11

เช้าวันรุ่งขึ้น

“ตาเทพยังไม่ตื่นเหรอหนูดาว” คุณนายตรีเนตรถามอย่างอารมณ์ดีและก็จะดีอย่างนี้ทุก ๆ วันเพราะได้นอนกอดหลานรักที่ช่างพูดช่างคุยให้คนแก่ชื่นใจ

“กลับกรุงเทพฯแต่เช้าแล้วค่ะคุณแม่” นับดาวตอบเสียงเรียบไม่ได้รู้สึกน้อยอกน้อยใจหรือเดือดร้อนสักนิด ตอนที่เขาบอกก็รับทราบเฉย ๆ ก็ยังดีที่ไปไหนมาไหนบอกกล่าวกันบ้างแบบนี้ก็ไม่ถึงกับเลวร้ายจนหาดีไม่เจอหรอกมั้ง

“ได้ยังไง ลูกคนนี้เพิ่งจะแต่งงานกันแท้ ๆ ก็รีบแล่นกลับไปอย่างกับมีงานด่วนไม่ได้บริหารธุรกิจพันล้านหมื่นล้านอย่างพี่ชายเสียที่ไหน”

“คุณพ่อทำงานอะไรหรอคะคุณย่า” ติ๊ดตี่ที่กำลังตั้งหน้าตั้งตาหม่ำอาหารอย่างเพลิดเพลิน ใช่ว่าเด็กแสบจะฟังเรื่องที่ผู้ใหญ่คุยกันไม่รู้เรื่อง

“คุณพ่อเราน่ะเหรอ....” คุณนายตรีเนตรนิ่งคิดว่าจะพูดยังไงดีให้ติ๊ดตี่เข้าใจ.....ในที่สุดก็ตอบหลาน ”เปิดร้านขายน้ำจ้ะ”

แค่ก ๆ ๆ .....นับดาวถึงกับสำลักเมื่อฟังคำตอบของคุณนายตรีเนตร ท่านคงไม่ชอบผับบาร์จริง ๆ นั่นแหละทั้งที่มันก็เป็นสถานบันเทิงเอาไว้ผ่อนคลายหากไม่ได้แอบทำอะไรผิดกฎหมายก็ไม่เห็นจะน่ารังเกียจตรงไหน

“คุณแม่เป็นอะไรคะ” หนูน้อยเอื้อมมือหยิบทิชชูจนสุดแขนรีบเอามาให้แม่จ๋าแล้วจ้องมองอย่างห่วงใย

“ไม่เป็นอะไร แม่แค่กลืนเร็วไปหน่อยลูก”

“น่ารักจริง ๆ หลานย่า ช่างมีน้ำใจห่วงใยคนรอบข้าง แม่นับดาวนี่เลี้ยงลูกดีใช้ได้นะ”

แม่ผัวเอ่ยปากชมก็ยิ้มสิคะจะรออะไร ก็ผลงานของหล่อนจริง ๆ นี่นา

เด็กน้อยยิ้มแฉ่งแข่งกับแม่จ๋า...... “คุณปู่กับคุณย่า ก็ต้องค่อย ๆ กลืนนะค๊าเดี๋ยวสำลักเหมือนแม่จ๋า” เด็กหญิงพูดจาเจื้อยแจ้วตามที่แกคิดเรียกรอยยิ้มชื่นอกชื่นใจของปู่ย่าพาให้หัวใจผู้สูงอายุกระชุ่มกระชวย

“วันนี้มีแต่รอยยิ้มนะครับ” คุณลุงสุดหล่อของติ๊ดตี่เอ่ยทักทายอย่างอารมณ์ดีมีรอยยิ้มบาง ๆระบายอยู่บนใบหน้า

“ตาทศ......แม่นึกว่าไปทำงานแล้วเสียอีก” คุณนายตรีเนตรเอ่ยทักลูกชายคนโตคนที่เป็นความหวังของตระกูล

“มึน ๆ น่ะครับสงสัยเมื่อคืนดื่มหนักไปหน่อย” ชายหนุ่มสวมสูทเรียบกริบเหมือนทุกวันแต่ใช้มือตบต้นคอเหมือนยังมึนอย่างที่ว่านั่นแหละ

“พักบ้างก็ได้ลูก กำไรคงไม่ลดลงสักเท่าไรหรอกไหน ๆ ก็ไม่ยอมหาเมียมาช่วยใช้สักทีไม่รู้ป่านนี้หนูครีมจะคิดถอนหมั้นกับลูกแล้วหรือยัง” คนเป็นแม่บ่นไปเรื่อย ขนาดว่ายังเห่อหลานอยู่แต่ก็อยากให้ลูกชายคนโตเป็นฝั่งเป็นฝาไปสักทีปีนี้ก็สามสิบสามแล้วหมั้นหมายสาวไว้ก็หลายปี ส่วนเจ้าไตรวิชญ์เพิ่งจะยี่สิบสามคนนั้นไม่ห่วงยังเลือกได้อีกนาน

