ตอนที่ 6 การทำงานวันแรก

การทำงานวันแรก

รุ่งเช้า!

"ยัยข้าวเน่า เร็วๆหน่อยสิ ฉันจะสายแล้ว" เสียงเข้มตะโกนบอก พร้อมกับก้มมองดูนาฬิกาที่ข้อมือเป็นระยะ

"ก็ใครใช้ให้คุณใช้งานฉันถึงดึกดื่นขนาดนั้นล่ะ ฉันได้นอนไปไม่กี่ชั่วโมงเองน่ะ"

"ไม่น่าล่ะ ถึงอ้วน นอนมากขนาดนี้ ทำงานกับวงการนี้ เขาไม่นอนเยอะกันหรอก ไปได้แล้ว" เสียงเข้มเอ่ยบอก ก่อนจะคว้ากระเป๋าสะพาย เดินออกจากห้องไปก่อน

"คุณเดี๋ยว รอฉันด้วย" ต้นข้าวรีบคว้ากระเป๋าวิ่งตามหลังออกไป

"เธอขับ!" เมื่อลงมาถึงชั้นจอดรถ ปุยเมฆกดรีโมทเปิดประตูรถ พร้อมกับยื่นกุญแจรถให้เธอทันที

ปกติรถส่วนตัวของเขาจะไม่ยอมให้ใครนั่ง หรือขับเด็ดขาด แต่ไม่รู้ทำไม เมื่อกับต้นข้าวกลับยื่นกุญแจโดยไม่ลังเลเลย อาจเปผ้นเพราะเขาแค่อยากจะแกล้งเธอก็เท่านั้น

"..." ต้นข้าวยืนนิ่งทันที และหันไปจ้องหน้ากับปุยเมฆ

"ทำไม! หรือว่าขับไม่เป็น" ปุยเมฆหันไปถามต้นข้าวอย่างท้าทาย

"ปะ เป็นค่ะ แต่ฉันขับเป็นแต่เกียร์กระปุก"

"รถฉันมันขับง่ายกว่ารถกะบะเกียร์กระปุกอีก ไปขึ้นรถ" เอ่ยบอกเสร็จดันตัวหญิงสาวขึ้นไปฝั่งคนขับทันที

"คุณมั่นใจแล้วใช่ไหม ว่าจะให้ฉันขับ" ต้นข้าวเอ่ยถามอีกครั้งเมื่อเจ้ามานั่งประจำที่คนขับ

"เธอไม่มีสิทธิ์เลือก ขับๆไปเถอะน่า" เสียงเข้มเอ่ยบอกออกไป

"แล้วถ้าฉับขับชน รถคุณแพงขนาดนี้ ฉันทำงานกี่ชาติล่ะถึงจะใช้หนี้คุณหมด" ต้นข้าวเอ่ยถามขึ้นอีกเพื่อความแน่ใจ ไม่ใช่ว่าเธอขับไม่เป็น แต่ด้วยราคารถหรู หากเกิดอะไรขึ้นมา เธอไม่มีปัญญาจะชดใช้แน่

"เห้ย!...ลืมไปได้ไงว่ะ" ปุยเมฆสบทออกมา แล้วคว้าเอวต้นข้าวดึงเข้ามานั่งบนตักเขาทันที โดยที่หญิงสาวไม่ทันได้ปฏิเสธอะไร

"นี่...คะ คุณตะทำอะไร" ต้นข้าวเอ่ยถามเสียงตะกุกตะกักทันที เมื่อนั่งอยู่บนตักแกร่งของซุปตาร์หนุ่ม

"นั่งนิ่งๆ...อย่าขยับ ฉันไม่พิศวาสทำอะไรเธอในรถหรอกน่า" ปุยเมฆเอ่ยสั่ง พร้อมกับจับสะโพกของต้นข้าวไว้ไม่ให้เธอดิ้น

