บทที่ 3 ข้อตกลง

บทที่ 3

ข้อตกลง

รถตู้คันใหญ่เลี้ยวไปยังซอยเปลี่ยวมุ่งตรงไปยังคฤหาสน์ของเจ้าสัวสุเชษฐ์ ยี่หวาก่นด่ามาตลอดทางรวมถึงทุบตีเจ้าสัวหื่นกาม

"ปล่อยนะไอ้บ้า! ไอ้อ้วน! ไอ้ดั้งหัก! ปล่อยโว้ย"ยี่หวาดีดดิ้นอยู่ภายในรถ สุเชษฐ์รวบมือเธอไว้แน่นก่อนจะตบไปที่ใบหน้าฉาดใหญ่

เพี๊ยะ!

"ฤทธิ์เยอะนะนังนี่! ไอ้คนอ้วน ๆ นี่แหละจะเป็นผัวมึง!"สุเชษฐ์เอ่ยเสียงเหี้ยม ดันร่างเล็กให้นอนราบลงไปกับเบาะแล้วตามประกบ ใบหน้าท้วมที่มีแต่ไขมันซุกไซ้ซอกคอระหงอย่างหื่นกระหาย

"กรี๊ดด!! ไอ้ชั่ว! ไอ้คนสกปรก!"ยี่หวาร้องแทบขาดใจ ยกมือยกเท้าถีบลงไปเต็มแรง

พลั่ก! ร่างเจ้าสัวกลิ้งลงไปด้านล่างที่วางเท้า ร่างที่อ้วนใหญ่ทำให้ขยับตัวลำบาก ยี่หวาเอื้อมมือไปปิดตาคนขับรถเพื่อหาทางหนี

"เฮ้ย ๆ ตายแล้ว ๆ !!"เสียงคนขับร้องเสียงหลงก่อนจะแตะเบรกด้วยความรวดเร็วจนหัวแทบทิ่ม ยี่หวารีบเปิดประตูรถออกมาหาทางหนีทีไล่ ทว่ารถลูกน้องของเจ้าสัวที่ขับมาตามหลังก็ใกล้เข้ามาทุกที

"อียี่หวา! กลับมาเดี๋ยวนี้นะ โอ้ย!"สุเชษฐ์ลุกขึ้นมาอย่างทุลักทุเล หญิงสาววิ่งหนีไม่ทันเมื่อการ์ดของเจ้าสัววิ่งมาดักทางเธอไว้เสียก่อน

"ย..อย่าทำอะไรฉันเลยนะพี่ ฉันขอร้องล่ะ"ยี่หวายกมือไหว้อย่างอ้อนวอน น้ำตาไหลพรากด้วยความกลัว ร่างบอบบางถูกลากไปกับพื้นโดยที่สุเชษฐ์นั่งแสยะยิ้มอยู่ในรถ

ปัง! ปัง!!

เสียงปืนดังขึ้นติดกันสองนัด ทุกคนต่างหนีกระเจิดกระเจิงไปหลบอยู่อีกฝั่งของรถอย่างไม่ทันตั้งตัว ชายหนุ่มลงมาจากรถรถเบ้นซ์สีดำเงายกปืนขู่ชายฉกรรจ์อย่างเอาเรื่อง

"ปล่อยผู้หญิง!"เทวายิงปืนขู่อีกครั้งเมื่อมีคนพยายามจับตัวยี่หวา เธอรีบวิ่งเข้ามาหาชายหนุ่มอย่างต้องการขอความช่วยเหลือ

"ช่วยฉันด้วยค่ะ มันจะข่มขืนฉัน"ยี่หวากำชายเสื้อเขาไว้แน่นอย่างหาที่พึ่ง แต่เธอก็ต้องแปลกใจเมื่อเขาลดปืนลง

"เจ้าสัว?"เทวาขมวดคิ้วยุ่ง สุเชษฐ์เองที่กำลังจะควักปืนในกระเป๋าก็เงยหน้ามองคนที่มาช่วยยี่หวา

