บทที่4

ดาริน เดินมาถึงห้องน้ำซึ่งอยู่ห่างจากตัวร้านแค่เพียงหน่อยเดียว แต่ยังคงมีเสียงดนตรีภายในร้านยังคงดังมาถึงตรงจุดนี้ ร่างสวยของดารินก้าวขาเข้าไปภายในห้องน้ำเพื่อจัดการทำธุระส่วนตัว

เธอใช้เวลาในการทำธุระส่วนตัวเพียงแค่ไม่กี่นาทีก่อนจะเดินออกมายังโซนอ่างล้างมือซึ่งอยู่ถัดออกมาตรงด้านหน้า

"สวัสดีครับ"แต่ในขณะที่เธอกำลังยืนล้างมืออยู่ ก็มีผู้ชายรูปร่างหน้าตาดีคนหนึ่งเดินเข้ามาทักทาย ในมือของเขาถืออมยิ้มเอาไว้ซึ่งมันดูไม่เข้ากับบุคลิกและอายุของเขามาก

ดาริน หันมาเผชิญหน้ากับชายหนุ่ม สีหน้าของเธอเรียบนิ่งไม่ได้แสดงอาการอะไรออกมา

"ผม กัปตันนะครับ"เขายื่นมือข้างที่ถืออมยิ้มมาตรงหน้า ดารินหลุบสายตาก้มมองและยังคงแสดงท่าทีนิ่งเฉยต่างจากอีกฝ่ายที่อยากจะทักทายทำความรู้จักกับเธอเต็มที

"ขอตัวนะคะ"สาวสวยพูดเพียงแค่นั้นก่อนจะเดินออกมา แต่ยังไม่ทันที่เธอจะได้เดินผ่านร่างสูงใหญ่เรียวแขนเล็กก็ถูกฝ่ามือของผู้ชายที่เธอไม่รู้จักคว้าเอาไว้ ดารินกดข่มอารมณ์ความไม่พึงพอใจเอาไว้เธอเค้นเสียงบอกผู้ชายคนนั้นด้วยความไม่ชอบใจ

"ปล่อย"

"ไม่ปล่อย"เขาลอยหน้าลอยตาตอบเธอ แววตาของกัปตันลูกชายร้านทองไล่สายตามองเรือนร่างสวยของหญิงสาวอย่างจาบจ้วง

"คุณนี่สวยใช้ได้เลยนะ ไม่ทราบว่าคืนละเท่าไหร่"

เพียะ

ความเงียบเกิดขึ้นหลังจากนั้นอย่างทันตาเมื่อฝ่ามือเรียวสวยของดารินฟาดลงบนใบหน้าหล่อเหลาของเขาอย่างเต็มแรงจนได้เลือด

"นี่เธอกล้าตบฉันอย่างนั้นเหรอ"

"คนอย่างนายมีอะไรให้ฉันต้องกลัว"ดารินกระชากเรียวแขนของตัวเองกลับ แรงบีบรัดเมื่อครู่ทำให้แขนสวยแดงเป็นรอยฝ่ามือและรอยถลอกจากการถูกเล็บคมของอีกฝ่ายข่วน

"อย่าคิดที่จะดูถูกผู้หญิงแบบนี้อีก จำไว้"ดารินชี้หน้าชายหนุ่มอย่างคาดโทษ เธอคิดจะหมุนตัวเดินออกมาแต่ว่าแรงกระชากจากด้านหลังทำให้เธอเซถลา

"ตบกูแล้วคิดจะเดินหนีไปง่าย ๆ อย่างนั้นเหรอวะ ไม่มีทาง"คนอย่างกัปตันไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนกล้าลองดีกับเขาได้ขนาดนี้ ชายหนุ่มโกรธจนเลือดขึ้นหน้าหมายจะฟาดฝ่ามือลงบนใบหน้าสวยใสของหญิงสาวด้วยความโกรธกับสิ่งที่เธอทำกับเขาเอาไว้ในก่อนหน้านี้

ผลัวะ ผลัวะ ผลัวะ

เพล้ง

"โอ๊ย"

"เฮ้ย มีคนตีกันที่หน้าห้องน้ำ"เสียงตะโกนดังขึ้นสร้างความวุ่นวายโกลาหลภายในร้าน มังกรเจ้าของร้านรีบวิ่งไปยังต้นทางของเสียงโดยทันทีตามด้วยบรรดาเพื่อนสนิทไม่เว้นแม้แต่ใบเตยและน้ำหนาว

