ก็ขับรถมาจอดที่บ้านใหญ่หลังหนึ่ง ซึ่งกำลังมีงานเลี้ยงเล็กๆ ในสวนหน้าบ้าน...บรรยากาศงานหรูราวงานที่จัดในสวนของโรงแรมชั้นหนึ่ง ไม่เรียบง่ายอย่างที่หญิงสาวคิด เธอหันไปมองหน้าคนชวน...คล้ายไม่แน่ใจ

“มากับนาฏ จะกลัวอะไรละคะ นาฏรับรองพี่วดีต้องเด่นที่สุดในงาน”

หญิงสาวก้มมองชุดทำงานเชยๆ กับการจัดงานที่หรูหราเกินกว่าคนอย่างเธอจะก้าวเข้าเดินเล่น

“ไม่ต้องห่วง นาฏเตรียมชุดไว้ให้พี่วดีที่ห้องแล้วค่ะ”

ลีลานาฏจอดรถแล้วรีบลากหญิงสาวขึ้นไปบนบ้าน โดยที่ไม่เฉียดผ่านไปที่สวน บ้านของลีลานาฏใหญ่โต จนวดีลีลารู้สึกว่าฐานะอย่างเธอ ไม่เห็นจำเป็นต้องมาทำงานออฟฟิศ.... แต่นั่นล่ะ คุณค่าของคน มันอยู่ที่การทำงานไม่ใช่หรือ?

“นี่ค่ะ...ชุดที่หนูเตรียมไว้ให้พี่ แล้วนี่ผ้าเช็ดตัว พี่อาบน้ำ แช่ตัวได้ตามสบายเลยนะคะ อีกนานกว่างานจะเริ่มค่ะ เดี๋ยวนาฏลงไปทักทายคุณแม่ก่อนแป๊บนึงค่ะ”

ลีลานาฏ ปล่อยหญิงสาวไว้ที่ห้องตามลำพัง ชุดที่วางพาดอยู่บนเตียง เป็นชุดเดรสรัดรูป ค่อนข้างเซ็กซี่ แต่สวยเฉี่ยวแบบที่หญิงสาวเคยนึกอยากจะใส่ แต่ไม่เคยมีโอกาส เธอถอดสูททำงานเชยๆ ออกจากเรือนร่างช้าๆ แล้วคว้าผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำด้วยรอยยิ้ม

น้ำถูกเปิดลงอ่างผสมสบู่เหลวพิเศษที่ให้ฟองฟู ร่างสูงโปร่งทว่ากลมกลึงได้สัดส่วนหย่อนลงไปอ่าง นอนแล้วหลับตาผ่อนคลาย.....นานแล้วที่ความรู้สึกแบบนี้ ไม่ได้เกิดขึ้นกับหญิงสาวผู้ปล่อยใจให้เศร้าโศก เธอปล่อยตัวเองอยู่ภายใต้ฟองฟูและกระแสน้ำอุ่นอย่างมีความสุข....และคงมีความสุขมากกว่านี้ หากไม่มีแขกที่ไม่ได้รับเชิญ เปิดประตูผลัวะเข้ามา

“โอ๊ะ....ขอโทษ ผมไม่คิดว่ามีคนอยู่”

“ว๊าย...”

หญิงสาวผุดลุกขึ้นทันที โดยที่ลืมไปว่าตัวเองเปลือยเปล่า ชายหนุ่มแปลกหน้า สายตาคมจ้องเรือนร่างของเธอราวกับไม่เคยเห็นสาวเปลือยมาก่อน เขาไม่เดินกลับไปในทันที ทว่ากลับเดินมาหา ในขณะที่หญิงสาวก็ได้แต่ยกมือทาบอกด้วยความตกใจและตะลึงงันในเรือนร่างบึกบึนของเขาที่มีเพียงผ้าเช็ดตัวพันอยู่เท่านั้น

“ผมไม่คิดว่าจะมีนางฟ้า เปลือยร่างรอผมอยู่ที่นี่”

วดีลีลารู้สึกตื่นเต้น เมื่อเห็นร่างเปลือยของชายหนุ่มที่อัดแน่นไปด้วยกล้ามเนื้อที่ดูแข็งแกร่งสมชาย แม้ไม่ใช่ครั้งแรกของเธอที่ได้เห็นผู้ชายเต็มๆ ตาแบบนี้

เลือดสาวของเธอสูบฉีดแรงจนทำให้ใบหน้าขาวสวยแดงระเรื่อขึ้นมา เขาเดินเข้ามาสบตาสบตาหญิงสาวราวกับต้องมนต์จนต้องหยุดหายใจไปชั่วขณะกับภาพสาวสวยที่ผมยาวเปียกชุ่ม เลียบลู่อยู่กับหนังศีรษะ เมื่อสายตาทอดต่ำลงมาก็ต้องสะดุดกับทรวงอกขนาดมหึมาที่มันชูชัน อยู่บนเรือนร่างที่สูงโปร่ง ปทุมถันคู่นั้นกระเพื่อมไหวไปมาตามจังหวะการหายใจเป็นที่น่าลูบไล้โลมเล่น

ขนาดของปทุมถันอวบใหญ่มากเมื่อเทียบกับลำตัวกลมกลึงสูงโปร่งของเจ้าของ เขาทอดสายตาลงต่ำ เอวคอดกิ่วรับกับสะโพกผาย ซึ่ง ฟองฟูของสบู่เกาะกลุ่มอยู่กับเนินสามเหลี่ยม มีเส้นไหมสีดำแทรกโผล่ฟองสีขาวให้เห็นเพียงเล็กน้อย เมื่อประกอบเข้ากับขาเรียวงามคู่นั้น ผู้ชายคนไหนได้เห็นก็แทบจะอดใจไว้ไม่ได้

“คุณ....คุณเข้ามาได้ยังไง”

“ก็นี่มันห้องน้ำส่วนตัวของผม”

“ไม่จริง!”

เธอเถียงทันที ตาเบิกโพลงด้วยความตกใจ แล้วสายตาของเธอก็พบว่า ห้องน้ำที่ว่านี้มีประตูทางเข้าสองด้าน เธอประมาทเอง ที่ล็อคประตูเพียงด้านเดียว