บทที่14 เพื่อนเก่า

บรรยากาศภายในร้านกาแฟหลังจากที่ปฐพีกลับไปทำงานและปีย์วราขอตัวกลับไม่ได้เป็นไปด้วยดีเหมือนตอนที่ทั้งคู่อยู่ เนตรนลินลอบสังเกตคนในร้านแล้วก็ถอนใจพรืด มีพนักงานหลายคนเป็นมิตรกับเธอ แต่ก็มีอยู่สองสามคนที่แปลก ๆ โดยเฉพาะวารินที่แสดงสีหน้าไม่สบอารมณ์มากที่สุด

“นี่วา ลูกค้าเยอะแยะช่วยกันเสิร์ฟบ้างสิ”

“ก็ไปขอให้คนอื่นช่วยสิ มีคนว่าง ๆ อยู่อีกนิ” วารินพูดก่อนจะเดินเข้าหลังร้านไป คนว่าง ๆ ที่วารินพูดถึงคือเนตรนลินนั่นเอง หญิงสาวมองตามอย่างไม่ชอบใจก่อนที่ถูกกวักมือเรียกจากชายหนุ่มด้านหลังเคาต์เตอร์

“ชงแทนผมหน่อย ผมอยากเข้าห้องน้ำ” เตชินทร์ บาริสต้าหนุ่มคนเดียวของร้านบอกแล้วก็เดินไปทางหลังร้านทันที เนตรนลินไม่แปลกใจเพราะก่อนหน้านี้เธอเคยขอแย่งหน้าที่เขาในการชงกาแฟให้ปฐพีและปีย์วราเขาคงพอจะรู้แล้วว่าเธอเองก็เป็นบาริสต้าคนหนึ่ง หญิงสาวดูรายการที่ลูกค้าสั่งก่อนที่จะเริ่มชงอย่างคล่องแคล้ว

ด้านคนที่บอกว่าอยากเข้าห้องน้ำนั้นจริง ๆ ไม่ได้ไปเข้าห้องน้ำแต่อย่างใด เตชินทร์เข้ามาหลังร้านเพื่อที่จะตำหนิวารินที่แสดงท่าทีไม่พอใจใส่ผู้ดูแลร้านคนใหม่

“เธอไม่ควรแสดงท่าทีแบบนั้นนะ คุณนาเธอเป็นภรรยาของคุณดินและพี่ดาวดูจะรักคุณนามาก เธอจะถูกไล่ออกได้”

“แล้วมายุ่งอะไรด้วยห๊า ไม่ใช่ธุระกงการของพี่ต้นสักหน่อย” วารินบอกอย่างไม่สบอารมณ์ เธอไม่เข้าใจว่าทำไมใคร ๆ ก็เป็นมิตรกับเนตรนลินนักหนา ผู้หญิงคนนั้นอาจจะมีเจตนาไม่ดีกับปฐพีและครอบครัวก็ได้ ทำไมถึงไม่รู้สึกกันบ้าง

“ฉันสงสารไอ้วินหรอกนะถึงมาเตือน ถ้าเธอถูกไล่ออกจากงานไอ้วินมันคงต้องแบกภาระไว้คนเดียว เธอน่ะทำตัวให้มันดี ๆ บ้าง เพื่อนเธอไม่ได้คุ้มกะลาหัวเธอได้ตลอดหรอกนะ” เพราะเตชินทร์เป็นทั้งเพื่อนบ้านและเพื่อนพี่ชายเพียงคนเดียวของวารินเขาจึงไม่อยากให้วารินต้องถูกไล่ออก วินธากับวารินเป็นลูกที่พ่อไม่ยอมรับตราหน้าว่าเป็นลูกชู้ แม่ก็เสียชีวิตตั้งแต่ยังเด็ก สองพี่น้องคู่นี้น่าสงสารมาก ตอนนี้ที่บ้านก็มีหนี้สินที่พ่อและแม่เลี้ยงก่อไว้ถ้าวารินไม่ทำงานหาเงินส่งตัวเองเรียนภาระก็จะตกไปที่วินธา

