23

นับดาวแปลกใจที่นายไตรเทพไม่โมโหเป็นฟืนเป็นไฟอย่างที่คิดแต่กลับชวนไปทำงานด้วยกัน อย่าบอกนะวะนายนี่คิดมิดีมิร้ายอยู่อ่ะ

“ไม่อยู่ในเงื่อนไข ยังไงฉันก็ต้องได้อยู่แล้ว” หญิงสาวไหวไหล่อย่างคนที่ถือไพ่เหนือกว่า

“ไม่อยากได้มากกว่านั้นเหรอ.......อาชีพเสริม” ชายหนุ่มหย่อนเบ็ดแต่ดูท่าว่าปลาจะลังเล

“ฉันต้องดูแลลูก” นับดาวยังสงวนท่าทีทั้งที่คันปากอยากจะถามว่าเงินเดือนเท่าไหร่

“หกหมื่นพร้อมสวัสดิการกินอยู่รับส่ง”

หญิงสาวเงียบ บวกลบคูณหารในใจ…..ต้องอดหลับอดนอนทำงานกลางคืนแต่เงินที่เพิ่มมาก็มากอยู่นะ...เฮ้อ !คุ้มไหมวะ

“หนึ่งแสนบาทขาดตัว ถ้าไม่เอาฉันจะไปจ้างคนอื่น”

“ตกลง”

“อ๊าว.....ไม่อยู่ดูแลลูกแล้ว?”

“นายก็เห็นว่าติ๊ดตี่มีแต่คนแย่งกันดูแลเต็มไปหมด”

“ดีล....”

หนุ่มสาวแปะมือกันพร้อมกับรอยยิ้มนิด ๆ แต่ก็ยังไว้ท่ากันหน่อย ๆ

บทที่ 7

อาชีพเสริมของนับดาวเริ่มขึ้นด้วยการสนับสนุนของครอบครัว โดยเฉพาะอย่างยิ่งคุณนายตรีเนตรแทบจะลุกขึ้นกระโดดโลดเต้นที่ทุกอย่างดูง่ายดายโดยไม่ต้องออกแรงเห็นทีน้อง ๆ ของติ๊ดตี่คงจะตามกันมาเร็ว ๆ นี้แน่นอน

ไอ้เข้ มองเจ้านายอย่างฉงนจู่ ๆ ก็เดินลงมาสิงสถิตอยู่ในห้องชั้นล่างที่แทบจะไม่เคยเข้ามานั่งด้วยซ้ำแถมยังเดินไปเดินมาหน้าตาบอกบุญไม่รับอีกต่างหาก

“เฮีย ห้องน้ำข้างบนเต็มเหรอ” ไอ้เข้เอ่ยถามด้วยความหวังดีหากเป็นอย่างที่คิดมันจะได้รีบแก้ปัญหาให้เพราะพอเฮียแกมีท่าทางแบบนี้พลอยทำให้คนอื่น ๆ พากันเกร็งไปหมด โดยเฉพาะไอ้ปอนด์ที่กลัวจนหัวหดนั่งทำงานเงียบกริบ

“อะไรของมึงไอ้เข้”

“ก็เฮียทำหน้าเหมือนอึไม่ออก”

“พ่อ......ง ....มึงสิ”

“อ้าว !.....แล้วเป็นอะไรอ่ะ” เข้โดนด่าบ่อยจนชินเหมือนฟังคำสร้อยทั่วไปไม่ได้มีความหมายใด ๆ ต่อหัวใจอ่อน ๆ ของคนอย่างหนุ่มเข้

“ไอ้โขงมันไปไหน” ชายหนุ่มถามหาผู้จัดการ เพราะเห็นยัยแม่มดเที่ยวออกไปยิ้มเรี่ยราดกับลูกค้าอยู่ด้านนอกทำประหนึ่งเป็นผู้จัดการแทนไอ้โขงเสียอย่างนั้นทั้งที่เขาให้หล่อนมาทำหน้าที่ผู้ช่วยของเขา ยัยนั่นต้องคอยตามติดรับคำสั่งจากเขาถึงจะถูก แต่นี่หายหัวไปตั้งแต่มาถึง....