"แล้วคุณ..." ต้นข้าวกำลังจะเอ่ยถาม

"ก็ให้เธอมานั่ง...ฉันจะไปขับเอง" แต่เป็นซุปตาร์หนุ่มที่สวนพูดขึ้นมาเสียก่อน

"แล้วทำไม คุณไม่บอกกันดีๆ ล่ะ ฉันจะได้เปิดประตูลงไป"

"เสียเวลา" เอ่ยเสร็จก็เบี่ยงตัวไปประจำตำแหน่งคนขับทันที

"คาดเข็มขัดด้วย...ต้องให้บอกทุกอย่างเลยหรือไง" เสียงเข้มบอกขึ้นมา แล้วขับรถออกไปทันที

@กองถ่าย

วันนี้เป็นวันที่ทางทีมงานออกกองนอกสถานที่ เพราะทำการถ่ายทำฉากบู้ในป่า จึงต้องใช้สถานที่นอกเมือง และเป็นรีสอร์ทบนเขาแห่งหนึ่ง ซึ่งไม่ไกลมาก และใช้เวลาเพียงไม่นาน ทั้งคู่ก็มาถึงยังกองถ่าย ที่นัดกันเอาไว้ เพราะซุปตาร์หนุ่มขับด้วยความเร็วสูง เหยียบมิดไมล์กันเลยทีเดียว ทำให้คนที่นั่งมาด้วยตอนนี้มีสีหน้าซีดเผือกเชียว

"ลงจากรถได้แล้วยัยข้าวเน่า...เป็นอะไรหน้าซีดยังกับศพ" เสียงเข้มแซวขึ้นมา เมื่อเห็นใบหน้าของหญิงสาวซีดเผือก

"คุณ!...นี้กะจะฆ่ากันเลยใช่ไหม เหยียบสะขนาดนั้น ฉันยังไม่ตายน่ะ ฉันยังมีครอบครัวที่ต้องรับผิดอยู่น่ะ" หญิงสาวหันมากรอกตาเขียวใส่ทันที

"โทษที...มันเคยชินนะ" ท้าวยาวก้าวลงจากรถ แล้วเดินไปอีกฝั่งที่หญิงสาวนั่งนิ่งอยู่ไม่ยอมลงมาจากรถ

"ลงมาได้แล้ว ฉันรีบนะ ไม่ดูตารางงานหรือยังไง" เสียงเข้มเอ่ยบอกอีกครั้ง

"คุณไปก่อนเลย...ฉันขอนั่งพักแปปหนึ่งน่ะ" ต้นข้าวเอ่ยบอกพร้อมกับนั่งนิ่ง เพราะรู้สึกว่าร่างกายยังไม่ค่อยโอเค

"ชักช้า...ไม่น่าล่ะถึงได้อ้วนเป็นหมู ลุกขึ้นมา" ซุปตาร์หนุ่มดึงแขนเธอให้ลงมาจากรถทันที

"คุณ!...โอ้ยยยฉันเจ็บน่ะ" ต้นข้าวเอ่ยร้อง เมื่อโดนคนร่างสูงดึงออกมาจากรถ และเซไปชบเข้ทกับอกแกร่ง

"ไปได้เเล้ว!...ยัย...เห้ย!!!"เสียงเข้มเอ่ยบอก พร้อมกำลังจะเดินออกไป

"ต้นข้าว!" ร่างคนของตรงหน้าล้มคอพับมาเสียก่อน

ปุยเมฆรีบช้อนเธออุ้มขึ้นมาทันที อย่างทุลักทุเลเพราะของเต็มไม้เต็มมือไปหมด

"อ้าว...คุณเหนือเมฆ วันนี้มาแต่เช้าเลยน่ะครับ มีอะไรให้ผมช่วยไหมครับ" นำพล ชายรายหนึ่งซึ่งเป็นคนในทีมงานนี้เอ่ยถามเมื่อเดินผ่านมาเห็นเหตุการณ์ "เเล้วนี่ใครเหรอครับ"

"อ๋อ...เธอเป็นผู้ช่วยคนใหม่ของผมเองครับ พอดีเธอเป็นลมน่ะครับ อาจจะพักผ่อนน้อย" ปุยเมฆเอ่ยบอก

