บทที่ 6 ทำไมฉันต้องฟัง

บทที่ 6

ทำไมฉันต้องฟัง

"คุณเทวา นี่! ปล่อยฉันนะ จะพาฉันไปไหน"

ยี่หวาพยายามสะบัดข้อมือออกจากการเกาะกุม ทว่าไร้ผลเมื่อเทวาฉุดข้อมือเธอให้เดินตาม ชายหนุ่มกดลิฟท์ไปยังชั้นบนสุด เมื่อมาถึงหน้าห้องเขาก็แตะคีย์การ์ดเข้าไป ยี่หวาเดินตามไปอย่างจำใจ

"เงียบเหอะน่า เธอมันน่ารำคาญจริง ๆ "

เทวาชักสีหน้าหงุดหงิดเล็กน้อย ตั้งแต่ขึ้นรถมาสาวเจ้าก็ร้องโวยวายมาตลอดทาง หลังจากที่พาเธอเข้ามาในห้องแล้วเขาก็ปล่อยเธอเป็นอิสระ มือหนาคลายเนคไทออกหลวม ๆ

"นะ..นี่คุณจะทำอะไร อย่าทำบ้า ๆ นะ"ยี่หวาถอยกรูดจนชนชิดประตู จะออกไปก็ไม่ได้เนื่องจากประตูล็อกอัตโนมัติ

"เป็นบ้าอะไรของเธอ ฉันไม่หน้ามืดขนาดนั้นหรอก มานั่งแล้วหุบปากซะ"

ยี่หวามองเขาอย่างไม่ไว้ใจ เธอยังคงยืนนิ่งอยู่ที่เดิมจนเทวาต้องเดินไปจูงมือเธอมานั่งที่โซฟา

"ฉันเดินเองได้ ปล่อยฉันได้แล้วน่า"

"ถ้าเธอยังไม่หุบปาก ฉันทำจริง ๆ แน่"

ชายหนุ่มใช้สายตาข่มขู่ มองรูปร่างหญิงสาวด้วยความกระหาย ยี่หวาชันเข่าขึ้นพร้อมกับกอดแน่น ถลึงตาใส่คนบ้ากาม เทวายกยิ้มมุมปากเมื่อปราบพยศเธอได้

"ชอบให้เล่นบทหื่นก็ไม่บอก"ว่าแล้วก็ถอดเสื้อเชิ้ตออก เผยให้เห็นแผงอกล่ำสันยี่หวาเบิกตากว้างมองผิวขาว ๆ นั้นไม่วางตา

"ถ้าเป็นปลากัดฉันคงท้องแล้วมั้ง"เทวาพูดขึ้นลอย ๆ หญิงสาวได้สติจึงหันหน้าหนีอย่างรวดเร็ว

"พูดบ้าอะไรของคุณ"

"ก็เล่นจ้องซะขนาดนี้ ทำไม..เห็นอกขาว ๆ ของฉันแล้วอดใจไม่ไหวเหรอ"เทวายักคิ้วไปหนึ่งทีอย่างกวน ๆ

"ฉันเบื่อจะพูดกับคุณละ จะบอกได้รึยังว่าพาฉันมาที่นี่ทำไม"ยี่หวาเบ้ปากอย่างหมั่นไส้

"ลืมไปรึเปล่าว่าเธออยู่ในฐานะอะไร"

หรือว่าเขาจะพาเธอมาทำเรื่องอย่างว่านะ! ไม่นะ เธอยังไม่พร้อมตอนนี้!

ยี่หวาส่ายหัวไปมา เมื่อคิดไปไกล เทวากอดอกยืนมองเธอด้วยความฉงน เธอต้องคิดอะไรบ้า ๆ อีกแน่ ๆ

"นี่!"