"เทวา"ทั้งคู่ต่างจ้องมองกัน เจ้าสัวบอกให้ลูกน้องเก็บปืนลง เทวาก็เปรียบเสมือนหลานชายคนหนึ่งของเขา เพราะเขาเป็นเพื่อนกับพ่อของเทวา

"ทำไมถึง.."เทวาเอ่ยถามด้วยความไม่เข้าใจ คนอย่างเจ้าสัวสุเชษฐ์ไม่จำเป็นต้องมาฉุดกระชากลากถูผู้หญิงแบบนี้เลย แค่กระดิกนิ้วก็เลือกผู้หญิงได้ตั้งมากมาย

"พ่อของเธอติดหนี้อา เลยเอาลูกสาวมาขายให้แลกกับหนี้ก้อนนั้น"สุเชษฐ์หน้าเจื่อน ไม่อยากให้คนที่เคารพเขามาเจออะไรอย่างนี้เลย

เทวาพยักหน้าเข้าใจ หันไปมองหน้าหญิงสาวด้านหลัง ยี่หวาส่ายหน้าด้วยความกลัว หากทั้งคู่รู้จักกันเธอก็คงไม่รอด หญิงสาวถอยกรูดแต่ถูกรั้งไว้ด้วยมือหนา

"งั้นผมขอซื้อเธอต่อ พ่อเธอเป็นหนี้เจ้าสัวเท่าไหร่ ผมจะใช้แทนเอง"ยี่หวาเบิกตากว้าง ทำไมเขาถึงช่วยเธอ หรือเขาต้องการตัวเธอเหมือนสุเชษฐ์กันแน่

"อาเห็นว่าเป็นเทวาหรอกนะ หนี้สองแสน"สุเชษฐ์เอ่ยอย่างตัดใจ แม้จะรู้สึกเสียดายหญิงสาวอยู่มากก็ตาม

เทวาเดินเข้าไปหยิบเช็กในรถก่อนจะจรดปากกาเซ็นให้สุเชษฐ์สามแสนบาท

"ถือว่าเป็นกำไรของเจ้าสัวแล้วกันนะครับ"เทวายิ้มกริ่ม ส่วนสุเชษฐ์ได้ลาภมาเพิ่มอีกก้อน ก่อนจะพากันขึ้นรถจากไป

ยี่หวาแกะมือออกจากมือของเขาทว่ามันแน่นเหลือเกิน นี่เขาไม่ได้อยากช่วยเธอจริง ๆ เพียงแต่ต้องการให้เธอไปบำเรอเขาแทน

"นี่! ปล่อยฉันนะ! จะพาฉันไปไหน! ฉันไม่ไป"หญิงสาวขืนตัวไว้สุดกำลัง เทวาจึงเปลี่ยนมาอุ้มเธอขึ้นพาดบ่าแทน

"นิ่ง ๆ เป็นไหม"ฟาดก้นไปหนึ่งที

"กรี๊ด!! ไอ้บ้า! ปล่อยนะ ปล่อยโว้ย!!"ยี่หวาดิ้นขลุกขลักก่อนจะถูกยัดเข้าไปในรถคันหรู เทวาชี้หน้าอย่างคาดโทษเมื่อทำท่าจะเปิดประตูหนี ยี่หวาจึงได้แต่นั่งเงียบเพราะเขามีปืนอยู่ในมือ

"จอดให้ฉันลงข้างหน้าก็ได้"ยี่หวาพยายามอ้อนวอนให้เขาปล่อยเธอไป

"ทำไมฉันฉันต้องเชื่อเธอ"น้ำเสียงเย็นชาเอ่ยออกมาจากปากหยัก เขามองไปยังเบื้องหน้าด้วยสายตานิ่งเรียบ