"ให้พี่ช่วยอุ้มเธอให้ไหมครับ...เดี๋ยวคุณเข้าฉากแล้วจะเหนื่อยเอาน่ะเสียเปล่านะ" นำพลเอ่ยถาม พร้อมกับยื่นแขนเข้าไปหา

"ไม่เป็นไรครับพี่ ผมไหว ถ้าอย่างนั้นพี่ช่วยถือกระเป๋าและของให้ผมหน่อยนะครับ"ปุยเมฆรีบปฏิเสธทันทีเมื่อ นำพลจะขออุ้มต้นข้าว แล้วบอกให้นำพลถือสัมภาระให้แทน

"ครับ...งั้นเชิญทางนี้เลยครับ" นำพลรับครับ และรีบเดินนำหน้าปุยเมฆไปเข้าที่พัก

"อ้าว...คุณเมฆ!" เหล่าบรรดาทีมงานที่มาถึงก่อนหน้านี้ ต่างตกใจที่เห็นซุปตาร์หนุ่มอุ้มหญิงสาวแปลกหน้ามา

"ผมขอทางหน่อยน่ะครับ" ปุยเมฆเอ่ยขึ้นโดยไม่ได้สนใจสายตานับสิบที่มองมาทางตน

นำพลพาซุปตาร์หนุ่มเดินไปยังที่พักของกองถ่าย เมื่อมาถึงปุยเมฆวางต้นข้าวลงบนเบาะนุ่มอย่างช้าๆ และเอ่ยขึ้นถาม

"พอดีเธอเป็นลมน่ะครับ...แล้วผมต้องทำยังไงต่อครับ"

"เดี๋ยวพี่ดูให้เองน่ะค่ะ คุณเมฆเข้าไปเปลี่ยนชุดแต่งหน้ารอเข้าฉากเถอะน่ะค่ะ" แม่บ้านประจำกองถ่ายขั้นอาสาเอ่ยขึ้นมาบอกซุปตาร์หนุ่มทันที

"ครับ...ถ้าเธอตื่นขึ้นมาแล้ว ให้เธอไปหาผมที่ห้องแต่งตัวได้เลยน่ะครับ" เสียงเรียบเอ่ยบอกแม่บ้านทันที

"ค่ะคุณเมฆ"

เมื่อปุยเมฆเดินละจากไปแล้ว ทุกคนจึงหันมาถามนำพลทันที

"พี่พล!...ผู้หญิงที่คุณเมฆอุ้มมานั่นเธอเป็นใครกัน" หญิงสาวรายหนึ่งเอ่ยถาม

"อ๋อ...เห็นคุณเมฆบอกว่า เธอเป็นผู้ช่วยคนใหม่นะ"

"ผู้ช่วยคนใหม่!...แปลกน่ะ เป็นแค่ผู้ช่วย แต่ดูเหมือนคนนี้ คุณเมฆจะเอาใจใส่เป็นพิเศษน่ะ"

"พี่ก็ว่าแบบนั้นแหล่ะ...เมื่อกี้นี้ พี่เจอคุณเมฆที่ทางดินเข้ามา กะว่าจะช่วยอุ้มเธอน่ะ แต่คุณเมฆไม่ยอมให้พี่อุ้ม" นำพลเอ่ยบอก

"คุณเมฆเลยต้องอุ้มมาเองนี้น่ะ" หญิงสาวรายนั้นย้ำถามอีกที

"ก็เออน่ะสิ..."

"แปลกเนอะ...ปกตินี้ผู้ช่วยคนไหนเข้าใกล้ ก็จะโมโหไล่ตะเพิดหนีทันที แต่กลับแม่คนนี้กลับอุ้มมาเองตั้งไกล"

"ชั่งเรื่องของเขาเถอะน่า...ไปแยกย้ายกันไปทำงานได้แล้ว เดี๋ยวโดนดุเอา" นำพลรีบตัดบททันที และทุกคนก็พากันแยกย้ายไปทำหน้าที่ของตนต่อ