ดารินไปเข้าห้องน้ำยังไม่กลับมา ภาวนาว่าอย่าขอให้เกิดเรื่องขึ้น

"ดาริน"ใบเตยหน้าซีดน้ำหนาวถึงกับขาสั่น เมื่อเห็นสภาพของเพื่อนในมือเต็มไปด้วยเลือด

"โอ๊ย"เสียงร้องโอดโอยของชายผู้เคราะห์ร้ายดังระงมด้วยความเจ็บอยู่บนก้องพื้นที่เต็มไปด้วยเศษขวดแก้วมากมาย

"ดาริน"

"อย่าเข้ามา"เพื่อนรักทั้งสองคนชะงัก แววตาของดารินไร้ความปรานี เธอทิ้งเศษแก้วที่อยู่ในมือทิ้งก่อนจะเดินเข้าไปหาร่างสูงใหญ่ของผู้ชายคนนั้น แววตาไร้ซึ่งความล้อเล่นมีแต่ความเยือกเย็นแอบแฝงอยู่

"คนอย่างกูมีเงินมากพอ ไม่ต้องไปนอนอ้าขาให้ผู้ชายอย่างมึงเอาหรอกนะ ไอ้เศษสวะ"

ปัก

"ฮึก ผม ขะ...ขอโทษ"ความเจ็บปวดจากอีกฝ่ายที่มอบให้ทำเอากัปตันถึงกับต้องยกมือไหว้ รองเท้าราคาแพงบดขยี้ลงบนแผงอกอย่างรุนแรงให้สมกับความแค้นภายในใจ

"อย่าให้กูเจอหน้าของมึงอีก"ร่างของคนเจ็บถูกพนักงานภายในร้านและเพื่อนของผู้ชายคนนั้นช่วยหามกันออกไป ดารินพยายามระงับอารมณ์ทำใจให้กลับมาเย็นเป็นปกติก่อนจะเดินเข้ามาหาเพื่อนสนิททั้งสองคนกับเจ้าของร้านและกลุ่มเพื่อนของเขาที่ยังยืนอยู่

"ดารินแกเป็นยังไงบ้าง"

"ฉันไม่เป็นอะไร"หญิงสาวตอบเพื่อนทั้งสองด้วยท่าทีสงบนิ่ง

"มันเกิดอะไรขึ้นครับคุณดาริน"เจ้าของร้านอย่างมังกรเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วงและกังวล เปิดร้านมาสามสี่ปีพึ่งจะมีเหตุการณ์ผู้หญิงกับผู้ชายตีกัน

"เขามาถามว่าฉันขายตัวหรือเปล่า"เธอตอบคำถามเจ้าของร้านด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง ก่อนจะยื่นมือไปขอกระเป๋าจากน้ำหนาว

หญิงสาวล้วงหญิงเงินจากกระเป๋าออกมา ในมือของเธอถือเงินปึกใหญ่ก่อนจะยื่นไปให้กับเจ้าของร้าน

"ค่าเสียหายที่ฉันเข้ามาสร้างความวุ่นวายในร้านของคุณค่ะ"

"ไม่เป็นอะไรหรอกค่ะพี่ พี่ไม่ได้เป็นคนผิด"หมวยลี่ส่ายหน้า เธอพอจะได้ยินชื่อเสียงของกัปตันมาบ้างเพราะบ้านอยู่ในละแวกใกล้เคียงกันซึ่งชายหนุ่มมักจะขึ้นชื่อเรื่องซื้อผู้หญิงกิน แต่มันคงใช้เงินฟาดหัวคนอย่างดารินไม่ได้

"ผมคงรับเงินไว้ไม่ได้หรอกครับ ถ้าจะผิดก็คงเป็นทางผมมากกว่าที่ดูแลลูกค้าไม่ดี"มังกรรู้สึกผิด เหตุการณ์แบบนี้มันไม่ควรจะเกิดขึ้นภายในร้านอาหารของเขา

"ทางเราต้องกราบขอโทษคุณดารินด้วยนะครับที่ปล่อยให้มีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้น"

"ไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ มันไม่ใช่ความผิดของทางร้านของคุณเลยสักนิด"ยิ่งได้ฟังในสิ่งที่ดารินพูด มังกรยิ่งรู้สึกผิด

"แต่ถ้าคุณมังกรคิดมากกับเรื่องที่เกิดขึ้น ถ้าอย่างนั้นค่าอาหารมื้อนี้ฉันขอไม่จ่ายก็แล้วกันนะคะ"