ยี่หวาหันหาทางหนีทีไล่ ก่อนจะอ้าปากกัดลงที่แขนแกร่งอย่างเต็มแรง ทว่าใบหน้าเขากลับไร้ความรู้สึกเจ็บปวด เธอกัดแรงขึ้นไปอีกก็ยังคงนิ่ง หญิงสาวจึงค่อย ๆ คลายออกมองเขาตาปริ่บ ๆ

"พอใจหรือยัง ถ้ายังจะกัดต่อก็ได้นะ"เทวาเอ่ยเสียงเรียบ หันมามองหน้าเธอแวบหนึ่ง

"ค..คุณทำอย่างนี้ทำไม"ยี่หวาถามเสียงสั่น

"ฉันทำอะไร..ไม่ต้องคิดว่าฉันพิศวาสเธอนักหรอก"คำพูดของเขาทำให้แววตาเธอเป็นประกาย

"หมายความว่าคุณช่วยฉันจริง ๆ ใช่ไหม คุณไม่ได้ต้องการตัวฉันใช่ไหม ขอบคุณมากนะคะ ขอบคุณมากจริง ๆ ถ้าฉันมีเงินฉันจะรีบเอามาคืนคุณให้เร็วที่สุดเลย"

หญิงสาวพูดเองเออเองเสร็จสรรพโดยไม่รอให้เขาคัดค้าน ทว่าใบหน้าเธอมีรอยยิ้มไม่ทันไรก็ต้องหุบยิ้มฉับในทันที

"ใครบอกเธอ"

"อ้าว แล้วคุณจะเอายังไงกับฉันกันแน่"ยี่หวาทำหน้ายู่ ไม่เข้าใจเขาเลยจริง ๆ

"ฉันซื้อเธอมา เธอก็เป็นผู้หญิงของฉัน"หญิงสาวอ้าปากค้าง ทำไมความคิดเขาสกปรกแบบนี้

"ฉันไม่ได้ขอให้ช่วยสักหน่อย ปล่อยฉันลงตรงนี้เลยนะ"

"หรือจะให้ฉันเอาเธอไปคืนเจ้าสัวล่ะ เอาไหม?"

ยี่หวานิ่งเงียบ ไม่ว่าทางไหนเธอก็ไม่ต้องการทั้งนั้น เฮงซวยสิ้นดี! แต่เธอจะมีทางเลือกอะไรอีกล่ะ ระหว่างไอ้แก่ตัณหากลับนั่น กับผู้ชายร้ายกาจคนนี้

"แล้วฉันต้องทำยังไงบ้าง"ในที่สุดเธอก็ตัดสินใจ อย่างน้อยเขาก็น่าจะดีอยู่บ้าง ไม่งั้นคงไม่ลงไปช่วยเธอในตอนแรกหรอก

"หรือฉันจะคืนเธอให้เจ้าสัวดีนะ"เทวาทำท่าครุ่นคิด ยี่หวามองค้อนเขาอย่างไม่จริงจังนัก

"นี่! ถ้าลำบอกใจก็ไม่ต้องช่วยก็ได้"ยี่หวาปรายตามองชายหนุ่มอย่างไม่พอใจ คิ้วเรียวขมวดมุ่นเมื่อเขายื่นข้อเสนอบ้า ๆ นี่ให้เธอ

"ทำไม..ทำงานกับฉันไม่ดีตรงไหน เธอมีทางเลือกอื่นด้วยเหรอ"ชายร่างสูงยักไหล่อย่างไม่ยี่หระ เธอจะตกลงหรือไม่ตกลงก็ไม่มีผลกระทบอะไรกับเขาอยู่แล้ว

"แล้วฉันจะได้อะไรกับข้อเสนอของคุณ"

"แค่ได้ตัวฉัน..มันก็คุ้มกับเธอแล้ว หึหึ"

"ทุเรศ..หลงตัวเอง"เธอเบ้ปาก ให้ผ่านวันนี้ไปก่อนเถอะค่อยคิดกันอีกที