ตอนที่หนึ่ง ภารกิจใหม่2 (กรุบกริบ)

ตอนที่หนึ่ง ภารกิจใหม่

เมื่อเห็นหญิงสาวเอาแต่นิ่งเงียบ ชายหนุ่มจึงเอ่ยขึ้นมาอีก

“อืม...ไม่เป็นไร ดูจากประวัติ คุณเพิ่งผ่านงานใหญ่มาแค่งานเดียว ที่เหลือเป็นงานเล็กๆน้อยๆ เอาเป็นว่าผมจะเป็นพี่เลี้ยงสอนงานให้คุณเองก็แล้วกัน”

“เริ่มจาก เรียกผมว่า’พี่ป๋อ’หวานๆ ลองดูสิ”

สายตาคาดหวังมองมาอย่างกดดันทำให้ฟาซอลซึ่งพยายามหาทางเลี่ยงงานนี้ต้องมองตอบอย่างลังเลใจ

“ถ้าคิดจะไม่รับงานนี้ก็คงไม่ทันแล้วล่ะ หัวหน้าคงตัดสินใจมาดีแล้วว่าคุณเหมาะสมที่สุด เท่าที่มองผมก็เห็นด้วย คุณยังผ่านงานมาไม่มาก เหมาะกับบทบาทนี้ที่สุด ถ้าลำบากใจผมจะคอยช่วยอยู่ข้างๆก็แล้วกัน แต่พวกเราคงต้องทำความรู้จักกันให้เร็วหน่อย อีกแค่สิบนาทีรถจะมาถึงแล้ว”

ชายร่างสูงก้าวเข้ามานั่งข้างๆบนโซฟาเดียวกัน

“เอาล่ะ น้องฟางฟาง พี่คิดว่าพวกเราทำความสนิทสนมด้วยวิธีนี้น่าจะเร็วที่สุด”

มือหนาจับร่างบางของหญิงสาวซึ่งมีใบหน้าอ่อนหวานน่ารัก เรือนร่างเล็กบางดูน่าทะนุถนอม เขาหันใบหน้าเข้าหากันก่อนใบหน้าหล่อสะอาดตาจะก้มลงส่งริมฝีปากประกบลงบนริมฝีปากบางนุ่มอย่างรวดเร็ว

ปากหนาบดคลึงไม่นานก็ส่งลิ้นสอดแกว่งกวักเรียกเชิญชวนให้ลิ้นเล็กเข้ามาพัวพันกัน

ชายหนุ่มจับร่างเล็กเอนนอนลงบนโซฟาอย่างเชี่ยวชาญ ขณะมือปลดกระดุมเสื้อเพื่อล้วงควานหาความอวบหยุ่น เสื้อชั้นในลูกไม้หรูถูกดึงขึ้นไปกองที่คอเพื่อให้มือและปากเข้าครอบครองเลียรสความหอมหวานของสองเต้าเต่ง

ฟาซอลหรือเหม่ยเยี่ยนฟางโดนเล้าโลมอย่างไม่ทันตั้งตัว จึงเคลิบเคลิ้มคล้อยตามลอยล่องไปกับชั้นเชิงอันช่ำชองของชายหนุ่ม

“เรียก พี่ป๋อ หวานๆแล้วพี่จะหยุดให้”

เสียงกระเส่าบอกเงื่อนไขขณะก้มลงไปละเลงลิ้นจนหญิงสาวเผลอแอ่นอกส่งให้ด้วยความวาบหวาม

มือใหญ่ลูบไล้วนไปมา เมื่อยังไม่ได้ยินเสียงของหญิงสาวจึงไล่มือผ่านหน้าท้องแบนลงไปคลึงเนินสามเหลี่ยมทำท่าจะล้วงเข้าไปในกางเกงลูกไม้สีหวาน

“พี่ป๋อ” ฟาซอลรีบตั้งสติเอ่ยเรียกเสียงแผ่วด้วยเกรงว่าเขาจะรุกล้ำมากไปกว่านี้

“ดังอีกหน่อย”

“พี่ป๋อขา”

“อืม...ดี พวกเราเป็นสามีภรรยาที่รักกันมาก ต้องแสดงความหวานกันตลอดเวลา อย่าลืมเสียล่ะ”

อเล็กซ์หรือตอนนี้ต้องเรียกว่าเฉินป๋อเหวินหยุดการเลียลิ้นและไล้มือ กว่าเขาจะลุกขึ้นจากร่างบางทรวงอกของหญิงสาวก็เปียกด้วยน้ำลายจนชุ่มแล้ว

“ครั้งนี้พี่คงต้องส่งข้อความไปขอบคุณหัวหน้าที่ส่งคู่หูทั้งสวยทั้งน่ารัก แล้วยังน่ากินไปทั้งตัวขนาดนี้มาให้ มองข้างนอกไม่อยากเชื่อเลยว่า หน้าอกของน้องฟางฟางจะใหญ่เต็มไม้เต็มมือขนาดนี้ พี่แทบรอเวลาสำรวจร่องน้ำและแสดงบทบาทสามีอย่างเต็มที่ไม่ไหวแล้ว”

เสียงชื่นชมแกมกระเซ้าดังออกมาจนฟาซอลซึ่งคงต้องรีบจำชื่อใหม่ของเธอว่าเหม่ยเยี่ยนฟางมีสีหน้าแดงก่ำด้วยความเขินอาย

“พวกเราเพิ่งแต่งงานกัน น้องฟางฟางเขินอายได้ทุกครั้ง แต่ห้ามปฏิเสธเข้าใจไหม” เฉินป๋อเหวินกำชับด้วยแววตาระยิบระยับ

หญิงสาวซึ่งไม่เคยเป็นสายลับมาก่อนได้แต่เงยหน้ามองอย่างยังไม่ค่อยเข้าใจในสิ่งที่สื่อออกมา

ฟาซอลหรือเหม่ยเยี่ยนฟางรีบลุกขึ้นแต่งตัวให้เรียบร้อยเมื่อได้ยินเสียงรถแล่นมาจอด ชายหนุ่มหยิบของทุกอย่างที่ต้องใช้ใส่กระเป๋าขณะที่หญิงสาวรีบทำตาม สองหนุ่มสาวเดินจับจูงมือกันออกจากตึกเพื่อขึ้นรถแล้วขับออกไปตามแผนที่อย่างร่าเริง

“น้องฟางฟาง บทบาทของเธอเพียงเป็นแม่บ้าน ไม่ต้องทำตัวให้เก่งกาจจนผิดสังเกต ดังนั้นคงไม่ยากมาก ส่วนพี่จะต้องเข้าไปสืบที่ตึกของเป้าหมาย ซึ่งพวกเขาคงเฝ้าระวังอย่างแน่นหนา”

“พี่คิดว่า ความท้าทายน่าจะอยู่ที่ต้องทำให้พวกเขาเชื่อว่าพวกเราเป็นคู่รักธรรมดาซึ่งเพิ่งย้ายบ้านมาอยู่ข้างๆพวกเขาจริงๆ ดังนั้นคงต้องใช้เวลาสร้างความเชื่อใจให้นานหน่อย จนพวกเขาเริ่มคลายความระแวงและชะล่าใจ แผนของพวกเราจึงจะเริ่มต้น”

เหม่ยเยี่ยนฟางนั่งฟังนิ่งจนเฉินป๋อเหวินต้องกระตุ้นให้แสดงบทบาทอย่างมืออาชีพ

“พวกเราเป็นคู่รักกัน นั่งเกร็งห่างเสียขนาดนั้นจะมีใครเชื่อ”