"มะ..ไม่นะคุณ ฉันยังไม่พร้อมอะ อย่าเพิ่งตอนนี้เลยนะ คุณคงไม่ใจร้ายหรอกใช่ไหม"ยี่หวามองเขาตาปริบ ๆ เทวาถึงกับขำพรืดออกมา

"ซื้อไม่ถูกแต่เลขจริง ๆ "

"หือ? เกี่ยวอะไรกับเลข?"หญิงสาวทำหน้างง

"นี่ ยัยเอ๋อ คิดอะไรของเธอ นี่เธอคิดว่าฉันจะพาเธอมาปล้ำที่นี่งั้นเหรอ"หญิงสาวพยักหน้าพร้อมกับทำหน้าเหมือนจะร้องไห้

"ถ้าไม่ใช่แล้วพามาทำไมล่ะ"

"ยัยเอ๋อ ฉันไม่ได้เมานะ"ว่าแล้วก็เดินหนีหายเข้าห้องน้ำไป ทิ้งยี่หวานั่งงงอยู่คนเดียว

"ไม่ได้เมา?..เอ๋?..นี่! ไอ้บ้า หลอกด่าฉันนี่นา ว่าฉันไม่น่าเอารึไงย๊ะ!"

ยี่หวาค้อนให้กับคนในห้องน้ำ นั่งเบ้ปากอย่างหงุดหงิด เมื่อได้ยินเสียงฝักบัวไหลเธอก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก หญิงสาวลุกเดินสำรวจภายในห้องที่ตกแต่งเฟอร์นิเจอร์ครบครันอย่างดี ภายนอกมองออกไปเป็นสระน้ำอยู่ตรงระเบียง กระจกรอบด้านเผยให้เห็นมุมต่าง ๆ ของเมืองกรุง

"โห้~ รวยใช่เล่นเลยนะเนี่ย"

ยี่หวาเปิดผ้าม่านออกมายังด้านนอก ระเบียงเป็นกระจกรอบทิศ ตรงกลางเป็นสระน้ำขนาดใหญ่ มองลงไปด้านล่างเห็นแสงสียามค่ำคืนชัดเจน ภายในมีห้องนอนขนาดใหญ่สองห้อง ห้องน้ำในตัว มีบันไดลงไปด้านล่างที่เป็นครัวอีกชั้น มีลิฟท์ส่วนตัวในห้อง เรียกได้ว่าชาตินี้ทั้งชาติเธอก็ไม่มีปัญญาได้อยู่ที่แบบนี้

แกร็ก~

ยี่หวาสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงประตูห้องน้ำเปิด เมื่อหันกลับมาก็ปะทะเข้ากับแผงอกที่ชุ่มไปด้วยน้ำ มือเธอวางทาบอยู่บนอกเขาอย่างตกใจ

"อดใจไม่ไหวเหรอ"เสียงเย้าแหย่ทำให้ยี่หวาได้สติ เธอชักมือกลับอย่างรวดเร็วพร้อมกับผินหน้าหนี

"มะ..มาตอนไหน ตกใจหมด!"

เธอแสร้งขึ้นเสียงพร้อมกับมองดาวบนฟ้าอย่างไม่รู้ไม่ชี้

"ฉันแค่จะมาบอกเธอว่า ฉันจะไปส่งเธอที่บ้าน อ้อ แล้วทำไมเธอไม่เคยบอกฉันว่าทำงานที่ผับไอ้เภา"

ยี่หวาหันมาประจันหน้าทำให้สายตาเหลือบมองแผงอกที่มีหยดน้ำเกาะแพรวพราว ไรขนอ่อน ๆ ช่างน่าสัมผัส

"นี่..ยัยเอ๋อ..ยัยเอ๋อ!"เทวาร้องเรียกเมื่อเห็นหญิงสาวยืนเหม่ออยู่นาน

"หะ..หา! อะไร"

"จะตอบฉันได้รึยัง"

"ก็แล้วทำไมฉันต้องบอกคุณด้วยคะ มันไม่ได้อยู่ในสัญญานี่"ยี่หวายักไหล่ "แล้วก็ไม่เห็นถึงความจำเป็นที่ฉันจะต้องบอก"

"ทำไมจะไม่จำเป็น..เธอเป็นผู้หญิงของฉัน ฉันต้องรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับเธอ..พรุ่งนี้ไปลาออกซะ"

"หา! ว่าไงนะ คุณจะบ้าเหรอ ไหนบอกจะไม่ก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวกันไง นี่ยังไม่ทันไรให้ฉันไปลาออก ไม่มีทาง"

"ฉันสั่ง.."

"ทำไมฉันต้องฟัง..อื้อ!"

