บทที่ 2

ขวัญข้าวใช้เวลานั่งเครื่องบินต่ออีกเกือบชั่วโมง พอออกจากสนามบินในตัวจังหวัดได้ เธอก็ตรงดิ่งมายังบ้านของพัทธนันท์ก่อนเป็นอันดับแรก เพราะตอนนี้เธออยากเห็นหน้าน้องภูผากับน้องธาราสองฝาแฝดชายหญิงตัวน้อยที่เพิ่งคลอดเมื่อเดือนก่อนจะแย่แล้วนั่นเอง ยิ่งใกล้จะถึงบ้านของพัทธนันท์มากเท่าไหร่ ขวัญข้าวก็ยิ่งตื่นเต้นมากเท่านั้น เสียงรถที่เข้ามาจอดยังหน้าบ้านทำให้ตะวันที่เพิ่งกลับมาจากทำงานหันหลังกลับไปมองทันที วันนี้เขามีประชุมสำคัญที่บริษัท แต่ก็รีบกลับมาหลังจากที่ประชุมเสร็จเรียบร้อยแล้ว เพราะเป็นห่วงคุณแม่มือใหม่ที่ต้องวุ่นกับการดูแลลูกทั้งสองคน แม้จะมีแม่ของเขากับป้าแก้วอยู่ช่วยก็ตามที

“พี่ขวัญ กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ” พอเห็นคนที่ก้าวลงมาจากรถ ตะวันก็เอ่ยถามขึ้นทันที นานแล้วที่เขาไม่ได้พบกับเพื่อนของภรรยาคนนี้ แต่จะว่าไปขวัญข้าวกลับมาคราวนี้เธอดูสวยขึ้นเป็นกอง

“กลับมาตอนนี้และเดี๋ยวนี้ อยากเห็นหน้าหลานๆ จะแย่แล้ว ขอเข้าไปในบ้านก่อนนะตะวัน” ขวัญข้าวเอ่ยรัวเร็ว ก่อนส่งยิ้มให้สามีของเพื่อนรักแล้วก้าวยาวๆ เดินเลยตะวันไปแทบจะทันที ตอนนี้สิ่งที่เธออยากเห็นมากที่สุดคือหลานผู้น่ารักทั้งสองคนมากกว่า คนอื่นค่อยกลับมาคุยทีหลัง ตะวันเห็นท่าทางเร่งรีบของขวัญข้าวถึงกับยิ้มออกมา

“ครับๆ” ตะวันเอ่ยตามหลังไป เพราะตอนนี้ภูผากับธาราดูจะเป็นคู่ขวัญไปซะแล้ว คนที่มาบ้านนี้ทั้งหมดดูจะมาเยี่ยมเจ้าตัวน้อยทั้งสองคนมากกว่าที่จะมาหาเขาหรือพัทธนันท์ซะอีก ขนาดเพิ่งคลอดยังไม่ครบสองเดือน เสน่ห์ของสองคนยังร้ายกาจมัดใจทุกคนไปซะขนาดนี้ ไม่อยากจะคิดเลยว่าถ้าโตขึ้นเขากลับพัทธนันท์จะปวดหัวกันขนาดไหน ตะวันยืนยิ้มกับอนาคตของลูกๆ

ขวัญข้าวเข้ามาในบ้านก็หันซ้ายหันขวามองหาเพื่อนรัก พอเห็นเท่านั้นเสียงทักก็ดังขึ้น

“ฟ้าเรากลับมาแล้ว” ขวัญข้าวเอ่ยทักเสียงสดใสปนดีใจ เมื่อเห็นพัทธนันท์เดินกลับมาจากห้องครัวในมือของเพื่อนสาวมีขวดนมอยู่ด้วย

“ขวัญ…กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่” พัทธนันท์พอเห็นขวัญข้าวซึ่งทั้งคู่ไม่ได้พบกันมาเกือบปี เธอก็โผเข้าหาทันทีด้วยความคิดถึง สองสาวกอดกันกลมกลางบ้าน ก่อนที่พัทธนันท์จะจับขวัญข้าวให้ออกห่างแล้วหมุนตัวขวัญข้าวไปมารอบๆ เพราะดูเพื่อนสาวจะสวยขึ้นผิดหูผิดตา ต่างกับเธอที่นับวันจะโทรมลงไปทุกที

“เพิ่งกลับมาเนี่ยแหละ คิดถึง อยากเจอหลานจะแย่แล้ว”

“แล้วไม่มีอาการเจ็ตแล็กหรือขวัญ เดินทางข้ามโลกแบบนี้น่ะ” พัทธนันท์เอ่ยถามอย่างห่วงใย เพราะขวัญข้าวนั้นเดินทางไกลมาก เวลาก็เปลี่ยนคนละขั้วเลยระหว่างฝรั่งเศสและเมืองไทย

“นิดหน่อย แต่คิดถึงคนแถวนี้มากกว่า” ขวัญข้าวเอ่ยพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้างาม

“โถ่ขวัญ...ดูแลตัวเองก่อนเถอะ” พัทธนันท์บีบมือขวัญข้าวเบาๆ ความรักและห่วงใยของเธอที่มีต่อขวัญข้าวนั้นยังมีให้เสมอและตลอดไปด้วย

“แต่ตอนนี้ภูผากับธาราหลับปุ๋ยนะซิ จะเข้าไปดูภูผากับธาราไหมเดี๋ยวเราพาไป”

“ไม่เป็นไร ให้หลานหลับไปก่อนก็ได้ ถ้าเราเข้าไปกวนเดี๋ยวจะตื่นซะเปล่าๆ” ขวัญข้าวเอ่ยยิ้มๆ

