บทที่ 2 หัวใจที่เคยแหลกสลาย 2

ให้ตายสิ! การได้นั่งมองสลิลอยู่ฝั่งตรงข้ามของโต๊ะอาหารใต้แสงเทียนสลัว กำลังทำให้หัวใจของวิลเลียมเต้นรัวขึ้นในแบบที่เขาไม่ได้คาดคิด พวกเขาเพิ่งจะเจอกันได้ไม่กี่ชั่วโมง แต่มันกลับเป็นเดทแรกที่ดีที่สุดเท่าที่เขาเคยมีมา เขาอาจจะยังไม่ได้รู้จักสลิลดีนัก แต่กลับรู้สึกเหมือนว่าเธอเข้าใจเขาได้อย่างน่าประหลาด เธอหัวเราะอย่างจริงใจกับมุกตลกทุกมุกของเขา และเธอกับเขาก็ยังเชื่อมโยงกันในระดับที่ลึกซึ้ง มีความสนใจหลายอย่างที่ตรงกันจนน่าทึ่ง ซึ่งหมายความว่าพวกเขาไม่มีวันหมดเรื่องที่จะคุยกันเลย

“ของหวานที่นี่อร่อยนะครับ คุณสนใจจะลองไหม” วิลเลียมถามขณะที่พนักงานเสิร์ฟเก็บจานออกไป

“จริง ๆ แล้ว...” เธอเม้มริมฝีปากล่างอย่างหยอกเย้า ดวงแก้มที่ระเรื่อสีชมพูจาง ๆ ทำให้เขาสงสัยว่าเธอกำลังคิดอะไรที่มัน...ร้อนแรงกว่านั้นหรือเปล่า เวลาที่เธอมองเขาแบบนั้น เธอช่างดูเย้ายวนอย่างบริสุทธิ์เหลือเกิน “ระหว่างทางมาที่นี่ ฉันเห็นร้านไอติมร้านหนึ่ง น่าลองมากเลยค่ะ ถ้าคุณไม่ว่าอะไรนะคะ”

วิลเลียมไม่ได้รู้สึกผิดหวังเลยสักนิดที่เธอไม่ได้กำลังคิดถึงเรื่องบนเตียง แน่นอนสิ เขาสัมผัสได้ว่าเธอช่างอ่อนหวานและไร้เดียงสาเกินกว่าจะคิดเรื่องแบบนั้น เธอน่ารัก...น่ารักในแบบที่ดีมาก ๆ เขาชอบแบบนี้มากกว่าการที่เธอจะจ้องแต่จะกระโดดขึ้นเตียงกับเขา เพราะถ้าเป็นอย่างนั้น เขาก็คงไม่ได้รู้สึกพิเศษอะไร

“ไอติมก็น่าสนใจครับ ดูเหมือนคุณจะเป็นคนชอบของหวานตัวยงเลยนะ” เขาเรียกพนักงานเสิร์ฟมาเพื่อคิดเงิน

“แน่นอนค่ะ ใครบ้างจะไม่ชอบล่ะคะ ไอติมนี่ของโปรดชนิดที่ว่ายอมตายแทนได้เลยนะคะ” เธอหัวเราะคิกคัก เสียงใสกังวาน

“ถ้าคุณกำลังคิดถึงร้านเดียวกับที่ผมคิดอยู่ล่ะก็ ไอติมร้านนั้นอร่อยที่สุดเลยครับ” เขาจ่ายเงินโดยแทบไม่เหลือบมองตัวเลขในใบเสร็จ วิลเลียมสังเกตเห็นว่าสลิลเลิกคิ้วเล็กน้อย แต่เขาคิดว่าเป็นเพราะเขาไม่เปิดโอกาสให้เธอเสนอตัวจะจ่ายเงินเลยมากกว่า ไม่ใช่ว่าเธอกังวลเรื่องราคา เขาจินตนาการไม่ออกเลยว่าเธอจะคิดแบบนั้น “คุณจะต้องชอบแน่ ๆ รสสตรอว์เบอร์รีชีสเค้กอร่อยที่สุดเลย ผมกินไปแล้วจินตนาการว่าตัวเองกำลังอยู่ในหน้าหนังสือเล่มนั้นเลยนะ”

“อ้อ...ฉันรู้แล้วค่ะว่าเล่มไหน” แน่นอนสิว่าเธอต้องรู้ เขาเห็นหนังสือเล่มนั้นในกองหนังสือของเธอ เขาไม่คิดว่าตัวเองจะสามารถพูดถึงเรื่องนี้กับใครคนอื่นในชีวิตแล้วพวกเขาจะเข้าใจได้ “ไปกันเลยค่ะ! ไปทำเหมือนเราอยู่ในฉากนั้นกันตอนนี้เลย”

ทุก ๆ รอยยิ้ม ทุก ๆ เสียงหัวเราะที่มาจากสลิลทำให้วิลเลียมรู้สึกสุดยอด เธอเคยดูเคร่งเครียดและเศร้าสร้อยตอนที่เขาเจอเธอบนบันได เขาเดาว่านี่คงเป็นการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่สำหรับเธอ การได้ช่วยทำให้ช่วงเวลาเปลี่ยนผ่านนี้ง่ายขึ้นสำหรับเธอแม้เพียงเล็กน้อยก็ทำให้เขารู้สึกดีมากแล้ว