"ได้เลยครับไม่มีปัญหา"ริมฝีปากของมังกรคลี่ยิ้มออกมา

"แต่ถ้าหากทางร้านยังไม่รู้สึกสบายใจ ให้ติดต่อมาตามนามบัตรนี้ได้เลยนะคะ"ดารินหยิบนามบัตรของตัวเองออกมาก่อนจะยื่นไปให้กับเจ้าของร้านอาหาร ซึ่งมังกรก็รับนามบัตรของเธอนั้นไปอย่างโดยดี

"ถ้าไม่มีอะไรแล้วพวกเราสามคนขอตัวกลับกันก่อนนะคะ"

"ไม่อยู่ดื่มกันก่อนเหรอครับ"โจเซฟเอ่ยขึ้นแต่ใบเตยกลับส่ายหน้า

"ดารินได้แผลค่ะ คงต้องพากลับไปทำแผลก่อน"ทุกคนมองไปยังฝ่ามือสวยที่มีเลือดไหล ทุกคนเบิกตากว้างด้วยความตกใจเพราะแผลที่มือของเธอมันใหญ่มากแต่ดารินไม่ปริปากบ่นออกมา

"ขอตัวก่อนนะคะ ถ้าอยากให้รับผิดชอบอะไรก็โทรมาได้เลย"หญิงสาวกล่าวทิ้งท้ายก่อนจะเดินนำหน้าเพื่อนรักทั้งสองคนออกมาจากตรงนั้นโดยมีสายตาของทั้งห้าคนมองตามกลุ่มสาวสวยที่เดินห่างออกไปไกล

"สวย รวย เก่ง มีความสามารถ ครบเครื่องสุด ๆ ไปเลยอะ"หมวยลี่ยิ้มหวานมองตามแผ่นหลังของดารินที่เดินห่างออกไปไกล

"ผู้หญิงอะไร เก่งชะมัดจัดการไอ้หมอนั่นจนนอนจมกองเลือดได้"

"แต่นุชว่าเธอดูน่ากลัวนะคะ นุชว่าพวกเราทุกคนอย่าไปยุ่งกับเธอเลยดีกว่าค่ะ"นุชนารถเอ่ยออกมาและคำพูดของเธอสามารถดึงดูดสายตาของทุกคนให้หันไปมองหน้าของเธอเป็นสาวตาเดียวได้

"เอ่อ คือนุชหมายความว่า เธอดู เอ่อ"

"ผู้หญิงที่ดูแลปกป้องตัวเองได้ เขาไม่ได้เรียกว่าน่ากลัวหรอกนะคะคุณนุช"หมวยลี่มองหน้านุชนารถด้วยแววตาขึงขัง กับคำพูดที่อีกฝ่ายเอ่ยไม่เข้าหูของเธอเลยสักนิด

"ผู้หญิงที่เก่ง มีความสามารถ ไม่คอยเอาแต่พึ่งพาผู้ชายนี่แหละค่ะที่น่าชื่นชมและยกย่อง หมวยว่าคุณนุชน่าจะกลับบ้านไปเปลี่ยนความคิดซะใหม่นะคะ"

"หมวย"

"หมวยขอตัวเข้าไปดูแขกในร้านก่อนนะคะ เชิญพวกเฮียตามสบาย"ด้วยความที่หมวยลี่ไม่ชอบนุชนารถเป็นทุนเดิมยิ่งทำให้แฟนสาวเจ้าของร้านยิ่งไม่พอใจ อินฟูลสาวสวยเดินผ่านร่างเล็กในชุดทำงานของนุชนารถออกไป ปล่อยให้หญิงสาวผู้มีบุคลิกอ่อนหวานยืนก้มหน้าด้วยความรู้สึกผิด

"ผมต้องขอโทษคุณนุชแทนหมวยลี่แฟนของผมด้วยนะครับ เธอยังเด็ก"

"ไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ นุชไม่ได้ถือสาอะไรน้องหมวยเลย"เธอเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงเบาหวิวแทบจะไม่ได้ยิน ปฏิกิริยาของนุชนารถที่ดูไม่สู้คนของเธอยิ่งทำให้วายุคิดอยากจะดูแลปกป้องผู้หญิงคนนี้เข้าไปใหญ่

"กลับบ้านกันเถอะครับนุช เดี๋ยวผมไปส่ง"

"ไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ นุชส่งข้อความให้พี่ชายมารับแล้ว อีกเดี๋ยวก็คงถึง"วายุพยักหน้ารับเขาเคยเจอพี่ชายของนุชนารถมาบ้างแล้วแต่ก็ยังไม่เคยได้ทำความรู้จักทักทายอย่างจริงจังสักที

"ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวผมเดินไปส่งที่หน้าร้านนะครับ"

"ค่ะ"