“จ้า” พัทธนันท์ตอบเสียงเรียบพร้อมกับส่งยิ้มให้ขวัญข้าว แต่สายตาเธอก็เห็นตะวันกำลังก้าวเข้ามาภายในบ้านอีกคน พัทธนันท์จูงมือขวัญข้าวให้มานั่งยังโซฟาในห้องรับแขก ก่อนที่ตะวันจะก้าวเข้ามานั่งข้างภรรยาคนสวยของเขาอีกคน หนำซ้ำยังก้มลงไปหอมแก้มนวลของพัทธนันท์ฟอดใหญ่ไม่อายขวัญข้าวซึ่งนั่งทำตาปริบๆ มองทั้งคู่แสดงความรักกันอย่างคนที่รู้สึกอิจฉานิดๆ

“รักกันจังนะคู่นี้” ขวัญข้าวเอ่ยแซวๆ ทำเอาพัทธนันท์เขินจนอายม้วน เพราะไม่ว่าจะผ่านไปกี่ปีตะวันมักจะทำแบบนี้กับเธอเสมอ ทั้งก่อนออกไปทำงานและกลับจากทำงานเขามักจะหอมแก้มหรือจูบเบาๆ หากวันไหนที่ตะวันลืม เธอก็จะออกอาการงอนเขาไปหลายวัน มีอยู่ครั้งหนึ่งที่ตะวันต้องขับรถกลับมาที่บ้านทั้งๆ ที่จะเขาถึงบริษัทอยู่แล้ว พอเธอถามว่าลืมอะไร เขากลับตอบหน้าตาเฉยว่า ‘ลืมคิสเมียก่อนไปทำงาน เดี๋ยวไม่มีกำลังใจ’

“พี่ขวัญ ไปอยู่ที่นู่นเป็นไงบ้างฮะ สบายดีหรือเปล่า” ตะวันเอ่ยถามขึ้น เขาวาดลำแขนแข็งแรงโอบบ่าพัทธนันท์อย่างรักใคร่

“ก็สบายดีจ้ะ แต่เหงาไปหน่อยแค่นั้นเอง” ขวัญข้าวหันมาตอบสามีรุ่นน้องของเพื่อนสาว มองแววตาของตะวันที่ส่งไปยังพัทธนันท์ด้วยความรักเปี่ยมล้นหัวใจ ทำให้ขวัญข้าวชื่นชมความรักของคู่นี้มาก เพราะไม่ว่าจะผ่านไปกี่ปีตะวันกับพัทธนันท์ก็ยังรักกันมากไม่มีจืดจางเลย

“คิดถึงขวัญจัง ดูซิสวยขึ้นเป็นกองเลย ไม่เหมือนเราที่โทรมลงไปทุกวัน” พูดจบพัทธนันท์ก็ก้มมองตัวเองทันทีพร้อมทำหน้ายู่ใส่ขวัญข้าวไปด้วย

“ฟ้าโทรมที่ไหนกัน ยังสวยปิ๊งอยู่เลยนะคะคุณแม่มือใหม่ ใช่ไหมตะวัน”

“ใช่ครับ ฟ้าสวยมากอยู่แล้ว ไม่ว่าจะทำอะไรก็สวยที่สุด” พอได้ยินลูกยอจากผู้เป็นสามีกับขวัญข้าวพร้อมกัน พัทธนันท์ถึงกับออกอาการเขินอย่างเห็นได้ชัด เพราะตั้งแต่คลอดลูกเธอไม่มั่นใจในรูปร่างของตัวเองเลย

“เห็นไหมล่ะ ตะวันยังชมว่าฟ้าสวยอยู่เลย ฟ้าเพิ่งคลอดลูกมา ร่างกายยังสมส่วนขนาดนี้อิจฉาจัง”

“คงลดไปตอนเลี้ยงเจ้าตัวเล็กทั้งสองคนนี่แหละ เพราะเราเลี้ยงลูกเอง มีแม่ของตะวันมาช่วยด้วย แต่ท่านก็อายุมากแล้วเราไม่อยากกวน เดี๋ยวลุกมาชงนม เดี๋ยวอุ้มปลอบให้เจ้าตัวเล็กตอนร้องงอแง เราเห็นแล้วเหนื่อยแทน” พัทธนันท์เอ่ยอย่างเกรงใจแม่สามี

“ฟ้าเหนื่อยไหม แล้ววันนี้ลูกงอแงมากหรือเปล่าครับ” ความที่เป็นห่วงทำให้ตะวันเอ่ยถามพัทธนันท์ เพราะเขารู้ว่าเธอเหนื่อยกับการเลี้ยงลูกสองคนขนาดไหน

“ไม่เท่าไหร่หรอก วันนี้ภูผากับธาราน่ารัก ไม่กวนฟ้ากับแม่เท่าไหร่ พอดื่มนมเรียบร้อยก็หลับปุ๋ยทันทีเลย” พัทธนันท์เอ่ยยิ้มๆ เพราะไม่ว่าจะเหนื่อยแค่ไหน เธอก็เต็มใจและยินดีที่จะเลี้ยงลูกทั้งสองคนให้ดีที่สุด

“อิจฉาคนมีครอบครัวจัง เมื่อไหร่เนื้อคู่เราจะเกิดมั่งน๊า” พอเห็นความน่ารักของพัทธนันท์กับตะวันที่มีให้กันและกันมาตลอด ทำให้ขวัญข้าวเอ่ยแซวขึ้น ก่อนจะทำหน้าปลงๆ กับเรื่องความรักของตัวเอง เพราะเธอก็คงมีแต่การแอบรักชาวบ้านเขาไปวันๆ เท่านั้นเอง คู่แท้ป่านนี้จะเกิดมาหรือยังก็ไม่รู้