2

ปีนี้พวกเธอนัดลาพักร้อนให้ตรงกัน เพื่อเดินทางไปเที่ยวยกก๊วน แต่ก็ยังไม่ได้สรุปว่าจะไปที่ไหน

“ฉันอยากไปญี่ปุ่น” แวนเสนอก่อนเป็นคนแรก

“ฉันอยากไปธิเบตหรือเมืองจีนก็ได้” ปลาหมึกเสนอบ้าง เพราะสองประเทศนี้อยู่ใกล้กัน อารยธรรมก็ไม่ต่างกันเท่าไหร่

“แล้วแกล่ะปลา อยากไปไหน” พุทธิญาถามเพื่อนที่กำลังยกแก้วค็อกเทลขึ้นมาดื่ม

“ฉันอยากไปอเมริกา แต่ปีนี้พวกเราเที่ยวในเอเชียก่อนดีกว่า เมืองจีนก็ดีนะ มีอะไรน่าเที่ยวเยอะดี แล้วแกล่ะยิปซี อยากไปที่ไหน”

“ฉันอยากไปเกาหลี เพราะฉันรักเขา โบกอม อึนอู ซงคัง โรอุน อินฮยอบ” เธอยกมือแตะที่หน้าอก พร่ำรำพรรณถึงพระเอกละครที่ตัวเองชอบ

“อาการหนักนะ” ปลาแซวเพื่อนแล้วหัวเราะ

“พอก่อนเถอะแม่คุณ มาสรุปก่อนเถอะว่าจะไปเที่ยวที่ไหน” แวนเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่าทุกคนเริ่มออกนอกเรื่อง

“ถ้าตัดสินใจไม่ได้ก็จับฉลาก จบมั้ย”

“ไปจีนมีตั้งสองเสียงนะนังยิป ทำไมต้องจับฉลากด้วย” ปลาหมึกขัดขึ้น

“ก็แกบอกว่าแกอยากไปธิเบตเป็นอันดับแรกนี่นา” พุทธิญาแถไป เพราะยังหวังว่าถ้าจับฉลากเธออาจจะมีสิทธิ์ได้ไปเกาหลี “ไม่ต้องพูดมาก นี่นะแผ่นที่หนึ่งจีน” แล้วพับกระดาษจนเหลือเป็นอันเล็ก แล้วเขียนจนครบทั้งสี่ประเทศแล้วเขย่าคละเคล้า

ปลาหมึกยกมือขึ้น “ฉันเป็นสาวสวยเพียงหนึ่งเดียวในปฐพีนี้ ดังนั้นพวกแกต้องให้ฉันเป็นคนจับ” เมื่อเห็นทุกคนยินยอม จึงเลือกหยิบกระดาษที่พับไว้ขึ้นมาหนึ่งชิ้น..กำลังจะคลี่ออก

“อย่าเพิ่ง ๆ อันนั้นไม่เอา ให้แกจับใหม่อีกครั้งหนึ่ง ขอร้องนะเพื่อน ๆ ที่รักทุกคน” พุทธิญาขอร้องตาละห้อย

เพื่อนอย่างปลาหมึกจึงสนอง หล่อนส่งกระดาษแผ่นแรกที่จับขึ้นมาให้กับแวน แล้วจับอันใหม่ขึ้นมาคลี่อ่านทันที

“กรี๊ด! จีนจ้าเพื่อน ๆ จีนจ้า” ปลาหมึกดีใจ “แล้วที่มือแกเป็นอะไรนังแวน”

แวนแกะกระดาษแผ่นเล็กในมือ “เกาหลีว่ะ” แวนหัวเราะโดยมีเพื่อน ๆ ผสมโรงด้วย เพราะขำยิปซี ถ้าเธอไม่คัดค้านให้จับใหม่ ก็คงได้ไปเกาหลีสมใจอยากแล้ว

“ขำกันเข้าไป เออดวงฉันไม่ดีเองถึงไม่ได้ไปเที่ยวเกาหลี ฉันไปปีหน้าก็ได้วะ” ยิปซีแสร้งตีหน้างอ แต่ดวงตากลมโตกลับมีแต่ความสดใส เพราะถ้ามีเพื่อนไปด้วยที่ไหนก็สนุกทั้งนั้น

วันเดินทางมาถึงแล้ว ทุกคนเดินทางมาถึงสนามบินยกเว้นยิปซี

“ปลาเธอโทรหายิปซีมันอีกรอบซิ ป่านนี้แล้วทำไมยังมาไม่ถึงอีก” แวนพูดด้วยความร้อนใจ เพราะอีกไม่ถึงสองชั่วโมงก็จะถึงเวลาเดินทางแล้ว

“ไม่ต้องโทรหรอก โน่นเห็นยัง กระเป๋ามันอย่างกับใบเป็นเดือน” ปลาหมึกชี้ไปทางสาวสวยหุ่นดี ที่อยู่ในชุดกางเกงขาสั้นแค่คืบสีเขียวเข้มกับเสื้อคล้องคอผ้าพลิ้วสีขาวยาวกว่ากางเกงนิดหน่อย สวมรองเท้าส้นเตี้ยลวดลายน่ารักดูทะมัดทะแมง

ผมยาวสลวยสีน้ำตาลอมทองของเธอ ถูกเกล้าเป็นมวยปักไว้ด้วยปิ่นหยกสีเขียวเข้ากับกางเกง อวดเรียวหน้ารูปไข่ของเธอให้ดูเด่นยิ่งขึ้น