“ไม่ต้องมายุ่ง” หญิงสาวกระแทกเสียงใส่ก่อนจะเดินหนี เตชินทร์มองตามด้วยความไม่สบายใจแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ได้แต่เดินกลับไปทำงาน วารินร้ายกาจและดื้อดึงมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้วเขาไม่ได้แปลกใจสักนิดที่เธอจะไม่ฟังแต่อีกไม่นานก็คงยอมรับเนตรนลินได้แน่ ๆ ผู้ดูแลร้านคนใหม่คนนี้เป็นคนที่น่ารักและมีความสามารถวันข้างหน้าวารินจะต้องเห็นและยอมรับในตัวเธอ

ชายหนุ่มเดินกลับมาที่เคาต์เตอร์ก่อนจะปรับสีหน้าให้เป็นปกติและใช้สายตามองไปยังเนตรนลินที่ตอนนี้กำลังเข้าไปพูดคุยกับลูกค้า อย่างหนึ่งที่บาริสต้าที่ดีควรทำคือการใส่ใจทุกรายละเอียดของลูกค้า บาริสต้าไม่ใช่แค่คนชงกาแฟแต่ต้องใส่ใจทุกอย่างเพื่อให้รสชาติกาแฟออกมาดีตรงใจลูกค้า เขายอมรับเลยว่าเนตรนลินเป็นบาริสต้าที่ดีกว่าเขามาก สมแล้วที่เป็นรุ่นพี่ร่วมสถาบันของเขา

“มองพี่นาเขามาก ๆ ระวังลูกน้องคุณดินด้วยน๊า” ไหมแก้ว พนักงานประจำของร้านกระซิบบอกด้วยท่าทีหยอกล้อ

“บ้า ผมไม่ได้คิดอะไรแบบนั้น” เตชินทร์ปฏิเสธก่อนจะเดินเข้าไปใกล้เนตรนลิน

“ผมจัดการต่อเองครับรุ่นพี่”

“รุ่นพี่?” เนตรนลินเงยหน้ามองด้วยสีหน้างุนงง

“ที่ที่ผมไปเรียนเป็นบาริสต้าน่ะมีรูปของคุณนาอยู่ในฐานะรุ่นพี่ที่ได้กวาดรางวัลมากมาย แบบนี้ผมก็ต้องเรียกคุณนาว่ารุ่นพี่สิครับ” เขาชี้แจงก่อนที่จะส่งยิ้มมาให้ “ผมยินดีที่ได้เจอรุ่นพี่ครับ”

“ไม่ต้องขนาดนั้นหรอกต้น เรียกพี่นาก็ได้ ไม่ต้องรุ่นพงรุ่นพี่หรอก เอาล่ะชงต่อนะ พี่จะไปช่วยเหมยเสิร์ฟ” เนตรนลินบอกอย่างเป็นมิตรก่อนจะผละไปช่วยเก็บโต๊ะ ครึ่งวันแรกในร้านกาแฟของหญิงสาวแม้จะดูไม่ง่ายและมีบางคนไม่ยอมรับแต่ก็ถือว่าเป็นไปได้ดี อย่างน้อยเธอก็ได้พบเจอรุ่นน้องอย่างเตชินทร์ที่ดีจะเป็นมิตรกับเธอกว่าใคร

“นา ใช่นาหรือเปล่าอะ?” เสียงทักอย่างลังเลดังมาจากโต๊ะด้านซ้ายเมื่อเธอเข้าไปเก็บแก้วที่โต๊ะข้าง ๆ เนตรนลินมองกลับแล้วขมวดคิ้ว

“อ้อมไงนา อชิรญาไง” เธอแนะนำตัว

“อชิรญา ที่ใส่แว่นหนา ๆ ตอนประถมน่ะนะ?”