“คุณลุงทศรวยมากเลยหรอคะ” ติ๊ดตี่ตาโตท่าทางตื่นเต้นกว่าใคร ๆ ทั้งหมด

“ทำไมเหรอติ๊ดตี่อยากได้ขนมอะไรบอกมาเดี๋ยวลุงซื้อให้” คนเป็นลุงเริ่มรู้ทางหลานตัวน้อย

“หนูไม่อยากได้ขนมหรอกค่า”

เด็กหญิงส่ายหน้าแววตาเป็นประกาย คงจะมีนับดาวเท่านั้นกระมังที่รู้ว่าสายตาแบบนี้ยัยเด็กเหลี่ยมจัดคงกำลังวางแผนอะไรอยู่แน่ ๆ

“คุณลุงขา ช่วยซื้อน้ำที่ร้านของคุณพ่อได้ไหมคะ” เด็กหญิงถามแกมขอร้องทำให้ทุกคนหันมองด้วยความสงสัย

“หืม....ทำไมเหรอครับ” ไตรทศมองแววตาสดใสที่เปลี่ยนเป็นเศร้าสร้อยราวกับนักแสดงมืออาชีพก็อดทึ่งไม่ได้

“คุณพ่อจาได้มีเงินเยอะ ๆ ค่า....”

“ติ๊ดตี่อยากให้คุณพ่อได้เงินไปทำไมเยอะแยะคะ” คุณปู่เอ่ยถามยิ้ม ๆ

“คุณพ่อจาได้ไม่ต้องรีบไปทำงานแต่เช้าไงคะคุณปู่....” เด็กหญิงทำเป็นถอนหายใจจนไหล่กระเพื่อม มองตาละห้อยออกอาการออดอ้อนอย่างที่เคยทำบ่อย ๆ

“โถ....หลานย่าดูยัยติ๊ดตี่สิตาทศ เสียดายตาเทพไม่มาได้ยินกับหู เด็กตัวเท่านี้ยังรู้จักเป็นห่วงพ่อเลยลูกเอ้ย....” คุณนายตรีเนตรลูบหัวกลม ๆ ของหลานสาวตื้นตันจนน้ำตาคลอเบ้าตั้งใจว่าจะต้องคุยกับลูกชายเสียใหม่ ทำอย่างกับตัวคนเดียวไม่รู้จักห่วงลูกเต้าแย่จริงไอ้ลูกคนนี้

“ได้ครับติ๊ดตี่ เดี๋ยวลุงจะซื้อน้ำร้านพ่อของหนูเยอะ ๆ เลยดีไหมคะแต่ว่ามาให้ลุงหอมก่อนได้หรือเปล่า” คนเป็นลุงพูดด้วยความเอ็นดู

“ได้ค่า...”

เด็กหญิงเลื่อนตัวลงจากเก้าอี้พร้อมกับวิ่งดุ๊กดิ๊กเข้าไปยืนตรงหน้าลุงไตรทศพลางจับชายกระโปรงบิดอย่างเขิน ๆ คนเป็นลุงจึงอุ้มขึ้นนั่งตักพร้อมกับหอมศีรษะไปหนึ่งฟอด

“ฮ่า...ฮ่า...นายเทพมันทำบุญด้วยอะไรนะถึงได้มีลูกสาวช่วยทำมาหากินอย่างนี้ ยอดกตัญญูผิดพ่อมันจริง ๆ ” คนเป็นปู่หัวเราะชอบใจ

ส่วนคุณนายตรีเนตรได้แต่นิ่งมองสองคนลุงหลานที่อยู่ด้วยกัน แล้วอดคิดไม่ได้ว่าคู่นี้น่าจะเป็นพ่อลูกกันมากกว่า...น่าเสียดายจริง ๆ

“คุณปู่ก็จะช่วยซื้อน้ำที่ร้านคุณพ่อด้วยใช่ไหมค๊า....” ติ๊ดตี่ช่วยหาลูกค้าให้พ่อไตรเทพสุดฤทธิ์

“เฮ้อ...ปู่ไม่รวยนี่ลูก” ท่านสิบทิศแสร้งตีหน้าเศร้าเลียนแบบยัยหลานตัวน้อย

“ไม่เป็นไรค่า...เดี๋ยวติ๊ดตี่เลี้ยงคุณปู่เองค่า....” เด็กหญิงบอกอย่างใจกว้าง