เพื่อนของเขาคนนี้ไม่ว่าจะมองมุมไหนก็มีแต่ความสวยสะดุดตา เพียงแค่เห็นด้วยหางตายังสวยเด่นจับใจ

“โทษที ๆ หลับเพลินไปหน่อย” ตลอดอาทิตย์นี้เธอมักจะฝันถึงประเทศจีนที่จะไปเที่ยว แล้วฝันเป็นเรื่องเป็นราวเหมือนเรื่องจริงมาก วันนี้ก็เหมือนกัน ตื่นเช้ามาไม่มีอะไรทำก็คิดว่าจะนอนเล่นฆ่าเวลา เพราะกว่าจะถึงเวลานัดก็เกือบเที่ยง แต่พอนอนแล้วเธอก็ฝันถึงเรื่องราวเดิม ๆ ถ้าเพื่อนไม่โทรหาเธอตกเครื่องแน่นอน เพราะเธอหลับฝันชนิดที่ไม่ได้ยินเสียงนาฬิกาปลุกจากโทรศัพท์เลยสักนิด

“ไม่เป็นไร รีบไปกันเถอะ” ปลาตอบแทนเพื่อนแล้วคว้าหูกระเป๋าลากนำออกไป

การไปเที่ยวครั้งนี้พวกเธอไม่ได้ไปกับกรุ๊ปทัวร์ แต่ไปกันเองแล้วไปหาไกด์ที่จีนเป็นคนนำเที่ยว เพราะอยากเที่ยวแบบชิล ๆ ไม่อยากรีบกินรีบเดิน

“ไหวมั้ยคะคุณยิป ดิฉันช่วยลากมั้ยคะ” แวนล้อเพราะกระเป๋าของเธอใบใหญ่กว่าใครเพื่อน

“ไหวจ้ะ” ถึงแม้จะรู้ว่าเพื่อนแอบจิกแต่ก็ทำเป็นแบ๊ว

“แกแบกอะไรมาบ้างเนี่ยยิป”

“เสื้อผ้า ชุดชั้นใน เครื่องประดับ เครื่องสำอาง น้ำหอมแปรงสีฟัน ยาสีฟัน รองเท้า ยา แว่นตา กล้องถ่ายรูป ผ้าพันคอกับเสื้อกันหนาวเอาไปเผื่อไว้น่ะ เธอบอกว่าอากาศที่โน่นเท่ากับบ้านเราเปิดแอร์ แต่ฉันกลัวว่ามันจะหนาวกว่า แล้วก็มี..”

“พอเถอะคุณนาย ฉันว่ากระเป๋าเธอน้ำหนักเกินแน่ เตรียมจ่ายเงินได้เลย” ปลาเตือนขำ ๆ เพื่อนของเธอคนนี้ก็เป็นแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไรแล้ว เพราะเธอเป็นคนเป๊ะและไม่ชอบใช้ของในโรงแรม เวลาไปเที่ยวจึงมักจะเตรียมของใช้ส่วนตัวไปเองเสมอ

“จ้ะ” ยิปซีหัวเราะ

“เอ้อ เกือบลืมแล้วมั้ยล่ะ” ปลาหมึกเปิดกระเป๋าสะพายของตัวเองแล้วหยิบซองสีน้ำตาลส่งให้เพื่อน “เงินที่เธอฝากแลก เตือนไว้ก่อนนะพวกชะนีทั้งหลาย ถ้าเงินไม่พอให้หยิบยืมกันก่อนแลกเพิ่ม เพราะถ้าแลกมาแล้วใช้ไม่หมด เวลาไปแลกคืนขาดทุนนะจ๊ะ ถ้าไม่พอจริง ๆ ก็รูดบัตรเอาโลดสู”

“เงินแยก ๆ เก็บหน่อยก็ดีนะ เผื่อหายเผื่อโดนล้วง” ยิปซีบอกกับเพื่อน แล้วหยิบเงินออกมาจากซองกระดาษ นับเสร็จก็ใส่กระเป๋าเงินส่วนหนึ่ง กระเป๋าสะพายส่วนหนึ่ง แล้วนำบางส่วนใส่ไว้ในกระเป๋ากางเกงของเธอด้วย

“ยิปซี แกนี่รอบคอบสุด ๆ เลยว่ะ” แวนชมจากใจ

“กันเหนียวน่ะแก แยก ๆ กันไว้เวลาหายจะได้เหลือติดตัวบ้าง ไปต่างถิ่นแบบนี้ ถนนหนทางก็ไม่รู้ ขืนเก็บเงินไว้รวมกัน พอถึงเวลาจะใช้ กำลังควักเงินอยู่ดี ๆ ขโมยวิ่งมาฉกไปต่อหน้าต่อตาแกจะทำยังไง ตามถูกมั้ยล่ะ”

“ไม่เสียแรงที่ชาตินี้ได้เกิดเป็นเพื่อนแกเลยว่ะยิปซี ทั้งสวย เก่ง ฉลาด ละเอียดรอบคอบไม่มีที่ติจริง ๆ” ปลายกนิ้วโป้งให้เพื่อน

“เฮ้ยแก เขาประกาศเรียกแล้ว” ปลาหมึกกระวีกระวาดเดินนำเพื่อน ๆ ด้วยความตื่นเต้น