“พี่โขงท้องเสียครับเฮีย เข้ก็เลยให้ซ้อออกไปดูแลแทน” เข้ไม่รู้ตัวหรอกว่ามันพูดราวกับว่ามันยิ่งใหญ่กว่าเมียของเฮียอีก

คนเป็นเจ้านายมองหน้าไอ้เข้นิ่ง ๆ ไม่ใช่อะไร เขาแค่พยายามสะกดกลั้นคำด่าเอาไว้เพราะพ่นออกไปก็ไม่มีประโยชน์

“พี่โขงแบบว่าขี้แตกอ่ะนาย เข้าใจป่ะ” เข้อธิบายขยายความเพราะเห็นเจ้านายนิ่ง ๆ สงสัยจะไม่เข้าใจ

“เออกูรู้แล้ว.......มึงก็เลยใช้ให้เมียกูไปทำงานแทนงั้นสิ”

“อ๋อ...หวงซ้อนี่เอง” เข้พยักหน้าอย่างเข้าใจก่อนจะยิ้มเผล่

“อะไรของมึงไอ้เข้ สมงสมองมึงมีก็หัดใช้บ้างนะ...ใหม่กริ๊บเลยมั้งสมองของมึงน่ะ”

“นายรู้ได้ไงอ่ะ” เข้มองคนเป็นนายอย่างฉงนก่อนจะค่อย ๆ ยิ้มน้อย ๆ .....อืม...ไม่เสียแรงที่ได้เป็นเจ้านายของไอ้เข้ แม้แต่สมองยังรู้เลยว่าของกูใหม่กริ๊บ....

ไตรเทพหงุดหงิดรำคาญเหมือนคุยกันคนละภาษาจึงเดินออกจากห้องตั้งใจจะขึ้นไปพักผ่อน ไหน ๆ ก็มีผู้ช่วยแล้วแต่ยังไม่ทันได้ทำตามที่ตั้งใจก็ต้องชะงักและเปลี่ยนจุดหมายทันที

ทางด้านนับดาวออกมาทำความรู้จักและศึกษางานในแต่ละแผนกโดยที่พนักงานส่วนใหญ่รู้อยู่แล้วว่าหล่อนคือใคร แต่ที่อนาจใจก็ตรงที่นายไตรเทพแทนที่จะช่วยแนะนำกลับให้หล่อนศึกษาด้วยตัวเอง...เอาวะเพื่อเห็นแก่เงินเดือนละแสน......

“น้องเดือน...”

หญิงสาวหันมองผู้ชายท่าทางดูดีที่เรียกหล่อนด้วยชื่อของพี่สาวแถมยังกล้าเข้ามาจับมือถือแขนอย่างสนิทสนม หล่อนแปลกใจก่อนจะนึกอะไรบางอย่างขึ้นได้แล้วดึงแขนกลับพร้อมกับปฏิเสธหน้าตึง

“ขอโทษค่ะ คุณคงจำคนผิดดิฉันไม่ใช่น้องเดือน”

“ไม่เอาน่าน้องเดือน อย่าล้อเล่นแบบนี้สิ”

“ไอ้ชัช เสร็จหรือยัง” เสียงผู้ชายที่ยืนห่างออกไปตะโกนเรียกเหมือนเร่ง

“เออ ๆ กูไปแล้ว”

นับดาวอาศัยจังหวะนั้นเดินหนีออกมาส่วนผู้ชายคนนั้นก็ไม่ได้อยู่ที่เดิมแล้วคงจะตามเสียงเรียกของคนที่มาด้วยกัน......หญิงสาวถอนหายใจโล่งอก....หล่อนไม่พร้อมจะเจอคนรู้จักของพี่สาวที่นี่เพราะอันตรายเกินไปความลับอาจรั่วไหลได้ง่ายหากนายไตรเทพเข้ามาซักไซ้ไล่เลียง

“โอ๊ะ !” หญิงสาวรีบจนชนเข้ากับเรือนร่างใหญ่โตแต่กลิ่นช่างคุ้นเคยเมื่อเงยหน้าก็พบว่าถูกมองมาตาเขียวปั๊ด.......

“เกิดอะไรขึ้น” ไตรเทพเดินหน้านิ่วคิ้วขมวดเข้ามาหานับดาวเขามองเห็นหลังผู้ชายไว ๆ ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่

“ไม่มีอะไรเขาจำคนผิด”

“แน่ใจ?”

“แล้วจะมาจับผิดเพื่ออะไรไม่ทราบอย่าบอกนะว่าหึงฉันน่ะ.......ฉันว่า.....นายต้องคิดอะไรกับฉันแน่ ๆ ยอมรับมาเหอะ” นับดาวจ้องตาชายหนุ่มอย่างเคลือบแคลงสงสัยจึงได้เห็นใบหน้าเขาเข้มขึ้น....ฮึ...นึกว่าใบหน้าหล่อร้ายนี้จะด้านจนไร้ความรู้สึกเสียอีก....

“เพ้อเจ้อ.....” ไตรเทพเดินหนีจู่ ๆ ก็หน้าตาเห่อร้อนอย่างกับหนุ่มน้อยขึ้นมาซะอย่างนั้นอ่อนจริง ๆ เลยกู