การเดินไปยังร้านไอศกรีมเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะและความสนุกสนาน เขารู้สึกว่ากำแพงในใจของตัวเองค่อย ๆ ทลายลงทีละน้อยในทุกวินาทีโดยที่เขาไม่ได้อนุญาตด้วยซ้ำ สลิลมีอิทธิพลต่อเขาอย่างไม่น่าเชื่อ และเมื่อไปถึงเคาน์เตอร์ เธอก็ล้วงกระเป๋าสตางค์ออกมาเพื่อจ่ายค่าไอศกรีม ไม่เปิดโอกาสให้เขาเสนอตัวจะจ่ายในครั้งนี้เลยสักนิด วิลเลียมถึงกับนิ่งอึ้งไปชั่วขณะ ตั้งแต่ที่ใคร ๆ ก็มองออกว่าเขามีเงิน เขาก็ไม่คิดว่าเคยมีใครจ่ายเงินให้เขามาก่อน มันอาจจะเป็นแค่ไอศกรีมถ้วยเล็ก ๆ แต่มันมีความหมายกับเขามากเหลือเกิน

“เราต้องนั่งริมหน้าต่างนะคะถ้าจะแสดงฉากในหนังสือกัน” สลิลคว้าแขนเขาแล้วลากให้เดินตามไป “ฉันไม่รู้ว่าคุณจะจำบทพูดได้ทั้งหมดหรือเปล่า แต่เราลองดูกันได้ค่ะ”

แน่นอนว่าพวกเขาจำบทบรรยายในหนังสือไม่ได้แม่นยำนักหรอก แต่มันก็สนุกมากที่ได้พยายาม วิลเลียมไม่คิดว่าตัวเองเคยหัวเราะหนักขนาดนี้มาก่อนในชีวิต เขาถึงกับเผลอหัวเราะจนเสียงหลุดออกมาดังพรืดเพราะควบคุมตัวเองไม่อยู่

เขาชอบเธอ...หัวใจของเขากระหน่ำรัวเมื่อความคิดนั้นผุดขึ้นมา...เขาชอบเธอมากจริง ๆ

อันที่จริง เขาชอบเธอมากเสียจนไม่อยากให้ค่ำคืนนี้จบลง ขณะที่เดินไปส่งเธอที่ห้องพัก เขาก็ประหลาดใจว่าค่ำคืนนี้มันผ่านไปเร็วเหลือเกิน เขาอยากจะหาข้ออ้างอะไรก็ได้เพื่อที่จะได้อยู่กับเธอนานกว่านี้อีกสักหน่อย แต่ก็ค่อนข้างมั่นใจว่าการชวนเธอไปที่ห้องของเขาตอนนี้มันจะดูเหมือนว่าเขาต้องการอะไรอย่างอื่น สลิลพิเศษเกินไปสำหรับเรื่องแบบนั้น เขาไม่อยากจะรีบร้อนกับเธอ

“ขอบคุณมากนะคะวันนี้สนุกมากเลยค่ะ” เธอหันมายิ้มให้ขณะที่ยืนอยู่หน้าห้องพักของตัวเอง “อาหารเย็นอร่อยมากเลยค่ะ แล้วไอติมก็สนุกมากจริง ๆ วันแรกที่ย้ายมาอยู่นี่ดีกว่าที่ฉันคาดไว้เยอะเลยค่ะ”

“ผมก็สนุกมากเหมือนกันครับ” วิลเลียมขยับเข้าไปใกล้หญิงสาวมากขึ้นราวกับมีแม่เหล็กดึงดูด โชคดีที่สลิลดูเหมือนจะไม่รังเกียจที่เขาเข้าไปใกล้ เธอยืดคอขึ้นเล็กน้อยเพื่อมองหน้าเขา

ฝ่ามือใหญ่ประคองดวงหน้าหวาน ก่อนจะจมดิ่งลงไปในห้วงลึกของดวงตาคู่นั้น เพลิดเพลินกับการแหวกว่ายอยู่ในความอบอุ่นที่ปลอบประโลมใจอยู่ครู่หนึ่ง แต่มันก็ไม่นานนักก่อนที่แรงดึงดูดมหาศาลจะฉุดรั้งให้เขาโน้มใบหน้าลงไป บดเบียดริมฝีปากของตนเข้ากับเรียวปากนุ่มอิ่มอย่างไม่อาจต้านทาน และประทับตราจองเธอด้วยจุมพิตนั้น ริมฝีปากอุ่นร้อนเคล้าคลึงกับเรียวปากของเธออย่างดูดดื่ม ขณะที่แขนของเธอก็โอบรอบเอวของเขาไว้ เธอดึงเขาให้เข้าไปใกล้ชิดยิ่งขึ้น และเขาก็ยอมตกอยู่ในอ้อมกอดนั้นแต่โดยดี

พระเจ้า...มันรู้สึกดีเหลือเกิน และตัดสินจากเสียงครางหวานที่เล็ดลอดออกมาจากลำคอของหญิงสาวอย่างไม่ตั้งใจ เธอก็คงจะกำลังเพลิดเพลินกับมันเช่นกัน