เสียงหวานที่คอยพ่นคำพูดใส่เขาอยู่ตลอดเวลาเงียบหายไปเมื่อเทวาบดขยี้ปากอิ่มอย่างรำคาญ เสียงอู้อี้ในลำคอทำให้เขาครึ้มอกครึ้มใจ มือหนาประคองท้ายทอยเธอไว้แน่นพร้อมกับบดจูบอย่างอ้อยอิ่ง เรียวลิ้นกำลังจะสอดเข้าไปในโพรงปากทว่าถูกขัดจังหวะเสียก่อน

"โอ้ย! ยัยบ้า กัดปากฉันทำไม"เทวาร้องลั่นพร้อมกับจับที่ริมฝีปากบวมเจ่อ

"แล้วคุณมาจูบฉันทำไมเล่า"ยี่หวาถอยกรูดพร้อมกับเช็ดถูริมฝีปากแรง ๆ ราวกับต้องการให้สัมผัสนั้นหายไป

"ก็ฉันรำคาญเธอไง ผู้หญิงอะไร พูดเป็นต่อยหอย"

ใบหน้าเธอเริ่มมีสีระเรื่อ ร้อนฉ่าไปทั้งใบหน้า ยี่หวาได้แต่ยืนแค้นเคืองในใจ ไม่กล้าพูดมากอีกเกรงว่าจะโดนจับจูบอีกครั้ง

"แล้วทำตามที่ฉันบอกด้วยล่ะ"

"ไม่นะ คุณเทวา..ฉันไม่ลาออกนะคะ ขอฉันทำงานต่อเถอะ รับรองจะไม่ให้กระทบกับคุณเลย"

ยี่หวาเอ่ยต่อรอง เธอไม่อยากขึ้นชื่อว่าเกาะผู้ชายรวยหรอกนะ ไม่อยากงอมืองอเท้าให้ใครมาตราหน้าเอาได้

"เออ ๆ แต่คราวหลังถ้าฉันเรียกอย่าทำแบบนี้อีก ห้ามกระทบกับงานฉัน เพราะฉันมีสิทธิ์เรียกใช้เธอตลอดเวลา"

"แต่..."

เมื่อเห็นเขามองเธอนิ่งยี่หวาจำใจต้องหุบปากลงทันใด แม้เธอจะไม่ชอบใจการเอาแต่ใจและใช้อำนาจของเขาสักเท่าไหร่นัก ทว่าเธอก็ไม่มีทางเลือก ในเมื่อตกลงที่จะทำงานใช้หนี้อย่างนี้ก็ต้องก้มหน้าทำต่อไป

"ฉันขอแต่งตัวก่อน"

เทวาเหลือบมองเธอเล็กน้อยก่อนจะเดินหายเข้าไปในห้องแต่งตัว ยี่หวาทิ้งตัวนั่งบนโซฟาพลางถอนหายใจ

ในเวลาถัดมา รถคันหรูแล่นเข้ามาจอดตรงหน้าบ้านของหญิงสาว ยี่หวากล่าวขอบคุณพร้อมกับเปิดประตูรถอย่างรวดเร็ว ด้วยกลัวว่าจะมีใครมาเห็นเข้า

"เดี๋ยว"

"อะไรอีกคะ"

"ฉันโทร.ไปลางานไอ้เภาให้แล้วนะ พรุ่งนี้ไม่ต้องไปทำงาน"

"หือ ลาทำไม ลาไปไหน ทำไมฉันไม่รู้"ยี่หวาทำหน้าฉงน ขมวดคิ้วเป็นปมเมื่อเจอคนเจ้ากี้เจ้าการอย่างเทวา

"ก็บอกให้รู้อยู่นี่ไง ไม่ต้องถามมาก ลงไปได้แล้วไป"

"คุณเทวา..."ชายหนุ่มดันตัวเธอลงไป ไม่รอให้เธอได้ซักไซ้อะไรต่อ รถคันหรูมุ่งหน้าออกไปโดยที่ยี่หวาได้แต่มองตาม

"เอาแต่ใจชะมัด สั่ง ๆ ๆ ชาติที่แล้วฉันไปจิกหัวใช้คุณรึไง มาชาตินี้ฉันต้องถูกเอาคืน" หญิงสาวบ่นกระปอดกระแปดตามประสาก่อนจะเกินกลับเข้าบ้าน