ตอนที่3

ถึงเวลาลงสนามปภาวดีก็วิ่งไปหาบวรก่อนจะเริ่มแข่ง

"ระวังด้วยนะบูมเราเป็นห่วง" ร่างบางบอกอีกครั้งแฟนหนุ่มก็หยักหน้ารับรู้

"พร้อมหรือยัง" อีกฝ่ายถามขึ้น เมื่อทั้งคู่พร้อมก็ถึได้เวลาออกตัว รถบิ๊กไบค์2คันออกตัวไปพร้อมกันด้วยกันเร็วสูง ปภาวดีแทบนั่งไม่ติดไม่ได้หวังว่าแฟนตัวเองต้องชนแต่แค่หวังให้เค้าปลอดภัย

ฟิ้วววว ฟิ้วววววว เสียงรถบิ๊กไบค์2คันวนรอบสนามอีก1รอบด้วยความเร็วขั้นสุดจนคนดูแทบมองตามกันไม่ทัน เสียงเชียร์จากผู้คนดังกระหึ่มแข่งกับกับเสียงรถที่วิ่งอยู่

ฟิ้ววววว ฟิ้วววว เป็นอีกรอบที่รถ2คันผ่านจุดที่เธอยืนอยู่อย่างเร็วเธอมองไม่ทันว่ารถของบวรนำหรือตามฝ่ายตรงข้ามอยู่ จนการแข่งขันจบรถรถของฝ่ายตรงข้ามเป็นฝ่ายชนะทำให้บวรหัวเสียอย่างแรงเพราะคุยโม้โอ้อวดเอาไว้เยอะ

"×วยเอ้ย! ไอ้นั่นเจนสนามก็ต้องชนะดิ" เมื่อไม่ชนะก็พาลอารมณ์เสีย ปภาวดีเห็นแฟนหัวเสียจึงไม่อยากถามไถ่อะไรมาก

"ไอ้น้องเฮียขอเจอหน่อย" ลูกน้องของธนพลเดินมาตามบวร

"เดี๋ยวไป" ปภาวดีเห็นจึงเดินตามแฟนหนุ่มไปเพราะกลัวบวรจะอารมณ์เสียแล้วไปมีเรื่องกับคนอื่นเข้า

เมื่อเข้ามาในห้องที่แอร์เย็นช่ำต่างจากสนามที่ร้อนละอุด้านนอก ปภาวดีก็ยืนข้างหลังแฟนหนุ่มไม่ยอมห่าง

"รู้ใช่มั้ยว่าที่นี่ต้องมีของเดิมพัน จะให้อะไรฉันล่ะ" ธนพลถามอีกฝ่าย

"จะเอาเท่าไหร่ว่ามาฉันจ่ายไม่อั้นอยู่แล้ว" บวรพูดออกไปอย่างไม่เดือดร้อนครอบครัวของเค้ารวยจะตายเสียเงินแค่นี้ขนหน้าแข่งไม่ร่วงหรอก

"เงินฉันมีมากพอแล้ว"

"แล้วจะเอาอะไรก็พูดมาดิวะ" บวรขึ้นเสียงใส่เมื่ออีกฝ่ายไม่ยอมบอกว่าต้องการอะไร

"ใจเย็นๆสิบูม" ปภาวดีพยายามพูดดีๆให้เค้าใจเย็นลงกลัวจะมีเรื่องกับอีกคนที่มีลูกน้องตั้งหลายคนแฟนเธอคนเดียวยังไงก็สู้ไม่ได้

"หึ เลือดร้อนนักเหรอ ไม่ต้องการอะไรมากหรอกก็แค่...." ธนพลเอ่ยแล้วเว้นช่องหายไป

"อะไรล่ะ!" บวรถามด้วยความโมโห

"ก็แค่...เมียมึง!" ปภาวดีได้ยินก็ตาโตเป็นไข่ห่าน ไม่นะเธอไม่ยอมและเชื่อว่าแฟนเธอก็ไม่มีทางยอม

"ถ้าไม่ได้ก็นิ้วก้อยมึงแล้วกัน" ธนพลพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ กับทุกคนเค้าไม่ได้โหดร้ายถึงขนาดตัดนิ้วหรอกนะแต่กับบวรที่โอ้อวดทำให้ธนพลรู้สึกหมั่นไส้

"เดี๋ยวสิ ถึงกับตัดนิ้วเลยเหรอ" บวรเริ่มกลัวขึ้นมาใบหน้าที่ดูจองหองตอนนี้เริ่มซีดทันที

"กูให้มึงเลือกแล้วนะระหว่างเมียมึงกับนิ้วก้อยของมึง" ธนพลเอ่ยพร้อมกับควงมีดในมือเล่น บวรหันไปหาแฟนสาวทันทีปภาวดีกลัวจนอยากจะร้องไห้

"แป้ง ช่วยเรานะ" ปภาวดีตอนนี้เหมือนหูดับเธอแทบไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง

"ไม่นะบูม"

"นะถือว่าช่วยเรา แป้งก็แค่ยอมๆมันไป แป้งอยากเห็นเราโดนตัดนิ้วเหรอ" บวรนึกกลัวห่วงชีวิตตัวเองกำลังพยายามขอร้องอ้อนวอนเธออยู่

"แต่เราเป็นแฟนบูมนะ"

"เราสัญญาว่าเรากับแป้งจะยังเหมือนเดิม นะๆช่วยเราหน่อยนะ" บวรอ้อนวอนเธอ ธนพลมองภาพตรงหน้าอย่างรู้สึกสมเพชในตัวบวรสิ้นดี ร่างบางน้ำตาคลอมองหน้าแฟนหนุ่มอย่ารู้สึกน้อยใจทำไมเค้าถึงไม่หาวิธีอื่นล่ะทำไมเค้ายอมแลกเธอได้ง่ายๆแบบนี้

"กูไม่มีเวลามากนักหรอกเร็วๆ" ธนพลเร่งทั้งคู่

"ไปสิแป้ง อ่ะนี่เอาไปสิ" บวรผลักร่างของปภาวดีไปให้ธนพล

"งั้นฉันไปแล้วนะ" บวรพูดจบก็เดินออกไปทันที

"บูม เดี๋ยวสิบูม" ร่างบางตะโกนเรียกแฟนหนุ่มแต่ก็เปล่าประโยชน์เค้าไม่สนใจเดินออกไปไกลแล้ว

"พวกมีงออกไปแล้วล็อคห้องให้กูด้วย" ธนพลบอกลูก3คนให้ออกจากห้องไป ทำให้ตอนนี้ทั้งห้องเหลือเพียงธนพลและปภาวดี