ep2

มินตราปรายตามองชายหนุ่ม แล้วนับหนึ่งถึงสิบ

“เขาว่ากันว่าเมืองไทย มีเงินก็ซื้อผู้หญิงได้...อย่างคุณนี่ จะต้องใช้เงินเท่าไหร่กันนะ”

มินตราเม้มปากด้วยความโมโห แล้วไวเท่าความคิด เธอโน้มตัวลุกขึ้น สะบัดฝ่ามือออกไปทันที เป้าหมายคือใบหน้าหล่อๆ ของเขา แต่ยังไม่ทันที่ฝ่ามือน้อยๆ จะสัมผัสใบหน้าหล่อๆ มือแข็งแรงราวคีมเหล็กก็จับไว้เสียก่อน แถมยังกระชากเธอเข้ามาหา จนใบหน้าของเธอแทบจะชนใบหน้าของเขา

“ไม่เอาน่า...ที่รัก อย่าทำกับผมแบบนี้สิครับ ไม่งั้นคุณจะเสียใจ”

เขาพูดเบาๆ ใกล้ๆ ใบหน้าของเธอ มินตรามองหน้าเขาอย่างโมโห

“แต่คุณกำลังดูถูกฉัน” เสียงเธอสั่นพร่าอย่างควบคุมไม่อยู่ สายตาของเรียวตกลงมองที่ริมฝีปากอวบอิ่มของมินตราที่สั่นระริก เขาอยากปลอบประโลมด้วยจูบหนักๆ แล้วดูดดุนอยู่กับลิ้นร้อนๆ อันชุ่มชื้นของเธอเหลือเกิน

“ผมขอโทษ...ผมก็แค่อยากรู้”

สายตาของเขากำลังจะทำให้เธอยืนไม่อยู่

“ผมอยากจูบคุณจัง”

“ห๊ะ ว่าอะไรนะ”

ชายหนุ่มยิ้มแล้วปล่อยมือเธอกะทันหัน ขณะเดียวกันมินตราเองก็ตกใจผงะร่างหงายลงบนเก้าอี้

“เอ่อ...ก็ตามนั้น..คุณเป็นเลขานุการที่สวยมาก ผมก็แค่อยากจะจูบคุณ และคุณเองก็ยั่วยวนเป็นบ้า” เขาตอบอย่างยียวน พร้อมหัวเราะเบาๆ ที่เขาเองก็เกือบควบคุมตัวเองไม่ได้

“คุณกล้าดียังไงมาพูดกับฉันแบบนี้”

หญิงสาวตบโต๊ะปัง! ใบหน้าแดงซ่านด้วยความขวยเขินอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน เธอหยิบมือถือขึ้นมากดด้วยมือที่สั่นระริก หัวใจวาบหวิวไปกับสายตาของเขาที่จ้องมองมา

“ท่านประธานหรือคะ...”

มินตราฟังโทรศัพท์ปลายสายแล้วมองมาที่ชายหนุ่มที่นั่งสบายๆ อยู่ที่เก้าอี้ตัวเดิม เขามองมาที่เธอยิ้มๆ ราวกับไม่รู้สึกอะไร หญิงสาวพยายามนิ่งฟังปลายเสียงอยู่ชั่วครู่ ก่อนจะปิดโทรศัพท์มือถือแล้วมองเขาอย่างขวางๆ แต่ก่อนที่เรียวจะทำอะไรรุ่มร่ามอีก ประตูก็ถูกเปิดออก พร้อมหญิงสาวสูงวัยก้าวเข้า

มา และร่างสูงใหญ่ก็ตรงเข้าสวมกอดเธอทันที

“สวัสดีครับ...คุณแม่”

******

“มินขอปฏิเสธค่ะ ท่านประธาน”

มินตราปฏิเสธเสียงแข็ง เมื่อทราบว่า คุณหญิงมนทิรา เจ้าของบริษัทผู้บริหารธุรกิจโรงแรมและรีสอร์ต กำลังจะส่งเธอให้ไปช่วยงานมิสเตอร์อัลเบิร์ต เรียว กรีย์เซอร์ ซึ่งเขากำลังจะมาทำหน้าที่แทนคุณหญิงมนทิรา ที่กำลังจะปลดเกษียณตัวเอง

“มินตรา นึกซะว่าฉันขอร้องก็แล้วกันนะ”

คุณหญิงมนทิราพยายามกล่อมหญิงสาว เพราะเธอก็ไม่เห็นว่าจะมีใครเหมาะสมเท่ากับหญิงสาวอีกแล้ว มินตราเป็นคนสุขุม เจ้าระเบียบ และรอบรู้ในทุกสายงานของธุรกิจที่เธอทำอยู่ จากการที่เธอทำงานเป็นผู้ช่วยเลขานุการ จนกระทั่งมาเป็นเลขานุการของประธานบริษัทแห่งนี้

“แต่ว่า...”

มินตราปรายตามองชายหนุ่ม แล้วหวั่นใจไม่กล้ารับงาน เพราะเขาดูไม่สุภาพและไม่เป็นสุภาพบุรุษเอาเสียเลย

“แล้วฉันจะเพิ่มเบี้ยเลี้ยงและเงินเดือนให้อีก ตกลงตามนี้นะมินตรา เพราะฉันก็หาใครไม่ได้อีกแล้วจริงๆ”

“คุณมินครับ รับรองว่าผมจะไม่ทำให้คุณลำบากใจ”

มินตรามองหน้าชายหนุ่ม แล้วหันกลับไปมองคุณหญิงมนทิราที่ส่งรอยยิ้มอย่างใจดีมาให้เธอ

“ฉันสัญญาว่าลูกชายของฉัน จะไม่ทำให้เธอเดือดร้อนแน่ๆ ถ้ามีอะไรเกิดขึ้น ฉันจะรับผิดชอบเธอเอง”

“ก็ได้ค่ะ ท่านประธาน มินจะพยายาม แต่ถ้า...มินทำหน้าที่ไม่ดี มินขอกลับไปทำงานกับท่านประธานได้ไหมคะ?”

“โอ๊ย...จะต้องกลับมาทำงานกับฉันอีกทำไม เพราะต่อไป เรียวเขาก็จะเป็นประธานบริษัทแทนฉันแล้ว”

มินตรานิ่งอึ้งไป นั่นซินะ เธอช่วยงานเขา ก็เพื่อให้เขาก้าวขึ้นมาเป็นประธานบริษัทคนใหม่ ถ้าเธอล้มเหลว ก็หมายความว่าเธอต้องหางานทำใหม่เท่านั้น

“เอ่อ...แล้วงานที่ภูเก็ตพรุ่งนี้ละคะท่าน”

“อ้อ...ฉันจะให้เรียวไปแทน กิจการโรงแรมในเกาะนั่นอยู่ตัวแล้ว ให้เรียวไปเริ่มเรียนรู้ที่นั่นก่อนก็แล้วกัน”

มินตราหน้าเสีย นี่เธอจะต้องผูกติดกับชายหนุ่มคนนี้ที่เกาะแห่งนั้น ถึง ๑ อาทิตย์เชียวหรือ