ลิขิตฟ้าฤาจะฝืนพันธนาการรัก

เกริ่น

รัชศกเหอผิงฉีปิงที่24

มีเรื่องเล่าขานถึง พลังเวทที่สืบทอดจากรุ่นสู่รุ่น ของตระกูลหนึ่งที่สามารถตัดต่อความสัมพันธ์ของมนุษย์ให้เกลียดชังรักใคร่ แบ่งเบาภาระสวรรค์ รักเกลียดง่ายดายเพราะผู้สืบทอดมีพลังที่สวรรค์ประทานมา สามารถมองเห็นด้ายผูกโยงใยสัมพันธ์ คู่รัก พี่น้อง เพื่อนฝูง ญาติสนิท สีของด้ายแห่งชะตาผูกเกี่ยวแตกต่างสีสัน เพียงแค่กะพริบตาสามารถรู้ได้ว่าใครผูกสัมพันธ์กันไว้ หน้าที่ของผู้สืบทอดจึง แบ่งเบาภาระสวรรค์เมื่อคำวอนไหว้ของเหล่ามนุษย์มีมากมายจน ไม่อาจรับมือ

"พี่ใหญ่ทำคะแนนตีตื้น หลงถานไป๋อี้ชิงนางมีใจให้พี่ใหญ่ เสด็จพ่อทรง กริ้วเรื่องที่ข้าไม่เอาไหน"

"องค์ชายท่านหมายมั่นสิ่งใดบอกกับข้าน้อยให้หายข้องใจ"องครักษ์ข้างกายนามกงฉานที่ อ่อนแก่กว่าไม่มากนักเอ่ยปากถาม

"หากใครได้หลงถานไปอี้ชิงได้เคียงข้างใครคนผู้นั้นจึงนับว่ามีโอกาสได้นั่งบัลลังก์ตำหนักบูรพา เห็นหรือไม่บิดานางรักใครjดูแลเหมือนหยกล้ำค่าอีกทั้งใต้เท้าไป๋ถานล้วนมีแต่ผู้ที่ ยกย่องเชิดชูไม่ว่าจะทำการใดล้วนสำเร็จลุล่วงด้วยเป็นที่วางใจแม้แต่เสด็จพ่อยังต้องเกรงใจเขา"

"องค์ชาย เรื่องตำแหน่งองค์รัชทายาท นับวันยิ่งช่วงชิงเข้มข้นหากเป็นเช่นนี้เกรงว่าองค์ชายจะพ่ายแพ้เป็นแน่แท้"ไม่ได้เย้ยหยันทว่าพูดถึงเรื่องจริงที่กำลังเป็นไป

"ข้าควรทำเช่นไร ในเมื่อเสด็จพ่อจนป่านนี้ยังไม่พูดถึงเรื่องแต่งตั้งรัชทายาทอีกทั้งพี่ใหญ่ได้ใจของหลงถานไป๋อี้ชิงไปครอง"

“ที่ฝ่าบาทยังไม่ทรงตัดสินใจเพราะต้องการให้องค์ชายมีโอกาส ในพระทัยฝ่าบาทนั้น มีองค์ชายอยู่สามในห้าส่วน แต่เพราะองค์ชายไม่ยอมแสดงความสามารถหรือไม่ยอมตัดสินใจเรื่องใดลงไปให้เด็ดขาดฝ่าบาทจึงชะลอเรื่องการแต่งตั้งองค์รัชทายาทไว้”

“เจ้าคิดว่าข้าควรทำเช่นไรดี”

" มีเรื่องเล่าขานหนึ่ง เรื่องผู้ทรงพลังเวทสามารถเปลี่ยนชะตารักเกลียด ด้วยการตัดด้ายวาสนา หากนางตัดด้ายผู้คนที่เคยรักใคร่จะต้องพลัดพรากจากลา แต่หากนางผูกมันเข้าด้วยกันแล้วไซร้ แม้ว่าจะเกลียดชังปานใดก็ต้อง ประสบพบเจอร่ำไป"เลิกคิ้วสูงยิ้มยียวน

"เรื่องเช่นนี้ด้วยหรือ แล้วทำไมจึงไม่ผูกด้ายของตนกับฮ่องเต้ผู้ยิ่งใหญ่ เผื่อว่าจะได้เป็นใหญ่เหนือหญิงใดได้นั่งตำแหน่งฮองเฮาเสีย"

"แม้นางจะทำการผูกตัดด้ายวาสนารัก เกลียด ก็ต้องได้รับความยินยอมจากสวรรค์ เล่ากันว่านางจะไม่ช่วยผู้ที่สวรรค์บัญชาว่าไม่อาจคู่ควร"

ยิ้มหยันไม่ได้รู้สึกเชื่อถือในสิ่งที่องครักษ์ข้างกายพูดคิดเพียงแค่ว่านี่คือความงมงายเมื่อผู้คนไร้ซึ่งความหวัง

"แล้ว หากข้ากับหลงถานไป๋อี้ชิงไม่ได้รับความยินยอมจากสวรรค์เล่า นางทำไม่สำเร็จนางก็อ้างบัญชาสวรรค์"

"องค์ชายควรจะลองดู หากว่าองค์ชายกับบุตรีใต้เท้าหลงถานมีวาสนาต่อกันนั้นเท่ากับเป็นกำไร แค่ลองไม่ได้เสียหายอะไร หรือบางทีอาจเปลี่ยนความคิดองค์ชายได้"

"กงฉาน เจ้าเอาสิ่งใดมาการันตีเช่นนั้นไม่สู้รอให้สวรรค์บงการไม่ดีกว่าหรือ"

" รอสวรรค์กว่าคำวอนขอจะส่งถึงสวรรค์ตำแหน่งองค์รัชทายาทคงเป็นขององค์ชายใหญ่ไปเสียแล้ว ใต้เท้าหลงถานเองก็ได้เชื่อมั่นในเรื่องนี้ไม่น้อย ได้ยินยอมให้นางผูกตัดความสัมพันธ์จนสามารถเป็นที่รักใคร่ และควบรวมอำนาจไว้ในมืออีกทั้งยังมีผู้คนรักใคร่"เหอผิงฟาหยางพยักหน้าขึ้นลงช้าๆ

หวงหลานหลับตาลงช้าๆ เมื่อหมิงยู่จ้องมองมาไม่วางตา

“เทพธิดาน้อย เหม่ยเมย (น้องสาว) ได้ความว่าอย่างไร ท่านช่วยข้าได้หรือไม่”หวงหลานลืมตาขึ้นช้าๆ

“ตกลง ท่านกลับไปเสียก่อน เรื่องที่ไหว้วานไม่ยากเกินความสามารถข้า แล้วอย่าได้เรียกข้าว่าเทพธิดาเลยข้าแค่คนธรรมดาคนหนึ่งเท่านั้น”หมิงยู่ ยิ้มกว้าง

“ขอบคุณแม่หมอยิ่งนัก นี่เป็นสินน้ำใจเล็กน้อย หยิบถุงเงินออกมาจากอกเสื้อส่งให้หวงหลาน

“ข้ารับไว้แค่เพียงครึ่งของที่ท่านเตรียมมา ครั้งนี้สวรรค์กำหนดไว้แล้วเพียงแค่ข้าทำตามบัญชาสวรรค์ก็เท่านั้น”

“ขอบคุณเหม่ยเมยอีกครั้ง”