“ใช่ เราเอง ดีใจจังได้เจอนา” ลูกค้าสาวเอ่ยพร้อมกับกอดเนตรนลินอย่างคิดถึง อชิรญาเป็นเพื่อนร่วมชั้นสมัยประถมของเธอที่เธอไม่ได้พบเจอมานานมาก จำไม่ได้ด้วยซ้ำถ้าหญิงสาวไม่แนะนำตัว

“เป็นไงมาไงเนี่ยถึงมาอยู่ที่นี่ อ้อมได้ข่าวลือในแวดวงไฮโซมาว่านากลับมาแล้วคิดว่าเป็นแค่ข่าวลือเสียอีก”

“กลับมาแล้วจริง ๆ จ้ะ ไม่ใช่ข่าวลือหรอก” เนตรนลินบอกก่อนที่จะชวนเพื่อนสาวนั่งคุยกัน

“งั้นที่เขาลือ ๆ กันก็...”

“ลืออะไรเหรอ?”

“ก็เขาลือกันว่าหม่อมหลวงวาสุกรีน่ะขอถอนหมั้นนาเพราะนานอกใจเขา แล้วยังลืออีกว่านาโดนคุณหญิงวาริณีตัดออกจากกองมรดกเพราะไปคว้าผู้ชายไม่มีหัวนอนปลายเท้ามาเป็นผะ เอ้ย สามีน่ะ” อชิรญาเป็นสาวไฮโซ และเป็นหนึ่งในไฮโซส่วนมากที่สวมหน้ากากเข้าหากัน หาเพื่อนแท้ไม่ได้ หญิงสาวอิจฉาเนตรนลินมาตั้งแต่เด็กเพราะครอบครัวอินทรโยธานั้นร่ำรวยเป็นอันดับต้น ๆ ของประเทศ พอได้ข่าวลือของหญิงสาวอชิรญาจึงอดไม่ได้ที่จะอยากซ้ำเติม และก็เป็นโชคดีที่วันนี้เธอได้เจอกับเนตรนลินเข้า ในตอนแรกเธอไม่มั่นใจหรอกว่าใช่แต่พอถามพนักงานในร้านแล้วได้รู้ว่าชื่อนาจึงได้ลองทักดู ฟ้าเป็นใจและเข้าข้างเธอจริง ๆ

“อ้อมเห็นใจนานะ”

เนตรนลินนิ่งไปครู่ก่อนจะยิ้มออกมาเหมือนไม่รู้สึกอะไร “ขอบคุณอ้อมนะที่เห็นใจเรา แต่ตอนนี้เรามีความสุขดี ว่าแต่อ้อมล่ะ เป็นยังไงบ้าง”

“อ้อมสบายดีจ้ะ อ้อ พอดีเลย นี่จ้ะ การ์ดเชิญ ไปให้ได้นะ”

เนตรนลินรับการ์ดแต่งงานที่อชิรญายื่นให้มาเปิดดู ก่อนที่จะลอบยิ้มอย่างสมเพส งานจะจัดขึ้นในอีก1เดือนข้างหน้าแต่ว่าที่เจ้าสาวกลับดูมีน้ำมีนวลราวกับคนตั้งท้องสามเดือน จะเป็นอะไรไปได้นอกจากท้องก่อนแต่ง ทั้งที่เรื่องตัวเองก็น่าอับอายไม่น้อยยังจะมาเยาะเย้ยคนอื่น นี่สินะคนเรา เรื่องตัวเองไม่ขุด ขุดแต่เรื่องชาวบ้านมาพูดจาใส่กัน

“ยินดีด้วยนะ เราไปแน่นอนจ้ะ”

“อย่าลืมพาแฟนไปร่วมงานด้วยนะจ๊ะ”

“ถ้าเขาว่างไปแน่นอนจ้ะ” เนตรนลินเอ่ยก่อนที่จะขอตัวกลับไปช่วยงานในร้าน อชิรญาคงคิดว่าเนตรนลินมีสามีไม่มีหัวนอนปลายเท้าจริง ๆ อย่างที่ข่าวลือกันและคิดว่าเธอเป็นแค่พนักงานของร้านกาแฟแห่งนี้จึงได้แอบถ่ายรูปและส่งไปให้เพื่อนฝูงในแวดวงไฮโซดูซึ่งเนตรนลินก็เห็นแต่ก็ไม่ได้คิดจะใส่ใจ เพราะเมื่อไหร่ที่ความจริงเผยออกไปเธอเชื่อว่าจะเป็นอชิรญาที่หงายเงิบ