ตอนที่สอง สวมบทบาท (กรุบกริบ)

ตอนที่สอง สวมบทบาท

เหม่ยเยี่ยนฟางนั่งฟังนิ่งจนเฉินป๋อเหวินต้องกระตุ้นให้แสดงบทบาทอย่างมืออาชีพ

“พวกเราเป็นคู่รักกัน นั่งเกร็งห่างเสียขนาดนั้นจะมีใครเชื่อ”

หญิงสาวมองระยะห่างก่อนจะขยับเข้าใกล้แล้วซบหัวลงบนไหล่หนา

“แบบนี้พอได้ไหมคะ”

“อืม...ดี”

แม้จะไม่อยากแสดงตามบทบาท แต่ตอนนี้ฟาซอลไม่เห็นทางหนีเพราะตั้งแต่เข้ามาในร่างนี้ เธอยังไม่รู้ว่าองค์กรสายลับนี้จะตามล่าหรือทำร้ายคนที่หนีแบบไหน อีกอย่างบทบาทนี้ดูไม่ยาก หลังจากชั่งใจคิดแล้วหญิงสาวจึงตัดสินใจเล่นตามไปก่อนเพื่อดึงเวลาออกให้นานที่สุด

“ช่วงที่ถึงบ้านคงมีคนคอยเฝ้ามองดูอยู่แล้ว น้องฟางฟางต้องสวมบทบาททันทีที่ลงจากรถ อย่าได้เผลอทำหน้านิ่งหรือห่างเหินเด็ดขาด จำไว้ว่าพวกเรารักกันมาก” เสียงเตือนดังขึ้นอีกครั้ง

เพียงยี่สิบนาทีรถก็แล่นเข้ามาในหมู่บ้านขนาดกลางซึ่งมีบ้านเรือนตั้งเรียงกันเว้นระยะไม่ห่าง รถขนของยังจอดอยู่ที่หน้าบ้านซึ่งพวกเราต้องอาศัยอยู่ จนแทบไม่ต้องมองหา

เฉินป๋อเหวินสวมบทบาทชายคลั่งรักทันทีที่เปิดประตูลงจากรถ

“น้องฟางฟางถึงบ้านของเราแล้ว”

ประตูฝั่งของหญิงสาวถูกเปิดออกพร้อมการจับจูงกึ่งประคองอย่างทะนุถนอมเพื่อให้เดินไปยังหน้าบ้านด้วยกัน

“บ้านของพวกเราน่ารักมาก พี่ป๋อขา หนูชอบมากเลยค่ะ” เหม่ยเยี่ยนฟางสวมบทบาททันทีด้วยการยื่นหน้าไปจุมพิตแก้มนุ่มของสามีเพื่อเป็นรางวัล

“ข้างในยังมีของน่ารักอีกเยอะ น้องฟางฟางต้องชอบมากแน่ๆ” เสียงโอ้อวดบอกออกมาก่อนสองหนุ่มสาวจะเดินแบบแทบอุ้มกันเข้าไปในตัวบ้านหลังกะทัดรัด

ข้าวของถูกยกย้ายเสร็จแล้ว คนขนของจึงยื่นเอกสารมาให้เซ็นตามหน้าที่แล้วขอตัวลากลับไปขณะเหม่ยเยี่ยนฟางยืนมองโดยรอบด้วยความชอบใจ

บ้านหลังนี้ไม่เลวเลย หลังไม่ใหญ่จนเกินไป ของตกแต่งก็ดูมินิมอลทำความสะอาดง่าย ส่วนครัวก็...

ทันทีที่หญิงสาวเห็นครัว เธอถึงกับเดินลอยเข้าไปอย่างตื่นเต้น

โอ้ว...ว้าว...ครัวน่ารักมาก มีของใช้เครื่องครัวครบเชียว

วันเวลาหลังจากนี้น่าจะพอมีความสุขได้บ้าง

“เป็นยังไง น่ารักมากใช่ไหม” ชายหนุ่มเดินมาโอบเอวคอดแล้วยื่นหน้ามาถามด้วยสีหน้าภูมิใจ

“น่ารักมากค่ะ หนูจะทำกับข้าวอร่อยๆให้พี่ป๋อกินจนต้องกลิ้งแทนเดินเลยล่ะค่ะ” เสียงดีใจออกมาจากข้างในจริงๆของฟาซอลเพราะเธอชอบทำอาหารมาก

“ถ้าพี่ต้องกลิ้ง น้องฟางฟางต้องกลิ้งไปกับพี่ด้วยนะ” ชายหนุ่มตอบกลั้วหัวเราะ ก่อนจะเข้ามาซุกไซ้สูดดมแก้มนวล

“แต่ตอนนี้พี่ขอกินน้องฟางฟางก่อน เผื่อทดลองความแข็งแรงของครัวใหม่ด้วย ดีไหม”

“พี่ป๋ออออออ” เสียงเรียกชื่ออย่างเขินอายถูกกลบด้วยเสียงหอบหายใจและเสียงครางอืออาจากปากของหญิงสาวซึ่งถูกยกร่างขึ้นไปนั่งบนเคานเตอร์ครัวแล้ว

สองหนุ่มสาวนัวเนียพัวพันแลกลิ้นคลึงเคล้นร่างกายตรงครัวด้านหลังซึ่งเปิดหน้าต่างกว้างคล้ายกำลังแสดงความหวานชื่นให้คนที่สอดส่องได้เห็นอย่างชัดเจน

“มีคนแอบมองอยู่” เฉินป๋อเหวินกระซิบที่ข้างหูขณะขบเม้มติ่งหูเล็กเพื่อสร้างความสยิว

เหม่ยเยี่ยนฟางจำต้องโอบกอดลูบไล้ชายซึ่งกำลังแสดงเป็นสามีพลางเงยหน้าขึ้นตอบรับจูบอันเร่าร้อน แต่เมื่อมือใหญ่ปลดกระดุมเสื้อออกจนหมดแล้วเอื้อมไปปลดตะขอเสื้อชั้นในจนหน้าอกใหญ่ถูกปล่อยออกมาเป็นครั้งที่สองในชั่วเวลาไม่ถึงชั่วโมง หญิงสาวจึงขยับปากออกเพื่อกระซิบหยุดยั้งด้วยความอับอาย

“พี่ป๋อ พวกเขาจะเห็น” เสียงห้ามเบาขณะร่างบางพยายามเบี่ยงหลบให้ห่างจากหน้าต่างที่เปิดกว้าง

“อย่าทำอย่างนั้น แกล้งเขินได้ แต่ต้องให้พวกเขาเห็นว่าพวกเราแสดงความหวานได้ทุกที่ทุกเวลา ทำบ่อยๆเดี๋ยวก็ไม่อายแล้ว” เสียงดุดังออกมาเบาๆก่อนปากหนาจะก้มลงครอบเลียดูดจุกชมพูซึ่งแข็งชูชันสู้ลิ้น

เหม่ยเยี่ยนฟางแอ่นอกให้ทั้งมือและลิ้นได้คลึงเคล้นฟอนเฟ้นกลืนกินอย่างถนัด อีกทางก็เพื่อไม่ให้คนที่แอบดูเห็นทรวงอกของเธอชัดเจนจนเกินไป

“อย่ามองไปมองมา เดี๋ยวพวกเขาจะสงสัยว่าพวกเรารู้ตัวแล้ว”เสียงดุเตือนขึ้นมาอีก